Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Ισμήνη, Βερόνικα, Μάρθα, Ουρανία... κορίτσια που μεγαλώνουν στο οικοτροφείο "Ίκαρος", σε μια Ελλάδα μεταπολεμική, τραυματισμένη... Η Ισμήνη, παραιτημένη ως την ωριμότητα, αρχίζει να αναγνωρίζει τις ανασφάλειές της και να έρχεται αντιμέτωπη με αυτές. Η Βερόνικα θωπεύει τους ξεχασμένους στόχους της και αποφασίζει να τους κυνηγήσει αδίστακτα. Η Μάρθα βλέπει με απορία μια φάρσα της να γίνεται η ίδια η μοίρα της. Η Ουρανία, γεμάτη από ενοχές που γέννησε μέσα της ο φθόνος, παλεύει στην υπόλοιπη ζωή της για να εξιλεωθεί. Και δίπλα σ' αυτές τις κοπέλες, η Ολυμπία, η...

Τα "κουφέτα" είναι μια ερωτική ιστορία, που κινείται πάνω σε δύο άξονες. Το ερωτικό τρίγωνο και τις ορμές της ψυχής, όπως τις απέδωσαν ποιητές σαν το Σολωμό και τον Φεντ. Γκ. Λόρκα. Τρίτη βάση υποδόρια είναι η φύση της ζακυνθινής γης και η γενετική αλυσίδα του νησιού. Η ιστορία ξετυλίγεται στη μετασεισμική Ζάκυνθο και στην Αθήνα του '60 και του '70. Μετά τους σεισμούς του 1953 στη Ζάκυνθο, μια οικογένεια τραυματισμένη από το πένθος της απώλειας της μεγαλύτερης κόρης, της Κατίνας, έρχεται στην Αθήνα και παλεύει να επιβιώσει. Στην πρωτεύουσα, η Δέσποινα, η μικρότερη κόρη...

Στη Σύρο των αρχών του εικοστού αιώνα, η δωδεκάχρονη Βασιλεία αφήνει την οικογένειά της για να δουλέψει ως υπηρέτρια σε μια μεγαλοαστική οικογένεια με βαρύ παρελθόν και ιδιόμορφες σχέσεις. Από τη Σύρο στη Βιέννη και στα Βαλκάνια, υπό τη σκιά της νεότευκτης ψυχανάλυσης και την απειλή του Α΄ Παγκόσμιου Πολέμου, η Βασιλεία θα μυηθεί σε άγνωστες εκδοχές της ζωής που δραματοποιούν παρακμασμένοι μεγαλοαστοί και σιωπηλοί αντιρρησίες, δογματικοί ή εκρηκτικοί ιδεολόγοι, κυρίως όμως το σκοτεινό πρόσωπο ενός ψυχιάτρου, που αγωνίζεται και ο ίδιος να κατακτήσει την ταυτότητά του. Έν...

Στην αρχή τίποτα και ξαφνικά μια υπόσχεση ζωής σε μιας σταλίτσας κόκκο. Κι όπως ήμουν σε πύκνωση όλη η γενετική σοφία, έπεσα με τα μούτρα στη ζωή. Γεννήθηκα! Λάμπανε προβολείς στα μάτια μου κι έμπλεκαν γύρω μου οι φωνές, αλλά την είδα. Ώστε λοιπόν έτσι ήταν! Ένα τεράστιο χέρι με γλίστρησε πάνω της κι εκείνη ψαχούλευε με το δάχτυλο δισταχτικά το μουλιασμένο χνούδι μου. Μα δε μου έσκασε ούτε ένα χαμόγελο. Ούτε κι εγώ. Αντίθετα, έκλαιγα! Έτσι για να της το ανταποδώσω... Μια που μας άφησε ο πελαργός, στάθηκε η μαμά στο πόδι του, αλλά νομίζω πως η στάση αυτή την κούραζε λιγάκι...