Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Το έργο αυτό αναφέρεται στους κυριότερους προσωκρατικούς "φυσικούς" και τους προδρόμους τους, που ενδιαφέρθηκαν κατά κύριο λόγο για τη φύση και τη συνάφεια των πραγμάτων γενικά. Το πρώτο μέρος ασχολείται με την ιωνική παράδοση, τους ατομιστές και τον Διογένη, ενώ το δεύτερο μέρος με την ιταλιωτική παράδοση, τον Αναξαγόρα και τον Αρχέλαο.

14 συγγραφείς: Ανδρέας Αποστολίδης, Νεοκλής Γαλανόπουλος, Ελένη Γκίκα, Νένη Ευθυμιάδη, Γιάννης Ευσταθιάδης, Τάσος Καλούτσας, Δημοσθένης Κούρτοβικ, Ανδρέας Μιχαηλίδης, Νίκος Ξυδάκης, Γιάννης Πανούσης, Μάκης Πανώριος, Γεράσιμος Ρηγάτος, Χρύσα Σπυροπούλου, Χρήστος Χαρτοματσίδης -που ακολουθούν την αστυνομική γραφή, ή είναι πιο κοντά στο μυστήριο ή στο φανταστικό, γράφουν 14 αντίστοιχες ιστορίες με πρωταγωνιστικό ρόλο τη φύση και τις πληγές της.

Τον 17ο αιώνα, οι προσπάθειες της Ρώμης να κερδίσει ορθόδοξους ιεράρχες για την ένωση με την Καθολική Εκκλησία σημείωσαν επιτυχία. Ο οικουμενικός πατριάρχης Κύριλλος Α΄ Λούκαρις, θέλοντας να αποτρέψει τον κίνδυνο που πίστευε ότι απειλούσε τον μη καθολικό κόσμο, συνέβαλε στις διαπραγματεύσεις για συμμαχίες εναντίον της Πολωνίας, ενστερνίστηκε απόψεις διαμαρτυρομένων θεολόγων και μερίμνησε για την εγκατάσταση του πρώτου ελληνικού τυπογραφείου στον τουρκοκρατούμενο χώρο και για τη μετάφραση της Καινής Διαθήκης.

Αυτό το βιβλίο ξεχωρίζει από ανάλογες μελέτες χάρη στην ικανότητα του συγγραφέα να τεκμηριώνει σε ευφάνταστους και προκλητικούς συνδυασμούς τη διαφορετικότητα της αρχαιοελληνικής ψυχής. Ο Φριντέλ διαβάζει τον Έλληνα ερευνώντας πίσω από τις γραμμές των τραγωδιών και των ποιημάτων και των φιλοσοφιών, πίσω από τις μορφές των επιτύμβιων και των γλυπτών του Παρθενώνα. Δεν αφήνει τον θαυμασμό για τα έργα του αρχαίου πολιτισμού να καλύψει την ερευνητική σκαπάνη – γι’ αυτό και συγκρίνει υποδειγματικά σύγχρονες μορφές πολιτικής, ιστορίας και τέχνης με το αρχαιοελληνικό παρελθόν αλλά...

Όταν ξαναβλέπω έπειτα από αρκετά χρόνια έναν άνθρωπο που είχα γνωρίσει νέο, με την πρώτη ματιά μού φαίνεται πάντοτε ότι βλέπω κάποιον που έμαθε μια μεγάλη συμφορά. Η έκφραση της χαράς και της αυτοπεποίθησης χαρακτηρίζει μόνο τη νεαρή ηλικία: το αίσθημα αυτού που χάνεται και οι σωματικές ταλαιπωρίες που μεγαλώνουν από μέρα σε μέρα δίνουν τελικά ακόμα και στους πιο επιπόλαιους, ακόμα και στους πιο εύθυμους από φυσικού τους, ακόμα μάλιστα και στους πιο ευτυχισμένους, μια φυσιογνωμία και μια συμπεριφορά που αποκαλούνται σοβαρές και που, σε σύγκριση μ’ εκείνες των νέων και των π...

Το βιβλίο αυτό δεν προσπαθεί να αφηγηθεί συνοπτικά ολόκληρη την ιστορία της επιστήμης από τον Γαλιλαίο ώς τον Μάξουελ και τον Μέντελ. Σκοπός του συγγραφέα είναι να εκθέσει με αφηγηματική μορφή αυτό που πιστεύει ότι είναι η δομή της εξετάζοντας την πορεία που χάραξε η κόψη της αλήθειας σε κάθε επιστήμη και περνώντας μέσα από την έρευνα της φύσης. Πιστεύοντας ότι η Ιστορία γίνεται από ανθρώπους και όχι από αιτίες ή δυνάμεις, ο συγγραφέας δίνει την απαιτούμενη προσοχή στις πνευματικές προσωπικότητες που διεξήγαγαν τη μάχη και δείχνει συμπάθεια για τα θύματα αυτής της μάχης...

Οι "καθυστερήσεις του ημιχρόνου" είναι το διάστημα ανάμεσα στην κατακλείδα της νεότητας και την ουβερτούρα του γήρατος, ανάμεσα σ' έναν αιώνα που έληξε πρόωρα κι έναν άλλο που ίσως αργήσει ν' αρχίσει. Σ' αυτό τον καθόλου νεκρό χρόνο γεννήθηκαν δοκίμια για τη λογοτεχνία, το σεξ, τα graffiti στους τοίχους της Αθήνας, αφηγήματα, αφορισμοί ενός παιδιού της εποχής του, που προσπαθεί να κόψει τον ομφάλιο λώρο. Ένα μέρος τους χώρεσε σ' αυτό το βιβλίο.

Ο αναγνώστης που θα γνωριστεί μ' αυτήν την πρώτη ανθολόγηση της σύγχρονης φιλανδέζικης ποίησης έχει να εντοπίσει πολύ περισσότερες ομοιότητες με την αντίστοιχη ελληνική παρά διαφορές. Η φιλανδέζικη ποίηση, όπως και η ελληνική, εγκαταλείπει μεταπολεμικά τους περιορισμούς που της επέβαλε ο προπολεμικός μοντερνισμός: την ιδιαιτέρα προσεγμένη μορφή, τη γλώσσα που είναι εργαστηριακά δουλεμένη, και προσανατολίζεται σ΄ ένα λόγο χωρίς προδικασμένα όρια, έναν λόγο ανοιχτό, καθημερινά ομιλούμενο, δημοκρατικό με όλη τη σημασία της λέξης. Αυτόν τον ποιητικό λόγο θα αναγνωρίσουμε στους...

Ο αναγνώστης που θα γνωριστεί μ' αυτήν την πρώτη ανθολόγηση της σύγχρονης φιλανδέζικης ποίησης έχει να εντοπίσει πολύ περισσότερες ομοιότητες με την αντίστοιχη ελληνική παρά διαφορές. Η φιλανδέζικη ποίηση, όπως και η ελληνική, εγκαταλείπει μεταπολεμικά τους περιορισμούς που της επέβαλε ο προπολεμικός μοντερνισμός: την ιδιαιτέρα προσεγμένη μορφή, τη γλώσσα που είναι εργαστηριακά δουλεμένη, και προσανατολίζεται σ΄ ένα λόγο χωρίς προδικασμένα όρια, έναν λόγο ανοιχτό, καθημερινά ομιλούμενο, δημοκρατικό με όλη τη σημασία της λέξης. Αυτόν τον ποιητικό λόγο θα αναγνωρίσουμε στους...

"...συλλέγοντας σε διάστημα πολλών χρόνων φωτογραφικά ντοκουμέντα από διάφορες πηγές, συνειδητοποίησα κάποια στιγμή ότι τα έβλεπα ως ψηφίδες ενός άλλου "μυθιστορήματος", μιας αφήγησης με πολλές παραλλαγές, που θα φώτιζαν καθεμιά και μια διαφορετική πλευρά του ίδιου θέματος. Το θέμα αυτό είναι ο εικοστός αιώνας". Είκοσι μία κρυφές ιστορίες ιχνηλατημένες με τον φωτογραφικό φακό -αυτό το μάτι του εικοστού αιώνα- που κατέγραψε για πρώτη φορά χωρίς λόγια την ανθρώπινη μοίρα. Ο Δημοσθένης Κούρτοβικ αφουγκράζεται την Ιστορία, τον πόλεμο, τους ανθρώπους, τον έρωτα, τον θάνατο, μέ...

"Όταν ο κόσμος έχει χάσει τη μνήμη του, όποιος παριστάνει πως θυμάται γίνεται δεκτός σαν προφήτης". "Ύπουλο στοιχείο η μνήμη". Μια συνάντηση παλιών φίλων, σε μια μικρή πόλη της Βόρειας Ελλάδας. Ο Έλληνας Χρυσικός, ο Σέρβος Ζούριτς, ο Βούλγαρος Στογιάνοφ, ο Μίρτσεφσκι από την "Ξερεισποιά", ο Μπίρι από την Αλβανία, η Λουπέσκου από τη Ρουμανία και ο Οζγκιουντέν από την Τουρκία. Και η μυστηριώδης Νίνα Ντάνεβα με την αδηφάγα γοητεία. Ένας ξεχασμένος "ματωμένος μακεδονικός γάμος". Ένας σύγχρονος λογοτεχνικός διαγωνισμός για ένα βαλκανικό βραβείο. Μέσα σε τέσσερις ημέρες...

Τις τρεις προηγούμενες μέρες ο Χρυσικός δεν έλεγε να βγει ούτε για μια ανάσα στο μπαλκονάκι του δωματίου του, γιατί έβρισκε αφόρητα κιτσάτο, ιδιαίτερα από εκεί ψηλά, το βουκολικό ειδύλλιο που κάποιος σκηνογράφος της συμφοράς είχε αναπαραστήσει στην αυλή του ξενοδοχείου, συνωστίζοντας παλαιικά εργαλεία και σκεύη που ποτέ δεν είχαν βρεθεί έτσι παραταγμένα το ένα πλάι στο άλλο. Σήμερα, όμως, έβλεπε αυτή την εικόνα με άλλο μάτι. Ετούτη η ακίνητη παρέλαση ταπεινών μνημείων ήταν οι ανοιγμένοι τάφοι της μνήμης του, τα φτωχικά κτερίσματα ανώνυμων πεθαμένων προγόνων, μαζεμένα εκεί γ...

Η ιστορία που θα διηγηθώ είναι αληθινή. Συνέβη σ' εμένα τον ίδιο, πρόπερσι το καλοκαίρι. Αλλιώς παραδέχομαι ότι δεν θα την πίστευα. Θα έλεγα ότι, αν δεν είναι εντελώς πλαστή, γεννήθηκε στο μυαλό κάποιου που η μνήμη του, με την υπόγεια λογική του ονείρου, σύνδεσε δύο εντελώς άσχετα μεταξύ τους πράγματα, κάτι που έζησε αυτός ο άνθρωπος με κάτι που διάβασε ή άκουσε κάποια άλλη χρονική στιγμή και υπό διαφορετικές συνθήκες. Εδώ όμως αποκλείεται να έγινε κάτι τέτοιο. [...]

"Στις 27 Ιουλίου 1985, ημέρα Σάββατο, γύρω στις 11.30 το βράδυ, ο Χρήστος Δεϊμέζης, 43 ετών, υπάλληλος διαφημιστικής εταιρίας, παντρεμένος και πατέρας ενός κοριτσιού 7 ετών, είπε στη γυναίκα του ότι θα πεταγόταν στην Ομόνοια για ν' αγοράσει κυριακάτικες εφημερίδες, βγήκε απ' το διαμέρισμά του, γωνία Ιουλιανού και Αριστοτέλους, και δεν γύρισε ούτε ξαναφάνηκε ποτέ [...]. Η γυναίκα του, Έλσα Δεϊμέζη, ειδοποίησε την αστυνομία στις 29 Ιουλίου το απόγευμα, όταν βεβαιώθηκε ότι κανένας γνωστός δεν τον είχε δει ή ακούσει στο μεταξύ διάστημα. Η αστυνομία ανακοίνωσε απ' το ραδιόφωνο τ...