Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

"Το χρώμα του γαλάζιου υάκινθου" επανεκδίδεται τριάντα χρόνια μετά την πρώτη του έκδοση (εκδ. Καστανιώτη). Έτυχε τότε τιμητικής διάκρισης από το Υπουργείο Παιδείας και Πολιτισμού της Κύπρου. Από ορισμένους μελετητές κατατάσσεται στα σημαντικότερα βιβλία της Κυπριακής Λογοτεχνίας. Σε κλίμα μαγικού ρεαλισμού απεικονίζεται η τοιχογραφία μιας εποχής και καταγράφονται τα αίτια και αιτιατά ενός τρελού ορυμαγδού που σημάδεψε ανεξίτηλα το νησί. Αιτία ένα εγχώριο κουτόχορτο τρέλας και τυφλότητας. Συνεπαίρνει ανθρώπους, πολιτικούς, αυτόκλητους οπλαρχηγούς. Μεγαλοπαπάδες τελούν με ευλ...

Αυτή η συλλογή διηγημάτων ακτινογραφεί με συγκινητικό τρόπο την κυπριακή ψυχή, τη φορτισμένη από την εισβολή και την κατοχή και τα "εμφύλια" πάθη. Τα δεκαοκτώ διηγήματα της συλλογής, σε δυο ενότητες, έχουν να κάνουν με επιχώρια άλγη και άγη από τη μια, αλλά και τη διεισδυτική ψυχογραφία του σύγχρονου ανθρώπου. Η προσωπική γραφή, συχνά αντιρρητική και "προκλητική", διαπερνά το έργο και κατορθώνει με την ιδιάζουσα γλώσσα, το ύφος, το χιούμορ, την ειρωνεία, και ιδιαίτερα τον σαρκασμό και τον αυτοσαρκασμό να αναδεικνύει το λογοτεχνικά μείζον, αποσπώντας το από το απλό, το κ...

[...] Κρίνοντας κανείς από την απαλότητα με την οποία δυο σύννεφα σμίγουν φευγαλέα, πέφτουν το ένα πάνω στ' άλλο και, μετά χωρίζουν. Η σύγκρουσή τους ενίοτε γεννά βροντές, αστροπελέκια.. Αυτές οι κινήσεις τους! Ένας ελκτικός στροβιλισμός που ξυπνούσε μέσα μας περιδινήσεις λαγνείας. Ξεκολλούσε αθηρωματικές πλάκες λησμονιάς. Νεανίζαμε ασυστόλως, όπως εκείνοι. Σε κάποια στιγμή η νεαρότερη της τετράδας, η Μάσια, βρέθηκε στην αγκαλιά μου περιστρεφόμενη, από τις δικές της φυγόκεντρες εξάψεις. Μ' έπιασε στα πράσα. Ίσως επειδή κοιτούσα επιμόνως τα μάτια της· ζαλισμένος. Μάτια μιας...

Ένα μωρό καίγεται μέσα σ' ένα αυτοκίνητο κι ένας έρωτας "καίγεται" επίσης στους δρόμους της Ρώμης, ανάμεσα στους πίνακες του Γκόγια και σε μια μίνι φουστίτσα... Μια πέτρινη σημαία ντροπής πάνω στον Πενταδάκτυλο και δυο "πονεμένα, σαλεμένα μυαλά" κάτω στη Λευκωσία, να προσπαθούν να ξεκολλήσουν από το κορμί (ποιανού άραγε;) "το δηλητηριώδες πουκάμισο του Νέσσου"... Δυο πόδια που κρύβονται από ντροπή κάτω από τον καναπέ και δυο πόδια ανύπαρκτα κάτω από τα σεντόνια του νοσοκομείου... Ο έρωτας μιας αγελάδας στις σιτοκαλαμιές και ο έρωτας ενός εφήβου στην κουφάλα μιας ελιάς μέσα...

Δεν μπορούσα να της αρνηθώ, με είχε προειδοποιήσει. Αλλά πάντα επεφύλασσε εκπλήξεις η Αθηνά. Σαν κάτι από χέλι του γλυκού νερού να υπήρχε στο κύτταρό της - ξεγλιστρούσε φεύγοντας, γλιστρούσε όταν ερχόταν. Ναϊάς μέχρι τέλους η αγαπημένη ξαδέρφη μου. Κι είχε μιαν ικανότητα ειδική να ενσταλάζει τη ζωντάνια της και στους πιο καταπτοημένους, όπως ήμουν εγώ εκείνη την εποχή. Σ' αυτούς που αγαπούσε. Κι εμένα μ' αγαπούσε πιστεύω. Σ' αντίθεση μ' εκείνους που δεν τους ήθελε κι έχυνε μέσα τους μεγάλους κόμπους μαρασμού, τους εξολόθρευε χωρίς να το παίρνουν χαμπάρι. Απλώς θεωρούσαν πως...