Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Τη νύχτα εκείνη, στον Κρότωνα, το εξαγριωμένο πλήθος που απειλεί να κάψει το σπίτι του Πυθαγόρα πιστεύει ότι θα απαλλάξει την πόλη του από τη Μυστική Εταιρεία του μεγάλου σοφού. Η αλήθεια όμως του Δασκάλου θα σωθεί από τις φλόγες και κάποιος μαθητής του θα εμπιστευθεί τη σωτηρία της στην κόρη του, τη Πυθαΐδα. Θα φτάσει στον προορισμό της; Ή μήπως η μοίρα της είναι να γίνει στάχτες από τις φλόγες του έρωτα που βασανίζει τη νέα γυναίκα; Εντέλει την απάντηση θα δώσει ο ύστατος, από αρχαιοτάτων χρόνων, κριτής των ελληνικών υποθέσεων, η θάλασσα.

Το απαράμιλλο αυτό δράμα φωτίζεται από τη λάμψη μιας απαστράπτουσας εποχής. Εκτυλίσσεται στον αιώνα του Ιουλίου Καίσαρα, που η φιλοδοξία του θα τον οδηγήσει στις όχθες του Ρουβίκωνα και από εκεί στην κατάλυση της Δημοκρατίας· του Κικέρωνα, που ο ματαιόδοξος νεοπλουτισμός του δεν θα τον εμποδίσει να υπερασπιστεί την ελευθερία με μνημειώδη ευφράδεια· του Σπάρτακου, του δούλου που τόλμησε να τα βάλει με μια υπερδύναμη· της Κλεοπάτρας, της βασίλισσας που έκανε το ίδιο χρησιμοποιώντας τα θέλγητρά της. Πάνω από όλα ο "Ρουβίκωνας" είναι η ιστορία της ίδιας της Δημοκρατίας. Όσο αλ...

Είναι αλήθεια ότι ζήτησα από τον Παρασκευά να περιγράψει με λίγα λόγια το περιεχόμενο αυτού του βιβλίου. Ίσως βέβαια να ήταν λάθος η στιγμή. Επρόκειτο για προχωρημένη νυχτερινή ώρα και κάποια μυστήρια μουσική ακουγόταν από το βάθος. Ξαφνικά άφησε κάτω το ποτό του και φανερά εκνευρισμένος είπε: "Ξημερώνει Παρασκευή και κάθε Παρασκευή γιορτάζω. Φαντάζομαι να ξέρεις τι σημαίνει αυτό". Μετά ρούφηξε άλλη μια γουλιά, στοχάστηκε για λίγο και συμπλήρωσε χαρακτηριστικά: "Κάθε προσπάθεια να διαφημίσεις ένα βιβλίο στο ίδιο του το εξώφυλλο, είναι σαν να θέλεις να πουλήσεις μπακλα...

Ο Παρθενώνας, όπως όλα τα μεγάλα αριστουργήµατα, κρύβει στη μορφή του και την εμπειρία ζωής του δημιουργού του, του Ικτίνου: τις επιθυμίες, τους έρωτες, τις απογοητεύσεις, τις αμφιβολίες, τις αγωνίες και τους φόβους του. Τη δίνη αυτής της εµπειρίας σαρώνει η μυθιστορηµατική αφήγηση ταξιδεύοντας στην άλλη άκρη του χρόνου, στην καρδιά μιας Αθήνας, όπου ο δήµος είναι "τύραννος", όπως τον αποκαλεί ο Ευριπίδης, και οι θεοί εξακολουθούν να ενδιαφέρονται και να παρεμβαίνουν στο ανθρώπινο σύµπαν. Οδηγός στην περιπέτεια η δαιµονική και μαγευτική συγχρόνως Σελάνα, σύντροφος ζωής του...

Θεωρείται ο ουσιαστικός ιδρυτής της Χριστιανικής Εκκλησίας, ο Απόστολος ο οποίος πρώτος επεξεργάστηκε τη διδασκαλία του Ιησού και τη μετέτρεψε σε δόγμα. Για τον ίδιο λόγο θεωρείται και πατέρας των μεγάλων συγκρούσεων ανάμεσα στον Χριστιανισμό και το Ισλάμ, τον Χριστιανισμό και τον Ιουδαϊσμό αλλά και πολλών από τις διαμάχες που σημάδεψαν την ιστορία του Χριστιανισμού. Ο Έντουαρντ Στόρτον αναδεικνύει, μέσα από τη βιογραφία του Αποστόλου, τον Παύλο ως μια ηγετική προσωπικότητα που διαδραμάτισε καταλυτικό ρόλο στη διαμόρφωση ενός πολιτισμικού κλίματος που παραμένει ζωντανό...

Η προσωπογραφία της πιο εμβληματικής μορφής της Νεότερης Ελλάδας, του Ελευθέριου Βενιζέλου, όπως τη σχεδίασε η σύζυγός του Έλενα. Είναι ένα κομμάτι ιστορίας ιδωμένο από την πίσω πλευρά της σκηνής, εκεί που τα πρόσωπα γίνονται καθημερινά χωρίς να χάσουν το μεγαλείο τους και τα διλήμματα προσωπικά χωρίς να χάσουν το ιστορικό τους βάρος. Ακόμη και όσοι, όλο και λιγότεροι, γνωρίζουν τα γεγονότα της εποχής εκείνης, έχουν να κερδίσουν απ' την αφήγηση το αίσθημα μιας ανθρώπινης ζωής που ταυτίστηκε με τη μοίρα ενός ολόκληρου λαού. Κι αυτό είναι που μένει στον αναγνώστη σήμερα που τ...

Πώς από το γλωσσικό φτάσαμε στη σημερινή αγλωσσία; Γιατί οδηγηθήκαμε στην καταστροφή του κέντρου της Αθήνας; Μια πρωτεύουσα χωρίς κέντρο είναι μια περίπου πόλη. Γιατί μέσα σε 200 χρόνια η εκπαίδευση δεν κατάφερε να επεξεργαστεί δημιουργικά το συστατικό ιδεολόγημα της σύγχρονης Ελλάδας: τη σχέση μας με την κλασική αρχαιότητα; Πώς όλα αυτά τα περίπου μας οδηγούν στις περίπου ταυτότητες που αποδίδουμε στον εαυτό μας; Περίπου Έλληνες, περίπου Ευρωπαίοι, περίπου Ανατολίτες, περίπου Βαλκάνιοι, περίπου Μεσογειακοί. Μια περιήγηση στην ενδοχώρα της ελληνικής κοινωνίας και στα...

Πώς από το γλωσσικό φτάσαμε στη σημερινή αγλωσσία; Γιατί οδηγηθήκαμε στην καταστροφή του κέντρου της Αθήνας; Μια πρωτεύουσα χωρίς κέντρο είναι μια περίπου πόλη. Γιατί μέσα σε 200 χρόνια η εκπαίδευση δεν κατάφερε να επεξεργαστεί δημιουργικά το συστατικό ιδεολόγημα της σύγχρονης Ελλάδας: τη σχέση μας με την κλασική αρχαιότητα; Πώς όλα αυτά τα περίπου μας οδηγούν στις περίπου ταυτότητες που αποδίδουμε στον εαυτό μας; Περίπου Έλληνες, περίπου Ευρωπαίοι, περίπου Ανατολίτες, περίπου Βαλκάνιοι, περίπου Μεσογειακοί. Μια περιήγηση στην ενδοχώρα της ελληνικής κοινωνία...

-Και το πιστόλι πού το βρήκε; -Δεν ξέρω πού το βρήκε. -Κι ο άνθρωπος που λέει ότι σ' το έδωσε; -Δεν τον ξέρω, δεν έχω ιδέα. Ας έρθει εδώ να δείτε αν με γνωρίσει. Εγώ παίρνω τσιγάρα βερεσέ. -Και η γυναίκα πού το βρήκε; -Εγώ είμαι τσαγκάρης, δεν είμαι του βουνού. Ο αδερφός της ήταν του βουνού. Ίσως αυτός να είχε πιστόλια. Δεν ξέρω. Μπορεί να τον έχουν βάλει ψευδομάρτυρα να λέει ότι μου το 'δωσε. -Ώστε πιστεύεις ότι η γυναίκα σου αυτοκτόνησε; -Κατά βάθος, ναι. Ήταν μελαγχολική. Μαγνητοφώνησα μια κουβέντα με τον φίλο της. Του έλεγε ότι θα αυτοκτονήσει. Έχω κασέτες που το μαρτυρ...

Δολοφονία ή ατύχημα; Ο βίαιος θάνατος της ωραίας Θεώνης, παντρεμένης με έναν εύπορο επιχειρηματία, δεν είναι απλώς ένας γρίφος για τις αστυνομικές Αρχές και την Αντιτρομοκρατική Υπηρεσία. Είναι η ρωγμή απ' όπου ξεχύνονται τα υλικά του χρόνου. Ο αφηγητής, ερωτευμένος μαζί της εις το διηνεκές, μπορεί να αναμασάει τις φαντασιώσεις του και τα απωθημένα όνειρά του απελευθερωμένος πια απ' την ανάγκη του να πετύχει ή να γίνει πρωταγωνιστής του κόσμου του. Στη σκηνή του δράματος ανεβαίνει τώρα ο χορός της αντροπαρέας. Έχουν κι οι άντρες τον καιρό της δικής τους εμμηνόπαυσης: είναι...

Στο ένατο αυτό βιβλίο του ο Θανάσης Βαλτινός ασχολείται με τις περιπέτειες ενός ολόκληρου λαού, με σημεία αιχμής τους βαλκανικούς πολέμους, την εκστρατεία στην Ουκρανία και τη Μικρασιατική Καταστροφή. "Πόσες μέρες περπατήσαμε δεν θυμάμαι. Καταλήξαμε πάντως στο Τσαγκρί. Μέσα, προς την Αγκυρα. Παφλαγονία. Μας πήγαν σε κάποιο χωριό. Νοικιάσαμε εκεί ένα σπίτι. Η μάνα μου, η γιαγιά μας, ο μικρός αδερφός μου, εγώ και ο μεγάλος αδερφός μου ο Σταύρος. Ο μικρός αδερφός λεγόταν Αναστάσιος. Εκεί μας πέθανε ο Σταύρος. Τρελάθηκε πριν. Έλεγε ότι τρέχαν νερά από τους τοίχους του σπιτιο...

Το Συναξάρι Αντρέα Κορδοπάτη, Βιβλίο πρώτο: Αμερική (Κέδρος 1972, ΄Αγρα 1993), που πρωτοδημοσιεύτηκε πριν από τριάντα επτά χρόνια (1964) στο περιοδικό «Ταχυδρόμος», αφηγείται τις περιπέτειες ενός πάμπτωχου Πελοποννήσιου αγρότη, ο οποίος στις αρχές του 20ού αιώνα επιχειρεί να εγκατασταθεί στη Γη της Επαγγελίας, την Αμερική, για να γλιτώσει από τις προαιώνιες στερήσεις, τη μοίρα του τόπου του. Το Συναξάρι, ήδη κλασικό έργο, έχει ήδη μεταφραστεί και εκδοθεί στη Γερμανία (Romiosini 1982), στη Γαλλία (Climats 1993) και στη Σουηδία (Ellerstoms 1997).

Με αυτό το αυτοβιογραφικό κείμενο -που ξεκίνησε ως μια σειρά έξι διαλέξεων για το Πανεπιστήμιο του Καίμπριτζ το 2000- η Μάργκαρετ Άτγουντ αφηγείται τη μύησή της στον κόσμο της γραφής. Η σημαντικότερη Καναδή συγγραφέας σκιαγραφεί το πορτρέτο του συγγραφέα, την προσωπικότητα και τον κοινωνικό του ρόλο, τη διττή του υπόσταση (ο ίδιος άνθρωπος ζει αλλά και γράφει για τη ζωή), την τριγωνική σχέση συγγραφέας-βιβλίο-αναγνώστης, αλλά και τη φύση της ίδιας της τέχνης της συγγραφής. Από τα πρώτα αδέξια βήματα της εφήβου που μαθαίνει να μαγεύεται από τις λέξεις ώς την ωριμότητα του...

Τα άλογα του Αγίου Μάρκου δεν είναι απλώς ένα μοναδικό αριστούργημα της παγκόσμιας τέχνης, εφάμιλλο της Αφροδίτης της Μήλου ή του Λαοκόωντα. Είναι γλυπτά που βρέθηκαν πολλές φορές στην καρδιά τής ευρωπαϊκής Ιστορίας: έζησαν την ίδρυση της Κωνσταντινούπολης και τη λεηλασία της από τους Σταυροφόρους, την ακμή και την πτώση της Βενετίας, το Παρίσι την εποχή των θριάμβων του Μεγάλου Ναπολέοντα. Παρακολούθησαν από το ύψος τους την πορεία της Ευρώπης από την αρχαιότητα ώς τις μέρες μας. Η ιστορία τους είναι κομμάτι της δικής μας Ιστορίας.

Οι οικογενειακές του υποθέσεις ήταν πάντα μπερδεμένες. Οι ανταγωνισμοί, η πάλη για την εξουσία, που συνήθως κατέληγε σε κάποια σφαγή, ήταν στην ημερήσια διάταξη. Γύρω του περιφερόταν ένας ολόκληρος πληθυσμός από αδέλφια και ξαδέλφια σε μόνιμο αναβρασμό, με έπαθλο την πρωτοκαθεδρία στον Όλυμπο και την κυριαρχία του κόσμου των θνητών. Οι ερωτικές του περιπέτειες υπήρξαν ως γνωστόν εκρηκτικές. Παρά τις κρίσεις ζήλειας της συζύγου του ερωτευόταν αδιακρίτως θνητές και αθάνατες, ενσαρκώνοντας την ιδιοσυγκρασία ενός κόσμου που αντιμετώπιζε τους ανθρώπους σαν θεούς και τους θεούς σ...

Το ζήτημα της επιστροφής των μαρμάρων του Παρθενώνα έχει απασχολήσει την ελληνική κοινωνία από την πρώτη στιγμή της κλοπής τους από τον λόρδο Έλγιν. Ένα εθνικό ζήτημα που έχει οδηγήσει σε ατέρμονες διαμάχες με το Βρετανικό Μουσείο. Μήπως θα ήταν όμως πιο παραγωγικό αν οι Έλληνες ασχολούμασταν με το πώς να εκσυγχρονίσουμε τα μουσεία μας και να αναδείξουμε τους αρχαιολογικούς μας θησαυρούς καθώς και με τη βελτίωση των αγροτικών προϊόντων μας αντί να στηριζόμαστε στις ευρωπαϊκές αποζημιώσεις; Είναι ασύνδετα αυτά τα δύο ζητήματα ή μήπως κρύβουν μια βαθύτερη νοοτροπία επανάπαυση...

Το ζήτημα της επιστροφής των μαρμάρων του Παρθενώνα έχει απασχολήσει την ελληνική κοινωνία από την πρώτη στιγμή της κλοπής τους από τον λόρδο Έλγιν. Ένα εθνικό ζήτημα που έχει οδηγήσει σε ατέρμονες διαμάχες με το Βρετανικό Μουσείο. Μήπως θα ήταν όμως πιο παραγωγικό αν οι Έλληνες ασχολούμασταν με το πώς να εκσυγχρονίσουμε τα μουσεία μας και να αναδείξουμε τους αρχαιολογικούς μας θησαυρούς καθώς και με τη βελτίωση των αγροτικών προϊόντων μας αντί να στηριζόμαστε στις ευρωπαϊκές αποζημιώσεις; Είναι ασύνδετα αυτά τα δύο ζητήματα ή μήπως κρύβουν μια βαθύτερη νοοτροπία επανάπαυση...

Στην έρημο των αιώνων, στην απεραντοσύνη του ορίζοντα, στην άλλη, την πραγματική έρημο, μια ζωή που κρατάει 3000 χρόνια μπορεί να είναι εντελώς πραγματική. Αυτός είναι ο Τζίντζερ. Περιπλανιέται από την Αρχαία Αίγυπτο ως το Βρετανικό Μουσείο και τη συμβολική νήσο Εγκαδί για να αποδείξει, με την τέχνη του, ότι ο θάνατος για την αιωνιότητα είναι το ύστατο αισθητικό γεγονός της ζωής.

Όταν στη δυτική Ευρώπη τα απομεινάρια της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας δεν ήταν παρά μικρά αδύναμα κρατίδια, η Κωνσταντινούπολη παρέμενε η πρωτεύουσα ενός ισχυρού οργανωμένου κράτους. Υπήρξε ένα κράτος με διοικητικές δομές, με νομοθεσία που εκσυγχρονιζόταν και προσαρμοζόταν στις ανάγκες του, με νόμισμα το οποίο κυκλοφορούσε σε ολόκληρο τον κόσμο , απ' τη Μεσόγειο ως την Άπω Ανατολή, με εκπαιδευτικό σύστημα το οποίο διατήρησε την καλλιέργεια της ελληνικής γλώσσας και παιδείας. Ήταν μια αυτοκρατορία που στηρίχθηκε σε μια ιεραρχημένη κοινωνία, η οποία κληροδότησε στους μεταγενέστερο...