Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Ο πυρρωνισμός είναι η πιο αυθεντική έκφραση του αρχαίου σκεπτικισμού. Ο Πύρρων ο ιδρυτής δεν έγραψε τίποτε. Δίδαξε όμως. Ο Σέξτος, της σχολής των εμπειρικών ιατρών, μας άφησε την πολυτιμότερη μαρτυρία για τους σκεπτικούς φιλοσόφους, τις "Πυρρώνειες Υποτυπώσεις".

Καίριας σημασίας κείμενο για την ιστορία της Φιλοσοφίας, ο πλατωνικός Πρωταγόρας εγείρει το ζήτημα του διδακτού ή μη της αρετής.

Με τον "Πρωταγόρα" ο Πλάτων μάς φέρνει στην Αθήνα της εποχής του Περικλή, όταν η ηγεμονική θέση της πόλης μέσα στον ελληνικό κόσμο, η υλική ευημερία και η εύρυθμη λειτουργία του δημοκρατικού πολιτεύματος την είχαν καταστήσει "της Ελλάδος παίδευσιν", λίγο πριν από την έκρηξη του Πελοποννησιακού πολέμου. Δε μας παραξενεύει λοιπόν το γεγονός ότι φημισμένοι σοφιστές από κάθε γωνιά του ελληνικού κόσμου συρρέουν στην Αθήνα, αφού εκεί θα βρουν ό,τι επιζητούν: καλλιεργημένο και διψασμένο για γνώσεις ακροατήριο, χρήματα, πανελλήνια φήμη, ελευθερία να διατυπώσουν τις πιο πρωτότυπες κ...

Το "Προτρεπτικός επί φιλοσοφίαν", είναι το δεύτερο από τα 10 βιβλία που έγραψε ο Ιάμβλιχος (4ος αιώνας μ.Χ.) σχετικά με τον πυθαγορισμό. Περιγράφει τη φύση του φιλοσοφικού βίου και δείχνει τον τρόπο που, δια της φιλοσοφικής οδού, οδηγούμαστε από τον κόσμο του Γίγνεσθαι σε αυτόν του Είναι. Περιλαμβάνει γνωμικά των πυθαγορείων, σχολιασμό των Χρυσών επών - μετάφραση των οποίων παρατίθεται στο Παράρτημα του βιβλίου- αποσπάσματα από το Περί σοφίας του Αρχύτα και από πολλούς διάλογους του Πλάτωνα. Ένα μέρος του κειμένου θεωρείται αριστοτελικό και ότι, ο Ιάμβλιχος το αντέγραψε από...

Ο πλατωνικός "Πολιτικός" ελαύνοντας μετά το πέρας του Σοφιστή στη "χώρα" του φιλοσοφικού στοχασμού αναλαμβάνει τη χάραξη της οδού σύνδεσης οντολογίας και πολιτικής. Ο "Πολιτικός" είναι ο συνδετικός κρίκος μεταξύ "Πολιτείας" και "Νόμων". Ο φιλοσοφικός λόγος αφιγμένος από τον κόσμο της θέασης του Αγαθού (πρώτος πλους) επιχειρεί τώρα (δεύτερος πλους) να μετουσιωθεί σε εμπράγματη δράση πραγματώνοντας το σωκρατικό όραμα βελτίωσης του ανθρώπου ως όντος και ως μέρους (πολίτης) ενός πολιτικού όλου (πόλις). Η πλατωνική διαλεκτική έχοντας φτάσει στα ανώτατα στάδια θέασης των Ειδών κα...

Ανάμεσα στα έργα της αρχαίας ελληνικής γραμματείας που συνεχίζουν να ασκούν γονιμοποιό επίδραση πάνω στη σύγχρονη σκέψη ξεχωριστή θέση κατέχουν τα "Πολιτικά" του Αριστοτέλη, των οποίων η πολιτική και ηθική σκέψη εξακολουθούν να διατηρούν την αξία και την επικαιρότητά τους. Το περιεχόμενο των "Πολιτικών" είναι εξαιρετικά ενδιαφέρον. Πρόκειται για τα μεγάλα θέματα της πολιτικής φιλοσοφίας: σχέση πολιτικής και ηθικής, η θεμελιακή για την ηθική και την πολιτική έννοια του αγαθού, η διαλεκτική σχέση μεταξύ πολίτη και πολιτείας, η ουσία και η πολιτική φύση του ανθρώπου, η ουσία κ...

Τα βιβλία V και VI των "Πολιτικών" αποτελούν, τουλάχιστον από μεθοδολογική άποψη, σημαντική μεταβολή προοπτικής σε σχέση π.χ. με τα βιβλία VII και VIII. Το ερώτημα για το ποιο είναι το καλύτερο πολίτευμα δεν παραμερίζεται, αλλά ως καλύτερο πολίτευμα θεωρείται από τον Αριστοτέλη αυτό που είναι περισσότερο προφυλαγμένο από ανατρεπτικές κινήσεις. Η ύπαρξη ενός τέτοιου πολιτεύματος εξαρτάται όχι μόνο από την επιστήμη αλλά και από εξωτερικούς όρους, όπως είναι η γεωγραφική θέση της πόλης, οι διαθέσιμοι πόροι, και άλλους ανεξάρτητους από την ανθρώπινη θέληση. Το ερώτημα για το κ...

Στα βιβλία III, IV, V και VI των "Πολιτικών" ο Αριστοτέλης επιχειρεί μια θεωρία των πολιτευμάτων στην οποία δίνει το περιεχόμενο της επιστήμης των πολιτικών φαινομένων και της πολιτικής πρακτικής. Με το βιβλίο III βρισκόμαστε στο κέντρο των πολιτικών αναλύσεων, καθώς το ζητούμενο είναι η ουσία και οι εκφάνσεις του πολιτικού βίου· η ύπαρξη του πολιτικού βίου έχει συζητηθεί στα προηγούμενα βιβλία των "Πολιτικών". Ο περισσότερο θεωρητικός χαρακτήρας του βιβλίου III εξισορροπείται με τον περισσότερο πραγματολογικό και κοινωνιολογικό χαρακτήρα του βιβλίου IV, όπου περιγράφεται η...

Η "Πολιτεία" είναι δημιούργημα του Πλάτωνα, όταν αυτός βρισκόταν στο μεσουράνημα της δημιουργικής ανάπτυξης του στοχασμού του. Κεντρικός πυρήνας του έργου είναι το θέμα της δικαιοσύνης. Πεποίθηση του Πλάτωνα είναι ότι μια ιδανική πολιτεία θα επιτευχθεί από τη λειτουργία του ήθους αρχόντων και αρχομένων. Υπογραμμίζει τη σημασία της παιδείας για την ανάπτυξη των κοινωνικών αρετών και ιδιαίτερα της δικαιοσύνης. Η μελέτη της Πλατωνικής Πολιτείας μας ανοίγει διάπλατα το δρόμο για μια ζωή φιλοσοφημένη. Το βιβλίο περιέχει: Εισαγωγικά στον Πλάτωνα και στην "Πολιτεία", ευρεία...

Η "Πολιτεία" είναι δημιούργημα του Πλάτωνα, όταν αυτός βρισκόταν στο μεσουράνημα της δημιουργικής ανάπτυξης του στοχασμού του. Κεντρικός πυρήνας του έργου είναι το θέμα της δικαιοσύνης. Πεποίθηση του Πλάτωνα είναι ότι μια ιδανική πολιτεία θα επιτευχθεί από τη λειτουργία του ήθους αρχόντων και αρχομένων. Υπογραμμίζει τη σημασία της παιδείας για την ανάπτυξη των κοινωνικών αρετών και ιδιαίτερα της δικαιοσύνης. Η μελέτη της Πλατωνικής Πολιτείας μας ανοίγει διάπλατα το δρόμο για μια ζωή φιλοσοφημένη.

Λίγα έργα του Αριστοτέλη διαβάστηκαν τόσο πολύ όσο η Ποιητική του. Λίγων αριστοτελικών έργων το περιεχόμενο προκάλεσε τόσες συζητήσεις - μερικούς αιώνες τώρα - όσες η Ποιητική. Λίγα έργα του Αριστοτέλη επηρέασαν τόσο πολύ τον γενικότερο δυτικοευρωπαϊκό πολιτισμό όσο η Ποιητική. Το νεοελληνικό αναγνωστικό κοινό έχει πλέον ανάγκη από μία καινούργια παρουσίαση αυτού του έργου.

Ο Αριστοφάνης είναι ο μεγάλος δημιουργός της αρχαίας ελληνικής κωμωδίας, ένας άνθρωπος που με ποιητική χάρη, με εντυπωσιακή ελευθεροστομία και με κριτική διάθεση σατίρισε τα κακώς κείμενα του τόπου του και της εποχής του. Μολονότι αντλεί τα θέματά του από τα συγχρονικά του δεδομένα, έχει πιάσει τη διαχρονικότητα των ανθρώπινων προβλημάτων. Από το πλούσιο έργο του μας σώζονται έντεκα κωμωδίες: "Θεσμοφοριάζουσαι", "Αχαρνής", "Ιππής", "Νεφέλαι", "Σφήκες", "Ειρήνη", "Όρνιθες", "Λυσιστράτη", "Βάτραχοι", "Εκκλησιάζουσαι", "Πλούτος".

Η συγκρότηση της δυτικής μεταφυσικής θεμελιώνεται, με εντασιακό τρόπο, στους δύο κορυφαίους πυλώνες της αρχαίας ελληνικής σκέψης, τον Πλάτωνα και τον Αριστοτέλη. Το διδάσκαλο και τον μαθητή, τον μυθικό διαλεκτικό και τον ορθολογικό άξονα της αφήγησης. Ο καθείς με την οικεία του συγκρότηση και με την αυτόνομη διαδρομή του. Ο διδάσκαλος δια της Ακαδημίας και ο μαθητής για του Λυκείου διαμορφώνουν τις τάσεις εκείνες που σε κάποιο σημείο εμφανίζονται να ευρίσκονται σε ασυμφιλίωτη αντιπαράθεση. Η ιστορία όμως της φιλοσοφίας επιτελεί το καθήκον της. Μέσα από προσεκτικές ανιχνεύσε...