Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Η Μαργκερίτα Γκουαρντούτσι (1902-1999), διακεκριμένη Ιταλίδα αρχαιολόγος και επιγραφολόγος με έργο που γνώρισε διεθνή απήχηση, έπαιξε σημαντικό ρόλο στην παγκόσμια ακαδημαϊκή κοινότητα του 20ού αιώνα. Ως μαθήτρια του Ιταλού αρχαιολόγου Φεντερίκο Άλμπερ (1857-1930), το όνομα του οποίου συνδέεται με την ανακάλυψη της Μεγάλης Επιγραφής της Γόρτυνας το 1884, με τη σύσταση της "Ιταλικής Αρχαιολογικής Αποστολής στην Κρήτη" το 1899 και με τη μετεξέλιξή της, το 1910, στην "Ιταλική Αρχαιολογική Σχολή των Αθηνών", ήταν από τις πρώτες γυναίκες αρχαιολόγους που συμμετείχαν στην "Ιταλική Αρχαιολογική Αποστολή στην Κρήτη". Η Γκουαρντούτσι δημοσίευσε το έργο του δασκάλου της, που περιλαμβάνει τις ελληνικές και λατινικές επιγραφές της Κρήτης και τους "Νόμους της Γόρτυνας", το πιο ξακουστό σύνολο νομικών κειμένων που μας έχει κληροδοτήσει η αρχαία Ελλάδα, έργο στο οποίο οφείλει και τη διεθνή φήμη της ως αρχαιολόγου και επιγραφολόγου. Από το 1931 ως το 1973 δίδαξε στη Ρώμη, στην έδρα της Επιγραφικής και των Ελληνικών Αρχαιοτήτων και ως το 1978 στην Εθνική Αρχαιολογική Σχολή της Ρώμης, της οποίας χρημάτισε διευθύντρια. Στο τέλος της πανεπιστημιακής της θητείας της απονεμήθηκε ο τίτλος της ομότιμης καθηγήτριας του Πανεπιστημίου της Ρώμης "La Sapienza", όπως και ο τίτλος της επιτίμου διδάκτορος του Καθολικού Πανεπιστημίου του Μιλάνου και του Πανεπιστημίου της Ρεν. Ήταν μέλος της Accademia Nazionale dei Lincei από το 1956, και από το 1969 μέλος της Pontificia Accademia Romana di Archeologia. Εξακολούθησε να εργάζεται στις ανασκαφές της Κρήτης και μετά το θάνατο του Άλμπερ, ως το 1931, συγκεντρώνοντας, με γεωγραφική κατανομή, τις αρχαίες ελληνικές και λατινικές επιγραφές της νήσου, ολοκληρώνοντας έτσι αργότερα στο τετράτομο έργο Inscriptiones Creticae (1931-1950) μια από τις σημαντικότερες συλλογές επιγραφικών κειμένων, που καλύπτει τις πόλεις μιας εκτεταμένης και εξαιρετικά ενδιαφέρουσας περιοχής του αρχαίου ελληνικού κόσμου. Η τετράτομη Epigrafia greca, μεθοδική κατά είδη εισαγωγή στις αρχαιοελληνικές επιγραφές, είναι το μνημειώδες έργο της (1967-1978) που προέκυψε από τη διδασκαλική της πείρα και αποτελεί διεθνώς αναντικατάστατο εγχειρίδιο για τις σπουδές στον κλάδο της Ελληνικής Επιγραφικής.