Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

"Η δασκάλα των γαλλικών" είναι ένα μυθιστόρημα για την Πολωνία στη διάρκεια των γκρίζων χρόνων του σοβιετικού ελέγχου: παρ' όλ' αυτά, το κείμενο εκπέμπει φως και ζεστασιά. Ο νεαρός μας ήρωας-αφηγητής ζει την καθημερινή πλήξη ενός γυμνασίου, μέχρι που τον καθηλώνει μια καινούργια καθηγήτρια: μια κομψή νέα γυναίκα, που τον μαγεύει με την παγερή ομορφιά της και την αυστηρή συμπεριφορά της. Κι αποφασίζει να κερδίσει την καρδιά της: αλλά παρά τα αστεία κι έξυπνα κόλπα του, παρά τον υπερβάλλοντα ζήλο του να μάθει όσο περισσότερα μπορεί για την πολιτική, την Πολωνία, τον Ισπανικό...

Η κάθε πρόοδος μετατοπίζει τα όριά μας λίγο μακρύτερα από συνήθειες που δεν προφτάσαμε ακόμα ν' αποκτήσουμε, κι άλλο δεν είμαστε στην πραγματικότητα παρά μετανάστες, που ακόμα δεν μπόρεσαν να θεμελιώσουν μια πατρίδα.

- Ξέρε το καλά, ξέρε το καλά, Διώνη, κόρη του Αριδοέλ, Μεγάλη Ιέρεια της Μητέρας: δεν είν' ο άνθρωπος που τον κάνει ο Θεός να υποφέρει, μα ο Θεός που υποφέρει μέσα στον άνθρωπο. Δεν είν' ο άνθρωπος που σκοτώνει ο Θεός, μα ο Θεός που πεθαίνει μέσα στον άνθρωπο. Δόξα στον Πατέρα, στο Γιο και στη Μητέρα! "Να δω-να μάθω-να πεθάνω; Ε, λοιπόν ας πεθάνω, αρκεί να ξέρω!" σκέφτηκε η Διώνη και, ανοίγοντας τα μάτια, είδε. Έπεφταν σαν στάλες αίμα τα δάκρυα των σταλακτιτών, μέσα στην κόκκινη ανταύγεια του πυρσού. Στο βάθος της σπηλιάς, λίμναζε το νερό σαν ένα τέλμα από μαύρο αίμα και,...

Ήταν δέκα χρονών ο Ντάνκαν Μακένζι σαν ανακάλυψε το μαγικό αριθμό. Κι αυτό, από καθαρή τύχη. Σκόπευε να καλέσει τη Γιαγιά του την Έλεν, αλλά δεν πρόσεξε καλά, και τα δάχτυλά του πρέπει να πάτησαν λανθασμένα πλήκτρα. Αμέσως κατάλαβε πως είχε κάνει λάθος, γιατί η οπτική οθόνη της Γιαγιάς καθυστέρησε δύο δευτερόλεπτα ν' ανάψει, κι ας ήταν Αυτόματης Εγγραφής. Το κύκλωμα βέβαια λειτούργησε αμέσως. Ωστόσο, μήτε ήχος ακούστηκε μήτε κι εικόνα φάνηκε. Η οθόνη ήταν τελείως κενή. Δεν παρουσίαζε το παραμικρό ίχνος παρεμβολής. Ο Ντάνκαν σκέφτηκε πως είχε μπει σε ακουστικό μόνο κανάλι, ή...

Τρεις άνθρωποι συζητούν. Οι δύο νέοι, νεότατοι. Ο άλλος γέρος πια, σχεδόν παλαίμαχος. Οι δύο είναι οι εκπρόσωποι του νέου πνεύματος που φυσά μετά τα γεγονότα του Μάη του 1968 στο Παρίσι. Ο τρίτος είναι ο πασίγνωστος "νεαρός γέρος" Ζαν-Πωλ Σαρτρ. Ένα τέταρτο πρόσωπο λαμβάνει μέρος σε όλη αυτή την πλούσια συζήτηση: ο ενσυνείδητος αναγνώστης που, κι αυτός, μέσα από αντεγκλήσεις και έντονες αψιμαχίες που διεξάγονται παντού στον κόσμο αναζητά το δρόμο του για το σοσιαλισμό, την ελευθερία, το συνειδητοποιημένο άτομο που αμφισβητεί ταυτόχρονα τόσο το θεσμό της ιδιοκτησίας, όσο κα...

... "Σε περιμένουμε εδώ, με τα νεύρα τεντωμένα, κι εσύ το μόνο που βρίσκεις να μας πει είναι: "Άργησα λίγο". Ήρθαμε εδώ γεμάτοι ενθουσιασμό, έτοιμοι ν' αρχίσουμε, και τώρα, εξαιτίας σου, κανένας πια δεν έχει όρεξη για δουλειά. Δεν είναι εύκολο να ξυπνάς τη λαχτάρα για δημιουργία, είν' όμως πολύ εύκολο να τη σκοτώσεις. Μπορεί η δική σου δουλειά να εξαρτάται μόνο από σένα, αλλά δεν έχεις το δικαίωμα να καθυστερείς τη δουλειά των συναδέλφων σου. Ο ηθοποιός, όπως ακριβώς ο στρατιώτης, χρειάζεται σιδερένια πειθαρχία"...