Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Ένα βιβλίο για τα Δικαιώματα του Παιδιού, που περιλαμβάνει δημιουργήματα των καλύτερων συγγραφέων παιδικού βιβλίου της χώρας μας, γίνεται η πολύτιμη μήτρα που παράγει πολίτες ευαισθητοποιημένους και ενεργούς και συγχρόνως στέλνει ένα ισχυρό μήνυμα αλληλεγγύης και ανθρωπιάς.

Αγαλλιάσθω η ψυχή μου επί τω Κύριω ενέδυσε γαρ με ιμάτιον σωτήριον, και χιτώνα ευφροσύνης περιέβαλέ με ως νυμφίω περιέθηκέ μοι μίτραν, και ως νύμφην κατεκόσμησέ με κόσμω και ως γην αύξουσαν το άνθος αυτής, και ως κήπος τα σπέρματα αυτού εκβλαστάνει, ούτως ανατέλει Κύριος δικαιοσύνην, και αγαλλίαμα εναντίον πάντων των εθνών. (Ησ. 61:10-11)

Πώς να μιλήσεις στα παιδιά; Έτσι κι αλλιώς τα ξέρουν όλα! Κι εμείς; Τι παραπάνω ξέρουμε εμείς οι μεγάλοι; Αυτά που ζήσαμε ξέρουμε, αυτά που είδαμε να συμβαίνουν, αυτά που διαβάσαμε. Και τώρα γράφουμε. Γράφουμε τις ιστορίες μας όπως τις μάθαμε μέσα από τη ζωή, τις ιστορίες που γράφει η ίδια η ζωή. Ιστορίες παράξενες, ιστορίες γλυκόπικρες. Ιστορίες για την κοινωνική αδικία, το ρατσισμό, την ανεργία, για το διαζύγιο, για τη ζωή χωρίς οικογένεια. Αλλά και για τα σκιρτήματα της πρώτης αγάπης, για τη συμπαράσταση, για την ελπίδα.

Μια σουσουράδα νοσοκόμα που φροντίζει μικρά πουλάκια, ένας νεαρός λαγός που αναζητά το πιο ξεκούραστο επάγγελμα, μια γάτα που την ερωτεύεται ένας ποντικός, κι ένας σκυλάκος ποδοσφαιριστής που λαχταρά να αποκτήσει φίλους... Μεγάλα μαθήματα για μικρά παιδιά, μέσα από παραμύθια που τα ζωντανεύουν οι μικροί τετράποδοι ή φτερωτοί τους φίλοι...

Η αλεπού βαρέθηκε να κλέβει κότες. Το πρόβατο θέλει να γίνει κλέφτικο και πονηρό. Η καρακάξα παραπονιέται που κανείς δεν καταλαβαίνει το ταλέντο της στο τραγούδι. Το μικρό μερμηγκάκι τραγουδάει και τεμπελιάζει σαν τζιτζίκι. Κι ο λύκος λαχταράει χάδια και τρυφερές φροντίδες... Η Γαλάτεια, η πασίγνωστη παραμυθού, φέρνει τον κόσμο τα πάνω κάτω και το αποτέλεσμα... υπέροχο!

Κομπιούτερ μου, ξέρεις πόσο χρειάζομαι τη συντροφιά σου. Έγινες φίλος καρδιακός, έγραψες ό,τι γραμμένο έχω στην καρδιά μου. Χαρές και πίκρες και καβγάδες δε σου έκρυψα. Ό,τι έζησα και ζω σε σένα τα εμπιστεύτηκα. Δυσκολίες με τα γονικά, τ' αδέρφια μου, τους φίλους μου: οι υποχρεώσεις, τα πρέπει και οι ευθύνες. Χαρές με τα γονικά, τ' αδέρφια μου, τους φίλους μου: οι σχολικές αργίες, τα δώρα, οι ιστορίες των παππούδων. Κομπιουτεράκι, αγάπη μου... αγάπη μου.

Οι μεγάλοι όλο μιλούν για τα βάσανα που έχουν. Λεφτά λέει που δεν έχουν, δουλειές λέει που δεν υπάρχουν, βάσανα μόνο έχουν. Δε ρώτησε όμως κανένας εμείς τα παιδιά τι βάσανα έχουμε. Βαριά σου λέω, ασήκωτα βάσανα. Να, είναι γιορτές δε θέλεις τα δώρα σου; Θέλεις, μα ανεργία σου λένε οι μεγάλοι. Έχεις τη γιορτή σου, δε θέλεις δώρο; Θέλεις, μα ανεργία σου λένε οι μεγάλοι. Εμένα μου φέρνει πάντα δώρο ο νονός μου. Μα κι αυτός τώρα είναι άνεργος. Οι μεγάλοι αν είχανε μυαλό, θα βάζανε 5-6 νονούς να σε βαφτίσουν. Έτσι, ο ένας τουλάχιστον δε θα ήταν άνεργος και θα είχες το δώρ...

Τη χριστουγεννιάτικη νύχτα, ό,τι ποθείς βαθιά μπορείς να το 'χεις. Και η συγγραφέας ποθεί να συναντήσει όλους εκείνους που ζήσανε την Άγια Νύχτα. Να τους ρωτήσει πώς καταφέρανε και ανταμώσαν το Χριστό. Και καλεί την κυρία Έμπνευση να της δώσει καμιά ιδέα. "Γιατί δεν παίρνεις συνέντευξη από όλους όσους ήταν εκεί;" της απαντά εκείνη. Και μια και δυο η Γαλάτεια ξεκινά! Με βοηθό πολύτιμο για τις... μετακινήσεις της η φεγγαροαχτίδα. Και τι θαύμα! Ναι, τους συναντά.

Τέσσερα παιδιά, τέσσερα γλυκά πουλιά ξαναγυρίζουν στη φωλιά τους με το έμπα του φθινοπώρου. Αρχίζει το σχολείο κι όλα παίρνουν τον δρόμο οτυς ξανά μετά την ξενοιασιά του καλοκαιριού. Παρέα τους κι ο Μύτος, το σκυλί τους, που είναι πρόθυμος να μάθει γράμματα κι αυτός, να πάει μπροστά. Όλο το σπίτι ξεχειλίζει από χαρά, από αγάπη, από τραγούδι, από μουσική. Ελάτε κι εσείς μαζί τους. Ντο-ρε-μι...