Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Προσφιλή αναγνώστη, το παρόν βιβλίο δεν αποτελεί ένα ακόμα ιστορικό μυθιστόρημα από τα αρκετά που έχουν γράψει, κυρίως ξένοι συγγραφείς, τιμώντας την ιστορική περίοδο στην οποία πρωταγωνίστησε η προσωπικότητα του Αλέξανδρου. Το παρόν σύγγραμμα αναφέρεται βεβαίως σε εκείνη την περίοδο, αλλά αναδεικνύει τους ανθρώπους που όχι απλώς στάθηκαν δίπλα στον Αλέξανδρο και ενστερνίστηκαν όσο και αυτός το όραμα της μεγάλης Ελλάδας, αλλά και τον επηρέασαν καθοριστικά, τόσο στην προσωπική του ζωή, όσο και στη στρατηγική εκείνου του μεγάλου εγχειρήματος της εκστρατείας. Συγκεκριμένα...

Τι να πρωτοαπαριθμήσω εξ αυτών των πνευματικών αγαθών που προσφέραμε απλόχερα στους βάρβαρους λαούς της Ανατολίας; Την αρχιτεκτονική; Την γλυπτική; Την ζωγραφική; Την τέχνη του λόγου; Την μουσική; Το θέατρο και την υποκριτική ή την βαθύτερη σκέψη της ελληνικής φιλοσοφίας;

Η μικροαστική τάξη είναι η κοινωνικοοικονομική τάξη, στην οποία ανήκουν οι περισσότεροι από εμάς. Αποτελούμαστε από ετερογενή κοινωνικά στρώματα που προήλθαν από τους παραδοσιακούς τρόπους παραγωγής και κατανάλωσης αγαθών και από νέα στρώματα που δημιούργησε η ανάπτυξη της τεχνολογίας και η ικανοποίηση των πολλαπλασιαζόμενων αναγκών μας. Η ένωση των διαφορετικών αυτών στρωμάτων είναι φτιαγμένη από αρνήσεις και αντιφάσεις. Δεν είμαστε ούτε πλούσιοι, ούτε φτωχοί, αλλά είμαστε περισσότεροι κι από τους μεν και από τους δε. Ορίζουμε το 72,8% της αγοράς, η οποία αποτελείται από μ...

Το βέβαιο είναι, ότι όλα όσα παραθέτονται σ` αυτό το βιβλίο δεν σχετίζονται και δεν λαμβάνουν υπόψη τους, την εναπόθεση των ελπίδων μας για ανεύρεση εργασίας σε κανέναν περιστασιακά ή μόνιμα γνωστό μας πολιτικό παράγοντα ο οποίος θα μας υποσχεθεί πως ''θα κάνει ό,τι μπορεί...'', ''Πρέπει να περιμένουμε....'', ''Θα προκηρυχτούν κάτι συμβάσεις ορισμένου χρόνου στο δημόσιο μετά τις εκλογές...'' και κάτι τέτοιες γλυκανάλατες υποσχέσεις που δεν οδηγούν παρά στο μονιμότερο του προσωρινού μιας ατέρμονης απραγίας. Εξ άλλου η ελπίδα πως ''κάτι θα γίνει'', ''κάτι θ` αλλάξει, ας π...

Αμήχανος, αποσπασματικός, ανεπιβεβαίωτος ακόμη ο συγγραφέας, προσπαθεί να σφυρηλατήσει το δικό του πρόσωπο και να αρθρώσει το δικό του λόγο μέσα στην αγωνία και την πολυσημία του καιρού του. Θεμιτά αντιηρωικός, το αντίθετο θα ήταν παρακινδυνευμένο, προσλαμβάνει τους ερεθισμούς του καθημερινού γίγνεσθαι και τους μεταπλάθει μέσα απ' τα δικά του φίλτρα, αυτοερμηνευόμενος και αυτοπροσδιοριζόμενος συγχρόνως, χάρη σ' αυτή την διπλή κίνηση-διεργασία. Ορίζοντες κλειστοί, τόνοι υπόκωφοι, εσωτερική περιδίνηση των ηρώων χωρίς ανταπόκριση και διέξοδο, βιβρώσκουσα αδυναμία να κυ...

Υποθέτω τέσσερεις λόγους για τους οποίους οι αρμόδιοι ανεύθυνο-υπεύθυνοι κρατικοί και θρησκευτικοί ''λειτουργοί'', δημοσιογράφοι και άλλοι ιθύνοντες, δεν απαντούν στις επιστολές μου: Α) Γράφω ανοησίες ανάξιες να απαντηθούν. Β) Δεν γράφω ανοησίες αλλά οι παραλήπτες της επιστολής θεωρούν ότι το θέμα και το περιεχόμενό της, δεν εμπίπτει στην εξ αντικειμένου αρμοδιότητα του φορέα τους και συνεπώς δεν έχουν υποχρέωση να μου απαντήσουν. Γ) Δεν απαντούν γιατί απλά δεν γνωρίζουν τι να απαντήσουν στα αναλυτικά και τεκμηριωμένα επιχειρήματα που περιέχουν οι επιστολές τα οποία κ...

Ο Αριστοτέλης στα "Ηθικά Νικομάχεια" αναφέρει ότι η επικοινωνία και οι φιλικές ανθρώπινες σχέσεις είναι αναγκαίες προϋποθέσεις της ευδαιμονίας. Ο Πλάτωνας στους "Νόμους" ασχολείται με τις εξωτερικές σχέσεις και εκφράζει τις απόψεις του για τον τρόπο παγίωσης των καλών σχέσεων μεταξύ των πολιτειών. Ο Θουκυδίδης στον "Επιτάφιο" αναφέρει ότι "...δεν είμαστε φιλύποπτοι στις σχέσεις των καθημερινών μας επικοινωνιών". Οι δημόσιες συζητήσεις στην αγορά αποτελούσαν φορέα επηρεασμού της κοινής γνώμης, εφόσον σκόπευαν στη μετάδοση απόψεων και τη δημιουργία εντυπώσεων στου...

Τους γνωρίζω από τότε που ήταν παιδιά και τρέχανε ιδρωμένα στα δασύλλια της Μίεζας παίζοντας πόλεμο με ψεύτικα όπλα", αναπόλησε ο Μέμνων. "Εσύ είσαι συναισθηματικά δεμένος μαζί τους", είπε ο Ομάρης, "πώς θα τους αντιμετωπίσεις στη μάχη;". "Ο Μέμνων δε μίλησε. Τον κούραζε να εξηγήσει στον Πέρση ότι οι συγκροτημένες προσωπικότητες έχουν τουλάχιστον ένα χαρακτηριστικό: Τη δύναμη της σκέψης του νου που μπορεί να καθυποτάξει το θυμικό στο οποίο κρύβεται το συναισθηματικό μέρος της ψυχής. "Το βέβαιο είναι ότι δεν θα επηρεασθούν συναισθηματικά όταν θα με αντικρίσουν στη μάχη...

Αμήχανος, αποσπασματικός ανεπιβεβαίωτος ακόμη ο συγγραφέας, προσπαθεί να σφυρηλατήσει το δικό του πρόσωπο και να αρθρώσει το δικό του λόγο μέσα στην αγωνία και την πολυσημία του καιρού του. Τί θα κυοφορηθεί από την προσπάθεια του, τί θα απολεσθεί, τι θα κερδηθεί από την αφομοίωση της παρούσας αδιέξοδης στάσης τους, Άδηλο.

"Τους γνωρίζω από τότε που ήταν παιδιά και τρέχανε ιδρωμένα στα δασύλλια της Μίεζας παίζοντας πόλεμο με ψεύτικα όπλα", αναπόλησε ο Μέμνων. "Πολλά δειλινά μετά το εξαντλητικό πρόγραμμα των μαθημάτων τους, το σκάγανε κι έρχονταν σε μένα. Τους έβαζα να μου απαγγέλλουν στίχους από την Ιλιάδα και την Οδύσσεια και ύστερα τους φίλευα γλυκίσματα από καρυδάτο μελωμένο κριθάλευρο που δεν τους δίνανε ποτέ στο συσσίτιο για να μην παίρνουν βάρος. Τους μάθαινα να μιλάνε περσικά, να χαρτογραφούν και να κατοπτεύουν υποθετικά πεδία μαχών και ν` αγαπάνε τα κορίτσια που τα βλέπανε σπ...

''Τί να πρωτο-απαριθμήσω εξ αυτών των πνευματικών αγαθών που προσφέραμε απλόχερα στους βάρβαρους λαούς της Ανατολίας; Την αρχιτεκτονική; Την γλυπτική; Την ζωγραφική; Την τέχνη του λόγου; Την μουσική; Το θέατρο και την υποκριτική ή την βαθύτερη σκέψη της ελληνικής φιλοσοφίας; Τί να πρωτο-απαριθμήσω από τα αθλητικά αγωνίσματα και τα παίγνια που τους μάθαμε; Από τις επιστημονικές γνώσεις που τους μεταδώσαμε εξηγώντας τους την λογική των φυσικών φαινομένων τα οποία αντιμετώπιζαν με δεισιδαιμονίες και μάγια. Διδάξαμε στους βαρβάρους αστρονομία και γεωμετρία. Τους εξηγήσαμε την ε...

Ο Γκρεκ ο Έλληνας, κατατάσσεται στη Λεγεώνα των Ξένων το 1978 και σε λίγους μήνες βιώνει όλα όσα δε θα γνώριζε ποτέ σε μια συνηθισμένη στρατιωτική θητεία. Βιώνει τη μάχη και την αλληλεγγύη στο συμπολεμιστή, ενώ παράλληλα μαθαίνει να διακόπτει τον αρμό που συνδέει το συναίσθημα με τη σκέψη. Αντιλαμβάνεται πως η φήμη ότι στη Λεγεώνα των Ξένων καταφεύγουν μόνο οι τυχοδιώκτες, και τα καμένα χαρτιά της κοινωνίας είναι ένας αστικός μύθος τον οποίο η Λεγεώνα δε διαψεύδει, αλλά τον αφήνει να πλανάται, διότι πολλές φορές αυτή η δυσφήμιση την εξυπηρετεί προκειμένου να εμπνέει το φόβο...