Νικηφόρου Τόλης
Nikifórou Tólis
Ο Τόλης Νικηφόρου γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη το 1938. Οι γονείς του ήταν πρόσφυγες από τη Μικρά Ασία και την Ανατολική Ρωµυλία. Σπούδασε διοίκηση επιχειρήσεων και εργάστηκε ως τραπεζικός υπάλληλος, µεταφραστής -διερµηνέας και αναλυτής συστηµάτων στη Θεσσαλονίκη, στην Αθήνα και στο Λονδίνο. Μετά το τέλος της δικτατορίας, επέστρεψε οριστικά στη Θεσσαλονίκη ασκώντας το επάγγελµα του µελετητή-συµβούλου οργάνωσης επιχειρήσεων έως το 1999.Τακτικός συνεργάτης του περιοδικού "Νέα Πορεία" από τα µέσα της δεκαετίας του '70, διετέλεσε επίσης αντιπρόεδρος της Λέσχης Γραµµάτων και Τεχνών Βορείου Ελλάδος και της Πανελλήνιας Πολιτιστικής Κίνησης ενώ υπήρξε και µέλος του Δ.Σ. της Εταιρείας Λογοτεχνών Θεσσαλονίκης και της Καλλιτεχνικής Επιτροπής του Κ.Θ.Β.Ε. Εµφανίστηκε στα γράµµατα το 1966 µε το µεγάλο ποίηµα, "Οι άταφοι". Από τις εκδόσεις της "Νέας Πορείας" έχουν κυκλοφορήσει µεταξύ άλλων οι ποιητικές του συλλογές "Το διπλό άλφα της αγάπης" (1994, επανέκδ. Παρατηρητής, 2002), "Χώμα στον ουρανό" (1998), "Γαλάζιο βαθύ σαν αντίο" (1999), "Ένα λιβάδι μέσα στην ομίχλη που ονειρεύεται" (2002),"Ο πλοηγός του απείρου" (συγκεντρωτική έκδοση, ποιήµατα 1966-2002, 2004), τα διηγήµατα "Εγνατία οδός" (1973), "Τα µάτια του πάνθηρα" (1996), "Νόστος" (2000), και το µυθιστόρηµα "Η γοητεία των δευτερολέπτων" (2001). Από τις εκδόσεις του περιοδικού "Μανδραγόρας" έχει εκδοθεί η ποιητική του συλλογή "Μυστικά και θαύματα: ο ανεξερεύνητος λόγος της ουτοπίας" (2007), και από τις εκδόσεις "Νεφέλη" τα μυθιστορήματα "Το κίτρινο περπάτημα στα χόρτα" (2005), "Η εξαίσια ηδονή του βιασμού" (2006), "'Ερημο νησί στην άκρη του κόσμου" (2009) καθώς και η συλλογή διηγημάτων "Ο δρόμος για την Ουρανούπολη" (2008), η οποία τιμήθηκε με το Κρατικό Βραβείο Διηγήματος 2009, από κοινού με το "Οριζόντιο ύψος" του Αργύρη Χιόνη. Έχει επίσης συγγράψει παραµύθια για µεγάλους. Ποιήµατά του έχουν µεταφραστεί σε πολλές γλώσσες και έχουν περιληφθεί σε ελληνικές και ξένες ανθολογίες.
Η Θεσσαλονίκη των ποιητών
Συλλογικό έργο
Ρώμη (2019)
"... Με έναν κάπως απροσδιόριστο τρόπο η Θεσσαλονίκη φαίνεται να αποκτά στων εποχών το γύρισμα την ιδιότητα του συμβόλου για τους ποιητές που γράφουν γι' αυτήν. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η "μητέρα" όλων των αρχετύπων εδώ είναι η μετουσίωση σε σύμβολο της Αλεξάνδρειας από τον Κωνσταντίνο Καβάφη... Για ποιο λόγο η Θεσσαλονίκη έλκει τόσο πολύ τους ποιητές, και ευλόγως κυρίως τους δικούς της ποιητές, ως αντικείμενο της ποιητικής δημιουργίας τους; Γιατί η Θεσσαλονίκη περισσότερο ίσως από κάθε άλλη ελληνική πόλη ομοιάζει στην καβαφική Αλεξάνδρεια από την άποψη της ποιητικής μεταχ...
Η εξαίσια ηδονή του βιασμού
Νικηφόρου Τόλης
Νεφέλη (2006)
Ο Άρις Παπακώστας, καλλιεργημένος αστός δικηγόρος της Θεσσαλονίκης, με ισορροπημένη οικογενειακή ζωή και πίστη στην ιδέα της δικαιοσύνης, έχει αναλάβει αρκετές υποθέσεις βιασμών και κακοποίησης γυναικών, τις οποίες διεκπεραιώνει με ιδιαίτερο ζήλο, αλλά και με την απαιτούμενη συναισθηματική απόσταση που του επιβάλλει η δικηγορική του ιδιότητα. Όλα όμως στη ζωή του αλλάζουν, όταν η βία αγγίζει την οικογένειά του: όταν βιάζεται και κακοποιείται με εξαιρετικά άγριο τρόπο η αδερφή της γυναίκας του. Τα πράγματα περιπλέκονται όταν ο ένας από τους βιαστές αποφυλακίζεται. Τη μεγαλύ...
Η Ελλάδα ταξιδεύει, ολοένα ταξιδεύει
Συλλογικό έργο
Ιωλκός (2017)
Στο βιβλίο "Η Ελλάδα ταξιδεύει ολοένα ταξιδεύει», που ανθολόγησε και επιμελήθηκε ο Θανάσης Θ. Νιάρχος, χαρτογραφείται και παρουσιάζεται ο ποιητικός χάρτης της Ελλάδας. Ένα συναρπαστικό οδοιπορικό στον ελλαδικό χώρο μέσα από την ποίηση κορυφαίων Ελλήνων δημιουργών. ΑΝΘΟΛΟΓΟΥΝΤΑΙ: Αγγελάκη-Ρουκ Κατερίνα, Αγγελής Δημήτρης, Αδαμαντιάδης Νίκος, Αθάνας Γ., Αθανασούλης Κρίτων, Αιλιανού Έφη, Αναγνωστάκης Μανόλης, Αρκαδίου Μαρία, Ασλάνογλου Νίκος-Αλέξης, Βαγενάς Νάσος, Βαλαβανίδης Χρήστος, Βαλαωρίτης Νάνος, Βαρβέρης Γιάννης, Βασιλάκης Νίκος, Βασιλικός Βασίλης, Βαφόπουλος Γ. Θ., Β...
Έρημο νησί στην άκρη του κόσμου
Νικηφόρου Τόλης
Νεφέλη (2009)
"Είχαν κοινή καταγωγή, τον ίδιο κωδικό αριθμό στη δημιουργία του κόσμου. Κωδικό για το πνεύμα και το σώμα, κωδικό για την ψυχή. Που ρέουν, μεταβάλλονται και εξελίσσονται και παίρνουν χίλιες δυο μορφές, μα παραμένουν πάντα ίδια στην ουσία τους. Αρσενικό και θηλυκό, άνδρας και γυναίκα, κόκκινο και κόκκινο, κόκκινο όπως το κόκκινο της μεγάλης έκρηξης στον πυρήνα του σύμπαντος δισεκατομμύρια χρόνια πριν. Και τίποτα άλλο. Τα δύο σε ένα, πλασμένα από το ένα, ταγμένα να γίνουν και πάλι ένα. Ίσως φωτεινές ακτίνες του ίδιου ήλιου στο διάστημα, δροσερό νερό από την ίδια βουνοκορφή στ...