Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

"Στις 27 Ιουλίου 1985, ημέρα Σάββατο, γύρω στις 11.30 το βράδυ, ο Χρήστος Δεϊμέζης, 43 ετών, υπάλληλος διαφημιστικής εταιρίας, παντρεμένος και πατέρας ενός κοριτσιού 7 ετών, είπε στη γυναίκα του ότι θα πεταγόταν στην Ομόνοια για ν' αγοράσει κυριακάτικες εφημερίδες, βγήκε απ' το διαμέρισμά του, γωνία Ιουλιανού και Αριστοτέλους, και δεν γύρισε ούτε ξαναφάνηκε ποτέ [...]. Η γυναίκα του, Έλσα Δεϊμέζη, ειδοποίησε την αστυνομία στις 29 Ιουλίου το απόγευμα, όταν βεβαιώθηκε ότι κανένας γνωστός δεν τον είχε δει ή ακούσει στο μεταξύ διάστημα. Η αστυνομία ανακοίνωσε απ' το ραδιόφωνο τ...

"...συλλέγοντας σε διάστημα πολλών χρόνων φωτογραφικά ντοκουμέντα από διάφορες πηγές, συνειδητοποίησα κάποια στιγμή ότι τα έβλεπα ως ψηφίδες ενός άλλου "μυθιστορήματος", μιας αφήγησης με πολλές παραλλαγές, που θα φώτιζαν καθεμιά και μια διαφορετική πλευρά του ίδιου θέματος. Το θέμα αυτό είναι ο εικοστός αιώνας". Είκοσι μία κρυφές ιστορίες ιχνηλατημένες με τον φωτογραφικό φακό -αυτό το μάτι του εικοστού αιώνα- που κατέγραψε για πρώτη φορά χωρίς λόγια την ανθρώπινη μοίρα. Ο Δημοσθένης Κούρτοβικ αφουγκράζεται την Ιστορία, τον πόλεμο, τους ανθρώπους, τον έρωτα, τον θάνατο, μέ...

Έχουν περάσει δύο χρόνια από τότε που ο Αλέξανδρος Κοτζιάς έφυγε από κοντά μας, και το κενό που άνοιξε ο παράλογος χαμός του γίνεται όλο και βαθύτερο. Το συναισθανόμαστε με οδύνη, εμείς που είχαμε την τιμή να εκδώσουμε το σύνολο του πεζογραφικού του έργου και είδαμε πάντα στο πρόσωπό του όχι μόνον έναν από τους σημαντικότερους συγγραφείς του τόπου, αλλά κι έναν ανεκτίμητο φίλο, ο οποίος δεν έπαφε να μας εμψυχώνει με τη σεμνή ανθρώπινη παρουσία του. Να γιατί, ύστερα από τη μεταθανάτια έκδοση της νουβέλας "Το σοκάκι", με την οποία ολοκληρώθηκε -αλίμονο, οριστικά- αυτό το έ...

Το βιβλίο αυτό δεν προσπαθεί να αφηγηθεί συνοπτικά ολόκληρη την ιστορία της επιστήμης από τον Γαλιλαίο ώς τον Μάξουελ και τον Μέντελ. Σκοπός του συγγραφέα είναι να εκθέσει με αφηγηματική μορφή αυτό που πιστεύει ότι είναι η δομή της εξετάζοντας την πορεία που χάραξε η κόψη της αλήθειας σε κάθε επιστήμη και περνώντας μέσα από την έρευνα της φύσης. Πιστεύοντας ότι η Ιστορία γίνεται από ανθρώπους και όχι από αιτίες ή δυνάμεις, ο συγγραφέας δίνει την απαιτούμενη προσοχή στις πνευματικές προσωπικότητες που διεξήγαγαν τη μάχη και δείχνει συμπάθεια για τα θύματα αυτής της μάχης...

[...] Το "Αντιλεξικό", που προέκυψε με τη λημματογραφική ταξινόμηση των παρατηρήσεών μου, μπορεί να θεωρηθεί ένα είδος κριτικής της νεοελληνικής κουλτούρας, αν δεν επιμένει κανείς σ' έναν πολύ αυστηρό ή πολύ σοβαρό ορισμό αυτής της έννοιας. Όπως όμως θα διαπιστώσει ο αναγνώστης, περιέχει και σκέψεις γύρω από φαινόμενα της σύγχρονης κουλτούρας, γενικά· γιατί η ελληνική πολιτισμική ζωή, παρ' όλες τις ιδιομορφίες της, δεν παύει να δέχεται επιρροές από τα μεγάλα πνευματικά κέντρα του εξωτερικού, ν' απηχεί ως έναν βαθμό γενικότερα πολιτισμικά προβλήματα και να εμφανίζει καταστάσ...

Η περίοδος την οποία πραγματεύεται αυτό το βιβλίο είναι σχετικά σύντομη, αλλά το γεωγραφικό εύρος της μεγάλο. Δεν είναι χιμαιρικό να γράψει κανείς για τον κόσμο από το 1789 ως το 1848 με βλέμμα ευρωκεντρικό, σχεδόν μάλιστα περιορισμένο στη Βρετανία και τη Γαλλία. Αλλά, αφού το κύριο στοιχείο της μετά το 1848 περιόδου είναι η εξάπλωση της καπιταλιστικής οικονομίας σε ολόκληρο τον κόσμο, και επομένως είναι πια αδύνατον να γραφτεί μια καθαρά ευρωπαϊκή ιστορία, θα ήταν άτοπο να γράψει κανείς την ιστορία της Ευρώπης χωρίς να στρέψει σοβαρά την προσοχή του και στις άλλες ηπείρους...

Όταν ξαναβλέπω έπειτα από αρκετά χρόνια έναν άνθρωπο που είχα γνωρίσει νέο, με την πρώτη ματιά μού φαίνεται πάντοτε ότι βλέπω κάποιον που έμαθε μια μεγάλη συμφορά. Η έκφραση της χαράς και της αυτοπεποίθησης χαρακτηρίζει μόνο τη νεαρή ηλικία: το αίσθημα αυτού που χάνεται και οι σωματικές ταλαιπωρίες που μεγαλώνουν από μέρα σε μέρα δίνουν τελικά ακόμα και στους πιο επιπόλαιους, ακόμα και στους πιο εύθυμους από φυσικού τους, ακόμα μάλιστα και στους πιο ευτυχισμένους, μια φυσιογνωμία και μια συμπεριφορά που αποκαλούνται σοβαρές και που, σε σύγκριση μ’ εκείνες των νέων και των π...

Το βιβλίο φιλοδοξεί να δώσει ερεθίσματα σε εκείνους που, χωρίς να είναι βυζαντινολόγοι, ενδιαφέρονται αρκετά για το Βυζάντιο και δεν ικανοποιούνται με περιγραφές για τη μεγαλοπρέπεια του αυλικού τελετουργικού, τις φαντασμαγορικές ιεροτελεστίες, ή τις ακροβασίες μιας πολιτικής "μεταφυσικής". Ο μέσος Βυζαντινός ήταν ίσως πολύ πιο "εγκόσμιος" απ' όσο νομίζουμε. Ο συγγραφέας υποστηρίζει ότι η ύπαρξη του "μεγαλοπρεπούς" στοιχείου στη ζωή των Βυζαντινών είναι αναμφισβήτητη, αλλά η καθημερινότητά τους πρέπει να ήταν πιο πεζή.

Ο δεύτερος τόμος αναφέρεται στην επιστημονική μέθοδο και τις θεμελιακές αρχές του συστήματος του 13ου αιώνα που άνοιξαν το δρόμο για τις ριζικότερες αλλαγές του 16ου και του 17ου αιώνα.

Τον 17ο αιώνα, οι προσπάθειες της Ρώμης να κερδίσει ορθόδοξους ιεράρχες για την ένωση με την Καθολική Εκκλησία σημείωσαν επιτυχία. Ο οικουμενικός πατριάρχης Κύριλλος Α΄ Λούκαρις, θέλοντας να αποτρέψει τον κίνδυνο που πίστευε ότι απειλούσε τον μη καθολικό κόσμο, συνέβαλε στις διαπραγματεύσεις για συμμαχίες εναντίον της Πολωνίας, ενστερνίστηκε απόψεις διαμαρτυρομένων θεολόγων και μερίμνησε για την εγκατάσταση του πρώτου ελληνικού τυπογραφείου στον τουρκοκρατούμενο χώρο και για τη μετάφραση της Καινής Διαθήκης.