Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

[...] Το έργο αυτό έχει προγραμματιστεί να κυκλοφορήσει σε οχτώ τόμους, όσα είναι και τα βιβλία των "Ιστοριών" του Θουκυδίδη. Ο πρώτος τόμος περιέχει γενική Εισαγωγή, μετάφραση και Σχολιασμό του πρώτου βιβλίου. Στο βιβλίο αυτό ο ιστορικός εκθέτει εν συντομία τα όσα προηγήθηκαν του μεγάλου πολέμου, στη λεγόμενη "Αρχαιολογία", τη μέθοδό του, τις αιτίες και αφορμές του μεγάλου πολέμου, τα γεγονότα μετά τους Περσικούς πολέμους, που οδήγησαν στην εξέλιξη της Αθηναϊκής Συμμαχίας σε Αθηναϊκή Ηγεμονία, καθώς και όλη τη διπλωματική δραστηριότητα που είχε αναληφθεί για να αποφευχθεί...

Όταν δημοσιεύσαμε τον πρώτο τόμο των Ιστοριών του Θουκυδίδη, είχαμε υποσχεθεί ότι το έργο του ιστορικού στο σύνολό του έχει προγραμματιστεί να κυκλοφορήσει σε οχτώ τόμους, όσα και τα βιβλία των Ιστοριών του. Συνεπείς στις υποσχέσεις μας προσφέρουμε τώρα στους αναγνώστες μας το δεύτερο τόμο. Δεν θα προτάξουμε εδώ καμιάν Εισαγωγή, αφού σε ό,τι αφορά τη ζωή του ιστορικού και το έργο του, εάν και κατά πόσο επηρεάστηκε από τα ιπποκρατικά συγγράμματα και τη σοφιστική κίνηση της εποχής του, τη στάση του απέναντι στη θρησκεία και στο μύθο, την ηθική, τη μέθοδο, τις δημηγορίες, τις...

Το τέταρτο βιβλίο του Θουκυδίδη περιλαμβάνει γεγονότα δυόμισυ χρόνων, από το καλοκαίρι του 425 π.Χ. μέχρι το χειμώνα του 423/2 π.Χ. Τα γεγονότα αυτά διαδραματίζονται σε τέσσερις περιοχές: δύο στη νότια Ελλάδα, Πύλο και Βοιωτία, μία στη Σικελία και τέλος στη Μακεδονία και Χαλκιδική, τη λεγόμενη τότε Θράκη ή τα επί Θράκης. Υπάρχουν βέβαια και άλλα γεγονότα δευτερεύουσας σημασίας, στα οποία θα αναφερθούμε, αλλά όχι με λεπτομέρειες. Στα γεγονότα των τριών πρώτων περιοχών διαφαίνονται οι επεκτατικές τάσεις της Αθήνας· στην τέταρτη περιοχή, Μακεδονία, Χαλκιδική, άρχισαν πια οι...

Το βιβλίο περιλαμβάνει τα γεγονότα από το καλοκαίρι του 422 π.Χ. ως το 416 π.Χ. Το 422 όλα έδειχναν τον ερχομό της ειρήνης. Σ' αυτό διευκόλυνε πολύ και ο θάνατος των δύο ηγετών, του Κλέωνα και του Βρασίδα στη μάχη της Αμφίπολης που ήταν αυτοί που περισσότερο από όλους εναντιώνονταν στην ειρήνη. Αλλά η Νικίειος Ειρήνη του 421 π.Χ. δεν έμελλε να κρατήσει πολλά χρόνια. Πριν καταλυθεί επισήμως το 414 π.Χ., είχε δεχτεί από την πρώτη στιγμή και επανειλημμένα πολλά πλήγματα. Όλη αυτή την περίοδο κεντρική μορφή υπήρξε ο Νικίας.

Το 6ο και το 7ο βιβλίο του Θουκυδίδη αποτελούν τα λεγόμενα "Σικελικά" και αναφέρονται στην εκστρατεία των Αθηναίων στη Σικελία (415-413 π.Χ.). Είναι τα πιο καλοδουλεμένα τμήματα των Ιστοριών του Θουκυδίδη· συγκεκριμένα, η περιγραφή της αναχώρησης του στόλου από τον Πειραιά (Ζ. 30-32), της ναυμαχίας στο μεγάλο λιμάνι των Συρακουσών (Η. 70-72) και κυρίως της σφαγής των Αθηναίων στον Ασσίναρο ποταμό (Η. 84) θεωρούνται μέχρι και σήμερα μερικά από τα καλύτερα κομμάτια της παγκόσμιας λογοτεχνίας, πράγμα που δείχνει ότι ο ιστορικός δεν περιγράφει απλώς με τρόπο ωμό και ρεαλιστικό...

Με ιδιοφυή κριτική οξυδέρκεια και εκπλήσσουσα αντικειμενικότητα και ακρίβεια ο Αθηναίος ιστορικός, μας κληροδότησε ένα "κτήμα εσαεί ή αγώνισμα ες το παραχρήμα". Και ένα διαρκές μέγιστο μάθημα, εφόσον παρόμοια γεγονότα θα συμβαίνουν ή θα απειλούνται πάντοτε όσο η φύση του ανθρώπου θα μένει η ίδια. "Γιγνόμενα και αιεί εσόμενα έως αν η αυτή φύσις ανθρώπων η" (111,82,2). Ο Θουκυδίδης δεν περιγράφει τον φλοιό των γεγονότων, διεισδύει και ανατέμνει την ένδον φυσιολογία τους, δηλαδή τα πάθη, τις αρετές και τις ενδημούσες κακίες των ανθρώπων. Φιλαλήθης, αμερόληπτος, ψύχραιμος...

Ο εκδοτικός οίκος "Ζήτρος" ξεκινά με τον τόμο αυτό την έκδοση της «Ιστορικής Βιβλιοθήκης» του Διόδωρου του Σικελιώτη. Το έργο αυτό είναι από τα μακροσκελέστερα της αρχαίας ελληνικής γραμματείας. Μολονότι πολλά βιβλία του δε μας έχουν σωθεί και μερικά διατηρήθηκαν ακρωτηριασμένα ή με πολλά χάσματα, ο όγκος των σωζόμενων βιβλίων θα καλύψει δέκα τόμους στη σειρά αυτήν, που έχει συντεθεί με το μόχθο του συνεργάτη μας Θεόδωρου Γ. Μαυρόπουλου. Ελπίζουμε ότι, στο μέτρο του εφικτού, θα κυκλοφορήσουμε σταδιακά τους επόμενους τόμους του μεγάλου αυτού ιστορικού συνθέματος και ότι σε...

Αν πραγματευόμουν την εξιστόρηση των γεγονότων με τρόπο παρόμοιο με τους άλλους, θα μπορούσα να συζητήσω προεισαγωγικά μερικά θέματα, όσο αυτό ήταν πρόσφορο, και να προχωρήσω στη συνέχεια της εξιστόρησής μου· αν είχα προσδιορίσει μικρή έκταση εξιστόρησης, θα είχα τον καιρό να απολαύσω τον καρπό από τις προεισαγωγικές παρατηρήσεις· επειδή όμως υποσχέθηκα ότι σε λίγα βιβλία θα εξιστορήσω τα γεγονότα όσο μπορώ, αλλά και θα περιλάβω χρονική έκταση μεγαλύτερη από χίλια εκατό χρόνια, είναι απαραίτητο να παραμερίσω τη μεγάλη έκταση των προεισαγωγικών παρατηρήσεων και να προχωρήσω...

Σ' αυτό το δράμα μεταφράζεται και σχολιάζεται το αγαπημένο θέμα του Ευρυπίδη, συγγενείς να βρίσκονται σε επικίνδυνη αποστολή και να κινδυνεύουν να σκοτώσει ο ένας τον άλλον γιατί δε γνωρίζονται μεταξύ τους, κρατώντας τους θεατές σε μεγάλη αγωνία με την τελική κάθαρση να εκπληρώνει τον σκοπό της τραγωδίας.

Στo τελευταίο αυτό βιβλίο του Ηροδότου περιγράφεται η περσική ήττα στις Πλαταιές. Περιγράφονται ακόμη οι μάχες της Μυκάλης και της Σηστού, στις οποίες οι Πέρσες ηττώνται επίσης από τους Έλληνες, και μάλιστα μέσα στα όρια του περσικού κράτους.

Στον τόμο αυτόν, τον 35ο στη σειρά "Αρχαίοι Συγγραφείς" των εκδόσεων "Ζήτρος", παρουσιάζονται τέσσερις λόγοι του μεγαλύτερου Έλληνα ρήτορα της αρχαιότητας, του Δημοσθένη. Ο πρώτος Φιλιππικός θίγει το Βορειοελλαδικό πρόβλημα, το Μακεδονικό ζήτημα. Ένα πρόβλημα που θα απασχολεί τον Δημοσθένη σε όλη την πολιτική του σταδιοδρομία από το 352 π.Χ. και πέρα. Ο λόγος αυτός είναι ένα πολιτικό μανιφέστο, αλλά και ένα λογοτεχνικό έργο υψηλής τέχνης, όπου αναδεικνύεται ο ρήτορας προγραμματικά με όλο του το πάθος, τη διεισδυτικότητα και τη δύναμη της σκέψης του. Οι τρεις Ολυνθιακοί...

Φυσιολογική αντίδραση του λογογράφου εναντίον των Τριάντα Τυρράνων του 404 π.Χ. και όλων των καταχραστών της εξουσίας, που επισώρευσε φόνους και δεινά στην Αθήνα, περισσότερα από την Γ’ φάση του Πελοποννησιακού πολέμου. Δεκαπέντε λόγοι του Λυσία, που χαρακτηρίστηκαν "καταγγελτικοί": "Κατά Αγοράτου", "Κατά Αλκιβιάδου Λειποταξίου", "Κατά Αλκιβιάδου Αστρατείας", "Κατά Ανδοκίδου", "Κατά Διογείτονος", "Κατά Επικράτους", "Κατά Ερατοσθένους", "Κατά Εργοκλέους", "Κατά Θεομνήστου Α'", "Κατά Θεομνήστου Β'", "Κατά Νικομάχου", "Κατά Παγκλέωνος", "Κατά σιτοπωλών", "Κατά Φιλοκράτους" και...

[...] Η διαίρεση του Ηροδότειου έργου σε εννέα βιβλία μαρτυρείται για πρώτη φορά από τον Διόδωρο (11,37,6). Αλλά και μετά τον Διόδωρο ο Λουκιανός, στην αρχή του διαλόγου του "Ηρόδοτος" η "Αετίων" αφήνει να εννοηθεί ότι στον ίδιο τον Ηρόδοτο οφείλεται και η διαίρεση του έργου του σε εννέα βιβλία, τα οποία πήραν αργότερα τα ονόματα των ισάριθμων Μουσών. Στο έργο επίσης του Λουκιανού "Πώς δει ιστορίαν συγγράφειν" υποστηρίζεται πως και ο Θουκυδίδης γνώριζε την ύπαρξη ενός κειμένου του Ηροδότου διαιρεμένου σε εννιά βιβλία, "...ορών μάλιστα [ο Θουκυδίδης] θαυμαζόμενον τον Ηρόδοτο...

Η Ανάβαση του Κύρου αρχίζει με το πρόβλημα διαδοχής του βασιλιά των Περσών Δαρείου, που με την Παρυσάτιδα είχε δύο παιδιά, τον Αρταξέρξη και τον Κύρο. Το θρόνο τον κατέλαβε ο Αρταξέρξης, και ένας δαιμόνιος σατράπης, ο Τισσαφέρνης, πουλώντας εκδούλευση στο νέο βασιλιά, συκοφαντεί το μικρότερο αδελφό του Κύρο ότι επιβουλεύεται τη ζωή του και ο Αρταξέρξης τον φυλακίζει. Με την παρέμβαση της μητέρας του, που υπεραγαπά τον Κύρο, ο βασιλιάς αποφυλακίζει τον Κύρο και τον ξαναστέλνει διοικητή στη Μικρά Ασία, στις χώρες γύρω από τον Καστωλό ποταμό. Εκεί ο Κύρος πράγματι ετοιμάζεται...

Μετά την άφιξη του μισθοφορικού ελληνικού στρατεύματος στην ελληνική πόλη Τραπεζούντα, στον Εύξεινο Πόντο, οι στρατιώτες βάζουν επιτακτικά στους στρατηγούς το θέμα της επιστροφής στα σπίτια τους, γιατί δεν αντέχουν άλλες κακουχίες και περιπέτειες. Ο Χειρίσοφος και ο Ξενοφώντας υπόσχονται να αναζητήσουν τώρα λύση επιστροφής με τριήρεις, που πρέπει να εξασφαλίσουν από το Λακεδαιμόνιο ναύαρχο της περιοχής Αναξίβιο ή και από αλλού. Αλλά μέχρι την εξασφάλιση των πλοίων υπάρχει επιτακτικό το πρόβλημα και του επισιτισμού τους. Εξάλλου, η έξω από την Τραπεζούντα περιοχή είναι εθνι...

Η "Κύρου Ανάβασις" του Ξενοφώντος αφηγείται τη συγκλονιστική πορεία του Κύρου εναντίον του αδελφού του Αρταξέρξη για να καταλάβει τον θρόνο του περσικού βασιλείου με τη βοήθεια 13.000 ελλήνων μισθοφόρων, των λεγόμενων "Μυρίων". Η κρίσιμη μάχη στα Κούναξα (401 π.Χ.) είχε μιαν απροσδόκητη έκβαση: οι Έλληνες μισθοφόροι νίκησαν τους Πέρσες, αλλά ο Κύρος σκοτώθηκε. Ο Ξενοφών ο οποίος συμμετείχε στην εκστρατεία, αναλαμβάνει την ευθύνη να οδηγήσει τους Έλληνες στον δρόμο της επιστροφής (Κάθοδος των Μυρίων) μέσα από αναρίθμητες δυσκολίες εξαιτίας των επιθέσεων των εχθρών και των...