Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Σε ποιον ανήκει ο ανθρώπινος σκελετός που ανακαλύφθηκε τυχαία στο μικρό χωριό της ελληνοβουλγαρικής μεθορίου το 2004; Τη λύση δεν θα την δώσει ούτε ο ιατροδικαστής, που αποφαίνεται πως ανήκει σε κάποια γυναίκα μέσης ηλικίας, ούτε η αστυνομία που επιμένει πως τα τελευταία είκοσι χρόνια δεν έχει δηλωθεί καμιά εξαφάνιση γυναίκας στην περιοχή. Τη λύση θα την δώσει το ίδιο το παρελθόν του τόπου, οι παράξενες ιστορίες και τα καλά κρατημένα μυστικά που χάνονται στα χρόνια του Μεσοπολέμου, τότε που το μικρό χωριό ζούσε ημέρες δόξας ως κοσμοπολίτικο θέρετρο.

Υπήρξε όντως πόρνη ή μήπως τη σκοτεινή φήμη που συνοδεύει τη δόξα της τη χρωστάμε στον λίβελο του ιστορικού της εποχής της, του Προκόπιου; Πώς η ακατανίκητη γυναικεία γοητεία της μεταμορφώθηκε σε δύναμη εξουσίας; Ποια ήταν η γυναίκα εκείνη που τόλμησε να πει ότι "Η εξουσία είναι ένα υπέροχο σάβανο" όταν ο Μέγας Ιουστινιανός ετοιμαζόταν να δραπετεύσει νύχτα από το Μέγα Παλάτιον, για να γλιτώσει απ' τους στασιαστές του "Νίκα"; Με ποιον τρόπο επηρέασε τις θεολογικές διαμάχες του καιρού της; Ο Πάολο Τσεζαρέτι μας δίνει την πληρέστερη βιογραφία της και συγχρόνως το πορτραίτο μι...

"Δώσε μια λίρα, αγόρι με τα χρυσά μαλλιά, να σου πω τη μοίρα σου... Κρίμα..." Το "κρίμα" που ξεστόμισε η τσιγγάνα στην Πόλη, ο Δωρόθεος το κατάλαβε πολύ αργά στη ζωή του. Μια ζωή που την πέρασε στον αστερισμό του κοσμοπολιτισμού, μια ζωή που τη σημάδεψε η γλώσσα της αγάπης. Η μοίρα του Δωρόθεου, το "κρίμα" της, ήταν η τελευταία πράξη του δράματος που ξεκίνησε το 1923, σ' ένα βαγόνι του Οριάν Εξπρές, λίγο πριν η παλλακίδα του Σουλτάνου Ιρίνα αφήσει την τελευταία της πνοή. Τα πρόσωπα αλλάζουν, οι γενιές διαδέχονται η μία την άλλη, το καμίνι της Ιστορίας καταπίνει τις ζωές των...

"Έτσι άρχισα να φοβάμαι και να εχθρεύομαι τα φίδια όπως κάθε βροτός. Έτσι άρχισα επίσης να δίνω μεγάλη προσοχή ακόμη και στα πιο ανόητα λόγια. Γιατί μια λέξη σαν το περιούσιος, που λέγεται χιλιάδες φορές και για χιλιάδες χρόνια, στο τέλος γίνεται ευχή και κατάρα. Αυτός που τρέμει τα φίδια, με τη σκέψη του τα προσκαλεί. Αυτός που προσπαθεί να ξεδιακρίνει τα υπαρκτά απ' τ' ανύπαρκτα, πορεύεται με τα μάτια δεμένα. Κι όποιος φοβάται το τέλος του κόσμου, ίσως και να το εύχεται". Δεκατρία χρόνια μετά την πρώτη της εμφάνιση, με το πολυσυζητημένο "Ο θάνατος του ιππότη Τσελάνο" η Θ...

"Mεγάλη λέρα ο Διαμαντής. Πουτάνας γιος. Γέννημα θρέμμα. Η μάνα του, λέγανε, είχε κι άλλα μπαστάρδικα, μα τον Διαμαντή είχε αποφασίσει να τον μεγαλώσει η ίδια. Μεγάλη καψούρα με τον πατέρα του, Διαμαντής κι αυτός, κι όταν γκαστρώθηκε ένιωσε ταραχή και λαχτάρα γι’ αυτό που επρόκειτο να συμβεί". Ο Διαμαντής... Ο γιος της Κούλας και το παιδί της Φανάρας. Η Φανάρα η Σμυρνιά... η αφέντρα των "οίκων της απωλείας". Κι η φιλενάδα της η Μερόπη, που αλώνισαν μαζί σχεδόν ολόκληρο τον προηγούμενο αιώνα. Ο Φόρυς ο Ρίχτερ με τα αγαπητηλίκια του κι ο Λεό ο Τζερεμπράν που έβρισκε τις νό...

Την άνοιξη του 1453 η Ιστορία άνοιξε την αυλαία της για να παρουσιάσει ένα από τα μεγαλύτερα δράματα που παίχτηκαν ποτέ στη σκηνή της. Πρωταγωνιστές του από τη μια πλευρά ο οθωμανικός στρατός και ο νέος τότε και φιλόδοξος σουλτάνος Μωάμεθ Β΄, κι από την άλλη ο αυτοκράτορας Κωνσταντίνος ΙΑ΄ Παλαιολόγος, και οι υπερασπιστές της Κωνσταντινούπολης, πρωτεύουσας μιας αυτοκρατορίας που είχε μείνει προ πολλού η σκιά του εαυτού της. Η υπεροχή των πολιορκητών ήταν συντριπτική, σε αριθμούς, σε όπλα, σε οργάνωση. Είναι η πρώτη φορά στην Ιστορία που γίνεται μαζική χρήση πυροβολικού. Ό...

Η μαγεία της Καΐρας ξεχύνεται σαν το φως απ' τον ορίζοντα της παιδικής ηλικίας, Παρασύρει στο πέρασμά της το μυστήριο που έκρυβαν τα "Πουτανάδικα", την ανεκδιήγητη οργάνωση του Μπούλη που θα ανέτρεπε τη Χούντα και τη μορφή του παππού, μυθική, τρυφερή, οικεία, ίδια με το πρόσωπο και τη φωνή των αναμνήσεων. Ήταν τότε που οι γειτονιές της Αθήνας ήταν κόσμος ολόκληρος κι ο κόσμος ήταν εύκολος και γοητευτικός, σαν τους περίφημους ποδοσφαιρικούς αγώνες ανάμεσα στην Πάνω και την Κάτω Γειτονιά...

Εδώ και δεκαοκτώ περίπου αιώνες, το έργο του Λουκιανού, ζωντανός οργανισμός, διατηρεί το σφρίγος και τη λάμψη του. Θα ήταν δύσκολο να περιγράψει κανείς με συντομία τη διεθνή επιβολή του. Από τα αρχαία ως τα νεότερα χρόνια (αποφασιστική καμπή η Αναγέννηση), συγγραφείς με τους πιο ανόμοιους προσανατολισμούς, άλλος λιγότερο και άλλος περισσότερο, φανερώνουν εμπράκτως τη γοητεία του έργου αυτού: ο Αλκίφρων και ο Αρισταίνετος, ο Ηλιόδωρος και ο Θεόδωρος Πρόδρομος, ο Ρόιχλιν και ο Έρασμος, ο Ραμπελαί και ο Μπουαλώ, ο Αριόστο και ο Σαίξπηρ, ο Θερβάντες και ο Συρανό ντε Μπερζεράκ,...

Η ακαδημαϊκός και διάσημη ελληνίστρια σ' αυτό το συγκινητικό βιβλίο προσπαθεί να μεταφέρει στον αναγνώστη της τις ομορφιές της ελληνικής γλώσσας. Η ίδια υποστηρίζει πως η δομή και οι εκφραστικές δυνατότητες των αρχαίων ελληνικών επέτρεψαν την μεγάλη έκρηξη της σκέψης που έγινε στην Ελλάδα και επηρεάζει ακόμη και σήμερα τον πολιτισμό μας. Πάντα ακριβόλογη καταφέρνει να αναδείξει, ακόμη και μέσα από τα γραμματικά φαινόμενα τους μηχανισμούς μιας διάνοιας η οποία υπήρξε μοναδική. "Δεν θα κουραστούμε ποτέ να εγκωμιάζουμε τις αρετές του αρχαίου ελληνικού πνεύματος και την επίδ...

"Εξ' ονόματος της γαλλικής κυβέρνησης για την πρώτη φωταγώγηση της Ακρόπολης" Αθήνα, 28 Μαΐου 1959 Για άλλη μια φορά, η ελληνική νύχτα μας αποκαλύπτει τους αστερισμούς που κοιτούσε ο φρουρός του Άργους καθώς περίμενε το σήμα για την πτώση της Τροίας, ο Σοφοκλής όταν έγραφε την "Αντιγόνη" - και ο Περικλής όταν σιγούσαν τα εργοτάξια του Παρθενώνα... Για πρώτη φορά όμως ξεπροβάλλει μπροστά μας, μέσα από τούτη τη χιλιόχρονη νύχτα, το σύμβολο της Δύσης. Σε λίγο όλα αυτά θα είναι καθημερινό θέαμα, ενώ η νύχτα αυτή δεν θα ξανάρθει ποτέ. Μπροστά στο πνεύμα σου που αποσπάστηκε α...

Σκοτάδι. Η θάλασσα μαύρη και πηχτή. Mαμά, είσαι γοργόνα. Eγώ είμαι ανεβασμένη στη μαύρη σου ουρά, τεράστια, και τρέχουμε, τρέχουμε. Δεν μιλάμε, μόνο ακούγονται τα κύματα. Eίναι η πρώτη φορά που σε έχω δικιά μου. Σφίγγω τα πόδια μου γύρω στην ουρά σου. H ουρά γίνεται ξαφνικά από ατσάλι, με πληγώνει. Γυρίζεις το κεφάλι και βλέπω τ' άσπρα φρύδια σου, τ' άσπρα μαλλιά σου, τα στενά σου χείλη. Mου κλείνεις το μάτι. Mέσα στα αίματα που έχω στα πόδια μου απ’ την ουρά σου, σ' το κλείνω κι εγώ. - Έτσι πρέπει να είναι, μου λες. Kαταλαβαίνω. Πηδάω μες στη θάλασσα. Tα κύματα με σκεπάζ...

Το "Μασάζ" γράφτηκε με κομμένη την ανάσα. On the road. Τέσσερις χειμώνες περιπλανήθηκε στις χώρες της Δυτικής Αφρικής. Στους καύσωνες, τους κοκκινόχωμους δρόμους της. Στις αμμοθύελλες του Χαρματάν. Σε βαθύσκια δάση, σε ερήμους, σε πόλεις θαμμένες στη σιωπή της άμμου: Μυστικό απόρρητο φυλαγμένο στα έγκατα ενός ερωτοπλανταγμένου lap top. Το Μασάζ γράφτηκε στους νυχτερινούς ψιθύρους των αφρικάνικων ξενοδοχείων. Στη βραχνή ανάσα της αφρικάνικης τζαζ. Στο μπιτ της καρδιάς. Εν θερμώ. Με ανασφάλεια. Και παραφορά. Αυτό εδώ. Το πρώτο μου μυθιστόρημα...

Είναι μόλις δεκατριών χρονών. Το πρωί πηγαίνει σχολείο. Τα βράδια το σκάει για να πάει σινεμά. Σύντροφός του ο ανίκητος ντεντέκτιβ Μάτζικ Ο' Μπράιαν με τις επικίνδυνες περιπέτειές του απ' το μουντό Λονδίνο ως το υγρό Άμστερνταμ. Μαζί του κι ο μικροκαμωμένος συμμαθητής του με την ακαταμάχητη ομιλία -τονίζει όλες τις λέξεις στη λήγουσα. Όταν στο σπίτι του τα πράγματα θα φτάσουν στο απροχώρητο, ο οργισμένος έφηβος θα δώσει μια λύση που θα κινητοποιήσει όλο τον κόσμο: Στο μαγευτικό φινάλε πρωταγωνιστούν ο ίδιος, οι γονείς του, ο Μάτζικ, ένα ζεύγος λόρδων, μια ξανθιά ερωμένη, ο...

Πόσο δυνατό είναι το πνεύμα της Αθήνας και της Ρώμης και πώς μπορεί να θεραπεύσει την πλήξη της σημερινής Ευρώπης; Χωρίς το πνεύμα του Θουκυδίδη ίσως ο Θερβάντες να μην είχε γράψει ποτέ τον Δον Κιχώτη του. Χωρίς τον Ηρόδοτο ο Κάφκα μοιάζει ξεκρέμαστος. Η ανάσα της Αθήνας, έτσι όπως τη ρύθμισε η Ρώμη, υπήρξε η ανάσα μιας παράλληλης πορείας που παρακολούθησε τον ευρωπαϊκό πολιτισμό ως τον 20ό αιώνα. Αυτή έδινε τον ρυθμό στην ευρωπαϊκή ευαισθησία, αυτή προγραμμάτισε τη μεγάλη πορεία της καλλιτεχνικής και συγγραφικής δημιουργίας που κάλυπτε την Ιστορία με τη θαλπωρή της σκιάς...

O Μέγας Κωνσταντίνος (285-337), ο μεγάλος αυτός γνωστός-άγνωστος της Iστορίας, απασχόλησε σχεδόν όσο κανένας άλλος Ρωμαίος αυτοκράτορας τις επόμενες γενιές. Έως σήμερα θεωρείται από κάποιους πρότυπο "γνήσιου ηγεμόνα" κι από άλλους η αρχή του τέλους της ρωμαϊκής κοσμοκρατορίας. Ο διαπρεπής συγγραφέας Έμπερχαρντ Χορστ δίνει εδώ μια νέα ερμηνεία στην αμφιλεγόμενη αυτή μορφή τής ύστερης αρχαιότητας. Η αξιόπιστη, θεμελιωμένη σε ιστορικές πηγές εργασία του καθώς και η συναρπαστική, παραστατική αφήγηση καθιστούν αυτή τη μελέτη μια κλασική βιογραφία, ένα έργο αναφοράς στην ιστορική...

Τα μεγάλα ιστορικά γεγονότα δεν είναι ποτέ απρόσωπα. Παρασύρουν στη δίνη τους τη μοίρα όποιου βρεθεί στον δρόμο τους. Αυτό θα συνειδητοποιήσει και ο δημοσιογράφος - ήρωας αυτής της ιστορίας που εκείνο το πρωί στήθηκε στην ουρά, σε κάποιο ταχυδρομικό γραφείο της Μόσχας για να στείλει ένα φαξ στην εφημερίδα του. Ερωτεύθηκε την ωραία Ανατολικογερμανίδα που στεκόταν μπροστά του, χωρίς να ξέρει ότι αυτός ήταν ο τρόπος που είχε διαλέξει η μοίρα του για να τον ρίξει στη σκηνή της Ιστορίας, στα τέλη της δεκαετίας του '80, στις ανατροπές της Περεστρόικα, στο δράμα της κατάρρευσης τη...

Μιλάμε μαζί - φεύγει το σκοτάδι... 30.143 λέξεις και 32 πρωινά. Κι εμείς τώρα δα εδώ, δυο φίλες με εναλλασσόμενους ρόλους, συγγραφέας-καθηγήτρια-ψυχολόγος-άρρωστη-υγιής-θεραπευτής-θεραπευόμενος, ιδιότητες ρευστές και αβέβαιες, ρούχα άβολα και στενά που μας καθηλώνουν σε στενάχωρα και ασφυκτικά δωμάτια, τι επιθυμήσαμε, αλήθεια, μέσα απ' αυτό το διαλογικό βιβλίο; Να αλλάξουμε ρόλους, να πετάξουμε τα στενά ρούχα που δεν σ' αφήνουν να αναπνεύσεις και που ακόμα και στον ύπνο μάς λένε να τα φοράμε, και να δοκιμάσουμε έναν περίπατο στον ανοιχτό αέρα. Να συν-αποκαλυφθούμε και ό,τ...

Μεγαλωμένος στη Γαλλία, από πατέρα Έλληνα πρόσφυγα από τα Βουρλά της Μικράς Ασίας, ο ήρωας-αφηγητής επιστρέφει στην Ελλάδα για να βρει τα ίχνη της πορείας του, μια πορεία που ο ίδιος προτιμάει να την αφήνει βυθισμένη στη σιωπή. Εδώ θα διαπιστώσει ότι και οι άλλοι πρωταγωνιστές του προσφυγικού δράματος προτιμούν να κρατούν το στόμα τους κλειστό. Το παρελθόν ανήκει στη σιωπή του. Κι αυτή η σιωπή, που σαν μόνιμο υπονοούμενο απλώνεται σε κάθε βήμα του αφηγητή για να δώσει μια εντελώς πρωτότυπη και τρυφερή εικόνα του τοπίου της πρόσφατης ελληνικής Ιστορίας, δημιουργεί τη συγκινη...

Η ανακάλυψη της Κνωσού υπήρξε μια από τις μεγαλύτερες αρχαιολογικές περιπέτειες όλων των εποχών, αφού πρόσθεσε στην Ιστορία μία άγνωστη ως τότε εποχή, τη Μινωική. Ο Τζόζεφ Αλεξάντερ Μακγκιλιβραίη αφηγείται αυτήν την περιπέτεια με την ακρίβεια του ανατόμου, αλλά και το πάθος του ανθρώπου που έζησε ο ίδιος, ως αρχαιολόγος, τη μαγεία της Κνωσού. Το ερώτημα που προκύπτει ως συμπέρασμα από την έρευνα είναι εκρηκτικό: Εντέλει ο Έβανς ανακάλυψε την Κνωσό ή μήπως πρόβαλε στη σιωπή των ερειπίων της τον δικό του κόσμο;

"Ο Κάρολος Μαρξ μάλλον έκανε λάθος: δεν είναι η θρησκεία το όπιο του λαού, είναι το ποδόσφαιρο. Αν ισχύει αυτό, τότε εγώ είμαι εθισμένος στον υπέρτατο βαθμό και ούτε θέλω, ούτε μπορώ να απεξαρτηθώ. Εξάλλου είμαστε εκατομμύρια ανά τον κόσμο που κυριαρχούμαστε σε βαθμό ψύχωσης... Και μας αρέσει όλο και περισσότερο - είμαστε άρρωστοι και είναι πια αργά!" Το "Μόνη ξανά δε θα σ' αφήσω" είναι ένα χιουμοριστικό αφήγημα που επιδιώκει να φωτίσει κάθε πλευρά της οπαδικής τρέλας. Πόσο επηρεάζονται οι οπαδοί και οι γύρω τους άνθρωποι από την πορεία της ομάδας τους; Πόσο κανονική μπο...