Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Κατά τη διαδρομή της ιστορίας, εμφανίστηκαν πάντοτε ξεχωριστές προσωπικότητες, άτομα μεμονωμένα που, πιστεύοντας μια αλήθεια διαφωνούσαν με την πολιτική και θρησκευτική κατάσταση της εποχής τους και βρίσκονταν σε σύγκρουση με τους ισχυρούς της εξουσίας που επεδίωκαν να τους παρουσιάσουν σαν κακούργους, συνομώτες ή και συμμάχους του διαβόλου, και σαν τέτοιους να τους περάσουν από δίκες με προκαταβολικά αποφασισμένη την απάνθρωπη καταδίκη τους. Στο βιβλίο αυτό ο Έγκον Άις εξιστορεί με αυθεντικότητα και συγκλονιστική δραματικότητα τα αίτια, το περιβάλλον, την εποχή και τις συ...

Τρεις Αγγλοαμερικανοί που η κακοτυχία τούς έχει καθηλώσει στο Παπεέτε, στην Ταϊτή, ξεκινούν για μια παράξενη περιπέτεια μ' ένα καράβι που πέφτει απροσδόκητα στα χέρια τους... Ανακαλύπτουν ένα παρθένο νησί, συναντούν τον αδίστακτο λευκό "βασιλιά" του και ξεσπά ανάμεσά τους θανάσιμος αγώνας για την απόκτηση ενός θησαυρού από μαργαριτάρια.

Το έθνος είναι μια μεγάλη αλληλεγγύη, αποτελούμενη από το αίσθημα των θυσιών που έχουν γίνει κι εκείνων που είναι ακόμα διατεθειμένοι να κάνουν όσοι ανήκουν σ' αυτή την κοινότητα. Προϋποθέτει κάποιο παρελθόν, αλλά συνοψίζεται και στο παρόν χάρη σ' ένα χειροπιαστό γεγονός: τη συγκατάθεση, την καθαρά εκφρασμένη επιθυμία συνέχισης της κοινής ζωής. Η ύπαρξη ενός έθνους είναι ένα καθημερινό δημοψήφισμα...

Το "Ράγισμα" (1936) είναι ο τελευταίος αποχαιρετισμός του Σκοτ Φιτζέραλντ. Ο προσωπικός επικήδειος, ή μάλλον η προσωπική νεκροψία ενός από τους λαμπρότερους, και ταυτόχρονα τραγικότερους, εκπροσώπους της "χαμένης γενιάς" του Μεσοπολέμου. Είναι η εξομολόγηση ενός ανθρώπου ο οποίος τελειώνει με τη ζωή, ενός ανθρώπου ο οποίος απέκτησε ό,τι έχει να προσφέρει ο κόσμος (πλούτη, δόξα, ηδονές) και τα έχασε όλα. Ο αποχαιρετισμός ενός ανθρώπου, μιας εποχής, ενός κόσμου... Ο Σκοτ Φιτζέραλντ πέθανε στα σαράντα τέσσερά του, ενώ άρχιζε το ολοκαύτωμα του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου.

[...] Γύρω από τη μορφή του Κολόμβου τρεμόπαιζε πάντα ένα ξεχωριστό μυστήριο, κάτι το ιδιαίτερα αμφίβολο. Του αμφισβητούν τα πάντα, το χαρακτήρα του, τη δράση του, την εξέλιξή του, τα περιστατικά της ζωής του, ακόμα και τη γέννησή του. Εφτά πολιτείες στην περιοχή της Γένοβας διεκδικούν την τιμή ότι φιλοξένησαν την κούνια του, και σ' αυτές προστεθήκανε η Κορσική και η Γαλλία. Έχει εξακριβωθεί πως πατέρας του ήταν κάποιος φτωχός ανυφαντής - μα αυτό ο Κολόμβος προσπάθησε να το κρύψει. Η ταπεινή καταγωγή του φαινόταν ψεγάδι, και στις μέρες της μεγάλης του δόξας μιλάει για τους...