Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Σαν το παλιό κρασί Της Κύνθιας της αρέσει να ταξιδεύει, αλλά έχει μια παραξενιά. Βιάζεται... Ανυπομονεί να φτάσει. Τα Τζουμέρκα δεν προσφέρονται για βιαστικούς, για ανυπόμονους. Είναι σαν το καλό κρασί, που το απολαμβάνει γουλιά γουλιά, με όλες τις αισθήσεις σου. Έτσι το ταξίδι για την Άρτα, τα Καστανοχώρια και τα Δυτικά Τζουμέρκα έπαιρνε τη μία αναβολή μετά την άλλη. Κάποιοι άλλοι όμως, όπως η Πόλα και ο Μπάμπης, ήρθαν εδώ, πάνω στα βουνά και βρήκαν τον επίγειο παράδεισό τους. Γύρισαν την πλάτη τους στις ανέσεις ενός αστικού κέντρου. Δεν "μονάζουν" κι ας ζουν εκ...

Λένε πως ο χρόνος στα ορεινά κυλάει πιο αργά. Η θέα είναι καλύτερη και η αίσθηση ελευθερίας ανυπέρβλητη. Ακόμη μιλάνε για καθαρό αέρα, για μεγαλύτερη και στενότερη επαφή με το θείο, για κάθε είδος ορεινά "καταφύγια" αλλά και για κατακτήσεις κορυφών ως διακρίσεις. Σημείο αναφοράς για όλα τα παραπάνω είναι ο άνθρωπος, αυτός που διαλέγει να ζητήσει ή απλά να εκδράμει σε μεγάλο υψόμετρο. Καθώς απομακρύνεται από τα πεδινά, αρχίζει να αισθάνεται τον ίδιο περίεργο φόβο και σεβασμό με εκείνον που θα ένιωθε στη μέση του πελάγους... Δεν είναι απίστευτο πως εμείς οι Έλληνες ζούμε σε μ...

Σκηνή σε μεγάλο υψόμετρο. Οροπέδιο ονομαστό. Πηγή, δύο σχηματισμοί λιμνών, εκκλησάκι, καταφύγιο. Μια παρέα Κρητικών 18-25 χρόνων, σε μια γωνιά έχουν ανάψει φωτιά για να ψήσουν κρέας. Κρασί, τσικουδιά, μερικές ντομάτες, λίγο τυρί και ψωμί. Έρχομαι από ορεινό δρόμο "σπαστήρι", βγαίνω από το αυτοκίνητο γιατί με φωνάζουν να πάω κοντά. Κερνούν κρασί και σε λίγο ένας απ' όλους βγάζει το μαντολίνο και αρχίζει να γρατζουνάει τις χορδές. Η μαντινάδα ξεκινάει και τα δίστιχα περνούν από στόμα σε στόμα, αλληλοσυμπληρώνονται μα ποτέ δεν σταματούν. Η ιστορία φτιάχνεται εκείνη την ώρα......

Η Παλαιά Διαθήκη διδάσκει ότι ο Θεός έφτιαξε τον άνθρωπο από πηλό. Στην ελληνική μυθολογία αναφέρεται ότι ο Δευκαλίων -γιος του Προμηθέα - και η γυναίκα του Πύρρα μετά τον κατακλυσμό αισθάνονταν μόνοι. Προσευχήθηκαν στον Δία. Εκείνος τους συμβούλευσε να περπατήσουν στην έρημη γη και να ρίξουν πίσω τους λιθάρια. Από τις πέτρες που έριξε στη γη ο Δευκαλίων γεννήθηκαν άνδρες και από εκείνες της Πύρρας γυναίκες. Έτσι δημιουργήθηκε ένα νέο γένος ανθρώπων, ένας λαός. Είναι κοινή η ρίζα της λέξης "λάας") που σημαίνει λίθος, λιθάρι και λαός. Κοινός παρονομαστής θρησκείας και παράδο...

Η Ελλάδα είναι ένα από τα λίγα μέρη του κόσμου που το ταξίδι στον χρόνο, ιδιαίτερα στο παρελθόν, όχι μόνον επιτρέπεται, αλλά επιβάλλεται! Παίρνεις μια βαθιά εισπνοή, κλείνεις τα μάτια και πραγματοποιείς αυτό το μετέωρο βήμα περνώντας την "πύλη" ενός -οποιουδήποτε- αρχαιολογικού χώρου. Το πέρασμα από το σκοτάδι στο φως ανοίγοντας και πάλι τα μάτια είναι μαγικό. Μετράς τις χιλιετίες πολιτισμού και αρχίζεις την περιήγηση, το ατέλειωτο ταξίδι. Ακόμα και οι πέτρες έχουν μιλιά και θα πρέπει να προσέχεις πού πατάς. Δίνεις την ευκαιρία στην ψυχή σου να πάρει κι εκείνη μια ανάσα και...

Μαθήματα απόδρασης Περιμέναμε συνήθως το τέλος της χρονιάς, εκεί λίγο πριν από τις εξετάσεις του 2ου εξαμήνου. Οι κοπελιές εξαφάνιζαν τις ποδιές τους και μας συναντούσαν στην προκυμαία, εκεί που έφευγαν οι "βενζίνες" για τον Αργοσαρωνικό. Προορισμός μας η Αίγινα, η Σαλαμίνα, το Αγκίστρι ή -πιο μακριά- ο Πόρος και τα Μέθανα, για τους πιο τολμηρούς από εμάς. Το εισιτήριο φτηνό, η απόσταση μικρή. Ήταν οι μικρές παράνομες αποδράσεις μας από το σχολείο. Μικρές... τζούρες ανάπαυλας, σαν τις τζούρες από τσιγάρο που κάναμε στα κλεφτά. Κοπάνα για ποδήλατο στον Πόρο. Για να πατσο...

Ανάταση ψυχών Ο Γιώργος είναι φανατικός αναγνώστης μας. Ταξιδεύει σ' όλη την Ελλάδα μέσα από τις σελίδες του ταξιδιωτικού οδηγού. Ίσως γιατί ο Γιώργος δεν απατά τον τόπο που μεγάλωσε: τη Θεσπρωτία. Με ορμητήριο τα Σύβοτα, τα καλοκαίρια βγαίνει στ' ανοικτά, δήθεν για ψάρεμα. Η αλήθεια είναι ότι απλώς του αρέσει να πλέει στα ίδια νερά, που κάποτε έπλεε ο θρυλικός Μπαρμπαρόσα, να ξεχνιέται αγναντεύοντας τα όμορφα νησάκια της περιοχής, και τις παραλίες σε όλη την ακτογραμμή μέχρι την Πάργα και κάποιες φορές -όταν έχει καλή παρέα- ακόμη και μέχρι την Πρέβεζα. Ο Γιώργος δεν εί...

Αποστολή στην Αιτωλοακαρνανία. Το παζλ της Ελλάδας που ανακαλύπτουμε, κομμάτι κομμάτι συμπληρώνεται. Συντάκτες και φωτογράφοι ετοιμάζουν τις βαλίτσες τους και είναι έτοιμοι να ξεκινήσουν. Οι περισσότεροι χαμογελούν, αλλά έχουν μια ανησυχία στο βλέμμα. Αναρωτιούνται εάν υπάρχουν τόσα πολλά και ενδιαφέροντα στην περιοχή αυτή. Σκέφτονται ότι θα είναι δύσκολο να γεμίσουν τις σελίδες του ταξιδιωτικού οδηγού και ο λόγος είναι απλός. Όλος αυτός ο πλούτος δεν είναι κάπου καταγεγραμμένος. Δεν υπάρχουν σημαντικές τουριστικές υποδομές, παρά μόνο σε συγκεκριμένα σημεία... Παρ' όλα αυτά...

Τα ονομάζουμε μικρούς παραδείσους, τους δίνουμε τον χαρακτηρισμό της όασης, τα φορτώνουμε με κοσμητικά επίθετα και ανακαλύπτουμε στην αγκαλιά τους τη "μουσική" της ηρεμίας και την ανθρώπινη επαφή με συνοδοιπόρους σαν κι εμάς στο ταξίδι της "άγονης γραμμής". Αυτά για εκείνους που τα αγαπούν πολύ και τα θεωρούν παρθένους θησαυρούς στην ελληνική θάλασσα. Υπάρχει όμως και η αντίθετη άποψη που μιλά με σκληρή γλώσσα για το πολύωρο ταξίδι, την απουσία παροχών και υπηρεσιών, τον εγκλωβισμό σε "σχήματα" διακοπών που ανήκουν στο παρελθόν και τόσα άλλα. Η αλήθεια ως συνήθως βρίσκεται...

Όπου πατάει ρόδα... δεν φυτρώνει χορτάρι! Θα το δείτε γραμμένο ξανά μέσα στις σελίδες που ακολουθούν. Το επαναλαμβάνουμε για να μην το ξεχάσει κανείς. Γιατί στην Ελλάδα η οδήγηση οχήματος 4x4, SUV, pickup, τζιπ, αγροτικού -πείτε το όπως θέλετε- για κάποιο περίεργο λόγο έχει συνδεθεί με την ασυδοσία, εντός και εκτός δρόμου. Τα μάτια μας έχουν δει πολλά. [...] Είναι ντροπή! Από την άλλη, δεν είναι καθόλου ντροπή να ακολουθείς μια ορεινή διαδρομή σε πατημένο δασικό δρόμο και να απολαμβάνεις με όλες σου τις αισθήσεις το τοπίο. Να κάνεις πολλές στάσεις για να περπατήσεις, να πιε...