Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Ο αγωνιστής της Εθνικής Αντίστασης Μ. Λιαρούτσος ξετυλίγει το κουβάρι των αναμνήσεών του, αφηγούμενος όμορφα βιώματα που πλούτισαν την παιδική του ηλικία στη γενέτειρά του την Τήνο, την οποία αναγκάστηκε να αποχωριστεί το 1938, για να επιστρέψει στην αγκαλιά της είκοσι χρόνια αργότερα. Μέσα στις σελίδες του βιβλίου του ο συγγραφέας υμνεί την ξεχωριστή ομορφιά των ανθρώπων και της φύσης του νησιού του, που έρχονται και ξανάρχονται στο μυαλό του με την ίδια πάντα γλυκύτητα: Η ζωή στο γυμνάσιο, οι συμμαθητές, οι καθηγητές, τα "δρώμενα" της νιότης στις πλατείες και στα σοκάκ...

Ένας άνθρωπος, ένα ταξίδι με λεωφορείο, ένα κρεβάτι σε νοσοκομείο. Μια κίνηση ευθύγραμμη, με συνεχείς παλινδρομήσεις. Ματιές σε τωρινά, γυρίσματα σε παλιά, κρίσεις, συγκρίσεις, νοσταλγικές αναπολήσεις κι αναζητήσεις, ψυχολογικές αναλύσεις, αλλά και μνήμες φορτωμένες πόνο και οδύνη. Εικόνες απ' τη ζωή και τη φύση, μικρές ιστορίες και δραματικά περιστατικά ανθρώπων νέων και κατατρεγμένων, ένας ανεμοστρόβιλος αγώνων, παθών, αγωνίας, αλλά και εσωτερικής πάλης με τον ίδιο τον εαυτό τους. Μια αδιάκοπη τέλος περιπλάνηση του νου απ' το σήμερα στο χθες και αντίστροφα.

Τον καιρό του εμφυλίου. Σε κάποιο νησί (Λέσβος). Ο δραματικός αγώνας των αγωνιστών (παράνομων και ανταρτών) κατά των βιαστών της λαϊκής βούλησης. Τα πάθη τους, οι περιπέτειες τους. Τα βάσανα, οι πόνοι, το αίμα, η πείνα, η δίψα, η ασταμάτητη καταδίωξη, η συνεχής επαφή με τον κίνδυνο, η διαρκής εναλλαγή Αγωνίας - Γαλήνης, η καθημερινή αναμέτρηση με το θάνατο, η καρτερική αντιμετώπιση αποτυχιών και συμφορών. Μαζί και οι ζεστοί δεσμοί με τους ανθρώπους γύρω τους, οι αναπολήσεις και τα όνειρα τους, οι καημοί και οι θλίψεις τους, οι χαρές και οι λύπες τους, ο έρωτας και ο αγών...

«Οι φυλακισμένοι που κλείνονταν στους θαλάμους τους τραγουδούσαν, όπως κάθε σούρουπο, μαζεμένοι στο προαύλιο. Οι αγαπημένες μελωδίες των απαγορευμένων αντάρτικων τραγουδιών σκαρφάλωναν τα ντουβάρια της φυλακής, όμορφα τραγουδημένες, πρίμο, σεγκόντο, μπάσο, ξεχύνονταν πάνω απ’ τις στέγες των σπιτιών κι έρχονταν να τυλίξουν με την ελπίδα τους τις βαρυφορτωμένες καρδιές της λαϊκής γειτονιάς. Τότες ήταν που οι πόρτες και τα παραθύρια ανοίξανε. Άντρες, γυναίκες, νέοι, κορίτσια, παιδιά βγήκανε στους δρόμους με τ’ αυτιά στυλωμένα στ’ αρμονικό τραγούδι. Κι ήταν αυτό ένα βάλσαμο,...

"Μελαγχολικός, / παραδομένος σε συλλογές, διαρκώς αναζητώντας / το ασύλληπτο, το θολό, το ακαθόριστο, / χωρίς ποτέ να το αγγίζω. / Αδιάκοπη, μάταιη προσπάθεια, / δημιουργική ωστόσο. / Αφού αν γρήγορα φτάνει κανείς στο τέλος, στο στόχο του, / τι τ' απομένει κατόπιν;" (Απόσπασμα από το βιβλίο) Με τη δεύτερη ποιητική του συλλογή έρχεται να σκιαγραφήσει τον εσωτερικό του κόσμο, να αποκαλύψει "τινά εκ των ένδον" της συνείδησής του. Συναισθήματα που αναβλύζουν απ' τα σώψυχά του και σκέψεις που γεννιούνται στο μυαλό του, σήμερα που κατασταλάζει στο νου του η σοφία ογδόντα...

"Δε σ' αρνήθηκα ποτέ ζωή της νιότης μου αγαπημένη. / Κι όσο πορεύομαι, τόσο πιο ριζωμένος νιώθω μαζί σου. / Καμιά χαρά δεν μπορεί να ξεπεράσει / την αψιά γεύση της αγωνίας σου, / της θυσίας σου για κάτι καλύτερο. / Αποστολή! Τι μεγαλύτερο μπορεί να ποθήσει η καρδιά; / Ευτυχισμένος που καταδικάστηκα να ζω πυρπολημένος απ' τη φωτιά σου". (απόσπασμα από το βιβλίο) Θα προτιμήσω να χαιρετίσω τον ποιητή με τους τελευταίους αισιόδοξους στίχους του ποιήματός του "Δε σ' αρνήθηκα ποτέ", που νομίζω πως συγκεφαλαιώνουν την ωραία περιπέτεια της ζωής του. (απόσπασμα από το πρόλο...

Με το πρόσωπο νοτισμένο απ’ τη θαλασσινή αύρα, ο Γρηγόρης ξεκινά στην Αθήνα την αναζήτηση του "αληθινού κόσμου" που ανοίγεται πέρα απ’ τις ακτές του νησιού του, της Τήνου. Μαζί με τις σπουδές του αρχίζει η περιπλάνηση στα μονοπάτια που χαράζει μέρα με τη μέρα η ιστορία, παρασέρνοντας το νεαρό κι άβγαλτο επαρχιώτη στη δίνη των γεγονότων που σημάδεψαν το ξεκίνημα του Μεγάλου Πολέμου. Ο Μιχάλης Λιαρούτσος κατορθώνει στο μυθιστόρημά του να περιγράψει την καθημερινότητα, αλλά και το κλίμα μιας ολόκληρης εποχής, ταξιδεύοντας πάνω στους χάρτες του μετώπου και στους δρόμους που α...

Δεκέμβρης 1944. Με τον ΕΛΑΣ Βύρωνα, Καισαριανής, Παγκρατίου και τις χιλιάδες αόπλους εαμίτες στους δρόμους της μεγάλης εξόδου απ' την Αθήνα, μετά το τέλος της Δεκεμβριανής μάχης. Υμηττός, Πάρνηθα, Ωρωπός και συνέχεια. Ένα πολυήμερο οδοιπορικό πλάι στις ακτές του Νότιου και Βόρειου Ευβοϊκού. Εικόνες, εντυπώσεις, σκέψεις. Μνήμες και απ' τις Δεκεμβριανές μάχες στην Καισαριανή, Βύρωνα, Παγκράτι, Αϊ-Γιάννη Βουλιαγμένης. Αταλάντη. Πριν απ' τη συμφωνία της Βάρκιζας. Εντολή για γυρισμό στην Αθήνα. Αντιμετωπίζοντας τη ζοφερή πραγματικότητα στα χωριά της εγγλέζικης επικράτειας. Ένα...

"Παράξενη, αλλόκοτη η νύχτα τους απόψε στον κλειστό, βαθύ και συνήθως ήρεμο Κόρφο. Φυσούσε ισχυρός νοτιάς, που ανέβαζε κύμα. Κύμα ψηλό, δυνατό, που έτρεχε αφηνιασμένο κι έσκαγε με μανία στα βράχια και τις χαμηλές ακτές, σηκώνοντας βοή, που έμοιαζε βόγκο. Στέναζε, θρηνούσε λες ο τόπος ολόγυρα και καθώς στον ουρανό μαζεύονταν σύννεφα και το σκοτάδι πύκνωνε, οι τρεις τους, που βάδιζαν βαρυφορτωμένοι κατάγιαλα, ένιωθαν σαν κάτι το φοβερό να συνέβαινε στα υποχθόνια". (απόσπασμα από το βιβλίο) Οι "Δρόμοι παλιοί" είναι μία συλλογή δεκατεσσάρων διηγημάτων του Μιχάλη Λιαρούτσου,...

"Τραυματισμένος στο πόδι από χειροβομβίδα ο Αγρίτης προσπαθεί να σκαρφαλώσει στον ανήφορο, μα δεν τα καταφέρνει. Πέφτει. Τον βλέπουν οι χωροφύλακες, τον πλησιάζουν και τον αποτελειώνουν. Και μόνο ο Μπούζδος, με δυο τραύματα από χειροβομβίδα στον ώμο και το λαιμό, φτάνει ασθμαίνοντας στην κορφή της πλαγιάς που κάθονταν προηγούμενα, απομακρύνεται κάμποσο, κρύβεται στα θαμνόκλαρα και το βράδυ φεύγει. Τα πάντα χαμένα γύρω του. Κατεβαίνει λοιπόν στην πόλη, πηγαίνει στους δικούς του, αυτοί φοβούνται και ειδοποιούν την αστυνομία. Μεταφέρανε γυμνά τα πτώματα των σκοτωμένων ανταρ...