Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Θύμιζε το πρόσωπο του Αγίου Σεβαστιανού. Λίγο γερμένο προς τον ένα ώμο, τα χείλη πρησμένα και σχεδόν άσπρα, τα μάτια γυάλινα καθηλωμένα σε θρήνο και ένα κόκκινο πανωκάλυμμα τραβηγμένο προς τα πίσω. Περπατούσε στην άκρη ενός σκιερού δρόμου της περιφέρειας του Γκβάλιορ και έχοντας αντιληφθεί πώς κάποια στιγμή τον πρόσεξα μας παρακολουθούσε τώρα με ένα λυπημένο χαμόγελο. Ήταν ντυμένος με τα συνηθισμένα άσπρα κουρέλια. Την ίδια στιγμή γύρω του, κατά μήκος εκείνου του δρόμου της περιφέρειας (εάν περιφέρεια και κέντρο έχουν κανένα νόημα στις Ινδικές πόλεις), η συνηθισμένη θλιβ...

Κουρσάρικα γραπτά Ένα ημερολόγιο σχεδόν πολιτικό, πολιτιστικό, λογοτεχνικό, χρονογραφικό. Η δημοσιογραφική θητεία σαν τρόπος επίθεσης και ερμηνείας της πραγματικότητας του καιρού μας. Αιρετικός εμπειρισμός Από τα πιο τυπικά και πειστικά προϊόντα της δεύτερης φάσης της εργασίας του Παζολίνι, που κυριαρχείται με ιδιαίτερο τρόπο από την εντατικοποιημένη κινηματογραφική δραστηριότητα και το θεωρητικό στοχασμό πάνω στον κινηματογράφο και τη γλώσσα του.

Ο κινηματογράφος, σαν γραπτή γλώσσα της πραγματικότητας, έχει ενδεχομένως (κι αυτό θα φανεί καλύτερα στο μέλλον) την ίδια επαναστατική σημασία που είχε στο παρελθόν η "ανακάλυψη της γραφής". Η γραφή έδειξε πάνω απ' όλα στον άνθρωπο, τι ήταν η προφορική του γλώσσα. Αυτό ήταν σίγουρα το πρώτο βήμα της νέας πολιτισμικής συνείδησης του ανθρώπου που γεννήθηκε από την ανακάλυψη του αλφάβητου: η συνείδηση της προφορικής γλώσσας, ή με δυο λόγια, η συνείδηση της γλώσσας. Τις ίδιες επαναστατικές διαδικασίες που η γραπτή γλώσσα επέφερε σε σχέση με την προφορική, θα επιφέρει κι ο κινημ...

Το βιβλίο αρχίζει να γράφεται το 1950 και εκδίδεται το 1955. Είναι η πρώτη μεγάλη συγγραφική επιτυχία του Παζολίνι. Γραμμένο όλο σε ρομανέσκο και γεμάτο από γλωσσικούς ιδιωματισμούς που χρησιμοποιεί ο υπόκοσμος, αναστάτωσε τη φιλολογική ζωή της Ιταλίας του ’55 με την ωμότητα του θέματος και το γλωσσικό πειραματισμό της μεταφοράς κι αναδημιουργίας της γλώσσας ενός λούμπεν προλεταριάτου, που ποτέ πριν δεν είχε κοιταχτεί με μάτι τόσο παρατηρητικό, χωρίς καμιά διάθεση να καλυφθεί η σκληρή αλήθεια της διήγησης. Η αγάπη, ο οίκτος, η τρυφερότητα και η τέχνη που κρατούν ενωμένα τα...

«Το 1965 αρρώστησα για πρώτη και μοναδική φορά στη ζωή μου: ένα έλκος αρκετά σοβαρό που με κράτησε στο κρεβάτι για ένα μήνα. Κατά τη διάρκεια της ανάρρωσής μου διάβασα Πλάτωνα και ήταν αυτό που μου δημιούργησε την επιθυμία να διατυπώσω την άποψή μου μέσα από χαρακτήρες. »Εξάλλου τότε είχα μόλις ολοκληρώσει τον πρώτο κύκλο της ποιητικής μου δουλειάς και δεν έγραφα πλέον έμμετρους στίχους. Καθώς αυτές οι τραγωδίες είναι γραμμένες σε έμμετρους στίχους, ίσως είχα την ανάγκη μιας πρόφασης, για να εκφραστώ μέσα από χαρακτήρες που έρχονται σε αντιπαράθεση, φανταστικά πρόσωπα που...

Έκδοση που έγινε με την ευκαιρία της εκδήλωσης Pier Paolo Pasolini - "...με τα όπλα της ποίησης...", η οποία πραγματοποιήθηκε στην Αθήνα, στο Γαλλικό Ινστιτούτο (9-25 Μαΐου 1994) και στη Θεσσαλονίκη, στον Κινηματογράφο "Έσπερος" (13-19 Μαΐου 1994) στα πλαίσια των δραστηριοτήτων του Οργανισμού Πολιτιστικής Πρωτεύουσας της Ευρώπης "Θεσσαλονίκη 1997". Η μονογραφία περιλαμβάνει αναλύσεις του κινηματογραφικού έργου του Pasolini από μελετητές, γραπτά του ιδίου -μαζί με τρία ποιήματά του για την Κάλλας, στα ιταλικά και σε μτφρ. Παν. Χρ. Χατζηγάκη-, συνεντεύξεις του, μια συζήτηση μ...

Μονογραφία που εκδόθηκε με την ευκαιρία της αναδρομής στο έργο του Luchino Visconti από το Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης, που πραγματοποιήθηκε στη Θεσσαλονίκη από 23 έως 29 Μαρτίου 2001 στον κινηματογράφο Ολύμπιον Renault - Παύλος Ζάννας και στην Αθήνα από 30 Μαρτίου έως 5 Απριλίου 2001στον κινηματογράφο Απόλλων Renault για να τιμηθούν τα 25 χρόνια από το θάνατο του Ιταλού δημιουργού. Ο τόμος περιλαμβάνει προσωπικά κείμενα και συνεντεύξεις του Visconti, μελέτες για το έργο του, φωτογραφικό υλικό, φιλμογραφία με σχόλια, ζενερίκ και συνόψεις. Αναλυτικά περιέχονται...

Το 1961, μαζί με τον Αλμπέρτο Μοράβια και την Έλσα Μοράντε, ο Πιερ Πάολο Παζολίνι πηγαίνει για πρώτη φορά στην Ινδία. Οι συγκινήσεις και τα συναισθήματα που νιώθει είναι τόσο έντονα, ώστε τον ωθούν να γράψει αυτές τις σελίδες, ένα εντόνως λυρικό ταξιδιωτικό ημερολόγιο που με το πέρασμα του χρόνου μετατράπηκε σε ένα "καλτ" βιβλίο. Ο Παζολίνι, με σοβαρότητα και περιέργεια, μετακινείται στη χαοτική και γοητευτική πραγματικότητα της ινδικής χερσονήσου παρατηρώντας τις κινήσεις και τις χειρονομίες του κόσμου, ακολουθώντας τα χρώματα των τοπίων και κυρίως το άρωμα της ζωής, ένα...

Ο κινηματογράφος διανύει ήδη τον δεύτερο αιώνα της προσφοράς του στην ανθρωπότητα. Όταν βρισκόταν ακόμα στα πρώτα του βήματα, τότε που κανένας δεν τον λογάριαζε σαν τέχνη, ο Μελιές, έκπληκτος, είδε να μεταμορφώνεται μια παρισινή άμαξα σε νεκροφόρα. Ένα σκάλωμα της μηχανής λήψης τού γέννησε την ιδέα των κινηματογραφικών τρικ. Αυτό ήταν και η αρχή του μοντάζ, έννοια άγνωστη, τότε. Η φιλμική δράση δεν ταυτίζεται με τον φυσικό χρόνο. Δύο δεκαετίες αργότερα θα έρθει η δαιμόνια παρέα των Κουλέσοφ, Αϊζενστάιν, Βερτόφ, να ανακαλύψει ξανά τον κινηματογράφο· ως τέχνη αυτή τη φορά. Ω...

Die griechischen Mythen haben schon immer eine besondere Anziehungskraft auf die internationale Kunst ausgeubt, besonders auf die darstellenden Kunste wie das Theater und der Film. In den Mythen sind die grossten Angste und Existenzfragen des Menschen, in Bezug auf seine Herkunft und seinen Lebensweg, enthalten. Da die Mythologie schon immer in gewisserWeise archetypische und symbolische Funktion hatte, konnte sich die Filmkunst der Anziehungskraft der mythischen Helden und Gotter, ihrer Heldentaten und dem Versuch des Menschen, die Natur zu unterwerfen und sein Schicksal z...

Αν ο Παζολίνι έφτανε αυτό το φθινόπωρο του 2004 στα μέρη μας, θα 'ταν 82 ετών. Γεννήθηκε στη Μπολώνια το 1922. Βρέθηκε δολοφονημένος στην Όστια την Κυριακή 2 Νοεμβρίου του 1975. Ήταν 53 ετών. Εκεί, σ' ένα τοπίο όπως στις ταινίες του, στήθηκε το βιαστικό σκηνικό του τέλους. Οι εφημερίδες που κυκλοφόρησαν το πρωί της Δευτέρας μιλούσαν για τις λεπτομέρειες. Από την εποχή της στυγνής εκτέλεσης στη Γρανάδα του Λόρκα είχε να ζήσει ο κόσμος μια παρόμοια αρχαία σκηνή θανάτου. Ξέρω πώς θα έφτανε σήμερα εδώ ο Παζολίνι -φορώντας καμπαρτίνα. Κρατώντας ένα μπαστούνι για να ισορροπεί...

Πιο γνωστός στην Ελλάδα ως σκηνοθέτης, ο Pier Paolo Pasolini έγραψε και συναρπαστική ποίηση. Πραγματεύεται τα πολιτικά, κοινωνικά και περιβαλλοντολογικά προβλήματα της εποχής μας κατά έναν τρόπο που καυτηριάζει πολλές εδραιωμένες παραδοχές και προτείνει στον αναγνώστη (που έχει τη διάθεση να συζητήσει" μαζί του) μιαν άλλη άποψη από εκείνη που έχει συνηθίσει να πιστεύει. Η αίσθηση και η σκέψη του ποιητή είναι σα μια καλά ακονισμένη λεπίδα που σκίζει πεποιθήσεις και συνθήκες και προχωρά πολύ βαθιά. Μια ποίηση, σίγουρα, που δεν ταιριάζει σε όσους είναι ικανοποιημένοι από τον κ...

Oι ταινίες που γύρισε ο Πιέρ Πάολο Παζολίνι με βάση τους δύο πασίγνωστους ελληνικούς μύθους είναι από τα ποιητικότερα και τα πλέον συζητημένα έργα του μεγάλου Ιταλού σκηνοθέτη-συγγραφέα. Αντιτάσσοντας τη δική του αρχαϊκή Ελλάδα στην κλασικίζουσα εικονογράφηση που προτιμούσε και εξακολουθεί να προτιμά (πλην Κακογιάννη) ο διεθνής κινηματογράφος, και αντιμετωπίζοντας την κυκλική πορεία της ζωής σε μόνιμη αντιπαράθεση με μια γραμμική αντίληψη περί ιστορίας, ο Παζολίνι δίνει σ' αυτά τα δύο σενάρια τον καλύτερό του εαυτό, μην κρύβοντας τη νοσταλγία του για τις αξίες ενός αγροτικο...

Τα πρώτα δύο μέρη της τριλογίας, "Τα παιδιά της ζωής" (1955, "Ragazzi di vita"), γραμμένο σε ένα μίγμα Ιταλικών και διαλέκτων της Ρώμης, και "Μία βίαιη ζωή" (1959, "Una vita violenta"), καθιέρωσαν τον Παζολίνι ως συγγραφέα. Σε αυτά τα έργα αποτύπωσε με μία νεορεαλιστική προσέγγιση τη ζωή του προλεταριάτου και την αφύπνιση της κοινωνικής συνείδησης. Όταν πρωτοεκδόθηκε το έργο "Τα παιδιά της ζωής" κατηγορήθηκε για αισχρότητα και κατασχέθηκε από την αστυνομία κατόπιν εντολής του Πρωθυπουργού Antonio Segni.

Το καλοκαίρι του 1959, ο Πιέρ Πάολο Παζολίνι ταξίδεψε στις ακτές της Ιταλίας οδηγώντας ένα Fiat Millecento. Το ταξιδιωτικό ημερολόγιο με τίτλο "Το μακρύ ταξίδι της άμμου" δημοσιεύτηκε σε τρεις συνέχεις στο περιοδικό Successo. Τριάντα χρόνια μετά τον θάνατο του δημιουργού, ο φωτογράφος Φιλίπ Σεκλιέ ανασυνθέτει, μέσα από ασπρόμαυρες φωτογραφίες, το ταξίδι του Παζολίνι. Ο παρών τόμος παρουσιάζει για πρώτη φορά το "Μακρύ ταξίδι της άμμου" στην πλήρη μορφή του, συμπεριλαμβανομένων πολλών αδημοσίευτων αποσπασμάτων και συνοδεύεται από το αρχικό δακτυλογραφημένο κείμενο του Ιταλ...