Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Ο Ιωάννης Καντακουζηνός, πάμπλουτος γαιοκτήμονας, πολιτικός και στρατιωτικός ηγέτης, θεολόγος και λόγιος, βρέθηκε στο επίκεντρο δύο εμφυλίων πολέμου. Στα μέσα του 14ου αιώνα, σε μια εποχή οικονομικής εξαθλίωσης του Βυζαντίου, με σφοδρές κοινωνικές συγκρούσεις και θρησκευτικές διαμάχες, εκπροσώπησε τους αριστοκράτες στη σύγκρουσή τους με τους αστούς και συντάχθηκε με τους ορθόδοξους Ησυχαστές που αντιστάθηκαν στην προσέγγιση με τη Δύση. Σύγχρονος δύο μεγάλων ηγετών, του Σέρβου Στεφάνου Δουσάν και του Τούρκου Οσμάν, γενάρχη των Οθωμανών, ελίχθηκε και συμμάχησε κατά καιρούς...

Το έργο εξιστορεί την ζωή και τον θάνατο του Κωνσταντίνου ΙΑ' Παλαιολόγου, του τελευταίου χριστιανού αυτοκράτορα της Κωνσταντινούπολης και της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας, ο οποίος έχασε την πόλη του, την αυτοκρατορία του και την ζωή του όταν οι Οθωμανοί Τούρκοι εκπόρθησαν την Κωνσταντινούπολη το 1453. Το αρχικό μέρος της σταδιοδρομίας του ο Κωνσταντίνος το πέρασε ως Κυβερνήτης του Μορέα (Πελοποννήσου). Όταν το 1448 ο πρεσβύτερος αδελφός του, Ιωάννης Η' πέθανε χωρίς να αφήσει διάδοχο, ο Κωνσταντίνος τον διαδέχθηκε στον θρόνο και η σύντομη και τραγική βασιλεία του τελείωσε...

Ο Ιωάννης Καντακουζηνός κυβέρνησε ως αυτοκράτορας του Βυζαντίου στην Κωνσταντινούπολη από το 1347 μέχρι το 1354. Ήταν σύγχρονος του Στέφανου Δουσάν της Σερβίας και του Οσμάν, πατέρα των Οσμανλιδών ή αλλιώς του οθωμανικού τουρκικού λαού. Ο Ιωάννης Καντακουζηνός, ένας πολυτάλαντος άνθρωπος, λόγιος, πολεμιστής, πολιτικός, θεολόγος και μοναχός, ήταν ξεχωριστός ως προς το ότι υπήρξε ο μοναδικός αυτοκράτορας που διηγήθηκε ο ίδιος τα γεγονότα τα οποία σημάδεψαν την καριέρα του. Τα απομνημονεύματά του αποτελούν μια από τις πιο ενδιαφέρουσες και καλογραμμένες ιστορίες του Βυζαντί...

Το βιβλίο αυτό παρακολουθεί τις διπλωματικές, πολιτιστικές και εμπορικές σχέσεις μεταξύ της Κωνσταντινούπολης και της Βενετίας από την ίδρυση της Βενετικής δημοκρατίας μέχρι την πτώση της Βυζαντινής αυτοκρατορίας. Δείχνει πως οι Βενετοί, ενώ ήταν απόμακροι υπήκοοι και σύμμαχοι της Κωνσταντινούπολης, επωφελήθηκαν από την Τέταρτη Σταυροφορία το 1024 και, παρά τη θανάσιμη αντιζηλία τους με τους Γενοβέζους, απέκτησαν δική τους αποικιακή αυτοκρατορία και κατέληξαν να ελέγχουν εξολοκλήρου τη βυζαντινή οικονομία. Παράλληλα, ο συγγραφέας υπογραμμίζει τους σπουδαιότερους πολιτιστικο...