Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Πρόσωπα: Άλφα - Βήτα - Γάμμα. ΆΛΦΑ: Γύρω στα εξήντα. Ηθοποιός, σκηνοθέτης, δάσκαλος, θιασάρχης. Παθιασμένος, μανιοκαταθλιπτικός. Θέλει να ελέγχει όλες τις κινήσεις των άλλων. Ένας έμπειρος όσο και απελπισμένος "παίχτης" στο δύσκολο παιχνίδι των ανθρώπινων σχέσεων. Το άγχος του χρόνου που περνάει τον κάνει να νιώθει σαν θηρίο στο κλουβί. Παντρεμένος με τη Γάμμα - πρώην μαθήτριά του. ΒΗΤΑ: Γύρω στα τριάντα. Ηθοποιός, ζεν πρεμιέ. Αποφασισμένος "παίχτης" στο παιχνίδι που πιστεύει ότι ελέγχει, αλλά σιγά σιγά παρασύρεται, ώσπου να λυτρωθεί "δι' ελέου και φόβου". ΓΑΜΜΑ: Γύρω στ...

Οι "Ασκήσεις έρωτα" είναι ένα ταξίδι στις ερωτικές μνήμες. Ένα εσωτερικό οδοιπορικό, μια προσπάθεια κατανόησης (εκ μέρους του αφηγητή-άντρα) αυτού του μυστηρίου, του Έρωτα, που συγκλονίζει την ανθρώπινη ψυχή, το πνεύμα και το σώμα. Κείμενο απλό, ρεαλιστικό αλλά και αισθησιακό, και παράλληλα στοχαστικό. Κατάλληλο για όσους "ασκούνται" στον Έρωτα, είτε στη φαντασία τους είτε στην πραγματικότητα, με το Λόγο, την Τέχνη ή τις αισθήσεις.

Είμαι συγγραφέας εντελώς ανθρωποκεντρικός και γράφω πάντα για ανθρώπους που ζουν στην πόλη. Καμία σχέση δεν είχα ποτέ με τη φύση, με την ύπαιθρο, δυστυχώς... Οι άνθρωποι της πόλης -άσχετα αν η πλειοψηφία έρχεται απ' την ύπαιθρο- νιώθουμε εντονότερα τα προσωπικά μας προβλήματα και, το κυριότερο, ωθούμαστε σε μια κλειστοφοβική εσωστρέφεια. Σπάνια συνομιλούμε, συνήθως παραμιλούμε... Μονολογούμε. Και ο μονόλογός μας είναι πάντα έντονα εξωστρεφής, ένα είδος δημόσιας αυτοψυχοθεραπείας. Αυτοαποκαλυπτόμαστε δια του μονολόγου, επιζητώντας την κάθαρσή μας, έστω και περιστασιακή, εφήμ...

Αυτό το βιβλίο θα μπορούσα να το είχα τελειώσει πριν από πέντε χρόνια. Μπορούσα όμως; Αφού δεν το τέλειωσα τότε, αλλά τώρα, σημαίνει ή ότι κάποια πράγματα -μέσα μου- μ' εμπόδιζαν ή ότι κάποια άλλα -επί της ουσίας του θέματος και της φόρμας- μου έλειπαν. Άρχισα να το γράφω με τον πόλεμο στη Βοσνία. Νόμιζα πως θα το τέλειωνα, αλλά ξαφνικά το άφησα στη μέση σχεδόν. Κι από τότε, όλ' αυτά τα χρόνια, κρατούσα σημειώσεις. Πολλές σημειώσεις. Ωστόσο δεν καθόμουν να το γράψω σε καθημερινή βάση. Και την ημέρα που άρχισε ο πόλεμος στη Σερβία -24 Mαρτίου 1999- κάτι δυνατό μ' έσπρωξε να...

Σ' αυτό το έργο πρωταγωνιστής είναι ο άνθρωπος του 20ού αιώνα. Το θέμα του είναι η ζωή στον πλανήτη μας, στο τέλος του αιώνα, μια ζωή μολυσμένη κι εφιαλτική. Η μόλυνση δεν είναι μόνο αυτή του περιβάλλοντος, αλλά και η άλλη, η ψυχική, η διανοητική, γι' αυτό και ζούμε τη ζωή μας περισσότερο σαν ζωντανό εφιάλτη ενός "καταραμένου" όντος, περισσότερο σαν το άθροισμα πολλών - και παράλογων - θανάτων, που ο ίδιος ο άνθρωπος κάθε τόσο εφευρίσκει, παρά σαν μια "ζώσα" ζωή, σαν μια πηγή δημιουργικής ενέργειας, ατομικής και συλλογικής ευτυχίας, μέσα απ' την ισορροπία (ευκρασία) των φυσ...

Ο Ιουγούρθας ήταν Αφρικανός, βασιλιάς της Νουμιδίας γύρω στα 100 π.Χ. Φιλόδοξος, δόλιος, διεφθαρμένος, αλλά και ριψοκίνδυνος πολέμαρχος, έκανε τα πάντα για να σφετεριστεί ολόκληρο το βασίλειο, το οποίο είχε από κοινού με τους δύο εξαδέλφους του. Τα κύρια "όπλα" του Ιουγούρθα ήταν οι δολοφονίες των αντιπάλων του και η πλουσιοπάροχη δωροδοκία των Ρωμαίων "διαμεσολαβητών" για την ειρήνη και την απονομή δικαίου. Προκλητικός ο Ιουγούρθας. Δε δίστασε να διαλαλεί ότι κάποτε θα "αγοράσει" τη ίδια τη Ρώμη - με λάδωμα, βεβαίως, των στρατηγών. Η Ρώμη τον ανεχόταν όσο ο Ιουγούρθας...

"Οι νταντάδες" ανέβηκαν για πρώτη φορά από το Θέατρο Τέχνης του Καρόλου Κουν την άνοιξη του 1970. Το έργο σκηνοθέτησε ο Γιώργος Λαζάνης και τα σκηνικά φιλοτέχνησε ο Γιώργος Βακαλό. Έπαιξαν οι ηθοποιοί Θύμιος Καρακατσάνης (Πέτρος), Γιάννης Μόρτζος (Παύλος) και Νίκος Μπουσδούκος (Σταύρος). Τον Ιούλιο του 1972 το έργο ανέβηκε στο Οφ-Οφ Μπρόντγουεϊ, σε σκηνοθεσία Τζων Χάτσιν και σε μετάφραση Φίλιπ Ραμπ - Κατερίνας Αγγελάκη Ρουκ. "... Βρισκόμαστε μπροστά σ' ένα έργο που όχι μονάχα αντέχει στην αυστηρότερη κριτική, αλλά και αξίζει να το δει κανείς. Ο συγγραφέας του, προικισμέν...

Στο βιβλίο οι τέσσερις συγγραφείς αποτυπώνουν την Ελλάδα του '90 και συνθέτουν ένα συναρπαστικό μυθιστόρημα, όπου ο έρωτας καταλήγει σε θρίλερ και η περιπέτεια σε παρωδία. Ιλαρές σκηνές διαδέχονται κατεξοχήν δραματικές, δίχως στιγμή να πέφτει ο αφηγηματικός πυρετός. Από κεφάλαιο σε κεφάλαιο, ψηφίδα με την ψηφίδα, σχηματίζεται το πορτρέτο του Νεοέλληνα που ακροβατεί πάνω από την καθημερινή παράνοια, τη μιζέρια και το μεγαλείο, καθώς το λυκόφως του αιώνα τον βρίσκει στο κρίσιμο σταυροδρόμι.

Ο τόμος περιλαμβάνει τα κείμενα οκτώ συγγραφέων για την παράσταση "Εντός σχεδίου (; ) -σύγχρονα στιγμιότυπα καθημερινής ζωής", που παρουσιάστηκε από το "Θέατρο των Καιρών", σε σκηνοθεσία Έρσης Βασιλικιώτη, το 1998.

Είναι όλοι οι άντρες "βιαστές"; Και οι γυναίκες "πόρνες"; Είμαστε όλοι "βιασμένοι" απ' την εξουσία, η οποία μας ωθεί μια ζωή σε πράξεις βίας, τόσο στον ευρύτερα κοινωνικό βίο, όσο και στον στενά οικογενειακό; Πως λειτουργούν αυτά τα ψυχικά φορτώματα στις ερωτικές -και άλλες- σχέσεις μας; Είμαστε σεξουαλικά απελευθερωμένοι ή, τουναντίον, εξακολουθούμε να συμπεριφερόμαστε -παραδοσιακά και, δυστυχώς, από γενιά σε γενιά- ως ανελεύθερα και μη ολοκληρωμένα ερωτικά άτομα; Το καινούριο έργο του Γιώργου Σκούρτη "Το θρίλερ του έρωτα" είναι το πρώτο θεατρικό έργο που διαπραγματεύετ...

- Καλημέρα. Θα θέλαμε να σας προτείνουμε να γράψετε μια ερωτική ιστορία... - Α! Ωραία πρόκληση. Και δύσκολη υπόθεση... Αλλά πώς, βρε παιδί μου; - Χωρίς κανέναν περιορισμό. Μόνο που θα πρέπει να είναι γραμμένη σε πρώτο πρόσωπο. Σαν να τη διηγείστε σε κάθε αναγνώστη χωριστά. [...] (από τον πρόλογο της Μικέλας Χαρτουλάρη, με τίτλο: "Ένα στοίχημα που κερδήθηκε") Ο τόμος περιέχει τα διηγήματα: - Α. Ασωνίτης, "Τα τρία πρόσωπα της Ίριδας" - Ν. Βασιλειάδης, "Η πεπατημένη" - Β. Βασιλικός, "'Μη νομίζεις πως κι εγώ σε ξεχνάω'" - Ν. Γιαννακοπούλου, "Το κακό δεν επιστρέφετα...

... Ο κ. Σκούρτης ακολούθησε στο θέατρο την τεχνική του Καραγκιόζη στη δομή. Σωστά σημειώνει πως είδε δυναμικά το στατικό πρότυπο. Οι απαιτήσεις του παλκοσένικου θέτουν διαφορετικά προβλήματα από κείνα που παράδωσε ο μπερντές. Δεν είναι μόνο οι τρεις διαστάσεις, δεν είναι μόνο ο αφηγηματικός τρόπος, η έκθεση των δρώμενων, που αλλάζει τη μέθοδο γραφής. Αλλάζουν και οι σχέσεις των προσώπων. Δραματικά. Εδώ οι σιωπές και οι παρουσίες έχουν άλλο νόημα. Τα κωμικά ευρήματα αλλάζουν ποιόν, γιατί ο χειρισμός των προσώπων αλλάζει επίσης. ... Ο κ. Κουν βρήκε τον καλύτερο και αυθεντ...

"Ο Καραγκιόζης παρά λίγο Βεζύρης... ’95" γράφτηκε μετά από: δυο αιώνες ελληνικού Καραγκιόζη, κάπου τρακόσιους καραγκιοζοπαίχτες (που ο καθένας ζωγράφιζε, έγραφε, μίλαγε και κουνούσε τις φιγούρες διαφορετικά απ' τον άλλον) κι άλλους τόσους θεωρητικούς, που είπαν ο καθένας τη δική του άποψη για το τι είναι ο Καραγκιόζης, τι εκφράζει, πώς πρέπει (...) να γράφεται και να παίζεται με ποιο τρόπο μπορεί να είναι κάθε φορά σύγχρονος. Επίσης, γράφτηκε με βάση το παλιό έργο του '73, αλλά και άλλα –καμιά δεκαριά– δικά μου έργα, άπαιχτα κι άγνωστα. Έτσι, Ο Καραγκιόζης παρά λίγο Βεζύ...

Το "Πήδημα θανάτου" είναι επανέκδοση -σε 5η έκδοση- του βιβλίου του Γιώργου Σκούρτη "Το μυθιστόρημα μιας δολοφονίας", το οποίο, παρόλο που εγκωμιάστηκε εξαιρετικά απ' τους κριτικούς και τους «πιστούς» αναγνώστες του συγγραφέα, παραμένει σχεδόν άγνωστο στην πλειοψηφία των αναγνωστών της νεοελληνικής λογοτεχνίας. Είναι μια εντελώς παράδοξη ιστορία που ο συγγραφέας είχε διαβάσει στα «ψιλά» του Newsweek, ταξιδεύοντας με το αεροπλάνο από Νέα Υόρκη-Σικάγο. Ένας νέος άντρας πήγε στην αστυνομία και δήλωσε ότι επρόκειτο να σκοτώσει οπωσδήποτε (!) μια κοπέλα. Όταν ο αστυνομικός τ...