Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Ο ποιητής Θεοχάρης Παπαδόπουλος, παρά το σχετικά νεαρό της ηλικίας του, αριθμεί πλέον στο ενεργητικό του έξι ποιητικές συλλογές, έχοντας διαμορφώσει από τη δεύτερη κιόλας συλλογή του, το προσωπικό ύφος μιας ολιγόστιχης, λιτής ποιητικής γραφής, άμεσα κατανοητής, αλλά και ικανής μέσα στην απλότητά της να εντυπωσιάζει, να συναρπάζει και να συγκινεί, όπως είναι το καθήκον κάθε ευδόκιμης ποιητικής κατάθεσης, που οφείλει να έχει τη δυνατότητα να ακτινογραφεί με λόγο μεστό τις ζοφερές πτυχώσεις της πεζής όσο και πνιγηρής καθημερινότητάς μας.

Ο ποιητής Θεοχάρης Παπαδόπουλος, παρά το σχετικά νεαρό της ηλικίας του, αριθμεί πλέον στο ενεργητικό του έξι ποιητικές συλλογές, έχοντας διαμορφώσει από τη δεύτερη κιόλας συλλογή του, το προσωπικό ύφος μιας ολιγόστιχης, λιτής ποιητικής γραφής, άμεσα κατανοητής, αλλά και ικανής μέσα στην απλότητά της να εντυπωσιάζει, να συναρπάζει και να συγκινεί, όπως είναι το καθήκον κάθε ευδόκιμης ποιητικής κατάθεσης, που οφείλει να έχει τη δυνατότητα να ακτινογραφεί με λόγο μεστό τις ζοφερές πτυχώσεις της πεζής όσο και πνιγηρής καθημερινότητάς μας.

Η "Ρητορική ένδεια" γεννήθηκε από την ανάγκη μου να μιλήσω, να πω όσα αισθανόμουν πως πυρπολούσαν το κεφάλι μου από παιδί. Η ειρωνεία είναι ότι ποτέ δεν είχα ευφράδεια, δεινότητα ρητορική. Απέναντι στο στόμφο και τη ρητορεία των άλλων έστεκα σιωπηλά αμήχανη. Με αφόπλιζε η ικανότητα κάποιων ανθρώπων να προβάλλουν τα θέλω τους, να απαιτούν την προσοχή των γύρω τους, να ελίσσονται με εκπληκτική μαεστρία. Με δυσκόλευε η τέχνη της επικοινωνίας. Ίσως γι’ αυτό στράφηκα στην ποίηση. Για να βρω λόγια να μιλήσω την πέτρα που είχα μέσα μου. Δεν ξέρω αν το κατάφερα. Εξακολουθώ να αισθά...

Η "Ρητορική ένδεια" γεννήθηκε από την ανάγκη μου να μιλήσω, να πω όσα αισθανόμουν πως πυρπολούσαν το κεφάλι μου από παιδί. Η ειρωνεία είναι ότι ποτέ δεν είχα ευφράδεια, δεινότητα ρητορική. Απέναντι στο στόμφο και τη ρητορεία των άλλων έστεκα σιωπηλά αμήχανη. Με αφόπλιζε η ικανότητα κάποιων ανθρώπων να προβάλλουν τα θέλω τους, να απαιτούν την προσοχή των γύρω τους, να ελίσσονται με εκπληκτική μαεστρία. Με δυσκόλευε η τέχνη της επικοινωνίας. Ίσως γι’ αυτό στράφηκα στην ποίηση. Για να βρω λόγια να μιλήσω την πέτρα που είχα μέσα μου. Δεν ξέρω αν το κατάφερα. Εξακολουθώ να αισθά...

Μέσα σε ένα σκοτεινό δωμάτιο κλεισμένη, μοναδικό φως η ελπίδα μου, εσύ. Μέσα σε ένα πέλαγος χαμένη, μοναδική σωτηρία μου ένα καΐκι, η αγκαλιά σου. Μέσα σε ένα λαβύρινθο χωμένη, μοναδική διέξοδος το δικό σου νήμα. Μέσα σε μια άβυσσο βυθισμένη, μοναδική φυγή η σκέψη μου για σένα

Μέσα σε ένα σκοτεινό δωμάτιο κλεισμένη, μοναδικό φως η ελπίδα μου, εσύ. Μέσα σε ένα πέλαγος χαμένη, μοναδική σωτηρία μου ένα καΐκι, η αγκαλιά σου. Μέσα σε ένα λαβύρινθο χωμένη, μοναδική διέξοδος το δικό σου νήμα. Μέσα σε μια άβυσσο βυθισμένη, μοναδική φυγή η σκέψη μου για σένα

Ο Μισέλ Ντεγκύ έχει διπλή υπόσταση. Από τη μια μεριά, ο ποιητής αυτοαποκαλείται ως "συγγραφέας ποιημάτων" (ή κατασκευαστής ποιημάτων ή μορφο-ποιητής σύμφωνα με τη δική μας πρόσληψη και ορολογία)· από την άλλη διερευνά τι μπορεί να είναι σήμερα μια "ποίηση στοχαστική", μια "ποίηση φιλοσοφική και όχι φιλοσοφίζουσα ή φιλοσοφοποιημένη", μια "ποίηση αφαιρετική", δηλαδή ένας ποιητής της σκέψης. Επιπλέον, σε αυτή την ιδιότυπη τροχιά, η παρουσία της αρχαίας ελληνικής φιλοσοφίας είναι πολλαπλά παρούσα εφόσον καλεί: oxymorisons les paradoxes (να καλλιεργήσουμε τα παράδοξα με τη βοήθε...

Αυτή η μορφή του θεατρικού έργου "Σπαράγγια με φτερά" αποτελεί την τελευταία και πιο αφαιρετική μιας μακράς σειράς σχεδίων, δοκιμών και αναγνώσεων. Το έργο έφτασε, αρκετές φορές, πολύ κοντά στο να γίνει παράσταση -που ήταν κι ο αρχικός σκοπός του-, μεταφράστηκε στα αγγλικά, παρουσιάστηκε σε αναλόγιο στο Λονδίνο, άλλαξε τέλος, άλλαξε ακόμη και το όνομα του ήρωα. Ευχαριστώ όλους όσους με βοήθησαν στην έρευνα και την επεξεργασία, κυρίως γιατί είχα την τύχη να τους γνωρίσω.

Αυτή η μορφή του θεατρικού έργου "Σπαράγγια με φτερά" αποτελεί την τελευταία και πιο αφαιρετική μιας μακράς σειράς σχεδίων, δοκιμών και αναγνώσεων. Το έργο έφτασε, αρκετές φορές, πολύ κοντά στο να γίνει παράσταση -που ήταν κι ο αρχικός σκοπός του-, μεταφράστηκε στα αγγλικά, παρουσιάστηκε σε αναλόγιο στο Λονδίνο, άλλαξε τέλος, άλλαξε ακόμη και το όνομα του ήρωα. Ευχαριστώ όλους όσους με βοήθησαν στην έρευνα και την επεξεργασία, κυρίως γιατί είχα την τύχη να τους γνωρίσω.

Τελειομανής, σχολαστικός, ιδιότροπος, λάτρης της λεπτομέρειας και πολλοί ακόμη είναι οι επιθετικοί προσδιορισμοί που έχουν συνοδέψει κατά καιρούς το έργο του Στάνλεϊ Κιούμπρικ. Πρόκειται πραγματικά για έναν εμβληματικό καλλιτέχνη που μέσα από τις ταινίες του κατάφερε να διευρύνει τα όρια της έβδομης τέχνης, όσο ελάχιστοι. Από αντιπολεμικά αριστουργήματα ("Σταυροί στο Μέτωπο"), μέχρι επιστημονική φαντασία ("2001: Η Οδύσσεια του Διαστήματος") και από πολιτική σάτιρα ("Dr. Strangelove", μέχρι θρίλερ ("Η Λάμψη") και ταινίες εποχής ("Barry Lyndon"). Κάθε ταινία του Αμερικανού...

Ο Ντενί Εμορίν προτείνει την αγάπη ως μόνο δρόμο του βίου, και ως μόνη επιλογή την ακραία, την ολική ένωση των ψυχών, για να αντιμετωπιστεί τόσο ο ταραγμένος κόσμος μας όσο και ο διχασμός του ανάμεσα στη Δύση και την Ανατολή (λόγω της καταγωγής του από τη Ρωσία, όπου και γι' αυτή την ίδια τη χώρα το δίλημμα παραμένει εξίσου ανοιχτό). Παρόλο το ξεπέρασμα του διχασμού από τη δύναμη της αγάπης, αυτή η επίμονη αφοσίωσή του δεν είναι χωρίς θυσίες, τρικυμίες και αναστατώσεις, που σχεδόν αποφεύγει να τις αναφέρει ρητά, αλλά αυτές είναι εκεί και τις υποπτεύεται να δρουν υπόκωφα και...

Στην αποβάθρα Ένας σταθμός. Το τρένο έχει καθυστέρηση. Οι ταξιδιώτες εκνευρίζονται. Ένας παράξενος τύπος, ο Μάρεκ, πλησιάζει μια κοπέλα, τη Λορ. Τι ακριβώς περιμένει από εκείνη; Μετά τη μάχη Τρεις φαντάροι διαπληκτίζονται μετά τη μάχη. Δεν έχουν τίποτα να φάνε. Τι πρέπει να κάνουν; Ξαφνικά, ο ένας απ’ αυτούς έχει μια παράξενη ιδέα...

Στην αποβάθρα Ένας σταθμός. Το τρένο έχει καθυστέρηση. Οι ταξιδιώτες εκνευρίζονται. Ένας παράξενος τύπος, ο Μάρεκ, πλησιάζει μια κοπέλα, τη Λορ. Τι ακριβώς περιμένει από εκείνη; Μετά τη μάχη Τρεις φαντάροι διαπληκτίζονται μετά τη μάχη. Δεν έχουν τίποτα να φάνε. Τι πρέπει να κάνουν; Ξαφνικά, ο ένας απ’ αυτούς έχει μια παράξενη ιδέα...

Ο Γιώργος, αξιαγάπητο στέλεχος σε διαφημιστική εταιρεία, πεθαίνει σε δυστύχημα αφήνοντας στη μέση όλες τις δουλειές που είχε αναλάβει ενώ "παίρνει" μαζί του τα αρχεία που κρατούσε. Οι αγαπημένοι του συνάδελφοι και φίλοι και η Προϊσταμένη του, θρηνούν για την απώλεια μέχρι που συνειδητοποιούν ότι χωρίς αυτόν είναι αδύνατον να πάρουν το πολυπόθητο bonus της χρονιάς. Τι θα κάνουν για να σώσουν την κατάσταση; Μέχρι πού μπορούν να φτάσουν για να βρουν μια λύση; Μια κωμωδία για τον σουρεαλισμό αλλά και για το σκληρό πρόσωπο της εργασιακής πραγματικότητας, γεμάτη ξένες λέξεις.

Στου Πικιώνη καλντερίμι, Χρυσομάλλικο αγρίμι, Μες σε στέρνα κολυμπά. Μπρος στο δίστρατο διαβάτης, Δυο φυγών του ζευγολάτης, Κοντοστέκει… και γελά! «Ποια χαρά σε λούζει, φως μού, Που να σε φιλούσ’ ο νιος μου Και να παίζατε γυμνά» «Ξένε, έχω και για σένα, Που ‘χεις χρόνια καμωμένα Περιουσία βασιλιά… Χτες το βράδυ στο ξωκλήσσι, Σαν κερήθρα σε μελίσσι, Στριμωχτήκανε πολλοί

Στου Πικιώνη καλντερίμι, Χρυσομάλλικο αγρίμι, Μες σε στέρνα κολυμπά. Μπρος στο δίστρατο διαβάτης, Δυο φυγών του ζευγολάτης, Κοντοστέκει... και γελά! "Ποια χαρά σε λούζει, φως μού, Που να σε φιλούσ’ ο νιος μου Και να παίζατε γυμνά" "Ξένε, έχω και για σένα, Που ‘χεις χρόνια καμωμένα Περιουσία βασιλιά... Χτες το βράδυ στο ξωκλήσσι, Σαν κερήθρα σε μελίσσι, Στριμωχτήκανε πολλοί

Τα "99 Μικρά" αποτελούν μια επιλογή από τα βιβλία μου "Τα μικρά" (Κάκτος 1996) και "Τα μικρά β'" (Εξάντας 2004), τα οποία συνοδεύτηκαν από εξαίσια σχέδια της Μαρίας Γενιτσαρίου. Οι εκατόν ενενήντα τέσσερις σελίδες των δύο βιβλίων έγιναν σαράντα έξι και τα τετρακόσια ογδόντα Μικρά έγιναν, όπως λέει και ο τίτλος τους, ενενήντα εννέα. Η έκδοση αυτή τόσο σε έντυπη όσο και σε ηλεκτρονική μορφή, είναι αποτέλεσμα πρότασης των εκδόσεων Vakxikon.gr, την οποία με χαρά αποδέχθηκα, μπαίνοντας κι εγώ σταδιακά στις νέες τεχνολογίες, δίχως να αποχωρίζομαι την πολυαγαπημένη μυρωδιά του...

Τα "99 Μικρά" αποτελούν μια επιλογή από τα βιβλία μου "Τα μικρά" (Κάκτος 1996) και "Τα μικρά β'" (Εξάντας 2004), τα οποία συνοδεύτηκαν από εξαίσια σχέδια της Μαρίας Γενιτσαρίου. Οι εκατόν ενενήντα τέσσερις σελίδες των δύο βιβλίων έγιναν σαράντα έξι και τα τετρακόσια ογδόντα Μικρά έγιναν, όπως λέει και ο τίτλος τους, ενενήντα εννέα. Η έκδοση αυτή τόσο σε έντυπη όσο και σε ηλεκτρονική μορφή, είναι αποτέλεσμα πρότασης των εκδόσεων Vakxikon.gr, την οποία με χαρά αποδέχθηκα, μπαίνοντας κι εγώ σταδιακά στις νέες τεχνολογίες, δίχως να αποχωρίζομαι την πολυαγαπημένη μυρωδιά του...

Η Ιστορία της ποίησης είναι γεμάτη με παραδείγματα αποκηρυγμένων ποιημάτων. Νεανικές αδεξιότητες, συναισθηματικές εκτροπές, ιδεολογικές αστοχίες… υπάρχουν χίλιοι δυο λόγοι για τους οποίους ένας ποιητής που ενδιαφέρεται για την εικόνα του έργου του μπορεί να οδηγηθεί στην αποκήρυξη ορισμένων συνθέσεών του. [...] Γιώργος Μπλάνας

Η Ιστορία της ποίησης είναι γεμάτη με παραδείγματα αποκηρυγμένων ποιημάτων. Νεανικές αδεξιότητες, συναισθηματικές εκτροπές, ιδεολογικές αστοχίες… υπάρχουν χίλιοι δυο λόγοι για τους οποίους ένας ποιητής που ενδιαφέρεται για την εικόνα του έργου του μπορεί να οδηγηθεί στην αποκήρυξη ορισμένων συνθέσεών του. [...] Γιώργος Μπλάνας