Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Στη Μελέτη της κοινής ελληνικής διαλέκτου (1818), ο Παναγιώτης Κοδρικάς εκθέτει συστηματικά αλλά και σε πολεμικό τόνο το γλωσσικό και εθνικό του πιστεύω, επισκοπώντας την ιστορία της ελληνικής από τους αρχαϊκούς χρόνους και αποτιμώντας τις προσπάθειες των συγχρόνων του λογίων. Το έργο αντικατοπτρίζει τις γλωσσικές και ιδεολογικές ζυμώσεις στους κόλπους του νεοελληνικού Διαφωτισμού.

Με την ανθολόγηση του είδους, που για πρώτη φορά επιχειρείται, ευρύνονται και προς το πεδίο της παροιμίας τα όρια του νεοελληνικού "μύθου" και πλουτίζεται η παρακαταθήκη των επεισοδίων-αλληγοριών, που "τεκμηριώνουν" τον ελληνικό λόγο, προφορικό και γραπτό, με την αμεσότητα των δικών του λαϊκών πηγών, από τη γύρω φύση και τον άνθρωπο.

Από το 1821 το γένος επιθυμεί μιαν εκπαίδευση που θα βοηθήσει να μεταβληθούν οι ραγιάδες σε πολίτες ενός ελεύθερου κράτους. Τις προσδοκίες του τις εξέφρασε με σαφήνεια στην περίοδο 1821-1827. Στα δέκα επόμενα χρόνια διαμορφώθηκε το ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα. Από τότε και ύστερα, το αίτημα παρέμεινε το ίδιο: Να γυρίσουμε σε κείνο που πρωτοζητήθηκε, να αποκτήσουμε σχολεία που να εκφράζουν το παρόν και να ετοιμάζουν για το μέλλον.

Το "Ελεύθερο Πνεύμα" ερχόταν στην ώρα του για να εκφράσει την διάθεση μιας καινούργιας γενεάς η οποία διαμορφωνόταν τότε, με ορθολογικό και πνευματικά διεθνιστικό προσανατολισμό. Για τούτο, μόλις βγήκε, χαρακτηρίστηκε ως το μανιφέστο της γενεάς εκείνης.

O ποιητής διηγείται μιαν επίσκεψη στον Άδη που είδε σε όνειρο και τη συνομιλία του με δύο νεκρούς νέους. Σκοπός είναι η έμμεση έξαρση του παροδικού φαινομένου της ζωής, με την υποβλητική περιγραφή του θανάτου ως απουσίας από τον όμορφο κόσμο και από τη μνήμη των ζωντανών. O μύθος προέρχεται ίσως από κάποιο ανάλογο ιταλικό έργο, μεταφέρθηκε όμως με πολλή τέχνη στο κρητικό γλωσσικό ιδίωμα και πήρε ζωή και πειστικότητα.

[set δύο τόμων] Ένα έργο μοναδικό για τη νεοελληνική ιστορία: Ο Ανδρέας Συγγρός (πέθανε το 1898), είναι ένας από τους πολλούς αυτοδημιούργητους εμπόρους, ο οποίος εξελίχθηκε σε κορυφαία οικονομική προσωπικότητα της Ελλάδας. Η μέση παιδεία με την οποία ήταν εφοδιασμένος δεν τον στέρησε από τη δυνατότητα να μας αφήσει ένα πολλαπλώς πλούσιο ανάγνωσμα. Πέρα από τα οικονομικά θέματα, κατορθώνει να αναπλάσει -με το απαραίτητο χιούμορ- το σύνολο της κοινωνικής ζωής της εποχής του, καθιστώντας έτσι προσιτές τις οικονομολογικές αναφορές του.

[set δύο τόμων] Ένα έργο μοναδικό για τη νεοελληνική ιστορία: Ο Ανδρέας Συγγρός (πέθανε το 1898), είναι ένας από τους πολλούς αυτοδημιούργητους εμπόρους, ο οποίος εξελίχθηκε σε κορυφαία οικονομική προσωπικότητα της Ελλάδας. Η μέση παιδεία με την οποία ήταν εφοδιασμένος δεν τον στέρησε από τη δυνατότητα να μας αφήσει ένα πολλαπλώς πλούσιο ανάγνωσμα. Πέρα από τα οικονομικά θέματα, κατορθώνει να αναπλάσει -με το απαραίτητο χιούμορ- το σύνολο της κοινωνικής ζωής της εποχής του, καθιστώντας έτσι προσιτές τις οικονομολογικές αναφορές του.

[set δύο τόμων] Ένα έργο μοναδικό για τη νεοελληνική ιστορία: Ο Aνδρέας Συγγρός (πέθανε το 1898), είναι ένας από τους πολλούς αυτοδημιούργητους εμπόρους, ο οποίος εξελίχθηκε σε κορυφαία οικονομική προσωπικότητα της Ελλάδας. Η μέση παιδεία με την οποία ήταν εφοδιασμένος δεν τον στέρησε από τη δυνατότητα να μας αφήσει ένα πολλαπλώς πλούσιο ανάγνωσμα. Πέρα από τα οικονομικά θέματα, κατορθώνει να αναπλάσει -με το απαραίτητο χιούμορ- το σύνολο της κοινωνικής ζωής της εποχής του, καθιστώντας έτσι προσιτές τις οικονομολογικές αναφορές του.

[set δύο τόμων] Ένα έργο μοναδικό για τη νεοελληνική ιστορία: Ο Aνδρέας Συγγρός (πέθανε το 1898), είναι ένας από τους πολλούς αυτοδημιούργητους εμπόρους, ο οποίος εξελίχθηκε σε κορυφαία οικονομική προσωπικότητα της Ελλάδας. Η μέση παιδεία με την οποία ήταν εφοδιασμένος δεν τον στέρησε από τη δυνατότητα να μας αφήσει ένα πολλαπλώς πλούσιο ανάγνωσμα. Πέρα από τα οικονομικά θέματα, κατορθώνει να αναπλάσει -με το απαραίτητο χιούμορ- το σύνολο της κοινωνικής ζωής της εποχής του, καθιστώντας έτσι προσιτές τις οικονομολογικές αναφορές του.

Η παραστατικότητα με την οποία αποδίδει τα επεισόδια και φωτογραφίζει τα πρόσωπα, η απροκατάληπτη ελευθερία με την οποία δείχνει τα τρωτά της Ελλάδας και τα εμπόδια για την προκοπή της, μας κάνουν να απορούμε πώς ένας σημαντικός συγγραφέας σαν αυτόν έμεινε στην αφάνεια για τόσα χρόνια και μονάχα πρόσφατα άρχισε να κερδίζει τη θέση που του ανήκει ανάμεσα στους σημαντικότερους πεζογράφους του 19ου αιώνα.

Στη νεότερη ελληνική ιστορία, αυτή είναι η πρώτη φορά που το θέμα του κρυφού σχολειού γίνεται αντικείμενο ειδικής μονογραφίας. Για πρώτη φορά ένας ειδικός μελετητής της εκπαιδευτικής πραγματικότητας στην Τουρκοκρατία εξετάζει συστηματικά το θέμα του κατά πόσον λειτούργησαν κρυφά ελληνικά σχολεία στην περίοδο αυτή και καταλήγει σε αρνητικό συμπέρασμα. Ο Άλκης Αγγέλου πιστεύει ότι το κρυφό σχολειό είναι ένας μύθος που διαπέρασε, όπως και τόσοι άλλοι, την κοινή παράδοση και αποδεικνύει ότι η αυστηρή επιστημονική έρευνα συντελεί ουσιαστικά στη διαμόρφωση ορθής ιστορικής συνείδη...

O επιμελητής της έκδοσης εθεώρησε σκόπιμο, επειδή βρέθηκε αντιμέτωπος με ένα σπάνιο φαινόμενο σε ιστορία λογοτεχνίας, την γέννηση δηλαδή ενός λογοτεχνικού είδους, του νεοελληνικού μυθιστορήματος, να παρακολουθήσει όλη τη διαδρομή του, από τις πρώτες ρίζες ακόμη, που οδηγούσαν στην προεπαναστατική περίοδο, έως την κρίσιμη δεκαετία.

O επιμελητής της έκδοσης εθεώρησε σκόπιμο, επειδή βρέθηκε αντιμέτωπος με ένα σπάνιο φαινόμενο σε ιστορία λογοτεχνίας, την γέννηση δηλαδή ενός λογοτεχνικού είδους, του νεοελληνικού μυθιστορήματος, να παρακολουθήσει όλη τη διαδρομή του, από τις πρώτες ρίζες ακόμη, που οδηγούσαν στην προεπαναστατική περίοδο, έως την κρίσιμη δεκαετία.