Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Στο πλαίσιο της μελέτης αναλύεται από φιλοσοφική και συνταγμα­τική άποψη, μετά από μια σύντομη ιστορική διαδρομή της διαμάχης αναφορικά με τις αμβλώσεις, αφενός το δικαίωμα στη ζωή και η αξία του εμβρύου και αφετέρου το δικαίωμα αυτοπροσδιορισμού της γυναίκας. Παράλληλα, εξετάζονται ζητήματα που αφορούν σε συγκρούσεις συμφερόντων τόσο συλλογικών όσο και ατομικών, όπως, για παράδειγμα, το συμφέρον συλλογικοτήτων (λ.χ. ενός κράτους) στην σταθεροποίηση ή την αύξηση του πληθυσμού τους ή το συμφέρον του επίδοξου πατέρα στη γέννηση του παιδιού του ενάντια στις προτιμήσεις της...

Η ΔΕΗΣΗ. Αύριο πρέπει οπωσδήποτε να δεηθούμε/ Να μην πνίξει η λάσπη τα λουλούδια/ Και στην πλάτη που χαμογελάει/ να μη χωθεί εκείνο το παλιό καρφί. (από τη σελ. 17 του βιβλίου)

Η διάλυση της ανατολικής ρωμαϊκής αυτοκρατορίας συνέπεσε με την ακμή της ιταλικής Αναγέννησης. Η ιστορική απόκλιση συνέβαλε τα μέγιστα στον τρόπο που ο ένας κόσμος αντιλαμ­βανόταν τον άλλο. Η υστεροβυζαντινή διανόηση βρέθηκε αντιμέτωπη με το πρόβλημα της διαχείρισης της φιλοσοφικής και επιστημονικής προόδου που είχε συντελεστεί και συντελείτο στην περιφέρειά της, τόσο στην καθ’ ημάς Ανατολή όσο και τη Δύση. Ήδη από τον 14ο αιώνα, με το κίνημα του βυζαντινού Θωμισμού, είχε τεθεί μετ’ επιτάσεως το θέμα του πως η βυζαντινή διανόηση θα συνδιαλεχθεί με τη φιλοσοφική παιδεία του...

Με τη δημιουργία των νεότερων κοινωνικών επιστημών στη συνέχεια της αδιαφοροποίητης παραδοσιακής κοινωνικής σκέψης, άρχισε μια διαδικασία συνεχούς εξειδίκευσης με ιδιαίτερα επιτυχή γνωστικά αποτελέσματα. Για κάθε νεότερη κοινωνική επιστήμη, μεγέθη που ήταν ή έγιναν αργότερα γνωστικό αντικείμενο άλλων επιστημών (π.χ. οι ανάγκες στην Οικονομική που ερευνούσε η Κοινωνική Ψυχολογία) εκλαμβάνονταν ως δεδομένα. Οι προσπάθειες ωστόσο για μια βαθύτερη γνώση και αξιολόγηση του κόσμου, έθεσαν από καιρό αιτήματα υπέρβασης των στενών ορίων κάθε επιστήμης που κινούνται προς δύο κατευθύν...

Ο μόνος τρόπος να ανακαλύψουμε τα όρια του εφικτού, έγραψε κάποτε ο Arthur C. Clarke, είναι να τα υπερβούμε αναζητώντας το ανέφικτο. Αυτό φαντάζει απόλυτα ταιριαστό στην σύγχρονη Γενετική γενικώς, και ιδιαίτερα στην πλέον προβεβλημένη -αλλά και περισσότερο διαφιλονικούμενη- δυνατότητά της, την κλωνοποίηση ανθρώπων. Σε συζητήσεις που αφορούν ζητήματα προκλητικά και αμφιλεγόμενα όσο η κλωνοποίηση ανθρώπων είναι εύλογο να εμφιλοχωρούν μεταξύ άλλων αστήρικτες κινδυνολογίες, συναισθηματικές κραυγές και απόπειρες εύκολου εντυπωσιασμού. Το βιβλίο αυτό, κρατώντας απόσταση από πρ...

Ο νεολογισμός "αγορατολμία" (= αγορά+τόλμη) αποδίδει την κοινωνική και πολιτική πρακτική που σχηματίζεται ως ακριβώς αντίθετη προς την "αγοραφοβία". Το παρόν βιβλίο πραγματεύεται ό,τι οριοθετείται ως "περίοδος κρίσης", τόσο στις διεθνείς όσο και στις εγχώριες διαστάσεις της, και υποδεικνύει τρόπους για την αντιμετώπιση της. Προϋποθέτει, με δεκάδες ερωτήσεων και αποκρίσεων, αναγνώστες και αναγνώστριες που έχουν την πρόθεση να οδηγηθούν από την επαρκή κατανόηση των κόσμων τους στην ανάγκη της αλλαγής τους. Θεματοποιούν με ακρίβεια τόσο την αγοραφοβική επιτέλεση των λειτουργιώ...

Από τις τρεις "Κριτικές" του Kant που εθεμελίωσαν στα τέλη του 18ου αιώνα τη φιλοσοφική σκέψη σε νέες αρχές και άνοιξαν τους ορίζοντες για το μέγα κίνημα του Γερμανικού Ιδεαλισμού, της "Κριτικής του καθαρού λόγου" (1781Α, 1787Β), την "Κριτική του πρακτικού λόγου" (1788) και την "Κριτική της κριτικής δυνάμεως" (1790), η πρώτη "Κριτική" είναι ασφαλώς η πιο γνωστή αλλά και η λιγότερο δημοφιλής, γιατί ξεσκεπάζει βαθύτατα ριζωμένες γνωστικές προκαταλήψεις και αναγκάζει τη σκέψη ν’ ακολουθήσει νέους δρόμους που οδηγούν συχνά σ’ ένα αδιαπέραστο δάσος εννοιολογικών όρων και σχημάτω...

Για μας, τους μεταγενεστέρους του, που επωφεληθήκαμε από την επίδρασή της, η καινοτομία του Ντεκάρτ αποτελεί κοινοτοπία. Πρέπει όμως να έχουμε αναστήσει κάπως μέσα μας τη δική του εποχή, την πνευματική και ψυχολογική της ατμόσφαιρα, να έχουμε νοιώσει το δέος που ένοιωθαν οι τότε άνθρωποι μπρος στην ιεραρχία των αξιών, την καθιερωμένη μέσα στις συνειδήσεις τους, όχι μονάχα από τα ήθη των συγχρόνων και τις παραδόσεις των παλαιοτέρων, παρά από αυτή τούτη τη "θεία Αποκάλυψη", για να μπούμε κάπως στο νόημα του τεράστιου άθλου που αποτέλεσε η διακήρυξη των κανόνων της Μεθόδου του...

Το κείμενο αυτό ούτε αποφαίνεται σχετικά με τις αιτίες απώλειας του φιλοσοφείν ούτε αποφαίνεται για τις συνθήκες που ευνοούν την εκκάλυψή του· το κείμενο αυτό δεν αποφαίνεται ως προς όλα τα προαναφερθέντα, καθώς δεν επιθυμεί να δογματίσει· και δεν επιθυμεί να δογματίσει, γιατί το διαπερνά η υποψία πως το δογματίζειν συσκοτίζει τον ορίζοντα του απορείν, άρα: και του φιλοσοφείν· για αυτό, λοιπόν, το παρόν κείμενο υποτυπώνει τον λόγο του υπό τη μορφή επτά αναστοχαστικών ερωτημάτων περί το φιλοσοφείν, δηλαδή επτά μεταερωτημάτων, τα οποία εστιάζονται στο μεταξύ της εκκάλυψης και...

Τι ακριβώς σημαίνει ο τίτλος του παρόντος βιβλίου και σε ποιο περιεχόμενο παραπέμπει; Χωρίς να προκαταλάβω τους όρους των ερωταποκρίσεων, υπογραμμίζω ότι ο ερωτώμενος Karl Marx με το έργο του προτίθεται να αντιπαρατεθεί σε κάθε μορφή "ειδωλοποίησής" του, με την επακριβή προσκόμιση των θέσεών του, και αντίστοιχα ο ερωτών υπόσχεται να διατυπώνει έτσι τις ερωτήσεις του, ώστε να προϋποθέτουν το συνδυασμό της γνώσης των έργων του Marx, των συνθηκών της ιστορικής ανάδυσης και εκδίπλωσης της σκέψης του, των μορφών πρόσληψης και επεξεργασίας της καθώς και των πόλων της κριτικής που...

Με οντικό και νοηματοδοτικό μεταλλάκτη την οργανική μυθολογία, τα σημεία της εμπεδόκλειας αυτοαναφοράς στο μέρος: "κούρος", "κόρη", "θάμνος", "οιωνός" και "ιχθύς", τα σημεία αυτά, οικείες ήδη σε εμάς, περίκλειστες, αυτοτελείς παρουσίες, οντικές και νοηματοδοτικές μονάδες για τον διατμηθέντα -σπαραγμένο στοχαστικό λόγο, λειτουργούν, - στο εξής - στο πλαίσιο της ανάκτησης του σώματος του λόγου του Ακραγαντίνου στοχαστή, κατ’ αρχάς ως μορφο-κλασματικές παρουσίες, σχεδόν συγχρόνως ως οντο-κλασματικές και βέβαια ως μεγα-οντο-κλασματικές παρουσίες, παράλληλα δε ως παρουσίες σημασ...

Προικισμένη μαθήτρια και αγαπημένη του Nietzsche, έχοντας το σπάνιο προνόμιο να έχει μαζί του πολύωρες συζητήσεις για το φιλοσοφικό του έργο το καλοκαίρι του 1882, η Lou Salome στην παρούσα μελέτη της προσφέρει αφενός μία πολύ ενδιαφέρουσα Εισαγωγή στο έργο του Nietzsche και αφετέρου καταθέτει ορισμένες της θέσεις οι οποίες απαρτίζουν μία περιεκτική ερμηνεία του στοχασμού του. Η κύρια θέση της είναι ότι το φαινόμενο Nietzsche αποτελεί ουσιαστικά ένα θρησκευτικοψυχολογικό πρόβλημα. Ως εκ τούτου, στο κέντρο της ανάλυσής της τοποθετεί το βιβλίο του "Έτσι μίλησε ο Ζαρατούστρα"...

Στα διηγήματα της συλλογής "Οι αντίχειρες των παλαιών θεών" πρόκειται για μία ιδιότυπη αποδεικτική διαδικασία, η οποία οδηγεί, με λογικά, αδιαμφισβήτητα επιχειρήματα στην συνειδητοποίηση της σταδιακής παρακμής τής ανθρώπινης μοίρας, ενώ ο δρόμος έως το τέλος είναι ήδη γεμάτος αδιέξοδα. Τα παραπάνω, βέβαια, δεν δείχνονται μόνον ούτε κυρίως με ρεαλιστικές απεικονίσεις, αλλά και με συμβολισμούς και παραβολές, τροφοδοτούμενες και από τους ζοφερούς διαδρόμους τού υποσυνειδήτου. Δυνατά, ψυχογραφικά κείμενα, με ευπρόσδεκτο και συγ-κινητικό το δοκιμιογραφικό στοιχείο, ιστορίες σύντ...

Οι φωτογραφίες του λευκώματος αυτού είναι αποτέλεσμα της μακρόχρονης περιπλάνησής μου σε υγρότοπους και άλλα μέρη της Ελλάδας, όπως την Κερκίνη, τη Βιστονίδα και το Πόρτο Λάγος, την Καλλονή της Λέσβου, την περιοχή του Μεσολογγίου, την Αλυκή του Αιγίου, το Κοτύχι και την Καλογριά, τη Γιάλοβα, τον Αμβρακικό, τις Πρέσπες και τη Νεραϊδολίμνη του Καλλίδρομου.

Τα κείμενα προέκυψαν με αφορμή τη Διεπιστημονική Ημερίδα με θέμα "Όψεις της Βίας", που διοργανώθηκε στο πλαίσιο του μεταπτυχιακού μαθήματος της Εγκληματολογίας-Σωφρονιστικής, στην αίθουσα Κωνσταντόπουλος της Νομικής Σχολής, Α.Π.Θ., την Πέμπτη 6 Δεκεμβρίου 2018. Κεντρικός ομιλητής στην Ημερίδα αυτή ήταν ο προσκεκλημένος Καθηγητής Φιλοσοφίας του Παντείου Πανεπιστημίου, κ. Δημήτρης Ν. Λαμπρέλλης, ο οποίος ανέπτυξε το θέμα "Λόγος και Βία στον Θουκυδίδη". Η βία στον πρώιμο πόλεμο: η τύχη των αιχμαλώτων πολέμου, ως θέμα της επόμενης εισήγησης, επιχειρεί να σκιαγραφήσει τις...

Ο γάλλος στοχαστής Michel de Montaigne, το κριτικό και ελεύθερο πνεύμα του 16ου αιώνα, κατέγραψε στα "Δοκίμιά" του σκέψεις και αναλύσεις, προσεγγίζοντας με προσωπικό αλλά συγχρόνως και φιλοσοφικό τρόπο θεματικές αναζητήσεις της μετέπειτα οργανωμένης σκέψης και της ευρύτερης διανόησης. Με την πρωτεϊκή του γραφή και το πρωτοποριακό του έργο, κατέχει εξέχουσα θέση στην ιστορία των ιδεών της σύγχρονης εποχής, ενώ με τη νατουραλιστική οπτική των αναλύσεων του υποκειμένου και της ανθρώπινης ύπαρξης, θέτει τον άνθρωπο στο επίκεντρο και προτείνει μια βιοσοφία διαχρονικής εμβέλειας....

Έλληνες και ξένοι πανεπιστημιακοί, λογοτέχνες και δημοσιογράφοι γράφουν μικρές ιστορίες για τα ζώα και υποστηρίζουν ότι τα ζώα δεν είναι κατώτερα όντα: Αισθάνονται, πονούν, αγαπούν, αντιλαμβάνονται, κρίνουν, θυμούνται, έχουν συνείδηση, έχουν ικανότητες που δεν έχουμε, έχουν δικαιώματα. Με λογική και συναίσθημα σχολιάζεται η σχέση των ζώων με τον άνθρωπο, η παρουσία τους στον μύθο και το παραμύθι, στην τέχνη και την τεχνολογία, στη θρησκεία και τη φιλοσοφία, και καταγγέλλεται η σκληρότητα με την οποία συχνά αντιμετωπίζονται. Στο βιβλίο αυτό παρουσιάζονται τεκμηριωμένα και...