Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Έλβις, Τζούλης, Φάντη, Σημέλα... Παιδικές υπάρξεις που αναζήτησαν ένα καλύτερο αύριο μακριά από τον τόπο τους. Παιδιά που ζήλεψαν ένα ζαχαρωτό, που η ζωή ήταν σκληρή μαζί τους, που έζησαν με τις αναμνήσεις τους τις τόσο σύντομες, που συνάντησαν... στο δρόμο όσα δεν ταίριαζαν στην ηλικία τους. Μέσα στις ζωγραφιές του ο Έλβις μπόρεσε να εκφράσει αυτά που δεν είπε, αυτά που έκρυβε μέσα του, τιμήθηκε και "πήρε βραβείο", όμως ποτέ δεν ξέχασε την πατρίδα του, το δικό του σπίτι, τους χαμένους γονείς του. Εκεί στο δρόμο, όταν το "φανάρι άναβε κόκκινο" κι αυτός αναζητού...

"Πειραιάς... πόλη με έντονα τα σημάδια του παρελθόντος. Ξεχωρίζουν σαν άφωνοι μάρτυρες εποχών που χάθηκαν μέσα στους αιώνες. Εγκαταλειμμένα αρχοντικά που πεισματικά αντιστέκονται στο χρόνο, άλλα που δεν μπορούν ν' αντέξουν και καταρρέουν, ενώ άλλα, πολύ λίγα, ξαναζούν την παλιά τους αίγλη. Αρχαία κτίσματα ξαναβλέπουν το φως, προκαλώντας το ενδιαφέρον στους περαστικούς, ενώ κομμάτια από πελώρια τείχη πάνω στα βράχια της Πειραϊκής, σύμβολα της εποχής τους, στέκονται αμετακίνητα χιλιάδες χρόνια. Στη φαντασία μας ζωντανεύει μια άλλη εποχή και ξεπροβάλλει πάνω από τ' αρχαία ερεί...

Ήταν απόγευμα. Η μάνα του καθόταν κι έγνεθε - ήθελε να φτιάξει μια μπελερίνα. Ερχόταν χειμώνας. Τα έλατα είχαν πολλά κουκουνάρια. Αυτό σήμαινε βαρυχειμωνιά. Έπρεπε να ντύνεται καλά, όλη μέρα στα πρόβατα, όλη μέρα έξω. Εκεί κοντά της, καταγής καθόταν κι έπαιζε το μωρό. Μα αυτό μπουσούλισε, μπουσούλισε, βρήκε την πόρτα ανοιχτή και βγήκε έξω απ' την αυλή τους χωρίς να το πάρει είδηση. Μπουσούλησε ακόμα λίγο και έφτασε κοντά σ' ένα έλατο. Μικρό ήταν, δυο-τριών χρονών. Είχε λεπτό κορμό και τα κλαδιά του ανοίγονταν ψηλά, λεπτούλια κι αδύνατα. Ακούμπησε πάνω του και στάθηκε όρθιο....

Να με λέτε Λαρίτσα γιατί αυτό είναι το όνομά μου κι εγώ θα σας πω την ιστορία μου απ' την αρχή, με τη σειρά: πού γεννήθηκα, πώς μεγάλωσα, ποιους αγαπώ και κουβαλάω στα όνειρά μου. Θα σας πω για την οικογένειά μου και όλους τους φίλους μου, τι έχω μάθει απ' τη ζωή, τι έχω δώσει και τι έχω πάρει. Γιατί εγώ, ο Λαρίτσας, είμαι ένα σοφό σκυλί κι ακούστε με... η ζωή είναι ωραία!

Ένα λαϊκό παραμύθι για την ευγένεια, την καλοσύνη και την αγάπη. Ένας θρίαμβος του καλού κατά του κακού.