Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Ο Λυκούργος σκοτώθηκε τριαντάρης σε τροχαίο οδηγώντας το αγροτικό του πατέρα του, τον επικήδειό του μάλιστα εκφώνησε με στόμφο ο Ξερολέας. Εγώ δεν βρήκα το κουράγιο να πάω στο αντίο. Δεν θέλω να γυρίσω ποτέ πάλι στην ξυλιά, στο δεκατριάρι και στα δυο κιλά ψωμί. Όχι γιατί φοβάμαι ή γιατί κουβαλάω δήθεν κάποια παιδική πληγή. Επειδή η ζωή στα θρανία είναι ένας γυάλινος βώλος που κύλησε καταδικασμένος ν' αστράφτει αιώνια. Είναι η εποχή της γυαλένιας που θέλεις να τη ζεις κι όχι να την επισκέπτεσαι, γιατί θα την αλλάξεις και δεν πρέπει. Είναι η εποχή της γυαλένιας, που βιάζεσα...

Τα ανθρώπινα ελατήρια παραμένουν ταπεινά σε κάθε υφής ερέθισμα; Στην αφετηρία του ατομικού δράματος, ατολμία, εκδίκηση και συμφέρον σημαδεύουν την θεραπεία της ίδιας πληγής; Τιμωρία και λύτρωση χορεύουν στο κουφάρι του αυτού υποκειμένου; Οι πρωταγωνιστές θριαμβεύουν επειδή γεννήθηκαν κομπάρσοι; Η τελεία προαποφασίζεται ή επισφραγίζει; Οι σελίδες που πέρασαν αρκούν για να καταργηθούν τα ερωτηματικά, είτε της έκφρασης, είτε της σκέψης; Αν ο Βίας ο Πριηνεύς είχε δίκιο τότε "Οι πλείστοι άνθρωποι κακοί". Αν πάλι όχι...;