Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Τέσσερα κείμενα του Ντιντερό (1713-1784), το καθένα κι ένα είδος, μα με κοινή αναφορά τις καλές τέχνες, αποδίδονται στην παρούσα έκδοση στα ελληνικά, μεταφέροντας περίτεχνα το γούστο και τη χάρη του κατεξοχήν γαλλικού αιώνα που είναι ο 18ος, ο αιώνας του Διαφωτισμού, αξεχώριστος όμως από τις φιλάρεσκες, προσφυείς και παιγνιώδεις επιδόσεις σε κάθε απόκρυφη ή εμφανή πτύχωση της δημόσιας και ιδιωτικής ζωής: το πρώτο, υπό μορφήν επιστολής με παραλήπτη τον περιβόητο, αλλά και αμφιλεγόμενο κατά τον Ντιντερό, θεωρητικό των καλών τεχνών αββά Μπαπέ, η "Επιστολή για τους κωφάλαλους π...

Το βιβλίο αυτό εκδόθηκε με την ευκαιρία της πλήρους αναδρομής στο έργο της Αντουανέττας Αγγελίδη, που διοργανώθηκε από το 46ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης (18-27 Νοεμβρίου 2005). Στο πλαίσιο του αφιερώματος προβλήθηκαν οι ταινίες "Παραλλαγές στο ίδιο θέμα", "Idees Fixes/Dies Irae", "Τόπος", "Οι ώρες-μια τετράγωνη ταινία", "Κλέφτης ή η πραγματικότητα". "Μέσα στο γενικότερο τοπίο του ελληνικού κινηματογράφου, το έργο της Αντουανέτας Αγγελίδη είναι από τα λίγα που έχουν επιλέξει τη σκέψη και τον πειραματισμό πάνω στο ίδιο το μέσο της κινηματογραφικής αφήγησης. Οι τα...

Στο βιβλίο αυτό, ο Στανισλάς Μπρετόν επιδιώκει να αποσπάσει από το σώμα των παυλιανών κειμένων ένα σύνολο στοιχείων που παρουσιάζουν ενδιαφέρον για τους φιλοσόφους, καθώς επί αιώνες άσκησαν σαφή επίδραση τόσο στη δυτική φιλοσοφία όσο και στη θεωρητική προσπάθεια που, καλώς ή κακώς, διεκδικούσε την ονομασία "χριστιανική φιλοσοφία". Πρωταρχική σημασία αποδίδει ο συγγραφέας στη συγκέντρωση στο πρόσωπο του Παύλου τριών συνιστωσών: της εβραϊκής καταγωγής, της ελληνικής παιδείας και της ιδιότητας του Ρωμαίου πολίτη. Είναι φανερό, για παράδειγμα, ότι η βιβλική κληρονομιά διαμορφ...

Δώδεκα διηγήματα από δώδεκα Έλληνες συγγραφείς, οι οποίοι δίνουν ο καθένας, μέσα από την ιστορία του, το δικό του χαρακτήρα και ρόλο στο τσιγάρο. Το τσιγάρο καίγεται διακριτικά σε ένα σταχτοδοχείο, συντροφιά του πρωταγωνιστή. Παίρνει τον ίδιο πρωταγωνιστικό ρόλο. Γίνεται στοιχείο απόλαυσης, διέξοδος αμηχανίας και, σε όλες τις περιπτώσεις, πηγή έμπνευσης και δημιουργίας. Απολαύστε και τα δώδεκα διηγήματα, με ή χωρίς τη συνοδεία τσιγάρου, λαμβάνοντας υπόψη ότι το κάπνισμα, αν και προσωπική επιλογή των ενηλίκων, μπορεί να βλάψει σοβαρά την υγεία.

Η ηδονή είναι το επιχείρημα που εξισώνει κάθε προσπάθεια. Η ηδονή είναι η αυταπάτη ότι η πράξη σου είναι ορθή. Η ηδονή είναι ένα νόμισμα με μία μόνον όψη. Είναι ο ήχος της σωρευμένης μάρκας που ο κρουπιέρης σπρώχνει στο μέρος σου. Η ηδονή είναι ένα γκρουπούσκουλο που ανεμίζει μοναχό τις μπαντιέρες του μέσα στην πόλη. Η ηδονή είναι η εξαργύρωση ενός στίχου. Η ηδονή είναι η επιτυχία μιας ατυχίας. Η ηδονή δεν προγραμματίζεται. Δεν έχει σάρκα, δεν έχει νεύρα, δεν έχει γλώσσα, δεν έχει εχθρό. Δεν έχει όριο. Η ηδονή είναι ταπεινή, είναι ακλόνητη. Φτωχή, μεγάλη. Ακραιφνής, παντοδ...

Ποια είναι η ιδιαίτερη συμβολή του 20ου αιώνα στη θεώρηση της έννοιας της τέχνης; Σ' αυτό το ερώτημα αποπειράται να απαντήσει η προκείμενη ανθολογία, παραθέτοντας ένα ευρύ φάσμα προσεγγίσεων από πέντε διαφορετικές θεωρητικές, λογοτεχνικές και φιλοσοφικές παραδόσεις, την αγγλική, την αμερικανική, την αυστριακή, τη γαλλική και τη γερμανική. Κείμενα δύο σημαντικών θεωρητικών της τέχνης των αρχών του 20ου αιώνα, του Αλόις Ριγκλ και του Άμπυ Βάρμπουργκ, δημοσιεύονται για πρώτη φορά στα ελληνικά, θέτοντας το ζήτημα της σχέσης της τέχνης με τα ιδεολογικά και τα κοινωνικά της συ...

"Στοχάζομαι δεν σημαίνει να προχωρώ βαθύτερα στην έννοια της τάξης; Δες με ποιο τρόπο το τυφλό το Δέντρο με τα αποκλίνοντα μέλη αυξάνεται γύρω από τον εαυτό του κατά την έννοια της Συμμετρίας. Μέσα του η ζωή σταθμίζει, ορθώνει μια δομή και ακτινοβολεί τον αριθμό της με τα κλαδιά και τις εκβλαστήσεις τους, και κάθε εκβλάστηση το φύλλο της, με τις άκρες ήδη σημαδεμένες απ' το κυοφορούμενο μέλλον..." Μια εικοσαετία μετά το "Ευπαλίνος ή ο Αρχιτέκτων" (Άγρα 1988) και το "Ψυχή και χορός", δύο σωκρατικούς διαλόγους που κυκλοφόρησαν και οι δύο το έτος 1921, στις 25 Οκτωβρίου 194...

Στην αρχή ακούμπησα το χέρι μου πάνω στην πραγματικότητα, για να τη νιώσω δικιά μου· η επαφή αυτή με δελέαζε, ήθελα να την κρατήσω σφιχτά μες στην παλάμη, να την κρατήσω με δύναμη, ακόμα και με βία. Κι όσο η παλάμη την τύλιγε τόσο η πραγματικότητα υποχωρούσε, χάνονταν. Όταν πια τα δάχτυλά μου σφίχτηκαν για καλά γύρω της, η πραγματικότητα είχε διαλυθεί, είχε σβηστεί τελείως. Ο έρωτας, η πραγματικότητα· πώς να ισορροπήσει κανείς πάνω στο τεντωμένο σκοινί της πλάνης; Ένα πρόσωπο, τρεις σκηνές. Η τελευταία πράξη της Έμμας Μποβαρύ όταν διαλέγει να περάσει το κατώφ...

Στο κείμενο του ποιητή και συγγραφέα Βικτόρ Σεγκαλέν (1878-1919) διακρίνουμε μια εμπειρίκεια πνοή. Με την ανάγνωσή του ο Έλληνας αναγνώστης πιθανώς να σκεφτεί τις δοξαστικές αναφορές του Ανδρέα Εμπειρίκου στους μεγάλους ποταμούς σαν τον Ζαμβέζη, τον Γουαδαλκιβίρ, τον Αμαζόνιο, τον Αμούρ-Αμούρ κ.ά. Άλλωστε το τεύχος των Lettres Nouvelles του 1956 με το κείμενο του Σεγκαλέν βρέθηκε στη βιβλιοθήκη του Έλληνα υπερρεαλιστή ποιητή. Τον Δεκέμβριο του 1909 ο Βικτόρ Σεγκαλέν, ήδη στην Κίνα επί εξάμηνο, μπαρκάρει σε μια τσόγκα που τον μεταφέρει από το Τσονγκ-κινγκ στο Γι-τσανγκ, κ...

Ο ανά χείρας τόμος αποτελεί τμήμα του αρχείου του Χ.Α. Τζιφάκη, που καλύπτει το δίμηνο Σεπτεμβρίου-Οκτωβρίου του 1944, δηλαδή την περίοδο σύμπτυξης του γερμανικού στρατού σε μια περιορισμένη περιοχή των Χανίων, όπου θα παραμείνουν μέχρι τον Απρίλιο του 1945. Το δίμηνο Σεπτεμβρίου-Οκτωβρίου είναι, ταυτόχρονα, περίοδος κινητοποίησης όλων των ένοπλων δυνάμεων της αντίστασης οι οποίες, παρά τους ανταγωνισμούς και τις συγκρουόμενες επιδιώξεις τους, καταφέρνουν να συντονίσουν τη δράση τους και να παρακολουθούν στενά τις γερμανικές δυνάμεις ώστε να είναι πάντοτε σε ετοιμότητα, παρ...