Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Δεκαεννιά συγγραφείς γράφουν ισάριθμες αστυνομικές ιστορίες για την τέταρτη (και άκρως χορταστική!) σειρά των Ελληνικών εγκλημάτων. Εφτά νέοι προσκεκλημένοι (κατά σειρά εμφάνισης η Σώτη Τριανταφύλλου, ο Αργύρης Παυλιώτης, ο Ανδρέας Μιχαηλίδης, ο Γιάννης Ράγκος, ο Κώστας Μουζουράκης, ο Παύλος Μεθενίτης και ο Θανάσης Καρτερός) έρχονται να προστεθούν στους συγγραφείς που έχουν εμφανιστεί ξανά στην ίδια σειρά (ο Πέτρος Μαρτινίδης, ο Φίλιππος Φιλίππου, η Αμάντα Μιχαλοπούλου, ο Βασίλης Δανέλλης, ο Ανδρέας Αποστολίδης, η Τιτίνα Δανέλλη, ο Τεύκρος Μιχαηλίδης, ο Μανώλης Πιμπλής, ο Ι...

Μπλε πολυκατοικία Ένα διαμέρισμα που το κατοίκησα με τον τρόπο που κατοικεί κανείς τα όνειρά του. Ένα κρεβάτι στο οποίο δεν ξάπλωσε ποτέ κανείς. Δυο μαξιλάρια στα οποία κανένα κεφάλι δεν έγειρε. Μια μπανιέρα που έμεινε στεγνή. Μια κουζίνα στην οποία δεν ψήθηκε ποτέ ούτε ένας καφές. Ένα σαλόνι στο οποίο κανείς ποτέ δεν δέχτηκε κανέναν. Τραπέζια και καρέκλες στα οποία δεν κάθισε να φάει ποτέ κανείς. Ένα κουδούνι στην πόρτα χωρίς όνομα. Παντζούρια κλειστά. Μικρές χαραμάδες. Λίγο φως. Λίγος αέρας. Ελάχιστος που κούνησε όμως δυνατά ό,τι χαρτιά κρεμόντουσαν στους τοίχ...

Το βιβλίο αυτό προέκυψε ύστερα από πρόσκληση σε συγγραφείς και ποιητές να συμμετάσχουν σε ένα λογοτεχνικό-εικαστικό εγχείρημα σχετικά με το πώς μια εικαστική εικόνα μπορεί να γεννήσει λογοτεχνικό, ποιητικό, θεατρικό λόγο. Οι συγγραφείς κλήθηκαν να γράψουν ένα κείμενο, σε οποιαδήποτε μορφή και έκταση, όπως ιστορία, διήγημα, ποίημα, μονόπρακτο, ως και λεζάντες, με ερέθισμα τις εικαστικές μου εικόνες, στις οποίες κι εγώ αφηγούμαι έμμεσα προσωπικές "ιστορίες". Στόχο ήταν να προκύψει στο τέλος ένα αμάλγαμα λογοτεχνικών κειμένων με διαφορετικές προσωπικές γραφές αλλά με κοινού...

"Κάπου είχα διαβάσει, στις ατέλειωτες ώρες της αεργίας μου, ένα άρθρο για τα αποδημητικά πουλιά. Όσα τύχει να χάσουν το σμήνος τους και να καταλήξουν αλλού, παραπλανημένα από τις συνθήκες, ονομάζονται "τυχαίοι επισκέπτες". (...) Θυμάμαι ακόμα το συμπέρασμα εκείνης της έρευνας: παρά τη δραματική ιστορία των ταξιδιών και της μετανάστευσης, ακολουθούμε στις μετακινήσεις μας ένα απλό σχέδιο. Το δικό μου σχέδιο δεν ήταν απλό. Ή έτσι τουλάχιστον πίστευα." Ο Στέφανος, τριανταπεντάρης δάσκαλος ελληνικών, έχει μετατεθεί στο Βερολίνο με σκοπό να λύσει το αίνιγμα των παιδικών του χ...

"Κάπου είχα διαβάσει, στις ατέλειωτες ώρες της αεργίας μου, ένα άρθρο για τα αποδημητικά πουλιά. Όσα τύχει να χάσουν το σμήνος τους και να καταλήξουν αλλού, παραπλανημένα από τις συνθήκες, ονομάζονται "τυχαίοι επισκέπτες". (...) Θυμάμαι ακόμα το συμπέρασμα εκείνης της έρευνας: παρά τη δραματική ιστορία των ταξιδιών και της μετανάστευσης, ακολουθούμε στις μετακινήσεις μας ένα απλό σχέδιο. Το δικό μου σχέδιο δεν ήταν απλό. Ή έτσι τουλάχιστον πίστευα." Ο Στέφανος, τριανταπεντάρης δάσκαλος ελληνικών, έχει μετατεθεί στο Βερολίνο με σκοπό να λύσει το αίνιγμα των παιδικών του χ...

Πώς η Αμερική επηρεάζει την ελληνική κουλτούρα; Με ποιους τρόπους η Ελλάδα αφομοιώνει, επεξεργάζεται και μετουσιώνει την αμερικανική πολιτισμική επιρροή; Το βιβλίο εξετάζει την πολιτισμική σχέση Ελλάδας και Αμερικής, συνδυάζοντας διαφορετικές επιστημονικές προσεγγίσεις και εστιάζοντας στις πολλαπλές διαδικασίες μέσω των οποίων οι δυο κουλτούρες αλληλοτροφοδοτούνται και συνδιαλέγονται. Η διεξοδική ανάλυση των τρόπων με τους οποίους η Ελλάδα συναλλάσσεται με την αμερικανική κουλτούρα αποκαλύπτει όχι μόνο την αδιαμφισβήτητη παρουσία της αμερικανικής πολιτισμικής επιρροής στη χ...

Ο Ισίδωρος είναι πολύ λυπημένος - φέτος δε θα πάει στη Σέριφο, όπως κάθε καλοκαίρι. Οι γονείς του δεν έχουν αρκετά χρήματα για τις καθιερωμένες τους διακοπές. Ο μυστικός του φίλος, ο ναυαγός, του δίνει μια ιδέα: να μετατρέψει το δωμάτιό του σε νησί και να περάσει εκεί το πιο περιπετειώδες καλοκαίρι της ζωής του. Μεταμορφώνοντας το στρώμα σε σχεδία και τη βεράντα σε παραλία, ο Ισίδωρος μαθαίνει να εκτιμάει τις απλές χαρές της ζωής. Μια ιστορία για την οικονομική κρίση, την επινοητικότητα και το νόημα της θυσίας, που θα δώσει στα παιδιά δύναμη και ελπίδα. Μια νέα καλοκα...

"Στην πλατεία συνωστίζονται πρεζάκια και μοναχικοί ηλικιωμένοι, παλιοί χίπηδες που δεν έγιναν κουρείς, και κουρείς που έγιναν χίπηδες· αργόσχολοι, φραπεδόβιοι, φρικιά με κρίκους στη μύτη, τατουάζ και ράμφος αλαζονικό, με τσουλούφια μοβ, με Doc Martens μες στο καλοκαίρι· περίεργοι από άλλες συνοικίες που επισκέπτονται το γκέτο της βελόνας και του πειρατικού cd, αναζητώντας φτηνές συγκινήσεις. Η συνοικία ποτέ δεν κοιμάται· κάθε τόσο, τα σκουπίδια καίγονται φαντασμαγορικά. Το Needle Park, το πάρκο των τεράτων. Κάθε μεγάλη πόλη έχει το Needle Park της, όπως και τα τέρατά της...

Η εγγονή του Αϊ-Βασίλη επιστρέφει με νέες περιπέτειες! Όταν ο παππούς της αρρωσταίνει, παραμονές των γιορτών, η μικρή μας έχει μια ωραία ιδέα: μαζί με τη μητέρα της και τα ξωτικά θα στρωθούν στη δουλειά και θα φτιάξουν για όλα τα παιδιά του κόσμου μπισκότα, τα μπισκότα της αγάπης. Και καθώς ο διάσημος παππούς της αναρρώνει, η εγγονή του Αϊ-Βασίλη μαθαίνει πόσο σημαντικό είναι να προσφέρει σε όσους έχουν ανάγκη. Μια τρυφερή ιστορία για την αυταπάρνηση και την αλληλοβοήθεια, τη σχέση των παιδιών με τους ηλικιωμένους και το νόημα των γιορτών.

Ο Ισίδωρος είναι ένα εννιάχρονο αγόρι που βαριέται. Μια μέρα αποφασίζει να γράψει σε ένα ναυαγό που πρέπει κι εκείνος να βαριέται επίσης. Βάζει το γράμμα του σ' ένα μπουκάλι πορτοκαλάδας και το δίνει στον πατέρα του, να το ρίξει στη θάλασσα. Και αναπάντεχα έρχεται απάντηση! Έτσι, αρχίζει η αλληλογραφία του Ισίδωρου με το ναυαγό, η πιο μυστηριώδης περιπέτεια της ζωής του. Μα ποιος είναι τελικά αυτός ο ναυαγός και πού έχει ναυαγήσει;

"Με κορόιδεψες". Έξω απ' το παράθυρο του αυτοκινήτου οι ελιές ασήμιζαν. Τα παχουλά δάχτυλα του Στέργιου έσφιξαν το τιμόνι. "Τι;" "Λέω, με κορόιδεψες". Με είχε μαζέψει απ' τον Λογαρά, με ο υπηρεσιακό αυτοκίνητο. Καθόμουν κάτω απ' τη σκιά τής εξέδρας τού ναυαγοσώστη και άλλαζα μαγιό, όταν τον είδα να πλησιάζει με το χαρακτηριστικό του βήμα πάπιας. Από την άλλη ήξερα ότι κάτι δεν πάει καλά. Αλλά εκείνος έβγαλε ένα μαντίλι από την τσέπη, σκούπισε το μέτωπό του και με ρώτησε αν θα γίνουμε συγχωριανοί τελικά. [...]

Kόκκινη Γραμμή / Mπλε Γραμμή Kάτω απ’ τον ιστό της πόλης, απλώνονται οι αρτηρίες της: oι γραμμές του μετρό. Kαθημερινά χιλιάδες άνθρωποι κινούνται στις διαδρομές του. Δεκαέξι συγγραφείς αποτυπώνουν εικόνες, σκανάρουν βλέμματα, καταγράφουν στιγμές: τις δικές μου και τις δικές σου. Εφήμεροι κλέφτες στιγμών. Προσοχή! Κυκλοφορούν ανάμεσά μας...

O Σέργιος Γκάκας ανεβάζει σε μια θεατρική σκηνή ένα πολύπλοκο ερωτικό τρίγωνο στο οποίο κανένας από τις τρεις συντελεστές δεν μοιάζει ευτυχής. Ο Τεύκρος Μιχαηλίδης αναφέρεται σε μια περίπτωση αυτοδικίας που αποδεικνύει ότι οι αληθινές φιλίες δεν πεθαίνουν ποτέ. Ο Πέτρος Μαρτινίδης παρομοιάζει τις γυναίκες με τις μεταφράσεις, και αποφασίζει ότι «οι πιο ωραίες είναι οι πιο άπιστες». Η Αθηνά Κακούρη προσπαθεί να βρει το νήμα του φόνου ενός καθάρματος μέσα από καπνούς και εκρηκτικά. Ο Μανώλης Πιμπλής ανακαλύπτει, με τη σειρά, ένα πτώμα, ένα χαμένο χειρόγραφο του Ρήγα Φε...

"Η Χήνα", ένα παλιό επιτραπέζιο παιχνίδι τύχης, πρωτοπαρουσιάστηκε στο Zagreus Project του Βερολίνου, τον Νοέμβριο του 2005. Στη διάρκεια της έκθεσης, το παιχνίδι αναπαράχθηκε στους τοίχους της γκαλερί με εκτυπώσεις και κείμενα -έναν λαβύρινθο αλληλένδετων ιστοριών- κι έγινε έτσι αφορμή ενός άλλου παιχνιδιού: οικογενειακά μυστικά και ψέματα, μύθοι και συνταγές αναπτύχθηκαν και άλλαξαν προοπτικές καθώς στους τοίχους εκτυλισσόταν μια οικογενειακή σάγκα. Από τον νεαρό Γκέοργκ που μεγάλωσε στο Ρόζενμπεργκ του 18ου αιώνα ως τον τρισέγγονο του, τον καλλιτέχνη Δημήτρη Τσουμπλέκα,...

Είναι ένα συνηθισμένο παιδί: τρελαίνεται για ζεστή σοκολάτα, δαχτυλομπογιές και εικονογραφημένα βιβλία. Αλλά είναι και κάπως ασυνήθιστη: ο παππούς της είναι ο Αϊ-Βασίλης! Την ώρα που τα φυσιολογικά παιδιά πηγαίνουν για πορτοκαλάδα με την οικογένειά τους, η ηρωίδα της ιστορίας μας μετράει τα πακέτα με τα δώρα των άλλων παιδιών που φτάνουν ως το ταβάνι και ζηλεύει τα γράμματα θαυμασμού και αφοσίωσης που γράφουν στον παππού της. Είναι τελικά ευχή ή κατάρα να έχεις έναν τόσο διάσημο παππού; Και να τρως πάνω στο χαλί, παρέα με τα ξωτικά; Ένα τρυφερό παραμύθι για την αποκλειστ...

Ο Σταμάτης, ένας πενηνταπεντάρης δημοσιογράφος, καταρρέει μπροστά στα μάτια της νεαρής γυναίκας του. Συντετριμμένος από μια αναπάντεχη απώλεια, εγκαταλείπει την οικογενειακή εστία. Τότε η Περσεφόνη ξεκινάει ένα μακρύ ταξίδι πάνω και κάτω από τη γη, προκειμένου να τον ξαναβρεί. Στο μεταξύ η ζωή της έχει ήδη αναστατωθεί από τις νυχτερινές επισκέψεις της νεκρής μητέρας της αλλά και από την κρυψίνοια της μικρής της κόρης. Και η δοκιμασία της εγείρει ερωτήματα που βυθίζουν σταδιακά τον αναγνώστη σε μια απρόβλεπτη ψυχολογική περιπέτεια: Πώς συνδέονται αυτά τα περίεργα φαινόμενα μ...

Με αφορμή την πενταήμερη εκδρομή της Γ’ Λυκείου, μια ομάδα ανθρώπων μπλέκουν τους φόβους, τις επιθυμίες και τα ερωτικά τους πεπρωμένα, με φόντο τη Μύκονο και τα τρομερά μυστικά που ο καθένας τους -που ο καθένας μας- κουβαλάει. Ένα βιβλίο για το καλοκαίρι. Μια ιστορία, ειπωμένη σαν παραμύθι, από τέσσερις αφηγητές, που κρύβουν και κρύβονται, που κινούν τα νήματα του έρωτα με τον ίδιο τυχαίο, απρόβλεπτο τρόπο, όπως συμβαίνει σε όλες τις ιστορίες. Όπως συμβαίνει στην ίδια τη ζωή.

Αυτή είναι η ιστορία του Δημήτρη και της Σοφίας που αναγκάζονται να αλλάξουν σπίτι, σχολείο και συνήθειες όταν ο μπαμπάς τους χάνει τη δουλειά του. Από το ευρύχωρο σπίτι της Κηφισιάς με τον κήπο και την πισίνα, μετακομίζουν στο πατρικό της οικογένειας σ' ένα χωριό της Εύβοιας. Πρέπει να ανακαινίσουν και να βάψουν το παλιό σπίτι, να βρουν καινούριους φίλους και ν' αλλάξουν ζωή. Θα καταφέρουν να προσαρμοστούν; Ένα παραμύθι που βοηθάει τα παιδιά ν' αντιμετωπίσουν τις ξαφνικές αλλαγές αντλώντας χαρά και νόημα μέσα απ' τις δυσκολίες που συναντούν στο δρόμο τους.

Ετούτες οι δεκαενιά ιστορίες μας θυμίζουν τα χαλικάκια που σκόρπιζαν πίσω τους εκείνα τα παιδιά του παραμυθιού για να μη χάσουν το δρόμο... Στεκόμαστε για λίγο, ρίχνουμε μια ματιά μονάχα πίσω, σ' αυτά τα πενήντα χρόνια, και προχωράμε. Σίγουροι πως θα συναντηθούμε ξανά για να γιορτάσουμε, στην επόμενη στροφή, με κάποια άλλη αφορμή... Σε κάθε περίπτωση, όμως, αυτό που έχει σημασία είναι η διαδρομή που έχουμε μοιραστεί, οι εικόνες που την έχουν σημαδέψει. Οι εικόνες που σώζονται ανεξίτηλες στα μάτια των φίλων που έρχονται να γιορτάσουν μαζί μας... Το καλύτερο δώρο που θα μπορ...

Ο μπαμπάς βλέπει πυγολαμπίδες. Η μαμά δοκιμάζει στα κρυφά παπούτσια χορού. Η μία κόρη έχει ευαίσθητα αυτιά. Η άλλη στρώνει υποδειγματικά το κρεβάτι της. Έξω βρέχει. Οι αμυγδαλιές ανθίζουν. Κι ένας κόκκινος μπερές στροβιλίζεται στον αέρα. Ποιος γράφει, όμως, τις ιστορίες στο Θα ήθελα; Όσοι δεν έχουν υπομονή για αινίγματα ας πάνε κατευθείαν στην τελευταία ιστορία. Όποιος, όμως διαβάσει το βιβλίο γραμμικά θα ανταμειφθεί με την ενορχήστρωση ενός κατακερματισμένου, αποδομημένου μυθιστορήματος με μια παράταξη και συνύφανση των τρόπων ζωής σήμερα. Η Αμάντα Μιχαλοπούλου παρατηρεί...