Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Ο τζίτζικας και ο μέρμηγκας, το λιοντάρι και η σκνίπα, ο λαγός και ο βάτραχος, το χελιδόνι και το αηδόνι είναι μερικοί μόνο από τους ήρωες που πρωταγωνιστούν στους μύθους του Λα Φοντέν, έτσι όπως τους έχει αποδώσει με την πένα της η αγαπημένη συγγραφέας των παιδιών Γαλάτεια Γρηγοριάδου-Σουρέλη. Μύθοι που διδάσκουν αλλά και διασκεδάζουν μικρούς και μεγάλους αναγνώστες.

Από τα πολύ παλιά χρόνια μέχρι και την πιο πρόσφατη Iστορία μας, ήρθαν στιγμές που λύκοι, πουλιά, δελφίνια, σκύλοι, γαϊδουράκια, άλογα και λιοντάρια βρήκαν τον άνθρωπο αδύναμο και στάθηκαν στο πλευρό του πιστοί και απρόσμενοι βοηθοί του. Τα ζώα γίνονται οι ήρωες σε ιστορίες που, κι ας μοιάζουν με παραμύθια, είναι αληθινές· άλλες γιατί όντως συνέβησαν κι άλλες γιατί τις πιστέψαμε βαθιά μέσα από τις παραδόσεις μας. Μία συλλογή ιστοριών με ήρωες ζώα που "έγραψαν ιστορία", όπως η Λάικα, σκυλίτσα που πήγε στο φεγγάρι και ο Άργος, ο πιστός σκύλος του Οδυσσέα.

Μια σουσουράδα νοσοκόμα που φροντίζει μικρά πουλάκια, ένας νεαρός λαγός που αναζητά το πιο ξεκούραστο επάγγελμα, μια γάτα που την ερωτεύεται ένας ποντικός, κι ένας σκυλάκος ποδοσφαιριστής που λαχταρά να αποκτήσει φίλους... Μεγάλα μαθήματα για μικρά παιδιά, μέσα από παραμύθια που τα ζωντανεύουν οι μικροί τετράποδοι ή φτερωτοί τους φίλοι...

Παιδιά, ξέρετε πώς μία κόκκινη κλωστή, ένα κουκί κι ένα ρεβίθι γινήκαν παραμύθι; Πώς δύο διαβασμένοι παπαγάλοι γίναν ήρωες μεγάλοι; Και πώς γίναν αδέλφια το σύννεφο και ο χιονάνθρωπος; Μην έχετε έγνοια καμιά. Γιατί ευτυχώς τα ξέρει η Γαλάτεια και θα σας τα εξηγήσει όλα με το νι και με το σίγμα...

Ο Κροίσος, ο πλούσιος βασιλιάς των Σάρδεων, κάλεσε το σοφό Σόλωνα στο παλάτι του. Για να τον τιμήσει, φόρεσε τις πιο πλούσιες φορεσιές του και του έδειξε όλα τα πλούτη του βασιλείου του. Σίγουρος πια ότι ο Σόλων θα εντυπωσιαζόταν με τα πλούτη του, τον ρώτησε: "Για πες μας, Σόλων, όπου κι αν ταξίδεψες έχεις δει άνθρωπο πιο πολύ από μένα ευτυχισμένο;". Ο Σόλωνας δε βιάστηκε ν' αποκριθεί...

Ο μπαμπάς έχει δουλειά. Κι η μαμά έχει δουλειά. Όταν ο μπαμπάς κι η μαμά έχουν δουλειά, αυτό θα πει πως εγώ θα κρατήσω τη μικρή μου αδερφή, αυτό θα πει πως κι εγώ θα έχω πολλή δουλειά. Δουλειά έχω, λοιπόν, αλλά δεν έχω κέφι. Κέφι έχω μόνο για να σκεφτώ και να γράψω ένα παραμύθι. Ένα παραμύθι για μια κούκλα τόσο άσχημη που δεν ήταν πια κούκλα, για ένα τεμπέλικο μερμήγκι που το 'ριξε στο τραγούδι, στα ξενύχτια και στα γλέντια, και που δε σκέφτηκε πως θα 'ρθει ο χειμώνας, κι αν δεν ήταν το εργατικό τζιτζίκι να το ταΐζει, θα πέθαινε από την πείνα. Αν καταλάβατε... τρελά πράγματ...

Κομπιούτερ μου, ξέρεις πόσο χρειάζομαι τη συντροφιά σου. Έγινες φίλος καρδιακός, έγραψες ό,τι γραμμένο έχω στην καρδιά μου. Χαρές και πίκρες και καβγάδες δε σου έκρυψα. Ό,τι έζησα και ζω σε σένα τα εμπιστεύτηκα. Δυσκολίες με τα γονικά, τ' αδέρφια μου, τους φίλους μου: οι υποχρεώσεις, τα πρέπει και οι ευθύνες. Χαρές με τα γονικά, τ' αδέρφια μου, τους φίλους μου: οι σχολικές αργίες, τα δώρα, οι ιστορίες των παππούδων. Κομπιουτεράκι, αγάπη μου... αγάπη μου.

Τη χριστουγεννιάτικη νύχτα, ό,τι ποθείς βαθιά μπορείς να το 'χεις. Και η συγγραφέας ποθεί να συναντήσει όλους εκείνους που ζήσανε την Άγια Νύχτα. Να τους ρωτήσει πώς καταφέρανε και ανταμώσαν το Χριστό. Και καλεί την κυρία Έμπνευση να της δώσει καμιά ιδέα. "Γιατί δεν παίρνεις συνέντευξη από όλους όσους ήταν εκεί;" της απαντά εκείνη. Και μια και δυο η Γαλάτεια ξεκινά! Με βοηθό πολύτιμο για τις... μετακινήσεις της η φεγγαροαχτίδα. Και τι θαύμα! Ναι, τους συναντά.

Ήταν μια ελιά γέρικη μα γιομάτη καρπούς. Αφουγκραζόταν τον αγέρα κι έλεγε παραμύθια και όσα της μηνούσε ο αγέρας ο φίλος της. Όλοι στο δάσος την άκουγαν και κυρίως ο περίεργος λαγός, που όλα ήθελε να τα μαθαίνει. Ώσπου μια μέρα ήρθε και στάθηκε κοντά στην ελιά Εκείνος. Και είπε πράγματα που πρώτη φορά ακούστηκαν στη γη. Και έτσι έπαψε η ελιά να λέει παραμύθια κι έλεγε μονάχα τα λόγια που Εκείνος είπε. Έτσι έγινε και άρχισε η ιστορία. Η ιστορία που τον κόσμο έμελλε ν' αλλάξει.

Στο νέο της βιβλίο, η πολυβραβευμένη συγγραφέας διηγείται στιγμές που άλλαξαν την ανθρώπινη ιστορία. Με γλαφυρό τρόπο παρουσιάζει τα γεγονότα που δεν άφησαν κανέναν ασυγκίνητο, από τη στιγμή που ο Ιησούς έφτασε στην Ιερουσαλήμ μέχρι την Ανάστασή Του. Βήμα βήμα, η αγαπημένη συγγραφέας ξετυλίγει την εβδομάδα των Παθών και την παρουσιάζει στα παιδιά.

Το δέντρο για να ζήσει, να μεγαλώσει και να φουντώσει θέλει ρίζες γερές. Έλα λοιπόν να σου πω σαν μυθιστόρημα ποιοι πότισαν το δέντρο της λευτεριάς... Κοσμάς ο Αιτωλός, Νικόλαος Σκουφάς, Νικοτσάρας, Αλέξανδρος Υψηλάντης, Μόσχω, Ιωάννης Ιάκωβος Μάγερ, Αδαμάντιος Κοραής... Μυθιστόρημα η ζωή του καθενός και θα μπει και θα ποτίσει την καρδιά και τη ζωή σου. Μυθιστόρημα που όμως είναι αλήθεια.

Μια φορά ήτανε μια μαμά και είχε πολλά παιδιά, τόσο πολλά παιδιά, τόσο πολλά, που ούτε νονούς δεν έβρισκε να τα βαφτίσει. Και ήταν απελπισμένη η καημένη. Πήγε μια και δυο στην κουκουβάγια τη σοφή κι εκείνη στο πι και φι το ψάξιμο αρχινά...

"Αρχαίο πνεύμα αθάνατο, αγνέ πατέρα, του ωραίου, του μεγάλου και τ' αληθινού κατέβα, φανερώσου κι άστραψ' εδώ πέρα στη δόξα της δικής σου γης και τ' ουρανού". Και ποιος δε γνωρίζει τον ύμνο των Ολυμπιακών Αγώνων; Μέχρι και στην πιο απόμερη γωνιά της γης έχει ταξιδέψει. Και μαζί του, έχουν ταξιδέψει η ιστορία και το πνεύμα των Αγώνων. Δέκα συγγραφείς από το Κύκλο του Ελληνικού Παιδικού Βιβλίου γράφουν για τους Ολυμπιακούς Αγώνες του χθες και του σήμερα, για τους επώνυμους αλλά και ανώνυμους αθλητές που αγωνίζονται με ψυχή και πάθος για τη νίκη, αλλά και για όλους εμάς, τ...

Πώς να μιλήσεις στα παιδιά; Έτσι κι αλλιώς τα ξέρουν όλα! Κι εμείς; Τι παραπάνω ξέρουμε εμείς οι μεγάλοι; Αυτά που ζήσαμε ξέρουμε, αυτά που είδαμε να συμβαίνουν, αυτά που διαβάσαμε. Και τώρα γράφουμε. Γράφουμε τις ιστορίες μας όπως τις μάθαμε μέσα από τη ζωή, τις ιστορίες που γράφει η ίδια η ζωή. Ιστορίες παράξενες, ιστορίες γλυκόπικρες. Ιστορίες για την κοινωνική αδικία, το ρατσισμό, την ανεργία, για το διαζύγιο, για τη ζωή χωρίς οικογένεια. Αλλά και για τα σκιρτήματα της πρώτης αγάπης, για τη συμπαράσταση, για την ελπίδα.

- Τι μυρίζει; Τι μυρίζει; ρωτάει γελώντας η μητέρα και τα μεγάλα παιδιά, που ξέρουν το παιχνίδι, λένε με γέλια: - Σχολειό μυρίζει! - Γιαουρτόπιτα μυρίζει! ο Λευτέρης δεν ξέρει το παιχνίδι. - Λευτέρη μου, ήταν καλή η δασκάλα; ρωτάει η μητέρα. - Ναι, καλή, λέει ο Λευτέρης. - Είναι ωραίο το σχολείο; ρωτάει η μάνα ξανά. Ο Λευτέρης την τραβάει από την μπλούζα και της ψιθυρίζει: - Είναι ωραίο το σχολείο, αλλά είναι υποχρεωτικό να ξαναπάω;

Βρισκόμαστε στο Λονδίνο του 1836. Ο διευθυντής των αγγλικών ταχυδρομείων παρακολουθεί έναν καβγά... και ξαφνικά η ιδέα του γραμματοσήμου γεννιέται. Το πρώτο ελληνικό γραμματόσημο, με την απεικόνιση του Ερμή, είναι έτοιμο να κυκλοφορήσει. Τον Ερμή-γραμματόσημο όμως τον κλέβει ο Μαύρος Πητ. Μέσα από μια απίθανη περιπέτεια, με ήρωες το Μαύρο Πητ, το φεγγάρι και άλλα γραμματόσημα διαφόρων χωρών που ζωντανεύουν, η συγγραφέας μάς διηγείται τη συναρπαστική ιστορία του γραμματοσήμου. Ένα μυθιστόρημα όλο ευρήματα, κέφι και περιπέτειες.

Τέσσερα παιδιά, τέσσερα γλυκά πουλιά ξαναγυρίζουν στη φωλιά τους με το έμπα του φθινοπώρου. Αρχίζει το σχολείο κι όλα παίρνουν τον δρόμο οτυς ξανά μετά την ξενοιασιά του καλοκαιριού. Παρέα τους κι ο Μύτος, το σκυλί τους, που είναι πρόθυμος να μάθει γράμματα κι αυτός, να πάει μπροστά. Όλο το σπίτι ξεχειλίζει από χαρά, από αγάπη, από τραγούδι, από μουσική. Ελάτε κι εσείς μαζί τους. Ντο-ρε-μι...

Τι είναι άραγε, το κόκκινο γιλέκο που φοράει αυτός ο έξυπνος, ο τρυφερός, ο πονετικός, ο τίμιος, ο γενναίος σπουργίτης; Είναι σαν ένα σημάδι, ένα παράσημο, η πατρική κληρονομιά και οι ρίζες του. Είναι αυτό που του δίνει τη δύναμη να διαλαλήσει και να βροντοφωνάξει μέχρι τα πέρατα του κόσμου: "Όχι άλλος πόλεμος, όχι άλλα παιδιά πεινασμένα, όχι βρέφη ορφανεμένα. Ας ταϊσουμε τους πεινασμένους, ας ντύσουμε τους γδυτούς, ας φυτέψουμε λουλούδια στους λάκκους που άνοιξαν οι σφαίρες..."