Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Ο εφτάχρονος Περικλής μιλάει για τη μικρούλα ξαδέλφη του, την πριγκίπισσα Αϊρίνη, που μεγαλώνει στην Ιαπωνία και είναι μισή Ιαπωνέζα, μισή Ελληνίδα κι ένα κομματάκι Αγγλίδα. Και μας λέει όλα όσα μαθαίνει γι’ αυτή από τη γιαγιά τους, που πηγαίνει κάθε τόσο εκεί - όπως ότι κοιμάται στο πάτωμα, ότι περπατάει ξυπόλυτη μέσα στο σπίτι, ότι δεν κόβει ποτέ τα μαύρα της μαλλιά, ότι τρώει ρύζι με ξυλάκια, ότι το στόμα της είναι σαν καρδιά... Όχι, δεν τη ζηλεύει την πριγκίπισσα ξαδέρφη του, διότι είναι κι αυτός πρίγκιπας. Έτσι, λέει, τουλάχιστον η γιαγιά τους, κι αυτός την πιστεύει -...

Κάτω από το δυνατό φως του ήλιου την ημέρα, κάτω από το αχνό φως του φεγγαριού τη νύχτα, τα ζουζουνάκια πετούν, πηδούν, περπατούν, σκαρφαλώνουν, τραγουδούν, ζουζουνίζουν. Τζιτζίκια, τριζόνια, κάμπιες, πυγολαμπίδες, μυρμήγκια, μαύρα, πράσινα, καφέ και πολύχρωμα, μικρά και μεγάλα, κρυμμένα στις φυλλωσιές των δέντρων και στις τρύπες της γης, γράφουν τις δικές τους τρελές ζουζουνο-ιστορίες και ομορφαίνουν τη ζωή μας.

Τα παλιά χρόνια όλα τα ζώα ζούσαν αγαπημένα. Μόνο η Χελώνα ήταν τεμπέλα και πονηρή κι έκανε του κόσμου τις ζαβολιές. Γι' αυτό έβρισκε πάντα τον μπελά της και τα παθήματά της δεν είχαν τελειωμό. Έτσι εξηγείται γιατί το καβούκι της είναι γεμάτο μπαλώματα, πώς ο βασιλιάς το Λιοντάρι τής κόντυνε τα πόδια και για ποιο λόγο το φίδι ψάχνει να τη βρει και να την τιμωρήσει. Δύο όμορφα παραμύθια με πολλά μηνύματα για τα μικρά παιδιά.

- Τι μυρίζει; Τι μυρίζει; ρωτάει γελώντας η μητέρα και τα μεγάλα παιδιά, που ξέρουν το παιχνίδι, λένε με γέλια: - Σχολειό μυρίζει! - Γιαουρτόπιτα μυρίζει! ο Λευτέρης δεν ξέρει το παιχνίδι. - Λευτέρη μου, ήταν καλή η δασκάλα; ρωτάει η μητέρα. - Ναι, καλή, λέει ο Λευτέρης. - Είναι ωραίο το σχολείο; ρωτάει η μάνα ξανά. Ο Λευτέρης την τραβάει από την μπλούζα και της ψιθυρίζει: - Είναι ωραίο το σχολείο, αλλά είναι υποχρεωτικό να ξαναπάω;

Μ' αγαπά, δε μ' αγαπά; Ο στεναγμός της Μαργαρίτας που της μαδήσανε τα πέταλα ξεσήκωσε το Πνεύμα της Ζωής κι εκείνο, θέλοντας ν' αποδώσει δικαιοσύνη, δεν της χαλάει το χατίρι: Τα μαδημένα πέταλά της παίρνουν πνοή, γίνονται κόρες λυγερόκορμες, αρχίζουν να λικνίζονται σ' ένα μαγευτικό χορό κι ύστερα... Πολλά τα μονοπάτια, γεμάτα μυστικά, θαύματα και παγίδες, που ανοίγονται μπροστά στις Μαργαριτοπούλες. Η καθεμιά με τη δική της χάρη, αλλά και με των άλλων αδελφών της τη συμπαράσταση, θα προχωρήσει. Δράκοι και βασιλιάδες, μάγισσες και νεράιδες, πύργοι κρυστάλλινοι κι αμίλητα νε...

"Μάριε, σε λίγους μήνες θα γίνουμε τέσσερις... -Κατάλαβα... Θα έρθει να μείνει μαζί μας η γιαγιά. -Όχι... Η μαμά θα γεννήσει μωρό. Θα έχεις μια αδερφή..." Ο Μάριος ανησυχούσε όσο καιρό η μαμά του ήταν έγκυος. Όταν γέννησε ένα κοριτσάκι, η κατάσταση χειροτέρεψε. Ο Μάριος δεν ήθελε ούτε να δει την αδερφή του. Πώς, όμως, κατάφεραν οι γονείς του να τον κάνουν να την αγαπήσει; Ένα βιβλίο που βοηθάει τα παιδιά να αντιμετωπίσουν το γεγονός της γέννησης ενός νέου παιδιού στην οικογένεια.

Η μικρούλα Μαίρη χάνει τη γάτα της τη Χιονάτη και είναι απαρηγόρητη. Ο μπαμπάς της, σπουδαίος βιολόγος, για να την ευχαριστήσει, αναλαμβάνει να φτιάξει στο εργαστήρι του μια όμοια Χιονάτη. Θα πετύχει το πείραμα; Το πρωτοποριακό, βιβλίο της γνωστής συγγραφέα, γραμμένο με τρυφερότητα και ευαισθησία, θέτει ένα μεγάλο ηθικό ζήτημα της εποχής μας, τη δημιουργία ζωής στα επιστημονικά εργαστήρια.

Η βαθιά μου σχέση με τη φύση, η αγάπη και η ευγνωμοσύνη που νιώθω γι' αυτήν ήταν η αφορμή για τούτα τα ποιήματα. Ήθελα να την τραγουδήσω, αντίδωρο μικρό για όσα πολλά στα παιδικά μου χρόνια μού φανέρωσε, κι ως τώρα μου φανερώνει, στην άπλα και το φως του Νότου, όπου ζω. Αν αυτό το αντίδωρο καταφέρω με τα παιδιά να το μοιραστώ, αν ένα γλαρόνι, μια χελώνα, ένα φεγγάρι, ένα ουράνιο τόξο έχει να τους πει πως ο κόσμος δεν είμαστε μόνον εμείς, θα 'μαι ευτυχής. (Σοφία Ι. Φίλντιση)

Η Σταγονίτσα ζήτησε από τον παππού της, τον πάνσοφο Ουρανό, να την αφήσει να ταξιδέψει στη Γη για να λύσει την απορία της: Τι είναι αγάπη; Στο μακρύ ταξίδι της, η μικρή σταγόνα θα αποκτήσει εμπειρίες, θα βρεθεί αντιμέτωπη με διλήμματα, θα προβληματιστεί, θα νιώσει αισθήματα. Στο τέλος του ταξιδιού η Σταγονίτσα μας θα έχει πια καταλάβει τι σημαίνει αγάπη...

Ο Αϊ-Βασίλης έβαλε μπουγάδα... Κι έμεινε χωρίς ρούχα! Όλα μίκρυναν και δεν τον χωράνε. Τι θα κάνει τώρα; Ποιος θα τον βοηθήσει να βρει ρούχα για να μοιράσει δώρα σε όλα τα παιδιά;

Ο Μάρκος είναι λυπημένος γιατί φέτος δεν θα έχει χριστουγεννιάτικο δέντρο. Έχει όμως φίλους του τα ζώα και τα πουλιά του δάσους. Εκείνα θα βρουν ένα πρωτότυπο τρόπο να κάνουν μαγική τη βραδιά των Χριστουγέννων και να δώσουν στο αγόρι τη χαρά που περιμένει. Ένα βιβλίο για τη δύναμη της φιλίας και της αγάπης.

"Ο ουρανός, όπως πάντα σε τούτη την ιστορία, ήταν ήρεμος και φωτεινός". Έτσι τελειώνει το δέκατο κεφάλαιο του βιβλίου. Και όμως το θέμα του είναι κάτι επώδυνο και δύσκολο, όπως ο θάνατος. Ο συγγραφέας φαίνεται να κερδίζει το στοίχημα με την ελπίδα. Οι ήρωες, ένας μεγάλος και ένας μικρός, ανταλλάσσουν τις διαστάσεις τους, ταξιδεύουν μαζί, συζητώντας μαθαίνουν τον κόσμο, παίζοντας μαθαίνουν ν’ αγαπούν. Κι αυτό είναι ίσως το πιο σπουδαίο παιχνίδι. Μια τρυφερή ιστορία που, ενώ μιλάει για το θάνατο, είναι γεμάτη περιπέτεια και ελπίδα. Μια ιστορία που πρέπει όλοι να δ...

Είμαστε παιδιά απ’ όλα τα μέρη της γης. Έντεκα Βραζιλιάνοι, εννιά Ινδοί, δέκα Έλληνες, τέσσερις Εσκιμώοι, δέκα Αμερικάνοι, δέκα Γερμανοί, δέκα Γιαπωνεζάκια, δέκα Ισραηλίτες κι άλλοι πολλοί. Και ενώσαμε τα κορμάκια μας σαν τσαμπί σταφύλι για να φέρουμε την πολυπόθητη ειρήνη στη γη. Το ομώνυμο τραγούδι της συγγραφέα, βραβευμένο από τη Unicef σε διεθνή διαγωνισμό, κυκλοφορεί σε 25 χώρες.

Τι γίνεται στη Γη όταν ο δράκος τρώει τον Ήλιο; Γιατί τα εφτά κορίτσια ήθελαν ν' ανέβουν στον ουρανό και να γίνουν αστέρια; Για ποιον έχτισε το κρυστάλλινο παλάτι η ερωτευμένη Σελήνη; Παραμύθια του ουρανού που με τρόπο μαγικό μαθαίνουν αλήθειες στους μικρούς αναγνώστες.