Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Οι αλήθειες των ταξιδιών αρχίζουν από τα λιμάνια, κατασταλάζουν στη μνήμη και τονίζουν τη μεγαλοπρέπεια της θάλασσας. Ποντοπόρος ταξιδευτής, ο συγγραφέας Μανώλης Ροδανάκης στο βιβλίο του "Ταξιδευτές στα πέλαγα" ξεδιπλώνει με νοσταλγία τους χάρτες στο βάθος του χρόνου, καταγράφοντας τις ρότες υπερπόντιων ταξιδιών, προτού χαθούν τα ίχνη τους στην ομίχλη. Τα γεγονότα που περιγράφει ο συγγραφέας φαντάζουν εξωπραγματικά, είναι όμως αληθινές εικόνες και χρώματα ενός κόσμου μιας άλλης εποχής. Συνέβησαν στις δύσβατες ρότες των ωκεανών, σε ανθρώπους με ψυχή και ταυτότητα. Αφ...

Προκλητική του αγνώστου η γοητεία. Εμείς οι ταξιδιώτες στους ωκεανούς του χρόνου κρεμαστήκαμε στη γενειάδα του Ποσειδώνα. Στα αυτιά μας βουίζουν ταξίδια, φουρτούνες, ναυάγια της θάλασσας και της ζωής. Αντισταθήκαμε στους πειρασμούς, μείναμε καθαροί, δεν πουλήσαμε την ψυχή μας. Στην πάλη με την απρόβλεπτη οργή της θάλασσας, γιγαντώνεται το πάθος για τη νίκη της ζωής, η πίκρα του αποχωρισμού και η μεθυστική έκρηξη του νόστου. Στην πάλη με την απρόβλεπτη οργή της θάλασσας, γιγαντώνεται το πάθος για τη νίκη της ζωής, η πίκρα του αποχωρισμού και η μεθυστική έκρηξη του νότου.

Εδανείστηκα γνώση και μαστοριά από παλαιϊνούς, για να τα μαλάξω με την ψυχή μου, να βγούνε στο μεϊντάνι. Τα αποθανάτισε η ματιά μου και τα βαβάλιζα ίσαμε να τα ξετελέψει η μπένα μου.

Το τρομαγμένο φορτηγό "Άρχων", το θαλασσοβάπορό μας, προχωρούσε αργά ή γρήγορα ανάλογα με τα καπρίτσια των κυμάτων. Έμενε μαρμαρωμένο λίγες στιγμές από λαχτάρα να ισορροπήσει, να ανασυντάξει την πανοπλία του, να επιπλεύσει. Τραβερσωμένο, αγκομαχούσε από το βαρύ φορτίο του νερού.

Στο λιμάνι της Μασσαλίας, το σούπερ τάνκερ Άτλας κόντευε να ξεφορτώσει στη ραφιναρία πετρέλαιο. Μόλις μπομπάρησε τα τελευταία στριπαρίσματα, σαβούρωσε μερικά τάγκια κι έτοιμο να σαλπάρει, περίμενε τον πιλότο. Το πλήρωμα βρέθηκε στο πόστο του, όταν ακούστηκε από τα μεγάφωνα η μεταλλική φωνή του καπετάνιου: Μηχανή stand by, νέτα πλώρα πρίμα, μουβάρουμε. Καλό ταξίδι να 'χομε. Πριν λίγο κυκλοφορούσαν σαν φαντάσματα οι στοιχιωμένες σκιές των μοναχικών δούλων της λαμαρίνας. Τώρα οι σιωπηλοί διάδρομοι γέμισαν γυναικεία χαχανητά. Οι στενές κουκέτες φορτωμένες αγκαλιασμένα κορμιά,...

Με το ανάποδα ολοταχώς και το τιμόνι αλά μπάντα αριστερά και δεξιά, το σκάφος δεν μουβάρησε ούτε μέτρο πίσω κι ας έδιναν οι μηχανές μέγιστη ιπποδύναμη. Σε κίβδηλη στάση σπαρταρούσε σαν σμέρνα αλυσοδεμένη στο θολωμένο νερό. Οι σκάπουλοι μαζεύτηκαν στις κουπαστές και χάζευαν με περιέργεια και απόγνωση. Το "Άρχων" ακολουθούσε νοτιοανατολική πορεία, γραμμή για τον κόλπο της Γουινέας. Η προπέλα με το μονότονο γουργούρισμα άφηνε αφρισμένα απόνερα, που χαράκωναν την ακύμαντη θάλασσα και ξεθύμαιναν αργά χωρίς να μένει ίχνος στο μίλι.

Εκειά στα πέλαγα απού βολοδέρνεται ο Μανώλης Ροδανάκης δεν ήβγαλε σταλιά τη Κρήτη απού το μυαλό ν'του. Με τσοι μαντινάδες, τα ριζίτικα τσοι μνήμες του απού δεν ξεχνά ποτές το βαπόρι βρίσκει τα ίσα του. Κι ούλ' ονειρεύγεται πρόσωπα, τόπους, μόχθους κι αγαπητικές, Μα πια πολύ τη Κρήτη.

Δεν έχει μόνο φουρτούνες η θάλασσα, έχει κι όμορφες στιγμές η παντέρμη κι εσάς εμπνέουνε το Μανώλη Ροδανάκη όντες την έχει παρέα στα γραφτά του, και φέρνει τη στεριά κοντά του. Ο Διγαβρές είναι ένα διήγημα απού τα καλά-καλά ν'του.

...Σε μια κακοβαλίτζα ξεχειλισμένη όνειρα είχε βαρμένες καμπόσες πραμάτειες, φτωχικά ρουχαλάκια, μερδικά καλοχερίδια και σε μια άκρα ένα φυλαχτάρι...