Γιανναράκος Λεωνίδας Λ.
Ο Λεωνίδας Γιανναράκος γεννήθηκε στο Γύθειο Λακωνίας στις 26 Ιουνίου 1933. Ορφανός από πατέρα, από 11 χρονών, μόλις τέλειωσε την 4η τάξη του Γυμνασίου, το 1949 μετά από εξετάσεις εισήχθη στη Σχολή Υπαξιωματικών Ναυτικού, την τότε Σχολή Ναυτοπαίδων. Όντας το 1952 τελειόφοιτος της Σχολής, βρέθηκε στο μάτι του κυκλώνα των γεγονότων, που απασχόλησαν ναι μεν το πανελλήνιο, όχι όμως μάταια. Μετά από καιρό όλα τα οράματα των μαθητών γίνανε πράξη όπως ήταν και το αίτημα όλων των πρώτων μεταπολεμικών γενιών. Ακόμη και η μετονομασία της Σχολής αρχικά έλαβε αυτή που είχε ζητηθεί και ονομάσθηκε Σ.Δ.Υ.Ν. ( Σχολή Δοκίμων Υπαξιωματικών Ναυτικού ) για να μετονομασθεί αργότερα σε Σ.Μ.Υ.Ν που είναι κι ένα κόσμημα για το Πολεμικό μας Ναυτικό. Όσο για τον Λ. Γ. μετά το Ναυτικό στα δεκαεννιά του, προσελήφθηκε στο Φαρμακείο Μπακάκου στην Πλατεία Ομονοίας στην Αθήνα, όπου σταδιακά και μετά από συνεχείς προαγωγές, ανήλθε στη βαθμίδα του διευθυντού του καταστήματος της ‘‘ Π. Μπακάκος ’’ Α. Ε. οργάνων - χημικών και διαγνωστικών αντιδραστηρίων. Το έτος 2000 βγήκε στη σύνταξη μετά από 47 ολόκληρα χρόνια! Ωστόσο στη μακρόχρονη πορεία του παρά την κοπιαστική εργασία του και τις οικογενειακές του υποχρεώσεις, ήταν παρών και στην κοινωνική ζωή και τη συγγραφή που είχε αρχίσει ήδη από τα δεκαεννιά του. Υπήρξε μέλος αξιόλογων χορωδιών, όπως η Χορωδία της Πλάκας και αργότερα και στην Χορωδία της Τερψιχόρης Παπαστεφάνου, μιας και ήταν και λάτρης του ελληνικού τραγουδιού, αλλά και της ποίησης. Το 1987 εκτύπωσε άλλωστε και την πρώτη του ποιητική συλλογή "Το αγώι" και το 1990 ακολούθησε και η δεύτερη "Ο αγωγιάτης". Παράλληλα μ' αυτές τις δραστηριότητες έγραφε σε εφημερίδες και περιοδικά χρονογραφήματα κοινωνικού και ειρηνιστικού περιεχομένου και διάφορα άρθρα. Επίσης το Νοέμβριο του 1987 βραβεύτηκε στον 5ο Πανελλήνιο λογοτεχνικό διαγωνισμό με εύφημη μνεία με το ποίημα του "Αστράκι του Λακωνικού". Είναι μέλος της Πανελλήνιας Ένωσης Λογοτεχνών, της Αμφικτιονίας Ελληνισμού και της Εταιρείας Ελλήνων Λογοτεχνών.
Αλαργινά θροΐσματα
Γιανναράκος Λεωνίδας Λ.
Λεξίτυπον (2018)
Χειμερινό ιντερμέτζο Αδέσποτος άνεμος απ’ τη χαραμάδα κι έξω βοή του άγριου χειμώνα κρύο, σφιχταγκάλιασμα η θαλπωρή φουντώνει στο λάγνο μου αηδόνι. Στο φλογισμένο στήθος σου έρωτας, αγάπης ξεχείλισμα -Σε θέλω, μου ψέλλισες... Το πρωί με το ξύπνημα ήταν όλη η γη στα λευκά - Ευτυχία, ευτυχία σου φώναξα!
Αλαργινά
Γιανναράκος Λεωνίδας Λ.
Λεξίτυπον (2017)
- Είσαστε μήπως συγγενής του κυρίου Ζαχαρίου που είστε καλεσμένος; τον ρώτησε σε μια στιγμή η Βάγια που προσπαθούσε με διάφορες αφορμές και προφάσεις να θερμανθεί η κουβέντα τους αλλά και να μάθει ό,τι μπορεί για τον άνθρωπο που είχε αισθανθεί ότι μάλλον αξίζει σ’ αυτόν τον τζέντλεμαν ν’ ανοίξει την πόρτα της καρδιάς της... - Όχι, είμαι ιατρικός επισκέπτης και συνεργάζομαι με το γιατρό λόγω του επαγγέλματος μου και μάλιστα πολύ στενά. Εσείς; - Ούτε κι εγώ συγγενής, εξήγησε η Βάγια. Εγώ είμαι μοδίστρα και ράβω τα μοντέλα σε έναν μεγάλο οίκο ραπτικής. Αυτή την κόκκινη μ...
Βυθομετρήσεις
Γιανναράκος Λεωνίδας Λ.
Λεξίτυπον (2017)
Η Μάνα Γη Η Μάνα Γη πάντα γεννάει και τ’ άπειρα παιδιά της την ξεχνάν μα σαν θυμώσει και κακιώσει ή κι αρρωστήσει σοβαρά, ουαί κι οϊμέ για τ’ άτακτα παιδιά της που θα πνιγούν στη συμφορά και στη ζωή της σύμπασας θα ’ρθει απέραντη ερημιά. Άνθρωπε σύνελθε, στοχάσου δες την μ’ αγάπη στην καρδιά...
Τώρα; διαβάζεις τα ποιήματά μου
Γιανναράκος Λεωνίδας Λ.
Λεξίτυπον (2016)
Ανέκδοτα ποιήματα αφιερωμένα σε όλες τις φίλες και τους φίλους που μου δίνουν τη δύναμη να γράφω σε μια περίοδο που το σκοτάδι των Εωσφόρων όλο και πιο πολύ απλώνεται στη γη.
Ανακράσματα
Γιανναράκος Λεωνίδας Λ.
Λεξίτυπον (2013)
Χιμαιρικές Δοξασίες Πώς να πλαγιάσω στα πολύχρωμα βότσαλα όπως με ωθούν οι κατανοητοί μου ρεμβασμοί τις μέρες του Αλωνάρη που πλανιέμαι στην ακρογιαλιά γητεμένος από τα οράματα που τα θέλουν ανέφικτα με τις ασύλληπτες προσδοκίες που αναβρύζουν από τ' αθέατα κι ανταριασμένα όνειρα μου; Θέλω να τρέξω, να πετάξω για να προλάβω τη ζωή και τον κόσμο ως ένας νέος Πήγασος (μα εγώ, δεν γεννήθηκα από το άλικο αίμα της αποκεφαλισμένης μυθικής Μέδουσας) κι από τα μύχια της σκέψης μ' αναζητώ αέτωμα στ' άστρα για να διακηρύξω στ' απανταχού της ύπαρξης και μια...
Μια ιστορία όπως δεν γράφτηκε...
Γιανναράκος Λεωνίδας Λ.
Λεξίτυπον (2013)
Γράφτηκε με καθυστέρηση μισού και πλέον αιώνα σταδιακά. Ολοκληρώθηκε το έτος 2011. Tα κείμενα συμπεριλαμβάνουνε πέρα από τις αληθινές ιστορίες και ποίηση, υλικό φωτογραφικό, απόψεις και αναμνήσεις από μια ανήσυχη γενιά που εδώ και 60 χρόνια επαναστάτησε και πρόβαλλε μόνον στήθη που ’ταν και τα όπλα της, για να φέρει στο κοινωνικό γίγνεσθαι την Άνοιξη που είχε κυριέψει τις εφηβικές ψυχές της. Κι όλα αυτά με την καρδιά τους και μόνο, χωρίς ιδεολογικές αναφορές. Τρεις σειρές ιστορικές από τις πρώτες μεταπολεμικές του 2ου Παγκοσμίου πολέμου (1949, 1950, 1951) της πάλαι...