Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Στον Σκοτ Φιτζέραλντ, όπως σε κάθε μεγαλοφυή συγγραφέα, υπήρχε κάτι το προφητικό. Έδωσε ένα όνομα σε μια εποχή -την εποχή της τζαζ- που την έζησε ολόκληρη και την είδε να γίνεται παρανάλωμα του εαυτού της. Όπως έγραψαν και μετά το θάνατό του: "Ήταν καλύτερος απ' όσο ο ίδιος γνώριζε γιατί, στην πραγματικότητα, και με την κυριολεκτική σημασία του όρου, επινόησε μια "γενιά"... Θα μπορούσε να την έχει ερμηνεύσει, και μάλιστα καθοδηγήσει, καθώς οι άνθρωποι της γενιάς αυτής είδαν να απειλείται με καταστροφή μια διαφορετική και ευγενέστερη ελευθερία". Η "Χαμένη δεκαετία" ανήκει στ...

"Τα έργα του Ντιφόου, του εμπόρου που έγινε συγγραφέας, έχουν γοητεύσει γεννεές αναγνωστών. Ο ηθικολογικός τόνος που συνοδεύει την πολύ συγκεκριμένη άποψη που έχει για τη ζωή έρχεται, είναι αλήθεια, σε διάσταση με τη χρεωκοπία του στο εμπόριο και με την αμφίβολη πολιτική του δράση. Μα ο Ντιφόου ήταν ένας ρεαλιστής. Στη θέση των λεπταίσθητων αισθημάτων της λογοτεχνίας της εποχής του, τοποθέτησε την κοινή λογική της ανερχόμενης μεσαίας τάξης και με τα έργα του Ροβινσώνας Κρούσος και Μολ Φλάντερς αναδείχτηε σε πρώτο μυθιστοριογράφο της Αγγλικής Γλώσσας. Η Χρονιά της Πανούκλας...

Ένας έφηβος μεγαλώνει στα σκιερά δάση του Μέλανα Δρυμού. Η πρόωρη μεγαλοφυΐα του τον βγάζει από πολύ νωρίς έξω απ' τον οικείο κύκλο των συμμαθητών του, που 'ναι προορισμένοι, όπως όλα τ' αγόρια της γερμανικής επαρχίας, να ενταχθούν χωρίς αντίσταση σ' ένα σύστημα που τους θέλει πειθήνιους, πουριτανούς και καλούς οικογενειάρχες. Το σύστημα, με τους εκπρόσωπούς του στην παιδεία και τη θρησκευτική αγωγή, γρήγορα θα εντοπίσει τον υποψήφιο εκλεκτό του και θ' αναλάβει να τον αναδείξει σε στυλοβάτη του, παρέχοντάς του μια αυστηρή ανώτερη κατάρτιση σ' ένα αυστηρότατο κολέγιο ευφυών...

Αν ο υπερ-ρεαλισμός κι ο υπαρξισμός διαμορφώθηκαν σαν ανταπάντηση σε μιαν ορθολογική οργάνωση του κράτους και της κοινωνίας, ο φασισμός που ακολούθησε ήταν η άμεση επιβεβαίωση των φόβων μιας ολόκληρης ανθρωπότητας. Ο φασισμός δεν έχει ούτε μύθο, ούτε ηθική. Η ανηθικότητα του φασισμού προβάλλει και απ' το γεγονός ότι, δεν διστάζει να χρησιμοποιήσει σαν δικά του, κι όσα επιχειρήματα στρέφονται εναντίον του. Ποτέ άλλοτε, όσο στην ιστορία του φασισμού, η φιλοσοφία δεν στάθηκε τόσο πολύ ο ακρογωνιαίος λίθος της παραφροσύνης, και ταυτόχρονα ο αποδιοπομπαίος τράγος της. Ο Μαρκούζε...

Οι Μεγάλες προσδοκίες είναι οι μεγάλες ψευδαισθήσεις. Ο Ντίκενς υποχρεώνει τον ήρωά του, μέσα από τη σκληρή εμπειρία, να δει καθαρά τον εαυτό του και τη ζωή του, να απαλλαγεί απ' τις ονειροπολήσεις του. Το χρήμα που θα μεταμορφώσει σε νεαρό ευπατρίδη, αποξενώνουν από το λαό και τον κόσμο της δουλειάς, τον μικρό παραγιό προέρχεται από κάποιον κατάδικο. Ανάμεσα στα υπόγεια της κοινωνίας και στην επιχρυσωμένη της επιφάνεια, η επικοινωνία μοιάζει άμεση κι είναι σαν να μας αποκαλύπτονται τα σκοτεινά βάθη του κοινωνικού ασυνείδητου.

Ο Καζούο και η Καζούμι ονομάζονται Σάιτο και ο ένας και ο άλλος. Κατά τα άλλα είναι ολότελα διαφορετικοί. Και πρώτα πρώτα τούτη η διαφορά: «εκείνος» είναι αγόρι και «εκείνη» κορίτσι. Στα βασικά σημεία τουλάχιστον. Στην Ιαπωνία συμβαίνουν πράγματα περίεργα. Υπάρχουν ακόμα θεοί καλαμπουρτζήδες, που δε διστάζουν να παρέμβουν με τη δύναμή τους στο φυσικό κόσμο δυο εφήβων. Από αυτό μπορεί να προκύψει μια απίθανη ανακατωσούρα, που τα θύματά της δεν αργούν να εντοπίσουν ηθικά, οικογενειακά και προπαντός πρακτικά μειονεκτήματα, αρχίζοντας από τη συνήθεια να κάνει κανείς όρθιος...

Ο μύθος της Μήδειας, ο αγαπημένος μύθος της Μήδειας, που τροφοδοτούσε επί αιώνες ένα πλήθος ποιητών, απετέλεσε και για τον Ανούιγ τον προσφιλή καμβά για να συνθέσει μια δική του εντελώς "Μήδεια", συνεπής πάντα προς τις βασικές αρχές που χαρακτηρίζουν το θέατρό του. Πρώτοι οι Λατίνοι τραγικοί Πλακούβιος, Έννιος, Άττιος και Σενέκας δραματοποίησαν τον ίδιο μύθο, ακόμα και ο Οβίδιος. Οι Λατίνοι μιμήθηκαν πολύ τον Ευρυπίδη. Απ' όλες τις τραγωδίες με θέμα τη Μήδεια, μόνον η "Μήδεια" του Σενέκα σώζεται. Τον Ευρυπίδη και τον Σενέκα μιμήθηκαν ή μεταποίησαν και πολλοί άλλοι νεώτερο...

... Οι παμπάλαιες αυτές εκκλησίες, τα σεβαστά τούτα μοναστήρια, αποτελούν την κοσμηματοθήκη, όπου έχει εναποτεθεί και λάμπει το ωραιότερο κειμήλιο: η Χριστιανική Πίστη. Γι' αυτό αιώνια θα αποτελούν την υδρία των δοξασιών και τις επάλξεις του χριστιανισμού...

Το βιβλίο τούτο, που εκδόθηκε αρχικά το 1959, ήταν το πρώτο που έκανε την απόπειρα να δει εποπτικά τον Μπρεχτ, "τον άνθρωπο και τον καλλιτέχνη, το θεωρητικό του Θεάτρου και την πολιτική φυσιογνωμία". Στη δεκαετία που μεσολάβησε, το βιβλίο καθιερώθηκε σαν μια απ' τις πιο διεισδυτικές και σημαντικές μελέτες που γράφτηκαν ποτέ για τον Μπρεχτ. Στο μεταξύ, είδαν το φως της δημοσιότητας πολλές επιπρόσθετες πληροφορίες γύρω απ' τη ζωή του, κι απ' τις συνθήκες στις οποίες έζησε, καθώς κι ένας μεγάλος αριθμός απ' τα προγενέστερα, αδημοσίευτα έργα του, επιστολές και ντοκουμέντα. Η αν...

Tο "Nάρκισσος και Xρυσόστομος", μυθιστόρημα της όψιμης ωριμότητας του Έρμαν Έσσε, στην οποία ανήκουν και τα όμοιου ψυχισμού έργα του Nτέμιαν και O λύκος της στέπας, είναι βαθιά επηρεασμένο από την ψυχαναλυτική μέθοδο του Kαρλ Γιουνγκ στη σκιαγράφηση των ηρώων του έργου. Tα δίδυμα έρως-θάνατος, ομορφιά-ασχήμια, δικαιοσύνη-αδικία, ειρήνη-σφαγή αποτελούν τον κεντρικό άξονα ενός ακόμη γοητευτικού μυθιστορήματος, όπου με τρόπο άκρως αισθητικό αποδεικνύεται η ανάγκη προσαρμογής του ανθρώπου σ' ένα ανώτερο συνθετικό επίπεδο, πέραν του καλού και του κακού.