Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Έχετε ακούσει για τους μοναχικούς ανθρώπους; Οι μοναχικοί άνθρωποι είναι σαν τους μπαμπούλες, τους καλικάντζαρους και τις αγαπημένες λάμιες του αδελφού μου, πλάσματα νοσηρά και υποχθόνια. Ξεπετάγονται από τις σκοτεινές γωνίες, προκαλούν φρίκη και αποτροπιασμό. Προσπαθούν να ανήκουν, μα δεν ξεγελούν κανέναν. Κανείς δεν αντέχει να τους κοιτάζει για πολύ - γίνονται η άβυσσος που μας επιστρέφει το βλέμμα της. Κι εγώ, η μικρή, πέρα από τον θάνατο αφοσιωμένη αδελφή του Συγγραφέα, διαβάζοντας το κύκνειο άσμα του, νιώθω ένα ρίγος θαυμασμού. Που προσπάθησε να ξεφύγει απ' τη μοίρα...

"Απόρριψη" είναι ο τίτλος του τελευταίου διηγήματος της συλλογής. Όλα όμως τα διηγήματα έχουν να κάνουν με την απόρριψη. Οι πρωταγωνιστές τους γνώρισαν την απόρριψη από άλλους ανθρώπους, απ’ την κοινωνία, απ’ το σύμπαν. Άλλοι πάλι έθεσαν εαυτόν εκτός παιχνιδιού, εκτός της ζωής και της δημιουργικής, όπως λέμε, διαδικασίας. Κρύφτηκαν πίσω από γρίλιες, πίσω από χολή, πίσω από υπερωρίες, πίσω από αυταπάτες. Έγιναν θεατές, καλόβολοι ή κακόβουλοι, έγιναν θύματα, έγιναν άγιοι. Εδώ βρίσκονται κάποιες απ' τις ιστορίες τους.

Η συγγραφή είναι στη βάση της µια µοναχική διαδικασία. Πώς µπορεί, λοιπόν, να υπάρξει οµαδική συγγραφική δουλειά; Στη "Γοµολάστιχα" το προσπαθήσαµε. Ο πειραµατισµός µας ξεκίνησε το 2008. Αν και όλοι ήδη γράφαµε µικρά και µεγαλύτερα πεζά κείµενα, θέλαµε να κουβεντιάσουµε και να µοιραστούµε τη µικρή πείρα που είχαµε αποκτήσει γράφοντας. Αυτό θα µας βοηθούσε να αναβαθµίσουµε τα κείµενά µας. Δεν υπήρχε η δυνατότητα να έχουµε έναν δάσκαλο γραφής, αν και πολλοί από εµάς είχαν ήδη παρακολουθήσει αξιόλογα µαθήµατα δηµιουργικής γραφής. Δοκιµάσαµε, λοιπόν, κάτι άλλο, χωρίς πρ...

Η Ελευθερία δεν είχε ποτέ δικό της ζώο μέχρι τότε. Στο πατρικό της είχαν καναρίνια, αλλά αυτά δεν πιάνονται. Αυτά γρήγορα γίνονται ένα με το ντεκόρ. Η Ελευθερία τα λυπόταν. Η μητέρα της είχε αλλάξει πολλά καναρίνια, γιατί τα μισά τα έχανε. Όταν τα τάιζε, ξέχναγε το πορτάκι τους ανοιχτό. Τα καναρίνια φλερτάρουν πάντα με τις ανοιχτές πόρτες. Αλλά το ν' απελευθερώνονται πουλιά που συνήθισαν σε συνθήκες σκλαβιάς είναι, το λιγότερο, απερισκεψία. Η άλλη ζωή έχει πάντα ένα τίμημα.