Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Μολονότι ο γεμάτος αγάπη για τα παιδιά τίτλος, μοιάζει να απευθύνεται μόνο στους μεγάλους, ωστόσο, το δεύτερο μέρος του βιβλίου μπορεί να απευθυνθεί -και να είναι πραγματικά πολύτιμο- και στα παιδιά. Στο πρώτο μέρος, λοιπόν, ο αναγνώστης γυρίζει στα δικά του παιδικά χρόνια μέσα από χαριτωμένες, απλές, καθημερινές και ουσιαστικές ερωτήσεις, που του κάνουν τα παιδιά ''- Όταν είσαστε παιδί, τρώγατε όλο το φαγητό σας; - Το γάλα σας το πίνατε ή το χύνατε κρυφά στο νεροχύτη; - Τρώγατε κρυφά και το γλυκό από τη γυάλα! - Και τα βράδια, τι ζητούσατε κρυφά στην προσευχή σας; - Μά...

Μια φορά κι έναν καιρό, λοιπόν, ένα μακρινό Δεκέμβρη, κάπου εκεί στη Νορμανδία... χάραζε η πρώτη από τις 22 μέρες της περιπέτειας... Ήταν τότε που ένα μικρό αγοράκι -που ήτανε δεν ήτανε 10, 11... άντε το πολύ 12 χρονών, και ούτε μέρα παραπάνω- ξεκίνησε μαζί με την παιδική του αθωότητα, να πάει στο Παρίσι. Νεράιδες, καλικάντζαροι και ένα ξωτικό μέσα σε μια τσέπη, αποφασίζουν να κάνουν το ίδιο. Στην τεράστια αυτή παρέα, που ο ένας δεν υποπτεύεται την ύπαρξη του άλλου, προστίθεται μια φρέσκια μπαγκέτα κάθε μέρα, μια Παριζιάνα, ένα καρουζέλ, ένα πορτραίτο, μια γιαγιά και...

Μολονότι ο γεμάτος αγάπη για τα παιδιά τίτλος, μοιάζει να απευθύνεται μόνο στους μεγάλους, ωστόσο, το δεύτερο μέρος του βιβλίου μπορεί να απευθυνθεί -και να είναι πραγματικά πολύτιμο- και στα παιδιά. Στο πρώτο μέρος, λοιπόν, ο αναγνώστης γυρίζει στα δικά του παιδικά χρόνια μέσα από χαριτωμένες, απλές, καθημερινές και ουσιαστικές ερωτήσεις, που του κάνουν τα παιδιά ''- Όταν είσαστε παιδί, τρώγατε όλο το φαγητό σας; - Το γάλα σας το πίνατε ή το χύνατε κρυφά στο νεροχύτη; - Τρώγατε κρυφά και το γλυκό από τη γυάλα! - Και τα βράδια, τι ζητούσατε κρυφά στην προσευχή σας; - Μά...

Μια φορά κι έναν καιρό, λοιπόν, ένα μακρινό Δεκέμβρη, κάπου εκεί στη Νορμανδία... χάραζε η πρώτη από τις 22 μέρες της περιπέτειας... Ήταν τότε που ένα μικρό αγοράκι -που ήτανε δεν ήτανε 10, 11... άντε το πολύ 12 χρονών, και ούτε μέρα παραπάνω- ξεκίνησε μαζί με την παιδική του αθωότητα, να πάει στο Παρίσι. Νεράιδες, καλικάντζαροι και ένα ξωτικό μέσα σε μια τσέπη, αποφασίζουν να κάνουν το ίδιο. Στην τεράστια αυτή παρέα, που ο ένας δεν υποπτεύεται την ύπαρξη του άλλου, προστίθεται μια φρέσκια μπαγκέτα κάθε μέρα, μια Παριζιάνα, ένα καρουζέλ, ένα πορτραίτο, μια γιαγιά και...

Ένα memoir γοητευτικό και υποβλητικό. Για τους εφήβους, τους γονείς και τους παππούδες τους και για όλους εκείνους, που οι αναμνήσεις από τα χρόνια της παιδικής αθωότητας, συνεχίζουν να έρχονται στα όνειρά τους... ''Θα σου χρειασθούν του παραχρόνου, στο Γυμνάσιο'', της είχε πει. ''Του παραχρόνου; Μα... έχουμε καιρό για του παραχρόνου! Την κούκλα, όμως, πού θα την ξαναβρώ;'' Της είχε πει ότι τα βιβλία ήταν πιο χρήσιμα από την κούκλα, που στο τέλος θα της έβγαινε και το κεφάλι και τα χέρια και τα πόδια της. Εκείνη, βέβαια, επέμενε ότι τίποτα δεν θα της έβγαινε! Ούτε το κεφάλ...

[...] And I am still searching, when the wild geese fly by, to distinguish whether or not their flock is still lead by the same leader, Akka from Kebnekaise... Then I hurrently seek to make out Iksi and Kaksi, Kolme and Neljia, Niisi and Kuusi and Morten the White male tame Goose... [...] [...] And ''that thing'' was no other than the cute mini skirt by Mary Quant, the British fashion designer. Joan bought it on her last return from New York when she stopped for a couple of days in London, as she tended to say, even if she stayed there for a week. She had kept it in her...

[...] And I am still searching, when the wild geese fly by, to distinguish whether or not their flock is still lead by the same leader, Akka from Kebnekaise... Then I hurrently seek to make out Iksi and Kaksi, Kolme and Neljia, Niisi and Kuusi and Morten the White male tame Goose... [...] [...] And ''that thing'' was no other than the cute mini skirt by Mary Quant, the British fashion designer. Joan bought it on her last return from New York when she stopped for a couple of days in London, as she tended to say, even if she stayed there for a week. She had kept it in her...

Ένα memoir τρυφερό και ζεστό, αστείο και σοβαρό, γραμμένο μέσα από την καρδιά της Ζοζεφίνας, που ήθελε σαν θα μεγάλωνε, να γίνει για λίγο... [...] Είχε γεννηθεί το θέρο, στο σταροχώραφο που θέριζε ο πατέρας του με το δρεπάνι. Η μάνα του έδενε τα δεμάτια με την κοιλιά στα δόντια. Εκεί την έπιασαν οι πόνοι. Τον γέννησε και τον αφαλόκοψε μονάχη της, κάτω από έναν έλατο. Έτσι κι αλλιώς δεν προλάβαινε να πάει στο χωριό. Ύστερα φώναξε τον άντρα της, που συνέχιζε να θερίζει και δεν είχε πάρει είδηση, και του 'δειξε το γιο του.[...]