Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Μετά την επιστροφή του από την Αμερική, ο Λόρκα γράφει τον "Ματωμένο Γάμο" που πρωτοανέβηκε το 1933 σε θέατρο της Μαδρίτης. Θέμα του το αιμοσταγές "δράμα τιμής" του κλασικού ισπανικού θεάτρου. Ο ισπανικος κάμπος γίνεται φοβερή αρένα του έρωτα και του θανάτου, οι άντρες πεθαίνουν πριν μαραθούν και οι γυναίκες απομένουν θλιβερές λαβωμένες εκπρόσωποι του στείρου καθολικισμού και της σκληρής συντήρησης που χαρακτήριζε την προπολεμική Ισπανία. Εμβόλιμες οι ποιητικές φιγούρες του Φεγγαριού με τη μορφή νεαρού ξυλοκόπου και της Ζητιάνας - μεταφυσικής ενσάρκωσης της Κακίας. Το έ...

Λεονάρδο: Τώρα το κάναμε το βήμα. Σώπα! Από κοντά μας κυνηγούν και πρέπει Μαζί μου να σε πάρω από 'δω πέρα. Νύφη: Και με την βία πρέπει να το κάνεις! Λεονάρδο: Με βία; Ποιός από τους δύο κατέβηκε τα σκαλοπάτια πρώτος; Νύφη: Μα, τα κατέβηκα εγώ. Λεονάρδο: Ποιος έβαλε στο άλογο καινούργιο χαλινάρι; Νύφη: Αλήθεια λες. Εγώ, εγώ. Λεονάρδο: Και χέρια ποια, μου φόρεσαν εμένα τα σπιρούνια; Νύφη: Τούτα τα χέρια, που δικά σου είναι, αλλά που θα 'θελαν πολύ, όταν σε βλέπουν, να σπάζουν τα γαλάζια τα κλωνάρια και το μουρμουρητό μέσα στις φλέβες σου. Σ' αγ...

Ματωμένος γάμος είναι μια τραγωδία τοποθετημένη σε ένα τραγικό τοπίο ανδαλουσιανό, αλλά και καθολικό. Το κύριο θέμα με το οποίο ασχολείται αυτό το δράμα είναι η Ζωή και ο Θάνατος. Αλλά με έναν τρόπο απόκρυφο και προγονολατρικό, που περιλαμβάνει μύθους, θρύλους και τοπία που εισάγουν τον αναγνώστη-θεατή σε έναν κόσμο ζοφερών παθών, τα οποία οδηγούν στη ζήλια, την καταδίωξη και το τραγικό τέλος: τον Θάνατο. Ο Έρωτας ξεχωρίζει ως η μόνη δύναμη που μπορεί να ξεπεράσει τον θάνατο. Το έργο παρουσιάζει έθιμα -τα οποία διατηρούνται ακόμα, της ανδαλουσιανής γης, όπου διαδραματίζε...

Ο "Ματωμένος γάμος", του μεγάλου ποιητή Φ. Γ. Λόρκα, θεωρείται σήμερα από τα σημαντικότερα έργα του παγκόσμιου θεάτρου, μια τραγωδία που μπορεί να σταθεί επάξια κοντά στις αρχαίες ελληνικές. Οι Ισπανοί μελετητές του Γάμου στέκονται κυρίως στα δάνεια από τους κλασικούς του ισπανικού και του ευρωπαϊκού θεάτρου, που είναι σχεδόν, αυτούσια μεταφερμένα από τον Λόρκα, εν είδει υπόμνησης και ευχαριστίας. Τα στοιχεία όμως της αρχαιοελληνικής τραγωδίας, από τις Βάκχες, την Ορέστεια, την Ηλέκτρα κ.λπ., είναι τροφή χωνεμένη στο έργο, στοιχεία βιολογικά. Ήταν αυτός ο πρώτος λόγος για μ...

Ο Μήτσος Παπανικολάου, παράλληλα με το πρωτότυπο έργο του -ποιητικό και κριτικό- που συγκεντρώθηκε και εκδόθηκε από τον Τάσο Κόρφη, ασχολήθηκε και με τη μετάφραση με μιαν αφοσίωση και συνέπεια που είχαν σαν αποτέλεσμα, τις περισσότερες φορές, όχι μόνον μιαν αριστοτεχνική ανάπλαση ξένων κειμένων στη γλώσσα μας, αλλά και μια προσωπική δημιουργία, καθώς ο ποιητής αγωνίστηκε να εκφράσει μέσα από τα ξένα κείμενα τον ίδιο του τον εαυτό. Από αυτή την αφοσίωση και συνέπεια δεν πηγάζει μόνο η, δυστυχώς, ανεκπλήρωτη επιθυμία του να εκδώσει τα "Πορτραίτα ξένων ποιητών", τις μεταφρά...

Ο ΠΟΙΗΤΗΣ ΚΙ Ο ΘΑΝΑΤΟΣ Τον είδαν που περπάταγε μονάχος του με τον χάρο' και χωρίς φόβο στο δρεπάνι του. Στους πύργους κιόλας ανεβαίνει ο ήλιος -και το σφυρί στ' αμόνι. Ο Φεδερίκο μίλαγε τον χάροντα κοιτώντας: "Σύντροφε, χθες στους στίχους μου αντιβούιζε ο χτύπος των χεριών σου και στο τραγούδι μου έδωσες την παγωνιά και την κλωστή στην τραγωδία της αργυρής σου κόψης. Εγώ θα τραγουδήσω τα μάτια και τη σάρκα που σου λείπουνε και τα μαλλιά σου που κινεί τ' αγέρι, τα κόκκινα τα χείλια των φιλιών. Καθώς εχθές και σήμερα, τσιγγάνε χάροντα, μαζί μ' εσένανε διαβαίν...

Η μετάφραση του "Llanto por Ignacio Sanchez Mejias" έγινε απ' το πρωτότυπο, -χρησιμοποιήθηκε η έκδοση: Federico Garcia Lorca, "Obras completas", Aguilar, Madrid, 1960-, το φθινόπωρο του '66 κι έμεινε, όσο ήταν δυνατό, πιστή στο κείμενο του ποιητή ακόμα και στη μετρική, μ' όλο που μερικοί στίχοι είναι τελικά παραφρασμένοι, στην προσπάθεια να βρεθούν δικές μας αντιστοιχίες. Η τελική μορφή χρωστάει πολλά στα ερμηνευτικά σχόλια του Ισπανού ελληνιστή Jose Ramon Irigoyen Larrea και στις γλωσσικές και αισθητικές παρατηρήσεις του Βαγγέλη Ροζακέα. (Αργύρης Ευστρατιάδης)

Το "Μοιρολόι για τον Ιγνάθιο Σάντσεθ Μεχίας", μια από τις πιο σημαντικές ποιητικές συνθέσεις του Φεντερίκο Γκαρθία Λόρκα (1898-1936), γράφτηκε με αφορμή τον τραγικό θάνατο του Μεχίας, ταυρομάχου, λογοτέχνη, μαικήνα των γραμμάτων και φίλου του Λόρκα. Το ποίημα παρουσιάζεται σε απόδοση του Αργύρη Ευστρατιάδη, αναθεωρημένη πενήντα χρόνια μετά την πρώτη έκδοσή της. Το έργο πλαισιώνεται από ερμηνευτικές σημειώσεις και μια σύντομη παρουσίαση της ζωής και της πολύπλευρης προσωπικότητας του Ιγνάθιο Σάντσεθ Μεχίας, ενώ σε παράρτημα παρατίθενται τα εισαγωγικά κείμενα του ελληνιστή Ra...

Όσο η ποίηση λιγοστεύει, όσο η έλλειψή της ξεραίνει τα τελευταία φύλλα που βλάσταιναν ακόμα μέσα μας, τόσο η νοσταλγία για τον ποιητή μεγαλώνει. Κι ας μην το ομολογούμε. Ας μην το ξέρουμε καν. Αυτή ακριβώς η νοσταλγία φουντώνει όλο και πιο δυνατά καθώς, βήμα προς βήμα, όλο και πιο θαμπωμένοι και με την ανάσα δύσκολη από τη συγκίνηση, ανακαλύπτουμε την άδολη και περήφανη ποίηση που ανασταίνεται μπρος στα μάτια μας μέσα από κάθε πρόταση του "Ντουέντε".

Το κείμενο για το ντουέντε προέρχεται από την διάλεξη που έδωσε ο Λόρκα τον Οκτώβριο του 1934 στο Μπουένος Άιρες, κατά τη διάρκεια της περιοδείας που έκανε τότε στη Λατινική Αμερική. Το κείμενο περιλαμβάνεται στα άπαντα του Λόρκα, αλλά ο ποιητής δεν το είδε ποτέ δημοσιευμένο. [...] Το κείμενο αυτό δεν είναι αυστηρή αισθητική πραγματεία. Είναι μάλλον ένα από στήθους ενθουσιαστικό δοκίμιο για την καλλιτεχνική δημιουργία, για την δημιουργία εν γένει, για τον ενθουσιασμό εν γένει, που παραπέμπει στην αρχική ετυμολογία της λέξης (εν+θεός+ουσία). Μια απόπειρα για ψηλάφηση στα λιγ...

Το κείμενο για το "ντουέντε" (duende) προέρχεται από την διάλεξη που έδωσε ο Λόρκα τον Οκτώβριο του 1934 στο Μπουένος Άιρες, κατά την διάρκεια της περιοδείας που έκανε τότε στην Λατινική Αμερική. Το κείμενο περιλαμβάνεται στα άπαντα του Λόρκα, που εκδόθηκαν μετά τον θάνατό του. Ο ποιητής δεν το είδε ποτέ δημοσιευμένο. Το ντουέντε είναι μια από κείνες τις λέξεις που φέρνουν αμηχανία σε λεξικογράφους, φιλοσόφους και προπαντός μεταφραστές, γιατί είναι δύσκολο όχι μόνον να μεταφραστούν, άλλα και να οριστούν μέσα στα πλαίσια της δικής τους γλώσσας. Είναι από τα δημιουργήματα τη...

5 εικονογραφημένα ποιήματα ενάντια στο φασισμό Είναι επικίνδυνο να ταξιδεύεις νύχτα - ειδικά όταν έχει αέρα. Για κάποιους όμως είναι ακόμα πιο επικίνδυνο... Για αυτούς το φεγγάρι είναι πάντα κόκκινο κι ο αέρας μυρίζει αίμα. Παρ΄ όλα αυτά επιζούν. Γιατί πρέπει. Γιατί είναι αποφασισμένοι... Στο βιβλίο έχουν εικονογραφηθεί 5 ποιήματα και κείμενα με γενικό θέμα το φασισμό και ρατσισμό. Ένα ποίημα της Gertrude Stein, δύο κείμενα του ίδιου του δημιουργού Κ. Μαυρίδη, ένα ποίημα του Φεντερίκο Γκαρθία Λόρκα και ένα ποίημα του Ναζίμ Χικμέτ αποτελούν το υλικό για μια πολ...

Ποίηση δεν είναι ό,τι χάνεται στη μετάφραση, όπως έχει λεχθεί. Και στη γλώσσα του πρωτοτύπου και στην αλλοδαπή έχουμε ένα ποίημα [...]. Θεωρώ αυτονόητη την ιδιοτροπία των ανθολογιών. [...] Προσπάθησα να συνδυάσω ποίηση και μετάφραση. (από τον πρόλογο) Η Μαρία Λαϊνά ανθολογεί μεταφράσεις ποιημάτων 111 σημαντικών ποιητών του 20ου αιώνα. Στην ανθολογία αυτή παρουσιάζειαι η "συνομιλία" του Άρη Αλεξάνδρου με την Άννα Αχμάτοβα, του Κλείτου Κύρου με τον Γκιγιώμ Απολλιναίρ, του Νίκου Σπανιά με τον Βαλερύ Λαρμπώ, του Γιώργου Σεφέρη με τον Έζρα Πάουντ, του Φ. Δ. Δρακονταειδή με...

"Ο Ανδαλουσιανός σκύλος είμαι εγώ". Αυτή τη φράση λέγεται πως είπε ο Λόρκα, σχολιάζοντας το φιλμ στον 'Ανχελ ντελ Ρίο. Η κριτική βρήκε αρκετές ομοιότητες του σεναρίου Ταξίδι στη σελήνη του Λόρκα κυρίως με τον Πρόλογο του Ανδαλουσιανού σκύλου. Συναντάμε στα δύο σενάρια μια ιδιότυπη διαχείριση εικόνων και συμβόλων που υπήρξαν προϊόντα κοινών εμμονών και πειραματισμών από τους τρεις (Μπουνιουέλ, Νταλί, Λόρκα) και που ο καθένας τους αξιοποίησε διαφορετικά στο πλαίσιο της προσωπικής του μυθολογίας.

"Η εκκλησία ήταν γεμάτη με... Έλληνες. Υπέροχοι τύποι". Φεδερίκο Γκαρθία Λόρκα Ο ποιητής του έρωτα και του θανάτου, το αηδόνι της Ανδαλουσίας, που χάθηκε από αδελφικό χέρι τον Αύγουστο του 1936. Μέσα από τα τραγούδια του και τα ποιήματά του βγαίνει το βαθύ τραγούδι της Ισπανίας, αλλά και οι ελληνικοί μύθοι, πού έπαιξαν ένα μεγάλο ρόλο στο συμβολικό στερέωμα του μεγάλου ποιητή. Δεν παύει όμως να είναι ο "άνθρωπος του κόσμου και αδελφός όλων" από τους οποίους δεν ζητάει τίποτε άλλο παρά μόνο "ένα χέρι, ένα χέρι πληγωμένο", και το χέρι αυτό του το απλώνω, σαν φόρο τ...

Η Παιδική Σκηνή του ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. Ρούμελης, στην προσπάθειά της να γνωρίσει στους μικρούς μας φίλους έργα σημαντικών συγγραφέων απ' όλο τον κόσμο, ανοίγει τις πύλες της και φέτος και παρουσιάζει το έργο του Φεντερίκο Γκαρθία Λόρκα "Οι φασουλήδες με το ρόπαλο". Πρόκειται για μια φανταστική κωμική ιστορία που σχολιάζει την υποκρισία, τις παραβατικές συμπεριφορές και την κατάχρηση της εξουσίας, γραμμένη για τα παιδιά, αλλά και τους μεγάλους, από τον μεγάλο Ισπανό ποιητή και θεατρικό συγγραφέα. Επιλέξαμε το έργο αυτό γιατί νοιώθουμε υψηλό χρέος απέναντι στα παιδιά, στην ελπίδα του...

"Κυρίες και κύριοι", όπως θα έλεγε και ο Κουνούπης, που προλογίζει το έργο, «σας παρουσιάζουμε μια ιστορία ενός αγώνα αγάπης μεταξύ του διαβόητου γέρου Ντον Κριστόμπαλ, της νέας και όμορφης Ροζίτα, του νεαρού εραστή της Κοκολίκου και του πρώην φίλου της Κουρίτο». Οι Φασουλήδες με το ρόπαλο είναι μια από τις πιο αστείες φάρσες του Λόρκα, ο οποίος επιστρέφει στο θέμα της αγάπης μεταξύ δύο ανθρώπων με διαφορά ηλικίας, αν και αυτή τη φορά με ένα ευτυχές τέλος. Αυτό είναι το μοναδικό έργο του Λόρκα όπου ο έρωτας κερδίζει. Η Ροζίτα το σκάει από τον απαίσιο γερο-Κριστομπίτα που τ...