Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

[...] Πλάι στο ηρώο είχε εμφανιστεί μια γυναίκα. Ήταν χλωμή και φορούσε ένα μαύρο δερμάτινο παλτό. Τα μαλλιά της ήταν κοντά και άσπρα σαν το φως του φεγγαριού. Είχε τη ζώνη της δεμένη σφικτά και στα χέρια της κρατούσε μια λευκή βαλίτσα. Ο στρατιώτης ένιωσε την παρουσία της και ταράχτηκε. Κάνοντας τον αδιάφορο πήγε και κάθισε στο παγκάκι. Η ακίνητη, ψυχρή γυναίκα άρχισε να ψιθυρίζει κάτι παράξενο: "Νι ίσον γραμμή κλάσματος, ίσον...", άφησε τη συνέχεια μετέωρη. Ο στρατιώτης κατάλαβε κι άρχισε να ψιθυρίζει και αυτός: "Νι ίσον ταυ επί ύψιλον". Ο στρατιώτης σηκώθηκε "Εσύ είσαι;...

Δύο χρόνια μετά τη "Γνώση των νεκρών" ο Γιώργος Μανιώτης συναντά τους αναγνώστες με το "Μίξερ", στο οποίο αναμειγνύονται άνθρωποι κάθε ηλικίας, όνειρα και διαψεύσεις, τραγικές και κωμικές ιστορίες της σύγχρονης πραγματικότητας. Άνθρωποι, κατοικίδια, ζώα και ηλεκτρικές συσκευές παίρνουν το λόγο και διηγούνται την ιστορία τους. Ένα μικρός, άσπρος "σπιτικός σκύλος" νιώθει ξένος μες στον κόσμο. Μια γυναίκα, στη φάση "ψάχνω τον άνθρωπο της ζωής μου". Οικογενειακοί κανιβαλισμοί. Ο γάμος, μια "ισόβια ιαχή πόνου". Συγκεντρώσεις φίλων. Η ανάγκη επίδειξης της επιτυχίας ως αν...

Συμπληρώνονται φέτος είκοσι χρόνια από τον θάνατο του Γιώργου Ιωάννου. Στο γεγονός δεν έχει ως τώρα δοθεί η δέουσα προσοχή, αν κρίνουμε από την αδιαφορία των περισσοτέρων από τις εφημερίδες που διαμορφώνουν με τις σελίδες τους για το βιβλίο τις συνθήκες του λογοτεχνικού μας χρηματιστηρίου αξιών. Ο λόγος είναι προφανής. "Ο Ιωάννου δεν πουλάει", δήλωνε αφ' υψηλού προ ημερών εκδότης εθισμένος στο λογοτεχνικό είδος του μπεστ σέλλερ. Και όμως, ο Ιωάννου ως τον θάνατό του ήταν ο πλέον "ευπώλητος" από τους πεζογράφους της εποχής του. [...] Το γιατί ο Ιωάννου είναι ένας από τους κ...

Ένα ημερολόγιο ντοκουμέντο για τις τέσσερις εποχές του χρόνου και για τις άπειρες εποχές της παιδικής ηλικίας. Ένα ημερολόγιο, του οποίου η κάθε εβδομάδα είναι ανεξίτηλα σημειωμένη με την αλησμόνητη μορφή ενός παιδιού.

Δεκαεφτά νεκροί. Δεκάδες ζωντανοί. Δεκαεφτά ξεχωριστές ιστορίες που διαπλέκονται μεταξύ τους, γραμμένες σε δύο παράλληλες στήλες. Στην πρώτη, παρακολουθούμε τις μύχιες σκέψεις, τα μυστικά και όλες τις ενοχές που καθένας από τους πρωταγωνιστές παίρνει στον τάφο του. Στη δεύτερη, περιγράφεται πόσο επηρέασε, θετικά ή αρνητικά, ο τρόπος ζωής του κάθε εκλιπόντος τις τύχες όσων έμειναν πίσω. Ποιος είναι ο συνδετικός κρίκος στις δεκαεφτά ιστορίες; Είτε μιλάμε για το χαμό ενός ηγέτη είτε για το θάνατο μιας απλής νοικοκυράς, κοινός παρονομαστής παραμένει ότι όλοι, τελικά, νομίζον...

- Καλημέρα. Θα θέλαμε να σας προτείνουμε να γράψετε μια ερωτική ιστορία... - Α! Ωραία πρόκληση. Και δύσκολη υπόθεση... Αλλά πώς, βρε παιδί μου; - Χωρίς κανέναν περιορισμό. Μόνο που θα πρέπει να είναι γραμμένη σε πρώτο πρόσωπο. Σαν να τη διηγείστε σε κάθε αναγνώστη χωριστά. [...] (από τον πρόλογο της Μικέλας Χαρτουλάρη, με τίτλο: "Ένα στοίχημα που κερδήθηκε") Ο τόμος περιέχει τα διηγήματα: - Α. Ασωνίτης, "Τα τρία πρόσωπα της Ίριδας" - Ν. Βασιλειάδης, "Η πεπατημένη" - Β. Βασιλικός, "'Μη νομίζεις πως κι εγώ σε ξεχνάω'" - Ν. Γιαννακοπούλου, "Το κακό δεν επιστρέφετα...

Ο έρωτας είναι απλώς μια λέξη μέχρι κάποιος να έρθει και να της δώσει ένα νόημα. Όταν συμβεί αυτό, η ζωή μας αλλάζει για πάντα. Είναι η κορυφαία επιθυμία του ανθρώπου, το πιο ισχυρό αντίδοτο απέναντι στον μεγάλο αντίπαλο, το θάνατο. Ο έρωτας είναι η άνευ όρων εκχώρηση στον Άλλον, το κομμάτι μας που παραχωρούμε σε μια άλλη ύπαρξη. Είναι εκείνο που κάνει μια ζωή άξια να βιωθεί, εκείνο που γεννά τα πιο έντονα συναισθήματα: χαρά, πόνο, ανάγκη, αγωνία. Παρόλο που τον μοιραζόμαστε, άντρες και γυναίκες, συχνά τον βλέπουμε διαφορετικά. Άλλη η αντρική ματιά και άλλη η γυναικ...

Ο έρωτας είναι απλώς μια λέξη μέχρι κάποιος να έρθει και να της δώσει ένα νόημα. Όταν συμβεί αυτό, η ζωή μας αλλάζει για πάντα. Είναι η κορυφαία επιθυμία του ανθρώπου, το πιο ισχυρό αντίδοτο απέναντι στον μεγάλο αντίπαλο, το θάνατο. Ο έρωτας είναι η άνευ όρων εκχώρηση στον Άλλον, το κομμάτι μας που παραχωρούμε σε μια άλλη ύπαρξη. Είναι εκείνο που κάνει μια ζωή άξια να βιωθεί, εκείνο που γεννά τα πιο έντονα συναισθήματα: χαρά, πόνο, ανάγκη, αγωνία. Παρόλο που τον μοιραζόμαστε, άντρες και γυναίκες, συχνά τον βλέπουμε διαφορετικά. Άλλη η αντρική ματιά και άλλη η γυναικ...