Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Ο Τζέρυ Μπράουν συζητάει με την Βαντάνα Σίβα για τη λεηλασία της φύσης και της γνώσης με τον Ιβάν Ίλλιτς και τον Καρλ Μίτσαμ για την πολιτική της φιλίας με τον αντισυνταγματάρχη Νταίηβ Γκρόσμαν για τον μύθο του φονικού ενστίκτου με τον Ντόνοβαν Γουέμπστερ για τα απομεινάρια του πολέμου με την Έλενα Νόρμπεργκ-Χοτζ για την παγκοσμιοποίηση και την καταστροφή της κουλτούρας με την Σουζάνα Σέφερ για τη μάθηση μέσα στη ζωή με τον Νόαμ Τσόμσκυ για την εναντίωση στο προνόμιο και την εξουσία με τον Νταίηβιντ Κόρτεν για τις μυθολογίες της παγκόσμιας ανάπτυξης με την Σούζαν Αρ...

Το μυθικό σενάριο: "Τα εξεγερμένα πλήθη του Παρισιού καταλαμβάνουν τη Βαστίλη· οι αριστοκράτες οδεύουν προς την γκιλοτίνα· ο καταπιεσμένος λαός σπάει τα δεσμά του ανατρέποντας την τυραννία των Βουρβώνων" κ.τ.τ. ... Ήταν αλήθεια έτσι τα πράγματα; Ή μήπως η ιστορική πραγματικότητα είναι -όπως άλλωστε όλα τα ιστορικά γεγονότα- κάπως πιο σύνθετη και πιο αντιφατική; Το βιβλίο αυτό είναι ένας ιδεώδης οδηγός της Γαλλικής Επανάστασης: απλό και διασκεδαστικό, αλλά καθόλου απλοϊκό. Αναφέρεται στα γεγονότα που ο καθένας θα 'πρεπε να γνωρίζει ώστε να μπορεί να συλλάβει τη σημασί...

Λένε πολλοί ότι «η σύγχρονη τέχνη βρίσκεται σε κρίση», χωρίς να καταλαβαίνουν ότι η κρίση αυτή συμβαδίζει με έναν τρόμο που απειλεί πράγματι κάθε παράσταση. Χωρίς την τρομοκρατία, τα έργα του 20ού αιώνα είναι αδιανόητα, αόρατα. Χωρίς τον πολλαπλασιασμό των κινδύνων, το δράμα των σημερινών επιφάσεων είναι ακατανόητο, κατά ορισμένους επιλήψιμο... Πράγματι, ενώ στις αρχές του 20ού αιώνα η Τέχνη ήταν ακόμα μόνον ο πρόδρομος των τραγωδιών που έμελλε σύντομα να μας πλήξουν, στις αρχές του 21ου αιώνα ίσα ίσα η επιστήμη οφείλει να προεικονίσει το άγχος του μέλλοντος. Απαιτώντας με...

Στο βιβλίο του μιλά για την "ιδεολογία των ευκαιριών και της κοινωνικής ανόδου" στις Η.Π.Α., για την εκπαίδευση, για τα μεγάλα εμπορικά κέντρα, για τη φυλετική πολιτική σε μια πολυφυλετική κοινωνία, για τη χαμένη τέχνη της συζήτησης, για τον ακαδημαϊκό ψευτοριζοσπαστισμό, για τη θρησκεία της κουλτούρας και για το ψυχικό κενό της εκκοσμικευμένης κοινωνίας μας.

Όταν ο Ζονά τέλειωσε, χωρίς ιδιαίτερη προσπάθεια, τις σπουδές του, είχε πλέον την τύχη να μπει στον εκδοτικό οίκο του πατέρα του για να βρει εκεί μια θέση για δουλειά και από πλάγιους δρόμους την κλίση του στη ζωγραφική. Όντας πρώτος εκδότης της Γαλλίας, είχε τη γνώμη ότι το βιβλίο, περισσότερο από άλλη φορά και μάλιστα εξαιτίας κιόλας της κρίσης της κουλτούρας, είχε μέλλον. "Η ιστορία δείχνει ότι όσο λιγότερο διαβάζεις τόσο περισσότερα βιβλία αγοράζεις", έλεγε. Κατά συνέπεια, σπάνια μόνον διάβαζε τα χειρόγραφα που του υποβάλανε, αποφάσιζε να τα εκδώσει μόνον ζυγιάζοντας τη...

Αναλύοντας τα σπουδαία έργα των κορυφαίων αμερικανών κοινωνιολόγων Νταίηβιντ Ρήσμαν, Κρίστοφερ Λας, Ντάνιελ Μπελ και Ρίτσαρντ Σένετ, ο συγγραφέας καταλήγει στα συμπεράσματά του: Ζούμε σε μία νέα εποχή. Την εξέγερση της δεκαετίας του 1960 διαδέχονται σήμερα η αδιαφορία και ο ναρκισσισμός. Τη λογική της ομοιομορφοποίησης διαδέχονται η αποτυποποίηση και η γοητεία. Την ιδεολογική σοβαρότητα διαδέχεται η γενίκευση του χιούμορ. Μία νέα δημοκρατική εποχή που χαρακτηρίζεται από τον περιορισμό της βίας και την εξάντληση αυτού που εδώ και εκατό χρόνια αποτελούσε την πρωτοπορία. Με α...

Είναι έργο του κάθε έθνους να γράφει τη "δική του" ιστορία. Από την Ρωσική Επανάσταση του 1905 μέχρι μιαν ασήμαντη κλοπή αγγινάρων στην Γενεύη το 1743, το εξαιρετικό και το κοινότοπο επανεξετάζονται και περνούν από το κόσκινο μιας επιλεκτικής μνήμης. Με το βιβλίο, τον κινηματογράφο και την τηλεόραση, η ιστορία επηρεάζει τον τρόπο μας να βλέπουμε τον κόσμο. Αλλά ποια ιστορία; Μήπως η κινηματογραφική ταινία γουέστερν δεν αποσιωπά την τύχη των Ινδιάνων και δεν προτείνει μια στερεότυπη αμερικανοποίηση; Ο Μαρκ Φερρό ξεσκεπάζει τους μηχανισμούς της κατασκευής των ιστορικών σ...

Όπως όλοι οι μεγάλοι μύθοι που σέβονται τον εαυτό τους, ο μύθος της "κατανάλωσης" έχει τον λόγο του και τον αντίλογό του: ο εξυμνητικός λόγος για την αφθονία συνοδεύεται από έναν "κριτικό" αντίλογο, σκυθρωπό και ηθικολογικό, για τα κακά της καταναλωτική κοινωνίας και την τραγική κατάληξη στην οποία θα οδηγήσει οπωσδήποτε τον πολιτισμό μας. Η μαγεία της κοινωνίας μας είναι λευκή, δεν είναι πια εφικτή η αίρεση μέσα στην αφθονία. Πρόκειται για την προφυλακτική λευκότητα μιας χορτασμένης κοινωνίας, μιας κοινωνίας χωρίς ίλιγγο και χωρίς ιστορία, χωρίς μύθο άλλον από τον εαυτό...

O αμερικανός ιστορικός και κοινωνιολόγος Kρίστοφερ Λας (1932-1994) έγραψε το βιβλίο αυτό, που διαβάστηκε πολύ στη χώρα του και στο εξωτερικό, το 1979. Θεωρεί χαρακτηριστικό της ζωής στην Aμερική της δεκαετίας του 1970 τον "ναρκισσισμό". O συγγραφέας αναφέρεται στην υποδοχή και την επίδραση του βιβλίου του σε ένα Eπίμετρο που έγραψε το 1990 και περιλαμβάνεται στην παρούσα έκδοση. "Eκπληκτική κατανόηση της σύγχρονης ζωής, με μία ηθική πεποίθηση που σπάνια συναντάται στη σημερινή ιστορία και κοινωνιολογία οι οποίες έχουν ξεκοπεί από τις ηθικές αξίες. O Λας συνέλαβε πράγματι...

Τα έργα του Κάφκα κυνηγήθηκαν από τα ολοκληρωτικά καθεστώτα του 20ού αιώνα. Ρίχτηκαν στην πυρά και απαγορεύτηκαν στη ναζιστική Γερμανία, ως "βλαπτικά και ανεπιθύμητα"· στη Σοβιετική Ένωση, ως έργα συγγραφέα "επικίνδυνου και παρακμιακού"· στην πατρίδα του την Τσεχοσλοβακία, μετά τη σοβιετική εισβολή και μέχρι το 1989, ως έργα "δεξιού ρεβιζιονιστή". Η δε αριστουργηματική νουβέλα του "Η μεταμόρφωση" απαγορεύτηκε στη Σοβιετική Ένωση με την αιτιολογία ότι πρόκειται για κείμενο "καταθλιπτικό, παρακμιακό και ικανό να εμπνεύσει απελπισία". Από τα πιο δημοφιλή, πολυμεταφρασμένα κ...

Ατομική βόμβα χθές, γενετική βόμβα αύριο· καμία από τις δυο τους δεν θα ήταν νοητή χωρίς την πληροφορική βόμβα. Πράγματι, η συστηματική απορρύθμιση της παγκόσμιας οικονομίας θα ήταν ακατονόητη, αν δεν την προσεγγίζαμε με βάση την διατάραξη του συστήματος της πληροφορίας. Διαδοχικά οικονομικά κράχ, επανειλημμένες πυρηνικές δοκιμές, πολιτική και κοινωνική αποσύνθεση: σημάδια που αναγγέλουν ότι ο κόσμος μας ετοιμάζεται να ξαναζήσει το δράμα της Βαβέλ. O Πωλ Βιριλιό, που πρώτος ασκεί κριτική στον Κυβερνοκόσμο, καταγγέλει σήμερα όχι τόσο μια τεχνική, όσο ένα αλληλεπιδρασιακό...

Ο Α΄ Παγκόσμιος πόλεμος έληξε στα τέλη του 1918 με την ήττα της Γερμανίας και των συμμάχων της. Ο αυτοκράτορας (κάιζερ) διώχθηκε και η Γερμανία απέκτησε καθεστώς αβασίλευτης κοινοβουλευτικής δημοκρατίας. Η "Δημοκρατία της Βαϊμάρης", όπως ονομάστηκε, έζησε μέχρι το 1933, που την δολοφόνησε ο ναζισμός. Κατά τα χρόνια 1919-1933, παρά τις κοινωνικές και οικονομικές αναταραχές, είχαμε στη Γερμανία μια τεράστια πνευματική άνθηση: λογοτεχνία, θέατρο, ζωγραφική, αρχιτεκτονική, κινηματογράφος πειραματίστηκαν δημιουργικά και έδωσαν έργα αξεπέραστα. Αρκεί ν' αναφέρουμε τους πο...