Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Μπορεί ένα σημείο στίξης, ένα κόμμα, ας πούμε, που γίνεται ερωτηματικό, ή μια τελεία εντελώς "ανεδαφική" ν’ αλλάξουν τελείως το περιεχόμενο του επίσημου εγγράφου που απευθύνει ένας αρχηγός κράτους στον ομόλογό του του "αντιπάλουδέους"; Η Δημοκρατική Δικτατορία του θείου Προκόπη του Καλλιγράφου, όπου η άψογη διατύπωση των επίσημων κειμένων αποτελεί θεσμό υψίστης σημασίας, θα έρθει σε πολεμική σύρραξη με τη Δικτατορική Δημοκρατία του Αλλήθωρου Θεοδοσόφ, ο οποίος δε συγχωρεί τέτοια... οφθαλμοφανή λάθη. Κι όλ’ αυτά εξαιτίας μιας κουτσουλιάς ίδιας τελείας που άφησε μια μύγα πάνω...

Τι μοιάζει άραγε πιο μαγικό στα μάτια των μικρών παιδιών; Ένα όμορφο παραμύθι γραμμένο στο χαρτί ή μήπως οι παραμυθένιες στιγμές της ίδιας της ζωής και η χαρά να τις ανακαλύπτεις; Όλα ξεκινούν όταν το δακρυσμένο σύννεφο παίρνει μαζί του τα πουλιά των παραμυθιών και αφήνει για άλλη μια φορά τα μικρά παιδιά του χωριού λυπημένα, χωρίς παραμύθια. Τότε μια όμορφη, παράξενη γυναίκα θα φτάσει πετώντας στο χωριό. Τι θέλει να προσφέρει στα παιδιά και με ποιο αντάλλαγμα; Τι μυστικά κρύβουν οι πολύχρωμες βαλίτσες της και οι κεντημένοι νάνοι,...

Μια παρέα ανθρώπων των τεχνών αποφασίζουν να γνωρίσουν τον κόσμο, να τον φτιάξουν καλύτερο και να τον ομορφύνουν. Θα προσπαθήσουν. Ποιος θα βοηθήσει ποιον; Θα τα καταφέρουν, άραγε;

Μια παρέα ανθρώπων των τεχνών αποφασίζουν να γνωρίσουν τον κόσμο, να τον φτιάξουν καλύτερο και να τον ομορφύνουν. Θα προσπαθήσουν. Ποιος θα βοηθήσει ποιον; Θα τα καταφέρουν, άραγε;

Η θεία-Αχτίτσα ζούσε πολύ φτωχικά με τα δυο εγγονάκια της, ώσπου μια μέρα ήρθε ένα γράμμα από το γιο της που έλειπε χρόνια στα ξένα. Ένα γράμμα που άλλαξε σε μια στιγμή τη ζωή των δυο μικρών ορφανών και της καλής γιαγιάς τους.

Μια παραμυθένια πένα και κάμποσα χρωματιστά μολύβια συναντήθηκαν για να μας αφηγηθούν "Τα μικρά Μεγάλα παραμύθια". Ιστορίες που λίγο έως πολύ όλοι έχουμε ακούσει ή διαβάσει, διασκευασμένες από τη συγγραφέα Αργυρώ Κοκορέλη. Ωστόσο, το στοιχείο που τις κάνει διαφορετικές είναι το χιούμορ που μετακινεί μαγικά τα όρια της φαντασίας, δοσμένο από ταλαντούχους εικονογράφους και την ξεχωριστή ματιά του Νικόλα Ανδρικόπουλου, στον οποίο ανήκει η διεύθυνση και η καλλιτεχνική επιμέλεια της σειράς.

Μια παραμυθένια πένα και κάμποσα χρωματιστά μολύβια συναντήθηκαν για να μας αφηγηθούν "Τα μικρά Μεγάλα παραμύθια". Ιστορίες που λίγο έως πολύ όλοι έχουμε ακούσει ή διαβάσει, διασκευασμένες από τη συγγραφέα Αργυρώ Κοκορέλη. Ωστόσο, το στοιχείο που τις κάνει διαφορετικές είναι το χιούμορ που μετακινεί μαγικά τα όρια της φαντασίας, δοσμένο από ταλαντούχους εικονογράφους και την ξεχωριστή ματιά του Νικόλα Ανδρικόπουλου, στον οποίο ανήκει η διεύθυνση και η καλλιτεχνική επιμέλεια της σειράς.

Η Φωτούλα είναι μια μικρούλα φώκια χαρωπή που της αρέσει να παίζει με διάφορα πλαστικά αντικείμενα που βρίσκει στη θάλασσα. Κάποτε, όμως, το παιχνίδι παίρνει μια επικίνδυνη τροπή... Celia is a young, happy seal that likes to play with the different plastic objects that she finds in the sea. But one day, her games take a dangerous turn...

Η Φωτούλα είναι μια μικρούλα φώκια χαρωπή που της αρέσει να παίζει με διάφορα πλαστικά αντικείμενα που βρίσκει στη θάλασσα. Κάποτε, όμως, το παιχνίδι παίρνει μια επικίνδυνη τροπή... Celia is a young, happy seal that likes to play with the different plastic objects that she finds in the sea. But one day, her games take a dangerous turn...

Ιστορίες που λίγο έως πολύ όλοι έχουμε ακούσει ή διαβάσει, διασκευασμένες από τη συγγραφέα Αργυρώ Κοκορέλη. Ωστόσο, το στοιχείο που τις κάνει διαφορετικές είναι το χιούμορ που μετακινεί μαγικά τα όρια της φαντασίας, δοσμένο από ταλαντούχους εικονογράφους και την ξεχωριστή ματιά του Νικόλα Ανδρικόπουλου, στον οποίο ανήκει η διεύθυνση και η καλλιτεχνική επιμέλεια της σειράς.

Η ζωή του γινόταν κάθε μέρα όλο και πιο δύσκολη. Από τη δουλειά του τον έδιωξαν γιατί ήταν διαφορετικός. Από τα μαγαζιά τον έδιωχναν γιατί ήταν διαφορετικός. Στις συγκοινωνίες δεν τον δέχονταν γιατί ήταν διαφορετικός. Οι φίλοι του έπαψαν να τον κάνουν παρέα γιατί ντρέπονταν που ήταν διαφορετικός. Κι αυτός ρωτούσε τον εαυτό του: Τώρα πρόσεξαν ότι είμαι διαφορετικός; Πρέπει να γίνω ένας ίδιος μες στους ίδιους;

Η ζωή του γινόταν κάθε μέρα όλο και πιο δύσκολη. Από τη δουλειά του τον έδιωξαν γιατί ήταν διαφορετικός. Από τα μαγαζιά τον έδιωχναν γιατί ήταν διαφορετικός. Στις συγκοινωνίες δεν τον δέχονταν γιατί ήταν διαφορετικός. Οι φίλοι του έπαψαν να τον κάνουν παρέα γιατί ντρέπονταν που ήταν διαφορετικός. Κι αυτός ρωτούσε τον εαυτό του: Τώρα πρόσεξαν ότι είμαι διαφορετικός; Πρέπει να γίνω ένας ίδιος μες στους ίδιους;

Ο Μάνος με τα σκιστά μάτια και το πλακουτσό πρόσωπο είναι ένα αγόρι διαφορετικό από τ' άλλα. Γι' αυτό και τα παιδιά της γειτονιάς του δεν παίζουν μαζί του. Εκείνος, όμως, ξέρει να παίζει, ξέρει να μοιράζεται, μα πάνω απ' όλα ξέρει ν' αγαπά...