Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Στους "Παράλληλους Βίους" ο Πλούταρχος σκιαγραφεί κατά ζεύγη της μεγαλύτερες προσωπικότητες της ιστορίας, Έλληνες και Ρωμαίους, που με τη δράση και τα έργα τους σηματοδότησαν την πορεία του μέχρι τότε γνωστού κόσμου. Όπως εξηγεί ο ίδιος ο συγγραφέας, η φιλοδοξία του δεν ήταν να γράψει ιστορία. Αντίθετα, οι υποκειμενικές απόψεις για τον χαρακτήρα και την προσωπικότητα του πρωταγωνιστή, οι οποίες θεωρούνταν "παρέκβαση" στο έργο των ιστορικών, για τον Πλούταρχο αποτελούσε το κατεξοχήν αιτούμενο, βασισμένο ασφαλώς στα έργα των βιογραφούμενων, και μάλιστα όχι μόνο στις μεγάλες τ...

Στους "Παράλληλους Βίους" ο Πλούταρχος σκιαγραφεί κατά ζεύγη της μεγαλύτερες προσωπικότητες της ιστορίας, Έλληνες και Ρωμαίους, που με τη δράση και τα έργα τους σηματοδότησαν την πορεία του μέχρι τότε γνωστού κόσμου. Όπως εξηγεί ο ίδιος ο συγγραφέας, η φιλοδοξία του δεν ήταν να γράψει ιστορία. Αντίθετα, οι υποκειμενικές απόψεις για τον χαρακτήρα και την προσωπικότητα του πρωταγωνιστή, οι οποίες θεωρούνταν "παρέκβαση" στο έργο των ιστορικών, για τον Πλούταρχο αποτελούσε το κατεξοχήν αιτούμενο, βασισμένο ασφαλώς στα έργα των βιογραφούμενων, και μάλιστα όχι μόνο στις μεγάλες τ...

Στους "Παράλληλους Βίους" ο Πλούταρχος σκιαγραφεί κατά ζεύγη της μεγαλύτερες προσωπικότητες της ιστορίας, Έλληνες και Ρωμαίους, που με τη δράση και τα έργα τους σηματοδότησαν την πορεία του μέχρι τότε γνωστού κόσμου. Όπως εξηγεί ο ίδιος ο συγγραφέας, η φιλοδοξία του δεν ήταν να γράψει ιστορία. Αντίθετα, οι υποκειμενικές απόψεις για τον χαρακτήρα και την προσωπικότητα του πρωταγωνιστή, οι οποίες θεωρούνταν "παρέκβαση" στο έργο των ιστορικών, για τον Πλούταρχο αποτελούσε το κατεξοχήν αιτούμενο, βασισμένο ασφαλώς στα έργα των βιογραφούμενων, και μάλιστα όχι μόνο στις μεγάλες τ...

[...] Ως ιδιαίτερο λογοτεχνικό είδος η βουκολική ποίηση εμφανίζεται στα μέσα του 3ου προχριστιανικού αιώνα. Η εμφάνισή του ερμηνεύεται ως αντίδραση εναντίον της αστικής ζωής των μεγάλων πόλεων και της καταπιεσμένης ζωής του ατόμου· φαίνεται ότι προσπαθεί να δημιουργήσει κάποια διέξοδα και προβάλλει την ανάγκη επιστροφής στην πληρότητα και στην αγαθότητα της μητέρας φύσης. Κύριο θέμα της βουκολικής ποίησης είναι ο έρωτας στο ανθρώπινο και στο θεϊκό επίπεδο· η φαντασία των βουκολικών ποιητών εμπνέεται από βιωματικές εμπειρίες και από πλούσιο μυθολογικό υλικό· άνθρωποι και θε...

Με τον τρίτο τόμο του Δημοσθένη στις εκδόσεις "Ζήτρος", που περιέχει τον 3ο και 4ο Φιλιππικό (341 π.Χ.) κλείνει η σειρά των εννέα λόγων του Δημοσθένη εναντίον του Φιλίππου, που είχε αρχίσει με τον 1ο Φιλιππικό το 352 π. Χ.. Ο πρώτος τόμος περιέχει του λόγους "Περί της Ειρήνης" (346 π.Χ.) τον "2ο Φιλιππικό" (344 π. Χ.), τον "Περί Αλοννήσου" και τον "Περί των εν Χερρονήσω" (341 π. Χ.) Όλοι οι τόμοι αναφέρονται στο Βορειοελλαδικό πρόβλημα, στις σχέσεις δηλαδή Αθήνας - Φιλίππου και αναλύουν τα σπουδαιότερα γεγονότα αυτής της περιόδου. Ο 3ος Φιλιππικός θεωρείται ήδη από την αρ...

Φέροντας το όνομα του μεγάλου σοφιστή από τους Λεοντίνους της Σικελίας, το έργο επιχειρεί να αναδείξει την πολεμική του μεγάλου φιλοσόφου εναντίον της σοφιστικής και των εκπροσώπων της. Κείμενο εξαιρετικής δυναμικής, με πολυσχιδείς φιλοσοφικές προοπτικές και αντιμαχόμενες προσεγγίσεις, ο "Γοργίας" διαπερνά με ενάργεια και πολλές φορές με αναγνωρίσιμη από τον σημερινό αναγνώστη κυνικότητα, το σύνολο της ηθικής σφαίρας και προβληματικής. "Το δίκαιο του ισχυρότερου", η αντίθεση "νόμος-φύση", η "ρητορική", η "πειθώ", η "δικαιοσύνη", το "αγαθό", η "πολιτική", η "δημοκρατία",...

Σε ένα από τα γυναικολογικού περιεχομένου έργα της Ιπποκρατικής συλλογής έχουμε την ευκαιρία να διαβάσουμε τις εξής, εξαιρετικού πιστεύω, ενδιαφέροντος παρατηρήσεις: όλες αυτές οι αρρώστιες παρουσιάζονται κατά προτίμηση στις γυναίκες που δεν έχουν γεννήσει-χωρίς βέβαια, να είναι λίγες και οι φορές που οι αρρώστιες αυτές παρουσιάζονται και σε γυναίκες που έχουν γεννήσει. Όπως έχουμε ήδη πει, είναι αρρώστιες επικίνδυνες, γενικά οξείες, σοβαρές, και δύσκολα αναγνωρίσιμες, αφού οι γυναίκες παρουσιάζουν και τις κοινές σε όλους αρρώστιες.

[...] Ο Πρόκλος ωστόσο δρατηριοποιείται συγγραφικά σε μια εποχή κατά την οποία ο γνήσιος φιλοσοφικός στοχασμός έχει αποκτήσει έναν δευτερεύοντα ρόλο και έχει προσλάβει, κατά το μάλλον ή ήττον, τη λειτουργία ενός χρηστικού -ανωτάτης βέβαια υφής- μέσου για την επεξεργασία θεολογικών και μεταφυσικών ζητημάτων. Πρόκειται για μια ιστορική περίοδο στο πλαίσιο της οποίας κυριαρχούν οι θρησκευτικές πράξεις, οι μυστικές τελετές και οι θεουργίες, για να εκφραστεί μέσα από την εκτύλιξή τους η εσωτερικότητα του ανθρώπου. Στην συγκεκριμένη αυτή στιγμή της ιστορικής εξέλιξης ο άνθρωπος α...

Ο Μένανδρος είναι ο μεγάλος κωμωδιογράφος της λεγόμενης "νέας κωμωδίας", του σημαντικού αυτού δραματικού είδους από το οποίο μόνο αποσπάσματα, δυστυχώς, μας έχουν σωθεί. Ο ποιητής αυτός είχε την καλή τύχη να περισωθεί έστω και με όχι αλώβητα κάποια έργα του. Έχουμε σήμερα στη διάθεσή μας τα έργα: "Δύσκολος", "Επιτρέποντες", "Σαμία", "Ασπίς". Η συνολική επεξεργασία του τόμου έγινε με την επιμέλεια του φιλολόγου Θ.Γ. Μαυροπούλου και περιλαμβάνει: πρόλογο του εκδότη Κωνσταντίνου Ζήτρου, εισαγωγή του συγγραφέα στην αρχαία ελληνική δραματική ποίηση και στον ποιητή, το αρχαί...

Ο Αριστοφάνης είναι ο μεγάλος δημιουργός της αρχαίας ελληνικής κωμωδίας, ένας άνθρωπος που με ποιητική χάρη, με εντυπωσιακή ελευθεροστομία και με κριτική διάθεση σατίρισε τα κακώς κείμενα του τόπου του και της εποχής του. Μολονότι αντλεί τα θέματά του από τα συγχρονικά του δεδομένα, έχει πιάσει τη διαχρονικότητα των ανθρώπινων προβλημάτων. Από το πλούσιο έργο του μας σώζονται έντεκα κωμωδίες: "Θεσμοφοριάζουσαι", "Αχαρνής", "Ιππής", "Νεφέλαι", "Σφήκες", "Ειρήνη", "Όρνιθες", "Λυσιστράτη", "Βάτραχοι", "Εκκλησιάζουσαι", "Πλούτος".

Ο Ευριπίδης είναι ο τρίτος της τριάδας των μεγάλων ποιητών της δραματικής ποίησης της αρχαίας Ελλάδας. Χαρακτηρίζεται ρεαλιστής συγγραφέας, καθώς δίνει τους χαρακτήρες των προσώπων των έργων του όπως είναι περίπου στην πραγματικότητα, και "από σκηνής φιλόσοφος", επειδή αντιμετωπίζει στοχαστικά τα θέματα που επεξεργάζεται. Από το πλούσιο έργο του μας σώζονται ένα "σατυρικό δράμα", ο "Κύκλωψ", και δεκαοκτώ τραγωδίες: "Άλκηστις", "Ανδρομάχη", "Μήδεια", "Ηρακλείδαι", "Ιππόλυτος", "Εκάβη", "Ικέτιδες", "Ηρακλής μαινόμενος", "Τρωάδες", "Ιφιγένεια η εν Ταύροις", "Ηλέκτρα", "Ελένη"...

Ο Αριστοφάνης είναι ο μεγάλος δημιουργός της αρχαίας ελληνικής κωμωδίας, ένας άνθρωπος που με ποιητική χάρη, με εντυπωσιακή ελευθεροστομία και με κριτική διάθεση σατίρισε τα κακώς κείμενα του τόπου του και της εποχής του. Μολονότι αντλεί τα θέματά του από τα συγχρονικά του δεδομένα, έχει πιάσει τη διαχρονικότητα των ανθρώπινων προβλημάτων. Από το πλούσιο έργο του μας σώζονται έντεκα κωμωδίες: "Θεσμοφοριάζουσαι", "Αχαρνής", "Ιππής", "Νεφέλαι", "Σφήκες", "Ειρήνη", "Όρνιθες", "Λυσιστράτη", "Βάτραχοι", "Εκκλησιάζουσαι", "Πλούτος".