Μιχαλοπούλου Αμάντα
Michalopoúlou Amánta
Η Αμάντα Μιχαλοπούλου γεννήθηκε στην Αθήνα, τον Οκτώβριο του 1966. Σπούδασε γαλλική φιλολογία στην Αθήνα και δημοσιογραφία στο Παρίσι. Αρθρογραφούσε επί χρόνια στην εφημερίδα "Καθημερινή" (1990-2008). Πρωτοεμφανίστηκε στη λογοτεχνία με το βραβείο διηγήματος του περιοδικού "Ρεύματα" και τη συλλογή διηγημάτων "Έξω η ζωή είναι πολύχρωμη"(1994). Έχει γράψει οχτώ μυθιστορήματα και τρεις συλλογές διηγημάτων, με πιο πρόσφατο το μυθιστόρημα "Μπαρόκ" (2018). Τιμήθηκε με το Βραβείο Μυθιστορήματος του περιοδικού Διαβάζω για το "Γιάντες "(1996), το Βραβείο Διεθνούς Λογοτεχνίας του Αμερικανικού Ομοσπονδιακού Ιδρύματος Τεχνών και το Liberis Liber των Ανεξάρτητων Καταλανών Εκδοτών για το "Θα ήθελα" (2005) καθώς και το Βραβείο Διηγήματος του Ιδρύματος Πέτρου Χάρη της Ακαδημίας Αθηνών για τη "Λαμπερή Μέρα" (2012). Έργα της έχουν ανέβει στο θέατρο και έχουν μεταφραστεί σε είκοσι γλώσσες. Διδάσκει δημιουργική γραφή στην ΠΥΡΝΑ και στην ARTENS κι έχει επιμεληθεί τον συλλογικό τόμο "Το μυστικό", με έργα μαθητών της.
Γιατί γεννήθηκα
Μιχαλοπούλου Αμάντα
Εκδόσεις Πατάκη (2000)
Δεν θυμάμαι τίποτα από την εποχή που ζούσα στην κοιλιά της μαμάς μου. Την περισσότερη ώρα κοιμόμουν. Αλλά και η μαμά κοιμόταν πολύ. Στα όνειρά της με έβλεπε να μεγαλώνω και να παίζουμε μαζί τρίλιζες, όπως τώρα. Ο μπαμπάς είχε μεγάλη αγωνία. Τις νύχτες κοιτούσε τα αστέρια κι έκανε ευχές.
Γιάντες
Μιχαλοπούλου Αμάντα
Εκδόσεις Καστανιώτη (1996)
Η ιστορία μας, με δυο λόγια, πάει κάπως έτσι: Ο πατέρας πέθανε· ο Ηλίας έγραψε στα αγγλικά μια νουβέλα με θέμα την οικογένειά μας· μου ζήτησε να τη μεταφράσω· δέχτηκα· συνάντησα μερικούς εκδότες· απέρριψαν όλοι το βιβλίο επειδή ήταν ολιγοσέλιδο· για να αυξηθούν οι σελίδες, αποφάσισα να γράψω και τη δική μου εκδοχή. Είχαν μεσολαβήσει δραματικά γεγονότα: μια δολοφονία, ένα συντριπτικό κάταγμα μεταξύ θωρακικών και οσφυϊκών σπονδύλων, ένας χωρισμός. Γιατί το κάνω αυτό; Πρώτον, επειδή η περίληψη μιας ιστορίας είναι ο κύριος λόγος που μας σπρώχνει να τη διαβάσουμε. Δεύτερον, θα...
Γιάντες
Μιχαλοπούλου Αμάντα
Εκδόσεις Καστανιώτη (2018)
H ιστορία μας, με δυο λόγια, πάει κάπως έτσι: O πατέρας πέθανε· ο Hλίας έγραψε στα αγγλικά μια νουβέλα με θέμα την οικογένειά μας· μου ζήτησε να τη μεταφράσω· δέχτηκα· συνάντησα μερικούς εκδότες· απέρριψαν όλοι το βιβλίο επειδή ήταν ολιγοσέλιδο· για να αυξηθούν οι σελίδες, αποφάσισα να γράψω και τη δική μου εκδοχή. Eίχαν μεσολαβήσει δραματικά γεγονότα: μια δολοφονία, ένα συντριπτικό κάταγμα μεταξύ θωρακικών και οσφυϊκών σπονδύλων, ένας χωρισμός. Γιατί το κάνω αυτό; Πρώτον, επειδή η περίληψη μιας ιστορίας είναι ο κύριος λόγος που μας σπρώχνει να τη διαβάσουμε. Δεύτερον, θα ή...
Άσεμνες ιστορίες
Συλλογικό έργο
Εκδόσεις Πατάκη (1997)
Με τις " Άσεμνες ιστορίες" εγκαινιάζεται η σειρά "Κείμενα και εικόνες" που επιμελείται ο πεζογράφος και κριτικός Μισέλ Φάις, η οποία, αναζητώντας το άρωμα των παλιών συναναστροφών, συγκεντρώνει γύρω από ένα θέμα ανθρώπους της γραφής και της εικόνας. Ένα παιχνίδι εκφραστικής ανταλλαγής που φιλοδοξεί να φέρει πιο κοντά τον βιβλιόφιλο με τον φιλότεχνο - με δυό λόγια: να πλατύνει και να βαθύνει την καλλιέργειά μας. Οι " Άσεμνες ιστορίες" απαρτίζονται από δέκα πρωτότυπα διηγήματα ακραίου ερωτισμού, που έγραψαν οι συγγραφείς: Σωτήρης Δημητρίου, Μαρία Ευσταθιάδη, Αμάντα Μιχαλοπούλ...
Άσεμνες ιστορίες
Συλλογικό έργο
Εκδόσεις Πατάκη (1997)
Με τις " Άσεμνες ιστορίες" εγκαινιάζεται η σειρά "Κείμενα και εικόνες" που επιμελείται ο πεζογράφος και κριτικός Μισέλ Φάις, η οποία, αναζητώντας το άρωμα των παλιών συναναστροφών, συγκεντρώνει γύρω από ένα θέμα ανθρώπους της γραφής και της εικόνας. Ένα παιχνίδι εκφραστικής ανταλλαγής που φιλοδοξεί να φέρει πιο κοντά τον βιβλιόφιλο με τον φιλότεχνο - με δυό λόγια: να πλατύνει και να βαθύνει την καλλιέργειά μας. Οι " Άσεμνες ιστορίες" απαρτίζονται από δέκα πρωτότυπα διηγήματα ακραίου ερωτισμού, που έγραψαν οι συγγραφείς: Σωτήρης Δημητρίου, Μαρία Ευσταθιάδη, Αμάντα Μιχαλοπούλ...
Αρκεί να μην κόψω τα μαλλιά μου
Μιχαλοπούλου Αμάντα
Εκδόσεις Πατάκη (2004)
Τα μαλλιά της Ξανθής μεγάλωσαν! Μεγάλος μπελάς το λούσιμο και το χτένισμα! Αλλά εκείνη είναι πρόθυμη να κάνει τα πάντα για να μην τα κόψει. Η μαμά, ο μπαμπάς, ακόμη και ο σκύλος προσπαθούν να την πείσουν, αλλά χωρίς αποτέλεσμα. Τα ψαλίδια που... μιλούν θα καταφέρουν άραγε ό,τι δεν κατόρθωσαν οι άλλοι;
Venia Dimitrakopoulou, Mapping Oneself
Συλλογικό έργο
Futura (2011)
Μπλε πολυκατοικία Ένα διαμέρισμα που το κατοίκησα με τον τρόπο που κατοικεί κανείς τα όνειρά του. Ένα κρεβάτι στο οποίο δεν ξάπλωσε ποτέ κανείς. Δυο μαξιλάρια στα οποία κανένα κεφάλι δεν έγειρε. Μια μπανιέρα που έμεινε στεγνή. Μια κουζίνα στην οποία δεν ψήθηκε ποτέ ούτε ένας καφές. Ένα σαλόνι στο οποίο κανείς ποτέ δεν δέχτηκε κανέναν. Τραπέζια και καρέκλες στα οποία δεν κάθισε να φάει ποτέ κανείς. Ένα κουδούνι στην πόρτα χωρίς όνομα. Παντζούρια κλειστά. Μικρές χαραμάδες. Λίγο φως. Λίγος αέρας. Ελάχιστος που κούνησε όμως δυνατά ό,τι χαρτιά κρεμόντουσαν στους τοίχ...
Passengers
Συλλογικό έργο
Free Thinking Zone (2018)
13 Έλληνες συγγραφείς εμπνέονται από κάποια ευρωπαϊκή αξία, μοιράζονται τις σκέψεις, τους προβληματισμούς, την αγωνία τους για την ευρωπαϊκή ιδέα, την ελπίδα τους, τον οικουμενισμό τους, μέσα από τη λογοτεχνία.
Inbox
Μιχαλοπούλου Αμάντα
Απόπειρα (2002)
Η ηλεκτρονική αλληλογραφία της Αμάντας Μιχαλοπούλου με συγγραφείς και εκδότες, χορογράφους και αρχιτέκτονες, ακτιβιστές και μετανάστες ανά τον κόσμο μεταφέρει το σφυγμό της σύγχρονης ζωής, τις αμφιβολίες, τις ελπίδες της. Μέσα από προσωπικές ιστορίες ξεπηδά η Αμερική, η Παλαιστίνη, η Γιουγκοσλαβία, η Αργεντινή, το Μαρόκο, η Μεγάλη Βρετανία, η Τουρκία, το μωσαϊκό της Ευρώπης. Μην περιμένετε όμως να συναντήσετε τις αγκυλωμένες χώρες που παρουσιάζουν τα τηλεοπτικά δελτία ειδήσεων. Εδώ θα βρείτε τις ερμηνείες των ανθρώπων που ζουν στο πετσί τους την ιστορία.