Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Η "Πολιτεία" είναι δημιούργημα του Πλάτωνα, όταν αυτός βρισκόταν στο μεσουράνημα της δημιουργικής ανάπτυξης του στοχασμού του. Κεντρικός πυρήνας του έργου είναι το θέμα της δικαιοσύνης. Πεποίθηση του Πλάτωνα είναι ότι μια ιδανική πολιτεία θα επιτευχθεί από τη λειτουργία του ήθους αρχόντων και αρχομένων. Υπογραμμίζει τη σημασία της παιδείας για την ανάπτυξη των κοινωνικών αρετών και ιδιαίτερα της δικαιοσύνης. Η μελέτη της Πλατωνικής Πολιτείας μας ανοίγει διάπλατα το δρόμο για μια ζωή φιλοσοφημένη.

Λίγα έργα του Αριστοτέλη διαβάστηκαν τόσο πολύ όσο η Ποιητική του. Λίγων αριστοτελικών έργων το περιεχόμενο προκάλεσε τόσες συζητήσεις - μερικούς αιώνες τώρα - όσες η Ποιητική. Λίγα έργα του Αριστοτέλη επηρέασαν τόσο πολύ τον γενικότερο δυτικοευρωπαϊκό πολιτισμό όσο η Ποιητική. Το νεοελληνικό αναγνωστικό κοινό έχει πλέον ανάγκη από μία καινούργια παρουσίαση αυτού του έργου.

Λίγα έργα του Αριστοτέλη διαβάστηκαν τόσο πολύ όσο η Ποιητική του. Λίγων αριστοτελικών έργων το περιεχόμενο προκάλεσε τόσες συζητήσεις - μερικούς αιώνες τώρα - όσες η Ποιητική. Λίγα έργα του Αριστοτέλη επηρέασαν τόσο πολύ τον γενικότερο δυτικοευρωπαϊκό πολιτισμό όσο η Ποιητική. Το νεοελληνικό αναγνωστικό κοινό έχει πλέον ανάγκη από μία καινούργια παρουσίαση αυτού του έργου.

Πρόκειται για την επαυξημένη έκδοση του Περί Ψυχής βιβλίου του Αριστοτέλη. Ο μεταφραστής του έργου και συγγραφέας, καθηγητής στο Ανοικτό Πανεπιστήμιο, Ιωάννης Χριστοδούλου, προσέθεσε στο τέλος του ευμεγέθους, και ήδη πλήρους τόμου, με-λέτη με τίτλο "Ψυχή και πολιτική στα Πολιτικά του Αριστοτέλη". Τονίζει πως η έννοια της ψυχής, με το περιεχόμενο που της δίνει ο Αριστοτέλης στην πολιτική ανάλυση, είναι αδιάπτωτο έρεισμα, συνεκτικός κρίκος του εννοιολογικού εξοπλισμού που στηρίζει την αριστοτελική επιχειρηματολογία· η παρουσία της διατρέχει και αρμολογεί τα Πολιτικά σ...

Το βιβλίο "Παρμενίδης ο Ελεάτης" είναι η σύνθεση των ερευνών του συγγραφέως επί τριάντα σχεδόν έτη στην Ελλάδα και στη Γαλλία (Παρίσι, Πανεπιστήμιον Paris-I Pantheon-Sorbonne 1974-1976) υπό την καθοδήγηση του Maurice de Gandillac, καθηγητού της Φιλοσοφίας στη Σορβόνη (1946-1977), παλαιότερα δε (1943-46) του Πανεπιστημίου της Λιλλ) και εκ των επιφανεστέρων Γάλλων φιλοσόφων και ιστορικών της Φιλοσοφίας της τελευταίας εκατονταετίας, και ίσως όχι μόνον· το πλήρες προϊόν των ερευνών του συγγραφέως επί του θέματος "Παρμενίδης" και οι οποίες έρευνες, μελέτες, άρθρα και βιβλία δίδο...

Ο Διοσκουρίδης, συγγραφέας του έργου "Περί ύλης Ιατρικής", ήταν περιώνυμος γιατρός του πρώτου μεταχριστιανικού αιώνα. Το έργο αυτό αποτέλεσε τη βάση της φαρμακολογίας και το χρησιμοποίησαν με απόλυτη εμπιστοσύνη για 15 αιώνες στις ευρωπαϊκές χώρες· σε όλη αυτή τη μακρόχρονη περίοδο το έργο του ήταν πηγή της αρχαίας φαρμακογνωσίας· ιδιαίτερα το εκτιμούσε ο μεγάλος γιατρός του δεύτερου μεταχριστιανικού αιώνα Γαληνός. Το έργο του Διοσκουρίδη εξακολουθεί να είναι πολύ χρήσιμο και σήμερα, όπως προβάλλεται από την έκδοση μας.

Μετά τις τρεις πολιτικοοικονομικές δίκες, "Κατ' Ανδροτίωνος", "Κατά Τιμοκράτους" και "Προς Λεπτίνην", ο Δημοσθένης στρέφεται προς την πολιτική. Τώρα πια είναι ο ίδιος αγορητής και σύμβουλος στην Εκκλησία Του Δήμου. Οι πρώτες μεγάλες πολιτικές δημηγορίες του καλύπτουν τα προβλήματα της αθηναϊκής εξωτερικής πολιτικής σε κρίσιμες περιοχές. Ο "Περί των συμμοριών" λόγος εξετάζει την πολιτική της Αθήνας προς τον Πέρση βασιλιά και γενικά τις σχέσεις Ευρώπης - Ασίας. Ο λόγος "Υπέρ Μεγαλοπολιτών" αναφέρεται στο Πελοποννησιακό ζήτημα και την ανάμειξη της Θήβας στα νεοϊδρυθέντα κράτη,...

Η πρόσφατη επιστημονική σκέψη διέσωσε το "Περί των Αιγυπτίων μυστηρίων" από την αφάνεια και άρχισε να το εξετάζει με σοβαρότητα. Η τάση ωστόσο που υπήρχε παλαιότερα της άρνησης της χρήσης του εν λόγω κειμένου -θεωρούνταν ως ένα βιβλίο περί "μαγείας"- αν και άρχισε να αλλάζει, σύμφωνα με την E. Clarke συνεχίζει να δημιουργεί προβλήματα, καθώς οι ερευνητές τείνουν ακόμη να συνδέουν τις απόψεις του Ιάμβλιχου με εκείνες των δασκάλων του αλλά και των ακολούθων του. Η αξιέπαινη επιθυμία επιβράβευσης του Ιαμβλίχου ως ιδρυτή του ύστερου Νεοπλατωνισμού, του πρώτου στοχαστή που εστία...

Η ανάγκη να ξέρουμε ένα ανύπαρκτο μέλλον υπονομεύει την πραγματικότητα στο παρόν. [...] Τα τρία κείμενα του Πλούταρχου, που περιέχονται σε αυτό το βιβλίο, εμπίπτουν θεματικά στην περιοχή της πρόγευσης του μέλλοντος, που καθίσταται δυνατή χάρη σε δυνάμεις μη ανθρώπινες, οι οποίες όμως συνεργούν με τον άνθρωπο ή φιλοξενούνται από εκείνον, για το σκοπό της πρόβλεψης όσων πρόκειται να συμβούν. Μεθοδικά ο Πλούταρχος διερευνά τις ρίζες της σχετικής προκατάληψης, η οποία έχει να κάνει με την υφέρπουσα αλλά ασυνείδητη πεποίθηση ότι το μέλλον υπάρχει προτού να προκύψει, και ότι ο άν...

Το "Περί του Πυθαγορικού βίου" είναι το πρώτο από τα 10 βιβλία που έγραψε ο Ιάμβλιχος σχετικά με τον πυθαγορισμό. Ο Ιάμβλιχος προτείνει ένα καινούργιο πρόγραμμα φιλοσοφίας, το οποίο υποστηρίζεται από τις αρχές και τον τρόπο του βίου των Πυθαγορείων, έτσι όπως παρουσιάζεται μέσα από τη ζωή και τη διδασκαλία του Πυθαγόρα και των μαθητών του. Η σημασία του κειμένου είναι μεγάλη καθώς, ενώ γράφεται σε μιαν εποχή με έντονο φιλοσοφικό και θρησκευτικό χαρακτήρα -αυτήν της ύστερης Αρχαιότητας (4ος αιώνας μ.Χ.)- αναφέρεται στον Πυθαγόρα και τον αρχαίο πυθαγορισμό (6ος αιώνας π.Χ.)....

Οι τέσσερις λόγοι που περιλαμβάνονται στο δεύτερο τόμο του δημόσιου ρητορικού έργου του Δημοσθένη της σειράς "Αρχαίοι συγγραφείς" των εκδόσεων "Ζήτρος" ανήκουν στην περίοδο της "κατ' επίφαση ειρήνης" (346-340) και αντανακλούν έντονες πολιτικές ζυμώσεις αλλά και την εξέλιξη της πολιτικής φυσιογνωμίας του ρήτορα. Στον Περί ειρήνης ο Δημοσθένης υπερασπίζεται τη διατήρηση της συνθήκης του Φιλοκράτη, επειδή η κατάλυσή της τη δεδομένη στιγμή είναι ασύμφορη και πολιτικά επικίνδυνη για την πόλη. Επιδεικνύοντας ωριμότητα υπερασπίζεται μια ρεαλιστική για την περίσταση πολιτική κα...

Δύο έργα με κοινό παρονομαστή την αρετή που χαρακτηρίζει το Μακεδόνα στρατηλάτη από τη μια και τους Σπαρτιάτες στη διαδρομή τους από την άλλη. Ό,τι πέτυχε ο Μέγας Αλέξανδρος δεν είναι αποτέλεσμα συγκυριών ούτε προϊόν της Τύχης, αλλά αποτέλεσμα των επιλογών του, της προσωπικής του αξίας και του ενάρετου και γενναίου χαρακτήρα του. Στη γενναιότητα και στην αρετή οφείλεται βέβαια και η δόξα των Σπαρτιατών, ως κυρίαρχος στόχος της αγωγής και του κοινωνικοπολιτικού συστήματός τους.