Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Σε ένιωθα να ακουμπάς στον ώμο μου και απ’ την πνοή σου τρεμόπαιζαν οι φλόγες των κεριών που σου παρέστεκαν... "Εν τόπω φωτεινώ, εν τόπω χλοερώ εν τόπω ανανύξεως..." ******************************* Ακόμα και όλη τη ζωή μου θα έδινα αρκεί να ερχόσουν... κι ας φεύγαμε μετά μαζί. ******************************* Έφυγες, για πάντα έφυγες κι έμεινα να βλέπω που ξεμακραίνεις μες στον χρόνο... Κι έμεινε σε μένα να κοιτάζω την κορνίζα με τον παγωμένο χρόνο στο χαμόγελό σου... ******************************* Απάντηση δεν πήρα απ’ τη φωνή σου, μονάχα ένα αερά...

Τα ποιήματα, αυτής της συλλογής, μετοίκησαν απ’ τη σκέψη μου στον χώρο του χαρτιού σε διαφορετικές εποχές και κάτω από ποικίλες συνθήκες και συναισθήματα... Αν η ποίηση είναι ένα ταξίδι ζωής, τότε το "Εν καιρώ" είναι το καράβι στο οποίο επιβιβάστηκαν όλα τούτα τα ποιήματα. Υπάρχουν εδώ ποιήματα που εισήλθαν με όλες τις "νομότυπες διαδικασίες" και τ’ "απαιτούμενα στοιχεία" στη συλλογή αυτή... Υπάρχουν όμως και κάποια άλλα που "μπάρκαραν" ως "λαθρεπιβάτες"... αλλά δεν θέλησα να τους φερθώ με αγένεια και να τα "τιμωρήσω"... Ίσως να έχουν κι αυτά τους δικούς τους λόγους επιβ...

Θεωρώντας τον κόσμο πνευματικό στη φύση του και τα μεγέθη του ενεργήματα του πνεύματος το οποίο και μαρτυρούν με τις ποιότητες και ιδιότητες που δεν είναι υλικής προέλευσης, αποφεύγουμε τη ριζική διάκριση αίσθησης και νόησης, τη μείξη τους, ή το δυιστικό χωρισμό τους. Πώς όμως; Μήπως εμφιλοχωρεί ο κίνδυνος της πνευματοκρατίας ο οποίος δεν είναι παρά δυναμικός πανθεϊσμός; Παράλληλα, διαπιστώνοντας πως το κοσμικό και το ανθρώπινο είναι ταυτίζονται, δεν καταφάσκουμε στις αρχές του πανθεϊσμού; Τα ερωτήματα θα μπορούσαν να πολλαπλασιασθούν, αλλά οφείλουμε να πούμε κάτι απλό: Η...

Ξεχασμένα πλέον τα όνειρα μιας ζωής που άφησες κι έφυγε... Ό,τι ακόμα απόμεινε δικό σου είναι το δάκρυ που πέτρωσε!...

Προσωπικοί ήταν οι λόγοι που ώθησαν τη συγγραφέα να γράψει αυτό το βιβλίο: η σχέση της με τον καλλιτέχνη Κώστα Καρουσάκη και η αγάπη της για το λαϊκό τραγούδι. Αυτό το βιβλίο δεν είναι αμιγώς βιογραφικό, αλλά είναι εμπλουτισμένο με πληροφορίες και στοιχεία που αφορούν τα σπουδαιότερα κομμάτια της καλλιτεχνίας, τα οποία συνδέονται με το τραγούδι και τη μουσική. Για τη συγκέντρωση και την καταγραφή αυτού του υλικού, χρειάστηκαν περίπου πέντε χρόνια.

Ο αναγνώστης· αυτού του βιβλίου θα πληροφορηθεί τα μεγάλα γεγονότα που σημάδεψαν την πατρίδα μας από το 1936 μέχρι το 1941. α. Γιατί έγινε η 4η Αυγούστου. (Δικτατορία Μεταξά), β. Γιατί το 1937 ο Μεταξάς γράφει στο ημερολόγιο του: "Αυτά που συμβαίνουν σήμερα στη χώρα μου δεν μπορώ να τα γράφω γιατί δεν ξέρω σε τι χέρια θα πέσει το ημερολόγιο μου". γ. Γιατί έγινε το κίνημα των Χανίων. δ. Ο πόλεμος 1940-1941. "Νυν υπέρ πάντων ο Αγών". ε. Γιατί ο Ιωάννης Μεταξάς, ο ηγέτης μιας Ενωμένης Ελλάδος, δεν πέθανε φυσιολογικά. Έπεσε εκτελώντας· το καθήκον του. στ. Τι έγιναν τ...

Πιστεύοντας ότι οι άνθρωποι του πνεύματος δε φεύγουν ποτέ, αλλά ότι είναι πάντα ανάμεσά μας, μας νουθετούν και μας διδάσκουν με το έργο τους, θεώρησα χρέος μου να φέρω στη δημοσιότητα τον άνθρωπο Μανώλη Μαρκάκη, όπως τον βίωσα αναπολώντας την πορεία του από τα πρώτα-πρώτα χρόνια της σύντομης ζωής του μέχρι το πρόωρο και ξαφνικό πέρασμά του στην αιωνιότητα. Στις σελίδες αυτές παρουσιάζεται ένα αντιπροσωπευτικό μέρος της πνευματικής του δημιουργίας (επιστημονικό-λογοτεχνικό), αρχής γενομένης από τα πρώτα γραπτά και δημοσιεύσεις του σε ηλικία 15 ετών, αποσπάσματα από αυτοτε...

Έχουν περάσει 35 χρόνια από τότε που ξεκίνησα τη μουσική μου περιπέτεια. Υπάρχουν πολλά που έγιναν και πολλά που δεν έγιναν... 35 γεμάτα χρόνια δυναμικά μιας και από την αρχή βρέθηκα στα μεγάλα σχήματα με σπουδαίους συνεργάτες, με δυνατές στιγμές καλές και κακές... Βρέθηκα πολύ μικρός μέσα σε καταστάσεις μέσα σε καταστάσεις που χαράζουν την ψυχή και το σώμα... Ήμουνα ταλέντο. Από την πρώτη στιγμή που κάθισα στα τύμπανα έπαιξα. Δεν αξιοποίησα αυτό το ταλέντο όπως έπρεπε... Μελέτησα λίγο. Έγινα μουσικός πάνω στη σκηνή. Έζησα πολλά. Πολλές εμπειρίες και ερεθίσματα... Και σκέφτ...

[...] Ο τραγικός ποιητής παίρνει το μύθο του και του δίνει μεγαλείο με την ποίησή του και κάνει την τραγωδία του ουσία πανανθρώπινη... παίρνει στα χέρια του την ύλη και την πλάθει. Την ανεβάζει στο ανώτερο επίπεδο της ζωής που λέγεται τέχνη. Αυτό είναι το σημείο που ο καλλιτέχνης ενώνεται με το θείο!... Ο Ντίνος Ταξιάρχης εδώ παίζει το δικό του παιχνίδι στον χάρτη του αρχαίου μύθου. Με τους δικούς του κανόνες και τη δική του ποιητική φαντασία ξανάπλασε τους μύθους στις τέσσερις τραγωδίες του.

Με αυτά τα παραμύθια, προσπαθώ να διαβώ την ομίχλη που σκεπάζει το παρελθόν μου και να επιστρέψω στην παιδική μου ηλικία... Βλέπω καθαρά πλάι στην πέτρινη βρύση το πρόχειρο τσίγκινο υπόστεγο, όπου γινόταν η απόσταξη του τσίπουρου... κι εμείς κοντά στη φωτιά να ψήνουμε αμύγδαλα και καλαμπόκια και ν' ακούμε ιστορίες από τους γεροντότερους... Έρχονται στο νου μου οι κρύες νύχτες του χειμώνα, τότε που όλοι μαζεμένοι δίπλα στη φωτιά, κρεμόμασταν από τα χείλη της γιαγιάς ν' ακούσουμε κάποιο παραμύθι... Οι σκιές που τρεμόπαιζαν στους τοίχους από το αναμμένο τζάκι, ζωντάνευαν στ...

Ζει κανείς ποιητικά σ' αυτόν τον κόσμο όταν πάρει μια θέση υπεύθυνη απέναντι στον κόσμο του τον εξωτερικό και εσωτερικό. Η υπεύθυνη θέση και στάση προϋποθέτει εσωτερική ζωή. Ο ποιητής δεν ζει μόνο στον έξω κόσμο αλλά και στον εσωτερικό, στην "ένδον ζωή", που είναι η ζωή της φαντασίας και του ονείρου. Φαντασία μαζί και πραγματικότητα οδηγούν στη δημιουργική ζωή... Για τον ποιητή ο κόσμος έχει μια σκοτεινή πλευρά που τείνει να βγει στο φως και να φανερωθεί και μια ορατή πλευρά που τείνει να εισέλθει να γίνει κρυφό και να εμψυχωθεί. Το φανερό που θέλει να γίνει κρυφό και το...

Η χωρίς "άδεια" δημοσίευση αυτού του ντοκουμέντου, που θα γίνει αντικείμενο σοβαρών αντιπαραθέσεων, θέτει τρία ερωτήματα. Το πρώτο αφορά την αυθεντικότητα του. Το δεύτερο είναι, αν μπορούμε να θεωρήσουμε βάσιμα τα κίνητρα, που έκαναν ένα από τους συντάκτες του να το δημοσιεύσει με δική του πρωτοβουλία, παραβαίνοντας ανεπιφύλακτα τον όρκο που είχε δώσει. Το τρίτο ερώτημα έχει σχέση με την εγκυρότητα αυτών των συμπερασμάτων, τόσο από θεωρητική, όσο και από εμπειρική άποψη. [...] Σε ό,τι αφορά τη στάση τού προσώπου που επωμίστηκε την ευθύνη τής δημοσίευσής του, ας μου επιτραπ...

Ένα πρωτότυπο και χαριτωμένο ανάγνωσμα το οποίο προέρχεται απ' τη μαγική γραφίδα μαθητών του Τρίτου Ευρωπαϊκού Σχολείου Βρυξελλών (Ελληνικό τμήμα), προκαλεί τόσο με το περιεχόμενό του, όσο και με τον τρόπο γραφής του. Πείθει για το δυναμισμό και για την ελληνομάθεια των Ελλήνων της διασποράς και καλεί τους αναγνώστες, μικρούς και μεγάλους να απολαύσουν στιγμές χάρματος, μαγείας και γοητείας με τις έξοχε λογοτεχνικές περιγραφές και σκηνογραφίες του... Σπάνιο και αποκαλυπτικό βιβλίο...

Κάθε ζωή είναι σημαντική γι' αυτόν που τη ζει, όσο απλή και συνηθισμένη κι αν είναι. Και όσο πιο απλή και συνηθισμένη είναι τόσο ο καθένας από μας βρίσκει κάτι από τον εαυτό του, από τη δική του ζωή, κάτι που τον άγγιξε και ταυτίζεται μαζί της... Η Κυβέλη είναι μια από αυτές τις ασήμαντες-σημαντικές γυναίκες που όλοι συναντήσαμε στο διάβα της ζωή μας σαν κόρη, σαν σύζυγο, σαν μάνα, σαν γιαγιά, σαν γειτόνισσα, σαν φίλη, σαν γνωστή... Είναι δηλαδή η μέση ελληνίδα που πάντα περνάει απαρατήρητη δίπλα μας, παρ' όλη τη δύναμη που κουβαλάει μέσα της, όχι μόνο τώρα αλλά και πάντα...

Η διανθρώπινη μέριμνα και μάλιστα ως φιλοσοφική προσπάθεια αποτόλμησε και αποτολμάει με αιώνιο σφρίγος και αδιάπτωτη εμμονή και επιμονή να διακαθορίσει τους όρους γνώση και αλήθεια για να τους συσχετίσει στη συνέχεια... Μέγας αγών, όπως θα έλεγε ο θείος Πλάτων, μεγάλο πεπρωμένο και μέγιστη τιμή για το ανθρώπινο. Στις σελίδες αυτού του βιβλίου ο συγγραφέας προσπαθεί να δείξει τις μεγάλες πανανθρώπινες και διαπολιτισμικές σταθερές οι οποίες καταστέφθηκαν από το φιλοσοφικό μόχθο και φωτίζουν με το ιλαρό τους φως το μέγα πρόβλημα και μάλιστα υπό το φως των ανοιχτών διαστάσεω...

Μέσα σ' αυτά τα έξι θεατρικά του τρίτου τόμου [...] υπάρχει ευδιάκριτα όλη η στοργή και ο πόνος για τα ανθρώπινα... Ο συγγραφέας έχει τον πόνο της δημιουργίας μέσα του, έναν πόνο πανανθρώπινο. Ο θεατής (ή αναγνώστης) μέσα σε αυτά τα έργα αναγνωρίζει τον εαυτό του... Βιώνει συγκινησιακά το έργο του συγγραφέα και ταυτίζεται με αυτό... [...]

Στις σελίδες αυτού του βιβλίου ο αναγνώστης θα ιχνεύσει εκείνα τα στοιχεία του φιλοσοφικού λόγου που πείθουν πως η πραγματική "διάσταση" του κόσμου μας είναι το κάλλος. Παρέα με τη μεγάλη φιλοσοφική παράδοση ο συγγραφέας επιχειρεί έναν περίπλου απ' τον οποίο δεν απουσιάζει ούτε ο αναγνώστης ούτε οι βαθύτερες εμπνοές του και επιχειρηματολογεί με τρόπο ο οποίος όχι μόνο δεν είναι προσωπικός, αλλά αποκαλύπτει τα στοιχεία της αιώνιας ομορφιάς τα οποία καλλύνουν κάθε ον. Δύσκολος αλλά γοητευτικός περίπλους ο οποίος δοκιμάζει δημιουργικά τόσο το συγγραφέα, όσο και τον αναγνώστη...

Σε μια επίσκεψη στον ιερό χώρο των Δελφών, ο Νίκος μένει έκθαμβος μπροστά στα εκφραστικά μάτια και τη γαλήνια έκφραση του προσώπου του Ηνίοχου... Ονειρεύεται ότι περπατάει δίπλα στον Ηνίοχο, βλέπει διάφορα, μαθαίνει πολλά... και τον συναρπάζει η ιστορία των προγόνων του... Ταυτόχρονα όμως συγκρίνει την αρχαία εποχή με τη σημερινή και μοιάζει να είναι κυριολεκτικά μπερδεμένος...

"Ο Άρης, το παιδί του μετανάστη" είναι μία αληθινή ιστορία ενός ζευγαριού με τον γιο τους, στην οποία φαίνεται καθαρά πώς τα παιδιά αποτελούσαν για τους γονείς μετανάστες ένα είδος αποσκευής που καλούνταν να μεταφέρουν συνεχώς, ανάλογα με τις συνθήκες ζωής και εργασίας τους... Μέσα από την πορεία του ζευγαριού αυτού, αντανακλά και η πορεία όλων των Ελλήνων μεταναστών που μοιράστηκαν τις ίδιες δυσκολίες προσαρμογής, τα ίδια προβλήματα εργασίας και επικοινωνίας αλλά και τον ίδιο καημό, τον γυρισμό στην πατρίδα που άφησαν αναγκαστικά... Πως όμως αντιμετώπισαν την κατάσταση α...

Πέρα από τον κόσμο των φαινομένων και των εμπειριών, βρίσκεται και ένας άλλος κόσμος, ένας κόσμος εσωτερικότητας, τις περισσότερες φορές μη συνειδητός, ένας κόσμος με δικούς του νόμους που πολύ συχνά διαφέρουν από τους εξωτερικούς νόμους και κανόνες αυτού του κόσμου. Ο κατ' εξοχήν νόμος αυτής της εσωτερικότητας, από τον οποίο απορρέουν οι άλλοι ηθικοί κανόνες και νόμοι, δεν περιορίζει. Είναι αυτονόητος, αυτόχθων και αυτοδημιούργητος. Αποτελεί θα λέγαμε μια βεβαιότητα για την ίδια την ύπαρξη. Ο εσωτερικός αυτός νόμος του πνεύματος, υπερβαίνει το φυσικό νόμο, διότι τον αμφισ...