Πατρικαλάκις Φαίδων 1935-2017
Patrikalákis Faídon
O Φαίδων Πατρικαλάκις (1935-2017) γεννήθηκε στη Δράμα στις 8.9.1935. Σπούδασε στη Σχολή Bακαλό και στη στο Παρίσι, στην Academie Julian, στην Academie du Feu, με την καθοδήγηση του Jabot, και στην Ecole de Dessin Applique a la Mode Historique. Tα έργα του από το 1960 παρουσιάζονται σε ατομικές και συλλογικές εκθέσεις στην Eλλάδα και το εξωτερικό. Παράλληλα, ασχολήθηκε και με τη σκηνογραφία-ενδυματολογία. Πρώτη του δουλειά τα σκηνικά για τον Mατωμένο Γάμο στην "Alliance Francaise" (1960) στο Παρίσι, όπου δούλεψε από το 1961 μέχρι το 1964 συνεργαζόμενος με το "Theatre de poche". Στο Λονδίνο συνδέθηκε με τον Μπέκετ αλλά δεν πήρε σάρκα η συνεργασία τους, αντίθετα έκανε σκηνικά και κοστούμια στο θέατρο "Old Witch". Με την επιστροφή του στην Eλλάδα δούλεψε με το "Θέατρο Tέχνης" του Kαρόλου Kουν (1967-1973), το K.Θ.B.E. (1970), το "Θέατρο Στοά" (1971), το Θέατρο Kαρέζη-Kαζάκου (1973-1974) συμμετέχοντας στο εμβληματικό "Το Μεγάλο μας τσίρκο", το "Aνοικτό Θέατρο" (1975), το Θεσσαλικό Περιφερειακό Θέατρο κ.ά. ενώ μέχρι τα τελευταία χρόνια έκανε σκηνικά και κοστούμια στο Θέατρο Καρέζη. Είχε στο ενεργητικό του 34 βιβλία για ζωγραφική, μουσική, σκηνογραφία, θέατρο, ποίηση, μυθιστόρημα και ταξιδιωτικές εμπειρίες. Βιβλία του: "Άγιο Όρος", Λεύκωμα με κείμενα και λαδοπαστέλ· "H πέτρα της σφενδόνας", εκδ. Eγνατία 1980, "Φαίδων", Λεύκωμα, Aθήνα 1982, "Iστορία της σκηνογραφίας, 19ος-20ος αιώνας" (B΄ τόμος), εκδ. Aιγόκερως 1984, "Tαξιδεύοντας ζωγραφικά", εκδ. Φόρκυς 1985, "Tο ρεαλιστικό, το ερωτικό και το υπερβατικό στη ζωγραφική (13ος-18ος αιώνας)" εκδ. Aιγόκερως 1988, "Ένα υπερβατικό γεγονός", εκδ. Kαστανιώτη 1988, "Iνδία, μια χώρα όπου οι άνθρωποι πετάνε και τα πουλιά περπατάνε", εκδ. Aιγόκερως 1989, "Eλέφαντας σε μοναστήρι", εκδ. Kαστανιώτη 1990, "Iστορία της σκηνογραφίας, 15ος-19ος αιώνας (A΄ τόμος)", εκδ. Aιγόκερως 1992, "Θεράπευαν με τη μουσική", εκδ. Kαστανιώτη 1993, β΄ έκδοση 1994, "H πορεία και το όραμα της βυζαντινής ζωγραφικής", εκδ. Παρουσία 1995, "Yεμένη, H γλυκιά ευκολία του ήλιου μέσα σ' ένα κρυστάλλινο σύμπαν", εκδ. Aιγόκερως 1996, "Tα μεγάλα χρώματα, Mυθιστορηματική βιογραφία Θεοφάνους του Kρητός", εκδ. Παρουσία 1998, "Tο μίσος δεν είναι μέλι που τελειώνει", εκδ. Kέδρος 1998). Από τις εκδόσεις Μανδραγόρας κυκλοφόρησαν τα τελευταία χρόνια δέκα βιβλία του: "Η αρπαγή του βελούδου, Σχέδια και λέξεις", (2001)," Legato", ποιήματα, (2004), "Το Μπαρόκ στις ηγεμονικές αυλές τον 17ο και 18ο αιώνα", Μελέτη, (2006), "Στην κόψη της μέρας", Ποιήματα & Σχέδια, (2008), "Η ζωγραφική της μουσικής και η μουσική της ζωγραφικής", Ποιητικά κείμενα για τη σύμπλευση της ζωγραφικής με τη μουσική, (2009), "Χάρμα οφθαλμών", Μυθιστόρημα, (2011), "Εκ της Σιωπής", Ποίηση, (2014), "Εγώ ο Ιωσήφ Σινάν", Μυθιστόρημα, (2015), "Ο Μαγικός κόσμος της ζωγραφικής", (2016), με κείμενα αυτοβιογραφικά και άλλα σχετικά με την πορεία του στον "μαγικό κόσμο" της ζωγραφικής, το ποιητικό "Ύδατα πτερόεντα", (2016) και τέλος το αφήγημα "Η Ειρήνη της Δράμας", (2017). Τον Ιούνιο του 2016 ο Δήμος Δράμας, η Δ.Ε.Κ.ΠΟ.Τ.Α. και το Αρχαιολογικό Μουσείο Δράμας οργάνωσαν σειρά εκδηλώσεων για τον Φαίδωνα Πατρικαλάκι: στην αίθουσα Μελίνα μια μεγάλη έκθεση ζωγραφικής με τίτλο Πτερόεντα, εισηγήσεις, παρεμβάσεις και ποιητικές αναγνώσεις στο Αρχαιολογικό μουσείο όπου έλαβε χώρα και έκθεση με κοστούμια και μακέτες του Φ.Π. από θεατρικές παραστάσεις του αρχαίου δράματος. Έφυγε από τη ζωή στις 13 Νοεμβρίου 2017.
Ιστορία της σκηνογραφίας
Πατρικαλάκις Φαίδων 1935-2017
Αιγόκερως (2020)
Η "Ιστορία της σκηνογραφίας" ακολουθεί τα ίχνη της δυτικής σκηνογραφίας και ενδυματολογίας από την αρχαιότητα μέχρι τον 20ό αιώνα. Με αφετηρία το αρχαίο ελληνικό και ρωμαϊκό θέατρο εξετάζεται η αρχιτεκτονική, η σκηνογραφία και η ενδυματολογία της περιόδου, καθώς και η μεταφορά του αρχαίου δράματος στη σύγχρονη σκηνή. Το αρχαίο θέατρο διαδέχεται εκείνο της περιόδου μεταξύ 15ου-19ου αιώνα, ανιχνεύοντας τις σκηνογραφικές πρακτικές του αναγεννησιακού θεάτρου της Ιταλίας, της Αγγλίας και της Ισπανίας, του Κρητικού Θεάτρου της ώριμης Αναγέννησης, του γαλλικού θεάτρου του Μπαρόκ,...
Θεράπευαν με την μουσική
Πατρικαλάκις Φαίδων
Εκδόσεις Καστανιώτη (1993)
Οι λαοί της Ανατολής δημιουργούσαν πολυάριθμα θαύματα και θεράπευσαν με τη δύναμη και τη γοητεία των τραγουδιών. Ο Αμφίων είχε χτίσει τη Θήβα με τα τραγούδια του και διάφοροι περίφημοι τραγουδιστές της Ινδίας ήταν ικανοί, τραγουδώντας, να προκαλέσουν τη βροχή και να δημιουργήσουν ή να σταματήσουν μια φωτιά. Παλιότερα πίστευαν ότι οι καστράτοι, με τις θαυμαστές ιδιόρρυθμες φωνές τους, μπορούσαν να θεραπεύσουν τη μελαγχολία και την τρέλα. Ο καστράτος Ματτεούτσιο βελτίωσε την απελπιστική κατάσταση της υγείας του Καρόλου Β/ της Ισπανίας. Ο καστράτος Φαρινέλλι με τα τραγούδι...
Η ζωγραφική της μουσικής και η μουσική της ζωγραφικής
Πατρικαλάκις Φαίδων
Μανδραγόρας (2009)
Συχνά οι ζωγράφοι απεικονίζουν στις συνθέσεις τους μουσικά όργανα. Από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα η απεικόνιση των μουσικών οργάνων αποτελεί μια διαδεδομένη στο χώρο της τέχνης πρακτική. Άλλωστε δεν θεωρείται καθόλου τυχαίο που τα περισσότερα μουσικά όργανα ήταν έργα αυτοτελή, κομψοτεχνήματα, διακοσμημένα με ανάγλυφες ανθρωπόμορφες παραστάσεις, απεικονίσεις ζώων ή άλλα εντυπωσιακά και λεπταίσθητα στολίδια. Σε τοιχογραφίες της Αιγύπτου, της Πομπηίας καθώς και σε μινιατούρες των Μογγόλων του Ιράν, της Αρμενίας, της Ιρλανδίας, τα μουσικά όργανα και οι οργανοπαίκτες κατείχαν ξ...
Ένα υπερβατικό γεγονός
Πατρικαλάκις Φαίδων
Εκδόσεις Καστανιώτη (1988)
Μοναξιά είναι ένα είδος μανιερισμού, ξεκόβεις, απομονώνεσαι από τον κλασικισμό, αναζητώντας το υπερβατικό, το ταραγμένο, το πλάνο ύφος. Μοναξιά είναι να φοράς το ίδιο ρούχο μέρες και μέρες, να σκαρώνεις φανταστικά σχήματα πάνω στην άμμο, να αποφυλακίζεις κάποιο ληστή που ξέρεις ότι μπορεί ακόμα και να σε σκοτώσει. Μοναξιά είναι να βλέπεις τα μεταφορικά μέσα να απομακρύνονται κι εσύ να επινοείς ευφάνταστα ταξίδια μέσα σου. Μοναξιά είναι το ο, το λ, το ε, το θ, το υι, το ευ. Μοναξιά είναι να αποφεύγεις να αντιμετωπίζεις καταστάσεις που σου θυμίζουν τις πλάνες σου. Μοναξιά είν...
Εν Δράμα
Συλλογικό έργο
Νομαρχιακή Επιχείρηση Πολιτιστικής και Τουριστικής Ανάπτυξης Ν. Δράμας (2002)
Ελέφαντας σε μοναστήρι
Πατρικαλάκις Φαίδων
Εκδόσεις Καστανιώτη (1990)
Το βιβλίο του Φαίδωνα Πατρικαλάκι "Ελέφαντας σε μοναστήρι" αφηγείται την ιστορία μερικών ανθρώπων που τους ενώνει περίεργα κάποιο κουτί μουσικής. Όμως το αντικείμενο αυτό στην πραγματικότητα δεν ενώνει τους ανθρώπους, αλλά τους χωρίζει για πάντα. Το μυθιστόρημα αυτό, που μας μιλάει συνεχώς για τη μουσική, τα όνειρα, τα προαισθήματα και για διάφορα μεταφυσικά γεγονότα και μηνύματα, είναι ένα ζωντανό και πολύπλοκο δείγμα ζωής που, όμως, έχει σαν στόχο το θάνατο κι οτιδήποτε είναι αθέατο και μυστηριακό. Το "Ελέφαντας σε μοναστήρι" είναι κάθε σχέση που εισέρχεται βίαια μέσα...
Είμαστε όλοι γιοι του Μπαχ
Πατρικαλάκις Φαίδων
Αιγόκερως (2006)
Τηλεπαρουσιαστής: Να πάτε στο καλό. (Η κυρία Μπαχ αποχωρεί). Η Μαγκνταλένα μετά το θάνατο του Γιόχαν Σεμπάστιαν Μπαχ έζησε ακόμα δέκα χρόνια μέσα στη φτώχεια και τη μιζέρια. Σπάνια γυναίκα, είχε αγαπήσει τον σύζυγο της και τις φούγκες του όσο αυτή η υποδειγματική αφοσιωμένη και χαρισματική ύπαρξη. (Ανοίγει το βιβλίο της Μαγκνταλένα Μπαχ και διαβάζει). "Λίγο πριν πεθάνει ο Μπαχ ο εγγονός του, του πρόσφερε ένα κόκκινο τριαντάφυλλο και αυτός, κοιτάζοντας το με δέος, είπε. "Εκεί όμως που πηγαίνω υπάρχουν πιο όμορφα πράγματα, πιο όμορφα χρώματα, υπάρχει μουσική που ούτε εσύ ούτε...
Εγώ ο Ιωσήφ Σινάν
Πατρικαλάκις Φαίδων
Μανδραγόρας (2015)
Με αφορμή και επίκεντρο τη ζωή του ελληνορθόδοξης καταγωγής Ιωσήφ Σινάν, του ονομαστού αρχιτέκτονα της οθωμανικής αυτοκρατορίας που επί εποχής Σουλεϊμάν του Μεγαλοπρεπούς βρέθηκε στην Πόλη -παιδί παιδομαζώματος- και συνδέθηκε με μεγάλη φιλία με τον επίσης χριστιανό ελληνικής καταγωγής Ιμπραήμ πασά, γνωστό ως Πάργαλη (από τον τόπο καταγωγής του την Πάργα), ο Φαίδων Πατρικαλάκις στο νέο μυθιστόρημά του μας ξεναγεί στα άδυτα του Παλατιού μετά την Άλωση της Πόλης. Ο Πατρικαλάκις με το βλέμμα του ζωγράφου αλλά και του βαθύ λάτρη της Κωνσταντινούπολης καταφέρνει να περιγράψει τη...