Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Πού τα έµαθες όλα αυτά τα µυστικά; Θα ήθελα να πάω σχολείο εκεί. (Σέλλεϋ, επιστολή στον Μπάιρον, 26 Μαΐου 1820). Ο Σέλλεϋ έγραψε αυτή την επιστολή έχοντας µόλις διαβάσει το πρώτο µέρος του κωµικού αριστουργήµατος του Μπάιρον "Δον Ζουάν". Ο Μπάιρον είχε διδαχθεί πολλά µυστικά από αυτό που κάποιοι θα ονόµαζαν "σχολείο της ζωής". Το βιβλίο που έχετε στα χέρια σας ασχολείται µε όσα έµαθε ο ποιητής εκεί - και µε όσα µπορούµε να µάθουµε από εκείνον. Θα πρέπει να παραδεχτούµε εξαρχής πως ο Μπάιρον δεν είναι πεπεισµένος ότι µπορούµε να δεχτούµε µαθήµατα ζωής από τα βιβλία. "Πο...

Από τις ακτές της Νορμανδίας μέχρι την απελευθέρωση του Παρισιού και την τραγωδία στο Χούρτγκενβαλντ, αυτή είναι η ιστορία των δημοσιογραφικών περιπετειών του Έρνεστ Χέμινγουεϋ στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Την άνοιξη του 1944 ο Χέμινγουεϋ ταξίδεψε στο Λονδίνο και μετά στη Γαλλία για να καλύψει τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο για το περιοδικό Collier’s. Είχε προφανώς αργήσει να φτάσει. Γιατί πήγε; Είχε αντισταθεί σε αυτό το είδος δημοσιογραφίας κατά το μεγαλύτερο μέρος της πρώτης περιόδου του πολέμου, αλλά, όταν αποφάσισε να πάει, βρέθηκε στο επίκεντρο των γεγονότων κι έτσι συνέβαλε στ...

Ποιήματα αφοπλιστικής ειλικρίνειας και αιχμηρού χιούμορ, γραμμένα με πηγαίο πάθος και συγκινητική ευθύτητα. Ο Τσαρλς Μπουκόβσκι γράφει για τον έρωτα, τη λαγνεία και την επιθυμία σε πρώτο πρόσωπο, άλλοτε με σκληρότητα και κυνισμό, άλλοτε με ευαισθησία και τρυφερότητα, και σκιαγραφεί, έτσι, τις πολλαπλές εκδοχές του ερωτευμένου ανθρώπου. Τα ποιήματά του, διασκεδαστικά ή όχι, συχνά παιγνιώδη, μιλούν για τη γοητεία του μυστηριώδους και το σεξ, την απόρριψη ή την αποδοχή από το αντικείμενο του πόθου, τον εγωισμό και τον ναρκισσισμό του ερωτευμένου υποκειμένου και, εν τέλει, γ...

Στις παραστατικές περιγραφές της Νέας Ουτοπίας του Jerome K. Jerome -από τα οικοδομικά τετράγωνα με τα πανομοιότυπα κτίρια και το κάψιμο των βιβλίων, μέχρι τη στρατιωτικού τύπου ένδυση και την αριθμοποίηση των ανθρώπων- είναι μάλλον αδύνατο να παραβλέψει κανείς μια εύστοχη προεικόνιση των ολοκληρωτικών καθεστώτων του 20ού αιώνα, θαρρείς και οι δικτάτορες του υπαρκτού σοσιαλισμού και εθνικοσοσιαλισμού μελέτησαν τη νουβέλα και ξεσήκωσαν ιδέες και πρακτικές.

"Δεν υπάρχει τίποτα πιο μαγικό και όμορφο από τις αράδες που σχηματίζονται πάνω στο χαρτί. Μόνο αυτό υπάρχει. Μόνο αυτό υπήρχε πάντα". Eπιστολές που ο Τσαρλς Μπουκόβσκι γράφει από τη νεαρή του ηλικία το 1945 και έως το 1993, έναν χρόνο πριν από τον θάνατό του, και απευθύνει σε εκδότες, επιμελητές, φίλους και συναδέλφους του συγγραφείς. Ασυμβίβαστος απέναντι στους παραλογισμούς της ζωής και της τέχνης, μιλά με ανελέητη ειλικρίνεια για τον μόχθο της γραφής. Ένα βιβλίο αιχμηρό, οδυνηρό, αλλά και συχνά ξεκαρδιστικό· ένας απολαυστικός συνδυασμός του χαρακτηριστικού κυνισμο...

Ο Ρεστ, ένας μαλθακός εργένης, αναζητά το βαθύτερο νόημα της ζωής του σε έναν φουτουριστικό κόσμο όπου οι Μηχανές, τα απόρθητα υπόγεια κάστρα της τεχνοεπιστήμης, κυριαρχούν κάτω από τη ζούγκλα της Αμηχανίας. Με συντροφιά έναν χαδιάρη γατούνελο κι έναν ευφυή υπολογιστή, αναλαμβάνει να φέρει στο φως το έργο του Σάμιουελ Μπάτλερ, προφήτη της εξέλιξης του ανθρώπου σε μηχάνθρωπο. Ένα απεγνωσμένο ιμέιλ από τη μυστηριώδη Λ-60 έρχεται για να βγάλει τον Ρεστ από την αδράνειά του. Η μοιραία γνωριμία τους και οι αλυσιδωτές αποκαλύψεις θα μεταμορφώσουν τη ζωή όλων των μηχανθρώπων που...

Η πίστη και η απιστία είναι στάσεις που υιοθετεί ο νους μπροστά σε μια πραγματικότητα που αδυνατεί να φανταστεί. Ένας άθεος κόσμος είναι εξίσου μυστηριώδης με έναν κόσμο γεμάτο θεϊκά όντα, και η διαφορά ανάμεσα στα δύο μπορεί να είναι μικρότερη απ' όσο γενικά πιστεύεται. Ο Θεός του μονοθεϊσμού δεν πέθανε, απλώς αποχώρησε προς στιγμήν από τη σκηνή προκειμένου να επανεμφανιστεί ως ανθρωπότητα - το ανθρώπινο είδος μεταμφιεσμένο σε συλλογικό υποκείμενο που επιδιώκει την αυτοπραγμάτωσή του εντός της Ιστορίας. Το τελικό αποτέλεσμα της προσπάθειας εξάλειψης του μονοθεϊσμού...

"Όταν διαλύομαι, απλά κοιτάζω μία ή περισσότερες από τις γάτες μου. Έχω 9. Απλά κοιτάζω κάποια να κοιμάται ή να μισοκοιμάται κι ηρεμώ. Η γραφή είναι επίσης η γάτα μου. Η γραφή με αφήνει να αντιμετωπίζω τα πράγματα. Με χαλαρώνει". Κείμενα του Τσαρλς Μπουκόβσκι αστεία, συγκινητικά, άλλοτε σκληρά και άλλοτε τρυφερά, για τις γάτες που το διεισδυτικό τους βλέμμα τον μάγευε, που τις θαύμαζε και στην αντίληψή τους υποκλινόταν. Ποιήματα και πεζά για τις γάτες -αυτούς τους "ωραίους διαβόλους", όπως τις αποκαλούσε- τα οποία τις παρουσιάζουν στην πιο αδίστακτη και ανθεκτική πλευρά...