Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Τα κείμενα που αποτελούν το βιβλίο δημοσιεύτηκαν ως άρθρα από το 1888 έως το 1890. Πρωτοεκδόθηκαν σε βιβλίο το 1899. Έκτοτε, έχουν επανεκδοθεί πολλές φορές σε πολλές γλώσσες. "Βρίσκεται πολύ μπροστά από τις οικονομικές και τεχνολογικές απόψεις της εποχής του." (Λιούις Μάμφορντ) "Αυτά που προτείνει ο Κροπότκιν για να κάνουμε τη ζωή μας καλύτερη, είναι αυτά που χρειαζόμαστε και σήμερα· τα κακά που στηλιτεύει, είναι και τα σημερινά κακά." (Πωλ Γκούντμαν) "Ένα από τα μεγαλύτερα προφητικά έργα του 19ου αιώνα" (Κόλιν Γουόρντ)

Το ανά χείρας βιβλίο αποτελείται από δύο μέρη: (α)μία ανάγνωση των λεγόμενων κοινωνιολογικών έργων του Φρόυντ και (β) μία ανάλυση των μορφών της εξουσίας στις νεοτερικές κοινωνίες. Κοινωνιολόγοι και ψυχαναλυτές θεωρούν ότι τα έργα του Φρόυντ που μελετούν την κοινωνική ζωή ("Τοτέμ και ταμπού", "Ψυχολογία των μαζών και ανάλυση του Εγώ", "Το τέλος μιάς αυταπάτης", "Η δυσφορία μέσα στον πολιτισμό", "Ο άνδρας Μωυσής και η μονοθεϊστική θρησκεία") δεν ανήκουν στο κυρίως έργο του. Ο Ενρίκεζ διαφωνεί και προχωρεί σε λεπτομερή και μεθοδική εξέταση των παραπάνω κειμένων, που καθιστά...

Το βιβλίο αυτό προσπαθεί να εξηγήσει τις δυνάμεις που έχουν διαμορφώσει την τεχνολογία από τους παλαιολιθικούς χρόνους έως σήμερα και ολοένα περισσότερο διαμορφώνουν τον σημερνικό άνθρωπο. Αντί να ξεκινήσει από τα προβλήματα της γενιάς μας, ο Μάμφορντ ανατρέχει στην καταγωγή της ανθρώπινης κουλτούρας· αλλά δεν δέχεται ότι ο άνθρωπος ξέφυγε από τη ζωική κατάσταση επειδή χρησιμοποιούσε εργαλεία και κατέκτησε τη φύση· απεναντίας, απορρίπτει με ισχυρά επιχειρήματα την άποψη αυτή. Δείχνει ότι τα ίδια τα εργαλεία δεν αναπτύχθηκαν, και δεν θα μπορούσαν να αναπτυχθούν, αν δεν είχε...

Στο "Πεντάγωνο της ισχύος" ο Μάμφορντ κορυφώνει τις ριζικές αναθεωρήσεις των κοινών και διαδεδομένων αντιλήψεων για την πρόοδο του ανθρώπου και της τεχνολογίας. Για πρώτη φορά παρουσιάζει μια ολοκληρωμένη ιστορική εξήγηση των ανορθολογικοτήτων και καταστροφών που έχουν υπονομεύσει τα ανώτερα επιτεύγματα όλων των πολιτισμών. Δείχνει πως οι ποσοτικοί στόχοι της σύγχρονης τεχνικής -ταχύτητα, μαζική παραγωγή, ακαριαία επικοινωνία και εξ αποστάσεως έλεγχος- έχουν φέρει αναπόφευκτα ρύπανση, σπατάλη, οικολογική αναστάτωση και ανθρώπινη εξολόθρευση σε κλίμακα αδιανόητητη παλαιότερ...

Προπατορικό αμάρτημα ή προπατορικό ατύχημα: όπως το τέλος/πέρας, η απαρχή είναι ένα όριο, και οι επιστήμες και οι τεχνικές δεν αποφεύγουν αυτό το κουσούρι περισσότερο από όσο η φιλοσοφία. Στο βιβλίο αυτό, ο συγγραφέας τής "Πληροφορικής βόμβας" αναπτύσσει το ζήτημα του ατυχήματος των γνώσεων και της επιτακτικής ανάγκης για ένα "μουσείο των καταστροφών". Βιομηχανικές ή φυσικές καταστροφές, που η αύξησή τους έχει γίνει όχι μόνο γεωμετρική, αλλά γεωγραφική, αν όχι και συμπαντική. Το πλανάσθαι ανθρώπινο, το εμμένειν σατανικό: σύμφωνα με αυτό το ρητό, η πρόοδος της σημερινής...

Στο βιβλίο του μιλά για την "ιδεολογία των ευκαιριών και της κοινωνικής ανόδου" στις Η.Π.Α., για την εκπαίδευση, για τα μεγάλα εμπορικά κέντρα, για τη φυλετική πολιτική σε μια πολυφυλετική κοινωνία, για τη χαμένη τέχνη της συζήτησης, για τον ακαδημαϊκό ψευτοριζοσπαστισμό, για τη θρησκεία της κουλτούρας και για το ψυχικό κενό της εκκοσμικευμένης κοινωνίας μας.

Φιλολογικές επιθέσεις, περιοριστικές νομοθεσίες και κοινωνικές διακρίσεις, λαϊκός φθόνος και μίσος, δημεύσεις και απελάσεις, συκοφαντίες και φυλακίσεις, βασανιστήρια και εκτελέσεις, πυρά και σφαγές, γκέτο και πογκρόμ, στρατόπεδα θανάτου και Ολοκαύτωμα... αποτέλεσαν τη μοίρα του πιο πολύπαθου λαού στην Ιστορία. Το βιβλίο αυτό αφηγείται αυτήν την ιστορία του παράλογου μίσους και του απύθμενου πόνου, ιστορία που πρέπει να έρθει στην επιφάνεια και να ταράξει συνειδήσεις. Η οδυνηρή αφήγηση βγαίνει μέσα από την καρδιά ενός ειλικρινούς ιερέα, ο οποίος, συγκλονισμένος από τη φρίκ...

Για το ανά χείρας έργο του, θεωρείται το πιο "πολιτικό" του, αφού μελετά τα προβλήματα της ηθικής και της θρησκείας, και αφορμώμενος από αυτά μιλά για τον πόλεμο, για την Ευρώπη, για τον ρόλο ενός Παγκόσμιου Οργανισμού που θα διασφαλίζει την ειρήνη, για τον "αφροδισιακό" πολιτισμό μας, αλλά και για τη θέση της γυναίκας στον σύγχρονο κόσμο και για το ιδιωτικό αυτοκίνητο ως "αναγκαίο" κτήμα του ανθρώπου, έγραψε ο φιλόσοφος ότι ωρίμαζε μέσα του επί είκοσι πέντε χρόνια. "Θεωρώ το τελευταίο μου βιβλίο έργο κοινωνιολογίας", δήλωσε, ενώ μια άλλη φορά είπε: "Είναι ένα βιβλίο φιλοσο...

Το βραβείο Νόμπελ για τη λογοτεχνία απονέμεται στον Ιταλό Ντάριο Φο, ο οποίος σύμφωνα με την παράδοση των γελωτοποιών και τροβαδούρων του μεσαίωνα, μαστίγωνε την εξουσία και επανέφερε την αξιοπρέπεια στους ταπεινούς... Όπως πάντα, η κωμωδία του Φο ρίχνει τα βέλη της εναντίον της σημερινής κοινωνίας. Εάν υπάρχει κάποιος που αξίζει να χαρακτηριστεί γελωτοποιός και τροβαδούρος με την πραγματική έννοια του όρου είναι ο Φο. Το κράμα του γέλιου και της σοβαρότητας αποτελεί το όργανο το οποίο χρησιμοποιεί για να αναζωπυρώσει τις συνειδήσεις μας για τις καταχρήσεις και τις αδικίες...

"Σε μια εποχή δυσκολιών, η καθημερινή ζωή γίνεται άσκηση στην επιβίωση. Οι άνθρωποι ζουν μόνο στο σήμερα. Σπάνια κοιτάζουν πίσω, για να μη παραδοθούν σε μία παραλυτική νοσταλγία· και αν κοιτάζουν μπρος, είναι για να δουν πώς μπορούν να προστατευθούν από τις συμφορές που σχεδόν όλοι περιμένουμε σήμερα. Η συναισθηματική ισορροπία απαιτεί σήμερα έναν ελάχιστο εαυτό, και όχι τον επιβλητικό εαυτό του πρόσφατου παρελθόντος." Έτσι ξεκινά το βιβλίο του ο Κρίστοφερ Λας και στις τριακόσιες σελίδες που ακολουθούν στηρίζει τα λεγόμενά του. "Ακόμη πιο πολύτιμο από τον πολυεγκωμιασμ...

Η μεταρρύθμιση της συνείδησης, η "αγωγή" με την ευρεία σημασία της λέξης, είναι μία εξελικτική διαδικασία που έχει τον χαρακτήρα της ανέλιξης. Κατά την ανέλιξη εγκαταλείπονται/ξεπερνιώνται νοοτροπίες, τρόποι του σκέπτεσθαι που είναι επιβαρυμένοι με ιδεολογήματα και προλήψεις και στη βάση των οποίων βρίσκεται διανοητική αδράνεια και έλλειψη αυτοκριτικής. Η κατανόηση της εξελικτικής διαδικασίας, της γένεσης, προϋπόθεση για τη συνδρομή στις αλλαγές που συμβαίνουν γύρω μας και εντός μας, ιδιαίτερα η κατανόηση της εξέλιξης και ανέλιξης στον χώρο της Ιστορίας, του πνεύματος και τ...

Η "Ηθική" είναι το έργο που συνέγραφε τα τελευταία χρόνια της ζωής του και άφησε ανολοκλήρωτο ο "αναρχικός πρίγκιπας" Πιοτρ Κροπότκιν (1842-1921). Γράφει στα "Απομνημονεύματά" του ο επαναστάτης (τροτσκιστής) Βίκτορ Σερζ: "Τον Φεβρουάριο του 1821 πέθανε στο Ντιμίτροβο ο γηραιός Κροπότκιν. Δεν είχε θελήσει να τον επισκεφθώ, επειδή φοβόμουν μια οδυνηρή συνάντηση. Πίστευε ακόμη ότι οι μπολσεβίκοι είχαν πάρει χρήματα από τους Γερμανούς κτλ. Ξέροντας ότι ζούσε μες στο κρύο και στο σκοτάδι, γράφοντας την "Ηθική" και παίζοντας για ξεκούραση λίγο πιάνο, του είχαμε στείλει, οι φίλοι...

Γιατί έχει γίνει η οικογενειακή ζωή τόσο οδυνηρή, ο γάμος τόσο εύθραυστος, οι σχέσεις γονέων και παιδιών τόσο δύσκολες; Σ' αυτά τα ερωτήματα προσπαθεί να απαντήσει ο συγγραφέας ανασκοπώντας τις θεωρίες που αναπτύχθηκαν για την οικογένεια, την εξέλιξη και την δυναμική της. "Έξοχο βιβλίο... το καλύτερο που διαθέτουμε για την ιστορία της σημερινής οικογένειας". (The New Republic)

Επί τριάντα χρόνια ο Ζακ Ελλύλ παρέδιδε στους φοιτητές του έναν κύκλο μαθημάτων για τους διαδόχους του Μαρξ. Αυτά τα μαθήματα αποτελούν τον παρόντα τόμο. Πραγματεύεται εδώ τις τάσεις και τα ρεύματα που απορρέουν από τις διαφορετικές ερμηνείες που δόθηκαν σε διφορούμενα σημεία του έργου του Μαρξ και οδήγησαν στη δημιουργία ρευμάτων στα πλαίσια της μαρξιστικής σκέψης, που ήταν συνήθως εχθρικά μεταξύ τους: Ζαν Ζωρές, Ζωρζ Σορέλ, Έντουαρντ Μπέρνσταϊν, Καρλ Κάουτσκυ, Ρόζα Λούξεμπουργκ, Βλαντιμίρ Ίλλιτς Λένιν, Γκεόργκι Πλεχάνοφ... Συμπληρώνει το βιβλίο του με την εξέταση των τσε...

Η αστική μη κερδοσκοπική εταιρεία "Διαδρομές" δημιουργήθηκε από ενεργούς πολίτες της Σκοπέλου και σκοπεύει να γίνει ένα επιπλέον πολιτιστικό βήμα του νησιού μας. Πρόθεσή μας η οργάνωση συζητήσεων γύρω από θέματα που μας ενδιαφέρουν, εκδηλώσεων λογοτεχνικών και πολιτιστικών δρώμενων, κυρίως εκτός της τουριστικής περιόδου, όπου, ως γνωστόν, μόνη μας καταφυγή είναι η τηλεόραση και η πλήξη. [...] Το βιβλίο που κρατάτε στα χέρια σας και ο ψηφιακός δίσκος που το συνοδεύει αποτελούν μια σύνοψη της πρώτης μας εκδήλωσης υπό τον τίτλο "Θερινό ηλιοστάσιο 2007- Μέρες ποίησης στην...

"Η λαμπρή ανάλυση της φθίνουσας πνευματικής μας ζωής από τον Ράσελ Τζάκομπυ είναι ελπιδοφόρα: μακάρι να δώσει καρπούς". (Γκορ Βιντάλ) "Απολύτως ανεξάρτητο από τις κρατούσες ακαδημαϊκές βραχύβιες δημοφιλείς μόδες, δεν ανέχεται τη νεφελώδη πολυλογία, είναι εριστικό και δεν κάνει επίδειξη γνώσεων... Και το κυριότερο: το βιβλίο είναι γραμμένο στην καθομιλουμένη γλώσσα και όχι στο ακαδημαϊκό γλωσσικό ιδίωμα. Για όλους αυτούς τους λόγους, θα το καταγγείλουν αγρίως εκείνοι που εξισώνουν εμβρίθεια με αριθμό υποσημειώσεων ανά σελίδα". (Κρίστοφερ Λας) "Εξαιρετικά ενδιαφέρον...

Στο παρόν κείμενο ο συγγραφέας πραγματεύεται γλαφυρά το πώς άλλαξε ο τρόπος, με τον οποίο οι άνθρωποι αντιλαμβάνονται τον χρόνο. Ξεκινά από την εποχή που το ρολόι ήταν το πολύ ένα αξιοπερίεργο και σπάνιο αντικείμενο και φτάνει στην εποχή που γίνεται κυριαρχικός ρυθμιστής της καθημερινής μας ζωής. Τη Δευτέρα ή την Τρίτη, σύμφωνα με την παράδοση, ο χειρωνακτικά εργαζόμενος προσαρμόζεται στον αργό ρυθμό της μελωδίας "Έεεεεχουμε καιρό, έεεεεεχουμε καιρό". Την Πέμπτη και την Παρασκευή, εργάζεται στον γοργό ρυθμό "Άλ-λη μια μέρα, άλ-λη μια μέρα". Ο πειρασμός για χουζούρι, γ...

"Έζησα στη Σκόπελο ως μόνιμος κάτοικος, χειμώνα-καλοκαίρι, από το 1987 έως το 2004. Ο οδηγός αυτός είναι αποτέλεσμα της αγάπης μου για το νησί και της ανάγκης που ένιωσα να μάθω πού βρίσκομαι. Έτσι, διάβασα αρκετά βιβλία και δημοσιεύματα για την ιστορία της Σκοπέλου, και συνάμα περπάτησα απ' άκρη σ' άκρη το νησί. Ιδιαίτερα με βοήθησαν οι συζητήσεις με σκοπελίτες: ζωντάνεψαν μες στο μυαλό μου τη ζωή του νησιού πριν την έλευση του τουρισμού, τότε που η Σκόπελος βασιζόταν στην παραγωγή λαδιού, ρετσινιού και δαμασκήνων (και, παλαιότερα, κρασιού). Τα τελευταία χρόνια γίνοντα...

Μετά το βιβλίο του "Οι τελευταίοι διανοούμενοι", κυκλοφορεί στις "Νησίδες" και το πιο πρόσφατο βιβλίο του αμερικανού καθηγητή ιστορίας στο Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνιας. Θέμα του: η ουτοπία και το κακό όνομα που έχει αποκτήσει στην εποχή μας. Γιατί συνέβη αυτό; Πού οφείλεται; Πόσο βάσιμο είναι; Έχει οδηγήσει πράγματι η επιδίωξη της ουτοπίας στον ολοκληρωτισμό; Σ’ αυτά κατά βάσιν τα ερωτήματα επιχειρεί ν’ απαντήσει ο συγγραφέας. Πολλοί συγγραφείς θεωρούν τους ουτοπικούς και όσους τους συμπαθούν αιθεροβάμονες ονειροπόλους στην καλύτερη περίπτωση και φονικούς ολοκληρωτικούς...