Μάτεσις Παύλος 1933-2013
Mátesis Pávlos
Ο Παύλος Μάτεσις (1933-2013) γεννήθηκε στο χωριό Δίβρη, στην Πελοπόννησο. Μέχρι τα 19 του έζησε σε πολλές επαρχιακές πόλεις. Σπούδασε υποκριτική στη Δραματική Σχολή Βαχλιώτη, μουσική και ξένες γλώσσες (αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά). Εργάστηκε ως τραπεζικός υπάλληλος και εγκατέλειψε τη σταδιοδρομία του για να αφοσιωθεί στο θέατρο και τη λογοτεχνία. Ως ηθοποιός, εμφανίστηκε παίζοντας τον Υιό στη "Φαύστα" του Μποστ και τον Αϊνστάιν στην κωμωδία "Αρσενικό και παλιά δαντέλα" του Κέσελρινγκ. Δίδαξε υποκριτική στη Σχολή Σταυράκου (1963-64). Διετέλεσε βοηθός δραματουργός στο Εθνικό Θέατρο, μεταξύ 1971-1973. Επίσης, έγραψε και σκηνοθέτησε δύο τηλεοπτικές σειρές που παίχτηκαν στην ΥΕΝΕΔ (1974-76) καθώς και κείμενα για Floor Show. Στο χώρο των γραμμάτων εμφανίστηκε με το μονόπρακτο θεατρικό έργο "Ο σταθμός", το 1964, που διακρίθηκε στο διαγωνισμού του θιάσου "Δωδέκατη Αυλαία" και ακολούθησε "Η τελετή", που τιμήθηκε με το Κρατικό Βραβείο Θεάτρου το 1966 και παραστάθηκε από το Θέατρο Νέας Ιωνίας του Γιώργου Μιχαηλίδη την επόμενη χρονιά, και δύο χρόνια αργότερα από το Εθνικό Θέατρο. Στην πρώτη φάση της θεατρικής του δημιουργίας, ο Μάτεσις κινήθηκε στο χώρο της σκληρής απομυθοποίησης του ελληνικού μικροαστισμού και στη συνέχεια -με οριακή δημιουργία το "Φάντασμα του κυρίου Ραμόν Νοβάρο"- στράφηκε προς μια γραφή που παραπέμπει στο λεγόμενο θέατρο του παραλόγου με σαφείς αναφορές στο έργο του Σάμουελ Μπέκετ. Με το θεατρικό έργο του "Προς Ελευσίνα", εμπνευσμένο από το μυθιστόρημα του William Faulkner "Καθώς ψυχορραγώ", ο Μάτεσις επιχείρησε μια ανατρεπτική απεικονιση της ζωής από τη σκοπιά του θανάτου, με αναφορές στην ελληνική παράδοση από την αρχαία τραγωδία ως το δημοτικό τραγούδι και τα ελληνικά ήθη και έθιμα, όλα σε μια ανεστραμμένη οπτική. Στην πεζογραφία πραγματοποίησε την πρώτη του εμφάνιση το 1987 με τη νουβέλα "Αφροδίτη", και έγινε γνωστός το 1990 με τη "Μητέρα του σκύλου", στο οποίο αντιμετωπίζει τη σύγχρονη ελληνική κοινωνία μέσα από τη ματιά της κεντρικής ηρωίδας του, της ψυχωσικής Ραραούς. "Η μητέρα του σκύλου" μεταφράστηκε σε πολλές ξένες γλώσσες και περιλήφθηκε στη λίστα του αγγλικού εκδοτικού οίκου Quintet Publishing "1001 βιβλία της παγκόσμιας λογοτεχνίας που πρέπει να έχει διαβάσει κάποιος μέχρι το τέλος της ζωής του". Την ίδια προβληματική συνέχισε ο Μάτεσις με τη συλλογή διηγημάτων του "Ύλη δάσους" αλλά και το μυθιστόρημα "Ο παλαιός των Ημερών". Ανατρεπτικής γραφής ήταν και το μυθιστόρημά του "Πάντα καλά", το οποίο ο ίδιος ο συγγραφέας χαρακτήρισε αισθηματικό μυθιστόρημα, καθώς και τα "Σκοτεινός οδηγός", "Μύρτος", "Αλδεβαράν" και το παρωδιακό "Graffito". Ασχολήθηκε επίσης με τη μετάφραση λογοτεχνικών και θεωρητικών έργων (από συγγραφείς όπως οι Σαίξπηρ, Μπεν Τζόνσον, Αριστοφάνης, Μολιέρος, Ίψεν, Μπωμαρσαί, Βιτράκ, Αρτώ, Πίντερ, Μάμετ, Σέπαρντ, Αραμπάλ). Πέθανε στην Αθήνα στις 20 Ιανουαρίου 2013, στα 80 του χρόνια, ενώ νοσηλευόταν σε ιδιωτικό θεραπευτήριο μετά από εγκεφαλικό επεισόδιο. Βραβεία - Διακρίσεις: 1. Διάκριση στο διαγωνισμό μονόπρακτων του θεατρικού οργανισμού "12 Αυλαία" (1964) για το μονόπρακτο "Ο σταθμός". 2. Κρατικό βραβείο θεάτρου 1966 για το έργο "Η τελετή". 3. Έπαθλο "Κάρολος Κουν"-Πόλις των Αθηνών 1989 για το καλύτερο ελληνικό έργο της χρονιάς ("Περιποιητής φυτών"). 4. Βραβείο Ελληνόφωνων Κάτω Ιταλίας (1998) για το μυθιστόρημα του "Η μητέρα του σκύλου". 5 . Μέγα Βραβείο Κριτικών Θεάτρου, 2000. 6. Βραβείο Acerbi (2002) για το μυθιστόρημα "Η μητέρα του σκύλου". Έχει μεταφράσει στα ελληνικά: Mrojek, Ben Johnson, Roger Vitrac, Harold Pinter, Henrik Ibsen, Sean O' Casey, Fernando Arrabal, Joe Orton, Antonin Artaud, Margaret Atwood, Map. Macdonald, William Shakespeare, Beaumarchais, Stendhal, Alain Fournier, Στρατή Χαβιαρά, Alba Ambert, Peter Ackroyd, William Faulkner και στα νέα ελληνικά τα έργα του Αριστοφάνη: "Ειρήνη", "Πλούτος", "Βάτραχοι", "Νεφέλαι", "Όρνιθες", "Αχαρνής", "Θεσμοφοριάζουσαι", "Λυσιστράτη". Εργογραφία: Θεατρικά Έργα: -"Προς Ελευσίνα", Αθήνα, Εστία, 1995 -"Εξορία", Αθήνα, Εστία, 1982 -"Λύκε-λύκε", Αθήνα, Εστία, 1984 -"Διηγήματα", Αθήνα, Κέδρος, 1976 -"Η καθαίρεση", Αθήνα, Κέδρος, 1969 -"Το φάντασμα του κυρίου Ραμόν Νοβάρο", Αθήνα, Κέδρος, 1973· Καστανιώτης, 1997. -"Μικρό-Αστικό Δίκαιο", Αθήνα, Κέδρος, 1984 -"Περιποιητής φυτών", Αθήνα, Κέδρος, 1989, Καστανιώτης, 1997 -"Βιοχημεία", Αθήνα, Δωδώνη, 1971· Καστανιώτης, 1997 -"Η τελετή", Αθήνα, Καστανιώτης, 1997 -"Η βουή", Αθήνα, Καστανιώτης, 1997 -"Ενοικιάζεται φύλακας άγγελος", Αθήνα, Εστία, 2002 Πεζογραφία: -"Αφροδίτη", Αθήνα, Εστία, 1986, 2000 -"Ύλη Δάσους", διηγήματα, Αθήνα, Καστανιώτης, 2000 -"Η μητέρα του σκύλου", Αθήνα, Καστανιώτης, 1990 -"Ο παλαιός των ημερών", Αθήνα, Καστανιώτης, 1994 -"Πάντα καλά", Αθήνα, Καστανιώτης, 1998, 2002 -"Σκοτεινός οδηγός", Αθήνα, Καστανιώτης, 2002 -"Μύρτος", Αθήνα, Καστανιώτης, 2004 - "Αλδεβαράν", Αθήνα, Καστανιώτης, 2007 - "Graffito", Αθήνα, Καστανιώτης, 2009 Μεταφράσεις: Στα αγγλικά: - "The Daughter: A Novel" [tr.by]: Fred A. Reed. London, Arcadia Press, 2002 Στα γαλλικά: -"L'enfant de chienne" [tr.by]: Jacques Bouchard. Paris, Editions Gallimard - Du Monde Entier, 1993 -"L' ancien des jours" [tr.by]: Jacwues Bouchard Paris, actes Sud, 1997 Στα γερμανικά: -"Die Tochter der Hundin", [tr.by]: Birgit Hildebrand. Munchen, Carl Hanser Verlag, 2001. Στα ιταλικά: -"Madre di cane" [tr.by]: Alberto Gabrieli. Milano, Crocetti Editore, 1999 -"L' Antico dei Ciorni" [tr.by]: Alberto Cabrieli. Milano, Crocetti Editore, 1999 -"Πάντα καλά", [tr.by]: Alberto Gabrieli. Milano, Crocetti Editore, 1999 Στα ισπανικά: -"Memorias de una hija de perra" [tr.by]: Kristina Serna. barcelona, Seix Barral, 1994 -"El Padre de los tiempos" [tr.by]: Kristina Serna. Barcelona, Seix Barral, 1994 -"El Padre de los tiempos" [tr.by]: Margarita Ramirez - Montesinos. Madrid, Amaranto, 1999 Στα ολλανδικά: -"De Moeder Van De Hono", [tr.by]: Hero Hokwerda. Amsterdam, Uitgeverij Bakker, Prometeus, 1997 Στα γιουγκοσλάβικα: -"Drevan od postanja dana", [tr.by]: Gaga Rosic. Beograd, Stubovi Kulture, 1998 -"MAJKA ΠCA", [tr.by]: Gaga Rosic. Beograd, Deyce Novine, 1994
Καληνύχτα, κύριε Όσκαρ Ουάιλντ
Ackroyd Peter
Εκδόσεις Καστανιώτη (1995)
Ο κύριος Όσκαρ Ουάιλντ επιθυμεί να μας πει καληνύχτα. Ακκισμός φιλάρεσκος: ίσως η καληνύχτα αυτή θα είναι η τελική. Ο ίδιος προσποιείται πως δεν μας αποχαιρετάει οριστικά. Είναι στο Παρίσι, άρρωστος, άπορος, διαπομπευμένος, είναι πρώην ένδοξος, πρώην εμπνευσμένος, περίγελως. Και χαριτολογεί σε πρώτο πρόσωπο, με χθαμαλό μελοδραματισμό, μία προκαταβολή επικηδείου με χαριτολογήματα. Δεν θα ζήσει άλλον χειμώνα. Ένα εξαίσιο μυθιστόρημα από τον πολυβραβευμένο Πήτερ Ακρόυντ, με ρυθμό, ύφος, πνεύμα και βάθος, που μόνο από ζήλεια δεν θα το υπέγραφε ο Όσκαρ. Μεταφρασμένο από τον Π...
Η τελετή
Μάτεσις Παύλος 1933-2013
Εκδόσεις Καστανιώτη (1997)
""Η τελετή" είναι ένα μικρό αριστοτέχνημα που δίκαια το ξεχώρισε η κριτική επιτροπή του κρατικού θεατρικού διαγωνισμού... Αντίθετα από πολλά ελληνικά έργα που άμα παρουσιαστούν στη σκηνή χάνουν τη μάχη τους, "Η τελετή" αποτελεί μια νίκη. Ο κύριος Μάτεσις... είναι από τις νέες δυνάμεις που πρέπει πολύ να υπολογίζονται". Άλκης Θρύλος, περιοδικό "Νέα Εστία", τ. 957, 15.5.67
Βιοχημεία
Μάτεσις Παύλος 1933-2013
Εκδόσεις Καστανιώτη (1997)
"... με την "Τελετή" μας είχε δείξει με πόση άνεση κινείται στην περιοχή της σκηνής. Με τη "Βιοχημεία", επιχειρεί νέο άλμα... με μεγαλύτερη εμπιστοσύνη στις δυνάμεις του... Η φαντασία του μοιάζει ανεξάντλητη και ο σατιρικός του οίστρος πάντοτε εν εγρηγόρσει". Βάσος Βαρίκας, "Τα Νέα", 23.12.70
Περιποιητής φυτών
Μάτεσις Παύλος 1933-2013
Εκδόσεις Καστανιώτη (1997)
"Είναι ένα επίτευγμα της δραματουργίας μας, ένα έργο που τιμά την ιστορία του θεάτρου μας και που τη βαθαίνει συγχρόνως. Ο Μάτεσις δεινός χειριστής της ελληνικής γλώσσας ... (στο τελευταίο του έργο) η γλωσσική του δεινότητα έχει φτάσει στα όρια της έκρηξης, της ρήξης με το καθιερωμένο και σύνηθες θεατρικό ιδίωμα. Ο Παύλος Μάτεσις προχώρησε έως την απογείωση, την εφιαλτική γραφή συγκροτώντας με τον "Περιποιητή φυτών" μια σκηνική παρτιτούρα, όπου τα όργανα προηγούνται της δεξιοτεχνίας..." (Κ. Γεωργουσόπουλος, εφημ. "Τα Νέα", 28.3.89 & 16.12.89) Ο "Περιποιητής φυτών" εί...
Το φάντασμα του κυρίου Ραμόν Νοβάρο
Μάτεσις Παύλος 1933-2013
Εκδόσεις Καστανιώτη (1997)
"Οι νέες δυνάμεις του θεάτρου μας κέρδισαν μία μεγάλη νίκη... "Το φάντασμα του κυρίου Ραμόν Νοβάρο", ένα έργο ιδιοφυές". (Κ. Γεωργουσόπουλος, εφημ. "Το Βήμα", 10.4.73) "Το αίνιγμα του κόσμου το λύνουν μόνον οι παραβάτες, αυτοί που διαρρηγνύουν τον υμένα του φυσικού νόμου, αυτοί που αποστατούν, που στασιάζουν κατά της τυπικής ισορροπίας: ο "Ραμόν Νοβάρο", η Μάρθα της "Εξορίας", η Ραραού της "Μητέρας του σκύλου", η οικογένεια του "Προς Ελευσίνα", ο Ελισσαίος και ο Ζάγρος του "Παλαιού των ημερών"... Δεν πράττουν κατ' ιδίαν πράξεις αλλά ενιαία πράξη... και είναι πάντα πράξη γε...
Η βουή
Μάτεσις Παύλος 1933-2013
Εκδόσεις Καστανιώτη (1997)
«... Οι ήρωες του κ. Μάτεσι ζουν και ταξιδεύουν εδώ και δύο χιλιάδες χρόνια. Κάποιος τους έχει καταδικάσει σε αθανασία...» Ντούσαν Κοβάτσεβιτς «Η γενικότερη αισθητική του παραπέμπει στην αρχαϊκή γλυπτική... οι ήρωες του Μάτεσι, όπως και οι αρχαίοι πρόγονοί τους, διαβιούν σε ένα ύψος υπαρξιακής έντασης άκρως επικίνδυνο, όπου χαρά και οδύνη λιώνουν στο ίδιο και το αυτό μέταλλο. Αυτή είναι η ύβρις, ήτοι η ακριβή τους γνώση, η τραγική τους ποιότητα». Γ. Πεφάνης περ. Νέα Εστία, τευχ. 1677, 1997
VIII Διεθνής συνάντηση αρχαίου ελληνικού δράματος
Diggle James
Εκδοτικός Οίκος Α. Α. Λιβάνη (1998)
Στον τόμο αυτό δημοσιεύονται τα πρακτικά του συμποσίου της Όγδοης Συνάντησης Αρχαίου Δράματος, που έγινε στους Δελφούς τον Αύγουστο του 1995. Όπως και στους προηγούμενους τόμους πρακτικών, οι εισηγήσεις δημοσιεύονται στη γλώσσα που παρουσιάστηκαν στο συμπόσιο. Η Όγδοη Συνάντηση Αρχαίου Δράματος είχε τίτλο "Διασχίζοντας τη χιλιετία". Τη γενική ευθύνη της διοργάνωσης είχε ο σκηνοθέτης Θεόδωρος Τερζόπουλος. Οι συναντήσεις αρχαίου δράματος που οργανώνει το ΕΠΚεΔ αποτελούνται από διεθνές συνέδριο, θεατρικές παραστάσεις, οι περισσότερες παγκόσμιες πρώτες, ειδικά σκηνοθετημένες...
Οι πρόσχαρες κυρίες του Γουΐνδσορ
Shakespeare William 1564-1616
Εκδόσεις Καστανιώτη (1998)
Οι κυρίες της ανωτέρας κοινωνίας του Γουΐνδσορ, με σκοπό να αποδείξουν στη βασίλισσά τους και στους συζύγους τους –που προσέβλεπαν στο παράσημο της Περικνημίδας, το Νόμπελ ευγενείας της εποχής– πως, εκτός από παιχνιδιάρες και ζαβολιάρες, είναι και ενάρετες, κάλεσαν τον μυθικό Γουλιέλμο να τους τα γράψει όλα αυτά σε ένα θεατρικό έργο. Ο μυθικός και ιπποτικός κύρ-Γουλιέλμος Σαίξπηρ –ο μόνος Γουλιέλμος και κατακτητής– ανασταίνει τον μυθικών διαστάσεων ήρωά του, τον ιππότη κύρ-Ιωάννη Φάλσταφ, και του στήνει μεγάλη λαχτάρα: τον απομυθοποιεί ερήμην του. Φαίνεται όμως πως, πιο παι...