Βαβούρη Ελίζα
Vavoúri Elíza
Η Ελίζα Βαβούρη γεννήθηκε και ζει στην Αθήνα. Αποφοίτησε από τα Τμήματα Οπτικής Επικοινωνίας & Διαφήμισης και Ζωγραφικής της Σχολής Βακαλό. Συμμετείχε στις εκθέσεις "Εκδήλωση της Φιλεκπαιδευτικής Εταιρείας για να τιμήσει τον Ευγένιο Τριβιζά, "Αγαπητέ Ευγένιε... 30 χρόνια πράγματα και θαύματα", Στοά του Βιβλίου, Οκτώβριος 1999, "Bratislava world illustrations 2000 in Japan-selected 65 illustrators from BIB '99", Απρίλης-Δεκέμβριος 2000 και "The Biennale of European Illustrators Japan 2001 (BEIJ '01) in commemoration of Jozef Wilkon", Ιούνιος 2001-Ιούνιος 2002. Από το 1994 συνεργάζεται με διάφορα περιοδικά και έχει εικονογραφήσει περισσότερα από 80 βιβλία. Έχει λάβει μέρος σε ομαδικές εκθέσεις στην Ελλάδα και στο εξωτερικό, ενώ το 2005 και το 2010 ήταν υποψήφια για το Κρατικό Βραβείο Εικονογράφησης. Από το 2012 ζει και εργάζεται στη Γερμανία.
Η Σταγόνα της αγάπης
Παράσχου - Χατζηδημητρίου Σοφία
Ελληνικά Γράμματα (2003)
Η Σταγονίτσα ζήτησε από τον παππού της, τον πάνσοφο Ουρανό, να την αφήσει να ταξιδέψει στη Γη για να λύσει την απορία της: Τι είναι αγάπη; Στο μακρύ ταξίδι της, η μικρή σταγόνα θα αποκτήσει εμπειρίες, θα βρεθεί αντιμέτωπη με διλήμματα, θα προβληματιστεί, θα νιώσει αισθήματα. Στο τέλος του ταξιδιού η Σταγονίτσα μας θα έχει πια καταλάβει τι σημαίνει αγάπη...
Ποιήματα για παιδιά
Φίλντιση Σοφία Ι.
Εκδόσεις Πατάκη (2003)
Η βαθιά μου σχέση με τη φύση, η αγάπη και η ευγνωμοσύνη που νιώθω γι' αυτήν ήταν η αφορμή για τούτα τα ποιήματα. Ήθελα να την τραγουδήσω, αντίδωρο μικρό για όσα πολλά στα παιδικά μου χρόνια μού φανέρωσε, κι ως τώρα μου φανερώνει, στην άπλα και το φως του Νότου, όπου ζω. Αν αυτό το αντίδωρο καταφέρω με τα παιδιά να το μοιραστώ, αν ένα γλαρόνι, μια χελώνα, ένα φεγγάρι, ένα ουράνιο τόξο έχει να τους πει πως ο κόσμος δεν είμαστε μόνον εμείς, θα 'μαι ευτυχής. (Σοφία Ι. Φίλντιση)
Η γάτα που δε νιαούριζε
Ψαραύτη Λίτσα Σ.
Μεταίχμιο (2003)
Η μικρούλα Μαίρη χάνει τη γάτα της τη Χιονάτη και είναι απαρηγόρητη. Ο μπαμπάς της, σπουδαίος βιολόγος, για να την ευχαριστήσει, αναλαμβάνει να φτιάξει στο εργαστήρι του μια όμοια Χιονάτη. Θα πετύχει το πείραμα; Το πρωτοποριακό, βιβλίο της γνωστής συγγραφέα, γραμμένο με τρυφερότητα και ευαισθησία, θέτει ένα μεγάλο ηθικό ζήτημα της εποχής μας, τη δημιουργία ζωής στα επιστημονικά εργαστήρια.
Η μαμά γέννησε μωρό
Ψαραύτη Λίτσα Σ.
Άγκυρα (2003)
"Μάριε, σε λίγους μήνες θα γίνουμε τέσσερις... -Κατάλαβα... Θα έρθει να μείνει μαζί μας η γιαγιά. -Όχι... Η μαμά θα γεννήσει μωρό. Θα έχεις μια αδερφή..." Ο Μάριος ανησυχούσε όσο καιρό η μαμά του ήταν έγκυος. Όταν γέννησε ένα κοριτσάκι, η κατάσταση χειροτέρεψε. Ο Μάριος δεν ήθελε ούτε να δει την αδερφή του. Πώς, όμως, κατάφεραν οι γονείς του να τον κάνουν να την αγαπήσει; Ένα βιβλίο που βοηθάει τα παιδιά να αντιμετωπίσουν το γεγονός της γέννησης ενός νέου παιδιού στην οικογένεια.
Τα μαγεμένα πέταλα της Μαργαρίτας
Παιονίδου Έλλη
Εκδόσεις Πατάκη (2002)
Μ' αγαπά, δε μ' αγαπά; Ο στεναγμός της Μαργαρίτας που της μαδήσανε τα πέταλα ξεσήκωσε το Πνεύμα της Ζωής κι εκείνο, θέλοντας ν' αποδώσει δικαιοσύνη, δεν της χαλάει το χατίρι: Τα μαδημένα πέταλά της παίρνουν πνοή, γίνονται κόρες λυγερόκορμες, αρχίζουν να λικνίζονται σ' ένα μαγευτικό χορό κι ύστερα... Πολλά τα μονοπάτια, γεμάτα μυστικά, θαύματα και παγίδες, που ανοίγονται μπροστά στις Μαργαριτοπούλες. Η καθεμιά με τη δική της χάρη, αλλά και με των άλλων αδελφών της τη συμπαράσταση, θα προχωρήσει. Δράκοι και βασιλιάδες, μάγισσες και νεράιδες, πύργοι κρυστάλλινοι κι αμίλητα νε...
Οι περιπέτειες της τεμπελοχελώνας
Ψαραύτη Λίτσα Σ.
Εκδόσεις Πατάκη (2002)
Τα παλιά χρόνια όλα τα ζώα ζούσαν αγαπημένα. Μόνο η Χελώνα ήταν τεμπέλα και πονηρή κι έκανε του κόσμου τις ζαβολιές. Γι' αυτό έβρισκε πάντα τον μπελά της και τα παθήματά της δεν είχαν τελειωμό. Έτσι εξηγείται γιατί το καβούκι της είναι γεμάτο μπαλώματα, πώς ο βασιλιάς το Λιοντάρι τής κόντυνε τα πόδια και για ποιο λόγο το φίδι ψάχνει να τη βρει και να την τιμωρήσει. Δύο όμορφα παραμύθια με πολλά μηνύματα για τα μικρά παιδιά.
Τα δώδεκα φεγγάρια
Γρηγοριάδου - Σουρέλη Γαλάτεια 1930-2016
Εκδόσεις Πατάκη (2002)
- Τι μυρίζει; Τι μυρίζει; ρωτάει γελώντας η μητέρα και τα μεγάλα παιδιά, που ξέρουν το παιχνίδι, λένε με γέλια: - Σχολειό μυρίζει! - Γιαουρτόπιτα μυρίζει! ο Λευτέρης δεν ξέρει το παιχνίδι. - Λευτέρη μου, ήταν καλή η δασκάλα; ρωτάει η μητέρα. - Ναι, καλή, λέει ο Λευτέρης. - Είναι ωραίο το σχολείο; ρωτάει η μάνα ξανά. Ο Λευτέρης την τραβάει από την μπλούζα και της ψιθυρίζει: - Είναι ωραίο το σχολείο, αλλά είναι υποχρεωτικό να ξαναπάω;
Τρελές ζουζουνο-ιστορίες
Ζάνου Δανάη
Μίνωας (2001)
Κάτω από το δυνατό φως του ήλιου την ημέρα, κάτω από το αχνό φως του φεγγαριού τη νύχτα, τα ζουζουνάκια πετούν, πηδούν, περπατούν, σκαρφαλώνουν, τραγουδούν, ζουζουνίζουν. Τζιτζίκια, τριζόνια, κάμπιες, πυγολαμπίδες, μυρμήγκια, μαύρα, πράσινα, καφέ και πολύχρωμα, μικρά και μεγάλα, κρυμμένα στις φυλλωσιές των δέντρων και στις τρύπες της γης, γράφουν τις δικές τους τρελές ζουζουνο-ιστορίες και ομορφαίνουν τη ζωή μας.
Η ξαδέλφη μου πριγκίπισσα Αϊρίνη
Μάστορη Βούλα 1945-2016
Ψυχογιός
Ο εφτάχρονος Περικλής μιλάει για τη μικρούλα ξαδέλφη του, την πριγκίπισσα Αϊρίνη, που μεγαλώνει στην Ιαπωνία και είναι μισή Ιαπωνέζα, μισή Ελληνίδα κι ένα κομματάκι Αγγλίδα. Και μας λέει όλα όσα μαθαίνει γι’ αυτή από τη γιαγιά τους, που πηγαίνει κάθε τόσο εκεί - όπως ότι κοιμάται στο πάτωμα, ότι περπατάει ξυπόλυτη μέσα στο σπίτι, ότι δεν κόβει ποτέ τα μαύρα της μαλλιά, ότι τρώει ρύζι με ξυλάκια, ότι το στόμα της είναι σαν καρδιά... Όχι, δεν τη ζηλεύει την πριγκίπισσα ξαδέρφη του, διότι είναι κι αυτός πρίγκιπας. Έτσι, λέει, τουλάχιστον η γιαγιά τους, κι αυτός την πιστεύει -...