Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Η σειρά των τόμων που επιμελείται ο καθηγητής Δημήτριος Λυπουρλής αποβλέπει στο να κάνει τον μεγάλο αυτό γιατρό γνωστό - μέσα από τις καλύτερες στιγμές του πνεύματος του - στο μεγάλο κοινό, στους ειδικούς και μη. Στον τόμο αυτό περιλαμβάνονται κείμενα της Ιπποκρατικής συλλογής που δείχνουν το οριστικό πλέον πέρασμα από τη θεοκρατική στην επιστημονική σύλληψη των βασικών εννοιών της ιατρικής: της υγείας, της νόσου και της ίασης.

Η σειρά των τόμων που επιμελείται ο καθηγητής Δημήτριος Λυπουρλής αποβλέπει στο να κάνει τον μεγάλο αυτό γιατρό γνωστό - μέσα από τις καλύτερες στιγμές του πνεύματος του - στο μεγάλο κοινό, στους ειδικούς και μη. Στον τόμο αυτό περιλαμβάνονται κείμενα της Ιπποκρατικής συλλογής που δείχνουν το οριστικό πλέον πέρασμα από τη θεοκρατική στην επιστημονική σύλληψη των βασικών εννοιών της ιατρικής: της υγείας, της νόσου και της ίασης.

Στην Ιπποκρατική Συλλογή περιλαμβάνονται και έργα που πραγματεύονται διάφορα επιμέρους θέματα από τη μεγάλη περιοχή της ιατρικής δεοντολογίας και των προϋποθέσεων για την κατοχή και άσκηση της ιητρικής τέχνης. Το περιεχόμενό τους δείχνει καθαρά ότι οι Έλληνες είχαν συλλάβει την ιατρική σαν μια τέχνη απόλυτα συνυφασμένη με τους υψηλότερους κανόνες της ηθικής και με την αγάπη για τον άνθρωπο.

Στην Ιπποκρατική Συλλογή περιλαμβάνονται και έργα που πραγματεύονται διάφορα επιμέρους θέματα από τη μεγάλη περιοχή της ιατρικής δεοντολογίας και των προϋποθέσεων για την κατοχή και άσκηση της ιητρικής τέχνης. Το περιεχόμενό τους δείχνει καθαρά ότι οι Έλληνες είχαν συλλάβει την ιατρική σαν μια τέχνη απόλυτα συνυφασμένη με τους υψηλότερους κανόνες της ηθικής και με την αγάπη για τον άνθρωπο.

Στην Ιπποκρατική Συλλογή περιλαμβάνονται και έργα που πραγματεύονται διάφορα επιμέρους θέματα από τη μεγάλη περιοχή της ιατρικής δεοντολογίας και των προϋποθέσεων για την κατοχή και άσκηση της ιητρικής τέχνης. Το περιεχόμενό τους δείχνει καθαρά ότι οι Έλληνες είχαν συλλάβει την ιατρική σαν μια τέχνη απόλυτα συνυφασμένη με τους υψηλότερους κανόνες της ηθικής και με την αγάπη για τον άνθρωπο.

Στην Ιπποκρατική Συλλογή περιλαμβάνονται και έργα που πραγματεύονται διάφορα επιμέρους θέματα από τη μεγάλη περιοχή της ιατρικής δεοντολογίας και των προϋποθέσεων για την κατοχή και άσκηση της ιητρικής τέχνης. Το περιεχόμενό τους δείχνει καθαρά ότι οι Έλληνες είχαν συλλάβει την ιατρική σαν μια τέχνη απόλυτα συνυφασμένη με τους υψηλότερους κανόνες της ηθικής και με την αγάπη για τον άνθρωπο.

Στην Ιπποκρατική Συλλογή περιλαμβάνονται και έργα που πραγματεύονται διάφορα επιμέρους θέματα από τη μεγάλη περιοχή της ιατρικής δεοντολογίας και των προϋποθέσεων για την κατοχή και άσκηση της ιητρικής τέχνης. Το περιεχόμενό τους δείχνει καθαρά ότι οι Έλληνες είχαν συλλάβει την ιατρική σαν μια τέχνη απόλυτα συνυφασμένη με τους υψηλότερους κανόνες της ηθικής και με την αγάπη για τον άνθρωπο.

Στην Ιπποκρατική Συλλογή περιλαμβάνονται και έργα που πραγματεύονται διάφορα επιμέρους θέματα από τη μεγάλη περιοχή της ιατρικής δεοντολογίας και των προϋποθέσεων για την κατοχή και άσκηση της ιητρικής τέχνης. Το περιεχόμενό τους δείχνει καθαρά ότι οι Έλληνες είχαν συλλάβει την ιατρική σαν μια τέχνη απόλυτα συνυφασμένη με τους υψηλότερους κανόνες της ηθικής και με την αγάπη για τον άνθρωπο.

Στην Ιπποκρατική Συλλογή περιλαμβάνονται και έργα που πραγματεύονται διάφορα επιμέρους θέματα από τη μεγάλη περιοχή της ιατρικής δεοντολογίας και των προϋποθέσεων για την κατοχή και άσκηση της ιητρικής τέχνης. Το περιεχόμενό τους δείχνει καθαρά ότι οι Έλληνες είχαν συλλάβει την ιατρική σαν μια τέχνη απόλυτα συνυφασμένη με τους υψηλότερους κανόνες της ηθικής και με την αγάπη για τον άνθρωπο.

Οι συνήθειες, έλεγε ο Αριστοτέλης, αποκτιούνται με την επανάληψη ομοίων ενεργειών. Στα συμφραζόμενα, βέβαια, εκείνου η "επανάληψη" ήταν πράξη "προαίρεσης", έκδηλης δηλαδή προσωπικής επιλογής και προτίμησης. Όσο λοιπόν κι αν λέω να αναφερθώ κι εγώ σε κάτι που μοιάζει να μου έγινε συνήθεια, στην περίπτωσή μου πρόκειται, πάντως, για κάτι απόλυτα συμπτωματικό. Ήταν, πράγματι, μια σύμπτωση που φίλοι της Εταιρείας Σπουδών Νεοελληνικού Πολιτισμού και Γενικής Παιδείας στην Αθήνα με προσκάλεσαν -πάνε χρόνια τώρα- να πάρω κι εγώ μέρος, με μια ομιλία μου, στη σειρά ομιλιών που παρουσί...

Ο Επίκουρος επιστρέφει στον κατεξοχήν τόπο της φιλοσοφίας, στην Αθήνα, όταν αρχίζουν οι ελληνιστικοί χρόνοι. Αγνοεί επιδεικτικά τον Πλάτωνα και τον Αριστοτέλη και ξαναπιάνει το νήμα της Ιωνικής και της Δημοκρίτειας παράδοσης. Ανοίγει τη δική του σχολή, τον Κήπο, όπου δεν διδάσκει τη φιλοσοφία ως ένα σύνολο γνώσεων αλλά την ασκεί ως έναν θεραπευτικό τρόπο ζωής μέσα στην κοινότητα των φίλων. Με γλώσσα σκοπίμως απλή και χωρίς να ηθικολογεί, ο Επίκουρος ξαναθέτει και απαντά σε βασικά ερωτήματα: τι είμαι; πως αντιμετωπίζω τους θεούς και τον θάνατο; πως μπορώ να ευτυχήσω; είμα...

Τα Ηθικά Νικομάχεια θεωρούνται ένα από τα πιο ώριμα και πιο σημαντικά έργα του Αριστοτέλη. Μαζί με τα Πολιτικά αποτελούν την "περί τα ανθρώπεια" φιλοσοφία του Σταγειρίτη φιλοσόφου, η οποία πραγματεύεται θέματα που σχετίζονται με την κοινωνική συμβίωση των ανθρώπων. Θέμα του έργου αυτού είναι οι ανθρώπινες πράξεις, η συμπεριφορά δηλαδή του ατόμου, μέσα από τις οποίες οδηγείται στην ευδαιμονία. Σε άμεση σχέση με τις πράξεις βρίσκεται η αρετή, η οποία ορίζεται από τον Αριστοτέλη ως έξη που έχει στόχο της το μέσον (το σημείο ανάμεσα στην υπερβολή και την έλλειψη). Η κατάκτησ...

Στα έξι τελευταία βιβλία των "Ηθικών Νικομαχείων" ο Αριστοτέλης, συνεχίζοντας τη μελέτη της έννοιας "αρετή", πραγματεύεται -με τον ίδιο αξιοθαύμαστο και γοητευτικό τρόπο όπως στα τέσσερα πρώτα βιβλία- έννοιες όπως "δικαιοσύνη", "φρόνηση", "ηδονή", "φιλία". Ιδιαίτερα η γόνιμη πραγμάτευση της έννοιας της δικαιοσύνης αποτέλεσε τη βάση για την πραγμάτευση του ίδιου θέματος από τη σύγχρονη νομική επιστήμη.

Στα έξι τελευταία βιβλία των "Ηθικών Νικομαχείων" ο Αριστοτέλης, συνεχίζοντας τη μελέτη της έννοιας "αρετή", πραγματεύεται -με τον ίδιο αξιοθαύμαστο και γοητευτικό τρόπο όπως στα τέσσερα πρώτα βιβλία- έννοιες όπως "δικαιοσύνη", "φρόνηση", "ηδονή", "φιλία". Ιδιαίτερα η γόνιμη πραγμάτευση της έννοιας της δικαιοσύνης αποτέλεσε τη βάση για την πραγμάτευση του ίδιου θέματος από τη σύγχρονη νομική επιστήμη.