Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Ο ολοκληρωτισμός ως ιδεολόγημα ανέκαθεν εξυπηρετούσε μια πολύ συγκεκριμένη στρατηγική λειτουργία: εγγυώνταν τη φιλελεύθερη - δημοκρατική ηγεμονία απορρίπτοντας την αριστερή κριτική τής φιλελεύθερης δημοκρατίας ως την άλλη όψη του «διδύμου» των δεξιών φασιστικών δικτατοριών. Αντί να παράσχει μιαν ακόμη συστηματική έκθεση της ιστορίας της ιδέας αυτής, ο Slavoj Zizek προσεγγίζει εδώ τον ολοκληρωτισμό κατά τρόπο βιτγκενσταϊνιανό, ως έναν ιστό οικογενειακών ομοιοτήτων. Έτσι διερευνά σε βάθος την εξάρτησή του από μια σειρά καθιερωμένων αντιλήψεων και παραδοχών. [...]

Το πολυσυζητημένο τρομοκρατικό χτύπημα της 11ης Σεπτεμβρίου 2001 ταυτίστηκε απόλυτα με τη φράση: Έπειτα από εκείνη τη μέρα, ο κόσμος δεν θα είναι πια ο ίδιος. Ακολούθησε το δίλημμα "ναι ή όχι στον πόλεμο κατά της τρομοκρατίας". Ο Σλάβοϊ Ζίζεκ πιστεύει πως όταν καλούμαστε να αντιμετωπίσουμε παρόμοια διλήμματα (δηλαδή αυτά που απαιτούν φαινομενικά ξεκάθαρες απαντήσεις), εκείνες συνήθως που αδικούνται είναι οι εναλλακτικές λύσεις. Θεωρεί δηλαδή ότι, εάν παρασυρθούμε από το δίλημμα "δημοκρατία ή φονταμενταλισμός", θα αναγκαστούμε οπωσδήποτε να δεχτούμε πως η μόνη εναλλακτική λύ...

Τον έχουν αποκαλέσει "ακαδημαϊκό ροκ σταρ" και "κακό παιδί της θεωρίας" όμως η γραφή τού Σλάβοϊ Ζίζεκ συνδυάζει εντυπωσιακή ευρυμάθεια με συχνές αναφορές στην μαζική κουλτούρα. Στο βιβλίο του "Η μαριονέτα και ο νάνος" επιχειρεί μια διεξοδική ανάγνωση του σημερινού θρησκευτικού αστερισμού από την οπτική γωνία της λακανικής ψυχανάλυσης. Έρχεται κριτικά αντιμέτωπος και με τις δυο κυρίαρχες εκδοχές της σημερινής πνευματικότητας -τον γνωστικισμό της Νέα Εποχής [New Age] και τον αποδομητικό λεβινάσιο Ιουδαϊσμό- και προσπαθεί να αποκαταστήσει τον "υλιστικό" πυρήνα του Χριστιανισμο...

Ο Σλάβοϊ Ζίζεκ τονίζει την αντιφατικότητα που χαρακτηρίζει τη δικαιολογία του πολέμου ενάντια στο Ιράκ, όπου μια σύνδεση ανάμεσα στο καθεστώς του Σαντάμ και την Αλ-Κάιντα μεταμορφώθηκε σε απειλή του καθεστώτος ενάντια στην περιοχή, απειλή που περαιτέρω διαστρεβλώθηκε σε κίνδυνο που απειλούσε τους πάντες (πάνω απ' όλους τις Ηνωμένες Πολιτείες και τη Βρετανία) με τη μορφή όπλων μαζικής καταστροφής.Όταν κανένα σημαντικό όπλο δεν βρέθηκε, μας πρόσφεραν την ίδια λογική: εντάξει, τα δύο εργαστήρια που βρήκαμε δεν αποδεικνύουν τίποτα στην πραγματικότητα, αλλά ακόμα κι αν δεν υπάρχ...

Στο προκλητικό και πρωτότυπο αυτό έργο, ο Σλάβοϊ Ζίζεκ μελετά το ζήτημα της ανθρώπινης δράσης σε έναν μεταμοντέρνο κόσμο. Από το ναυάγιο του "Τιτανικού" μέχρι τον "Σιωπηλό μάρτυρα" του Χίτσκοκ, από τις όπερες του Βάγκνερ μέχρι την επιστημονική φαντασία, από το "Alien" μέχρι τα εβραϊκά ανέκδοτα, η αιχμηρή ανάλυση του συγγραφέα διερευνά τις ιδεολογικές φαντασιώσεις πληρότητας και αποκλεισμού που συγκροτούν την ανθρώπινη κοινωνία. Συνδέοντας κομβικές ψυχαναλυτικές και φιλοσοφικές έννοιες με κοινωνικά φαινόμενα όπως ο ολοκληρωτισμός και ο ρατσισμό, το βιβλίο διερευνά την πολιτ...

Δέκα πρόσωπα μιλούν για τον κινηματογράφο. Ο David Walsh φτιάχνει το πανόραμα του Χόλλυγουντ του 20ού αιώνα και επιμένει στην εγγενή ανατρεπτικότητα και αλήθεια του μέσου της κινούμενης εικόνας, ενώ ο Ed Rampell φέρνει στο φως τις αριστερές πεποιθήσεις μιας μερίδας του Χόλλυγουντ του 21ου αιώνα. Ο Jeremiah Cullinane και ο Larry Portis εξετάζουν τις ταινίες της χριστιανικής και της σιωνιστικής προπαγάνδας, αντίστοιχα. Ο Slavoj Zizek ανακαλύπτει στην αμφιλεγόμενη μορφή της Λένι Ρίφενσταλ μια αληθινή σκηνοθέτιδα, και ο Douglas Kellner ξαναθυμάται το "Θωρηκτό Ποτέμκιν". Στη...

"Σήμερα, [..] θεωρείται ότι η κοινωνική διαδικασία κυριαρχείται από ένα ανώνυμο Πεπρωμένο επέκεινα του κοινωνικού ελέγχου. Η ανάδυση του παγκοσμιοηοιημένου καπιταλισμού μάς παρουσιάζεται σαν ένα τέτοιο Πεπρωμένο, ενάντια στο οποίο κανείς δεν μπορεί να πολεμήσει -μπορεί είτε να προσαρμοστεί σε αυτό είτε να ξεστρατίσει απ' την ιστορία και να συντριβεί. Το μόνο πράγμα που μπορεί να κάνει κανείς είναι να κάνει τον παγκόσμιο καπιταλισμό όσο το δυνατό πιο ανθρώπινο, να πολεμήσει υπέρ του "παγκόσμιου καπιταλισμού με ανθρώπινο πρόσωπο" (σε αυτό συνίσταται, σε τελική ανάλυση, ο Τρίτ...

Η ψυχανάλυση έχει πλέον πεθάνει, ή µήπως πρέπει να ερµηνεύσουµε τις συχνές επιθέσεις που δέχεται για τα θεωρητικά της "σφάλµατα" και τις κλινικές της "απάτες" ως ενδείξεις για την ανθεκτικότητά της; Σε αυτό το δοκίμιο ο Slavoj Zizek υπερασπίζεται µε πάθος τον Λακάν και αποδεικνύει ότι η ψυχανάλυση εξακολουθεί να είναι ηθικά επίκαιρη. Παραδοσιακά, η ψυχανάλυση υποτίθεται ότι έδινε στον ασθενή τη δυνατότητα να υπερβεί τα εμπόδια που περιόριζαν την πρόσβαση στη "φυσιολογική" σεξουαλική απόλαυση. Σήμερα, όμως, βομβαρδιζόμαστε συνεχώς και από παντού µε διαφορετικές εκδοχές τη...

Αντλώντας τόσο από την υψηλή όσο και από τη λαϊκή κουλτούρα, από τον Καντ και τον Λακάν, από ανέκδοτα και από τον σύγχρονο κινηματογράφο, ο Σλάβοϊ Ζίζεκ, ο επιφανής ακαδημαϊκός που αναδείχθηκε σε ίνδαλμα της σύγχρονης φιλοσοφίας, πραγματεύεται τη βία η οποία ενυπάρχει στην παγκοσμιοποίηση, τον καπιταλισμό, τον φονταμενταλισμό και τη γλώσσα, σε ένα έργο που θα επιβεβαιώσει τη φήμη του ως ενός από τους πιο καταρτισμένους και ρηξικέλευθους διανοητές της εποχής μας. Το βιβλίο αυτό αποσκοπεί να θέσει μια νέα ατζέντα αναφορικά με τον τρόπο που σκεπτόμαστε τη βία.

Περιεχόμενα: - Stuart Hall, "Δημοκρατία, παγκοσμιοποίηση, και διαφορά" - Slavoj Zizek, "Οι προοπτικές της ριζοσπαστικής πολιτικής σήμερα" - Chantal Mouffe, "Για μια αγωνιστική δημόσια σφαίρα" - Immanuel Wallerstein, "Δημοκρατία, καπιταλισμός και μετασχηματισμός" - Michael Hardt, Antonio Negri, "Παγκοσμιοποίηση και δημοκρατία" - Manuel de Landa, " Η δημοκρατία, η οικονομία και ο στρατός " - Ernesto Laclau, "Η δημοκρατία ανάμεσα στην αυτονομία και την ετερονομία"

Δισεκατομμύρια δολάρια διοχετεύθηκαν άρον άρον στο παγκόσμιο χρηματοπιστωτικό σύστημα, σε μια φρενιτιώδη προσπάθεια χρηματοοικονομικής σταθεροποίησης. Γιατί, λοιπόν, δεν έχουμε μπορέσει να δείξουμε τον ίδιο δυναμισμό και στην αντιμετώπιση της παγκόσμιας φτώχιας και της περιβαλλοντικής κρίσης; Σε αυτή την ανάλυση που δεν χαρίζεται σε κανέναν, ο Σλάβοϊ Ζίζεκ εξετάζει τις ηθικές αστοχίες του σύγχρονου κόσμου με αφετηρία τα κοσμοϊστορικά γεγονότα της πρώτης δεκαετίας αυτού του αιώνα. Εκείνο που ανακαλύπτει είναι το διαχρονικό γρονθοκόπημα της Ιστορίας· το αριστερό κροσέ της...

Στο βιβλίο αυτό ενώνουν τις φωνές τους μερικοί από τους σημαντικότερους διανοούμενους του κόσμου, προκειμένου να υπερασπιστούν το δικαίωμα στην παιδεία και τη δημοκρατία. Υπό το πρόσχημα των "επιστημονικών" προσεγγίσεων, της αριστείας και της αποδοτικότητας, οι νεοφιλελεύθερες πολιτικές, με όχημα την ιδιωτικοποίηση, αλλάζουν το γενετικό υλικό της εκπαίδευσης, στοχεύοντας στην παραγωγή ενός νέου τύπου ανθρώπου, πλήρως χειραγωγημένου και υποταγμένου στις επιταγές του συστήματος. Οι συγγραφείς του βιβλίου οραματίζονται μια δημοκρατική εκπαίδευση, όχι μόνο ως ένα αντίμετρο στην...

"Μπερλουσκόνι και Μπους, Ντερριντά και Μπαλιμπάρ, ευρωπαϊκά κομμουνιστικά κόμματα και Χαμάς - όλοι σήμερα είμαστε δημοκράτες. Τι έχει απομείνει όμως στην έννοια της δημοκρατίας;" (Wendy Brown) Η λέξη "δημοκρατία" φαίνεται σήμερα να γνωρίζει μια εκτεταμένη συναίνεση. Ωστόσο, η σημασία, ή οι σημασίες, αυτής της λέξης προκαλούν διαμάχες. Στο βιβλίο αυτό, οκτώ κορυφαίοι στοχαστές της εποχής μας επιχειρούν να οριοθετήσουν τις θεμελιώδεις πολιτικές και φιλοσοφικές παραμέτρους που προσδιορίζουν την έννοια της δημοκρατίας, ξεκινώντας από το εξής ερώτημα: χαρακτηρίζετε τον εα...

Η "Αντιγόνη" βρίσκεται στο επίκεντρο ορισμένων από τις πιο ενδιαφέρουσες συζητήσεις που εκτυλίσσονται τα τελευταία χρόνια στη διεθνή σκηνή της πολιτικής φιλοσοφίας. Αυτές τις θεωρητικές επεξεργασίες επιχειρεί να αποτυπώσει ο ανά χείρας τόμος. Αντιπροσωπεύει, άραγε, η Αντιγόνη αποκλειστικά και μόνο τη συγγένεια και το προπολιτικό, ενώ ο Κρέων την κυριαρχική εξουσία και το νόμο της πόλης; Αποσταθεροποιεί ή επιβεβαιώνει η Αντιγόνη τις στερεότυπες παραδοχές για τη συσχέτιση του γυναικείου φύλου με τη συγγένεια και την οικιακότητα; Θα μπορούσε να εκληφθεί η Αντιγόνη ως μια επαν...

Ο σλοβένος στοχαστής Σλάβοϊ Ζίζεκ, συχνά αποκαλούμενος "Έλβις της πολιτισμικής θεωρίας", είναι εξαιρετικά αγαπητός στο κοινό λόγω της χαρισματικής του ιδιοσυγκρασίας που ταιριάζει τόσο στους ψυχρούς ακαδημαϊκούς όσο και στους άγριους διαδηλωτές. Το κωμικό στοιχείο βρίσκεται στο επίκεντρο του στοχασμού του και είναι γνωστός για τα περίφημα ανέκδοτά του με τα οποία καταφέρνει να συνοψίσει με λακωνικό τρόπο τη δομή μιας γενικότερης κατάστασης σε ένα ανέκδοτο. Το ανά χείρας βιβλίο είναι μια απολαυστική συλλογή των ανεκδότων που ο Σλάβοϊ Ζίζεκ χρησιμοποιεί στα κείμενά του, διαφ...

Το τελευταίο διεισδυτικό δοκίμιο ενός από τους επιδραστικότερους σύγχρονους διανοητές, στο οποίο εξηγεί πώς βασιζόμενοι στα διδάγματα του κομμουνισμού μπορούμε να βρούμε τη λύση της κρίσης του καπιταλισμού. Το βιβλίο ξετυλίγεται σε πέντε κεφάλαια. Ο συγγραφέας, ξεκινώντας από τη "διάγνωση" των βασικών αξόνων της παγκόσμιας καπιταλιστικής μηχανής, περνά στην "καρδιά" του συστήματος, δηλαδή στην αποσαφήνιση της ιδεολογίας που το καθιστά αποδεκτό από μας. Ακολουθεί η άποψή του για τις μελλοντικές εξελίξεις, τα πιθανά ρήγματα και τις διεξόδους. Το βιβλίο κλείνει με μια σειρ...

Η Ευρώπη βρίσκεται σε ένα σταυροδρόµι. Η µαζική µετανάστευση προσφύγων και η ισλαµική τροµοκρατία έχουν βυθίσει την ήπειρο σε µια νέα κρίση που είναι ίσως η µεγαλύτερη της µεταπολεµικής περιόδου. Αυτή την κρίση δε θα µπορέσουµε να την ξεπεράσουµε µόνο µε την ευσπλαχνία και την ειλικρινή διάθεση να συµµεριστούµε τα συναισθήµατα των άλλων. Ένα πράγµα είναι σίγουρο: το µεταναστευτικό κύµα δεν είναι απλώς και µόνο αποτέλεσµα πολιτικών αποφάσεων. Είναι επίσης, και πρωτίστως, σύµπτωµα του παγκόσµιου καπιταλισµού. Στο καίριο αυτό βιβλίο, ο φιλόσοφος και θεωρητικός του πολιτισµο...

Η πρωτοτυπία και η σημασία του Λένιν ως επαναστάτη ηγέτη συνδέεται συνήθως με την κατάληψη της εξουσίας το 1917. Όμως, όπως υποστηρίζει ο Σλάβοϊ Ζίζεκ σε αυτή τη νέα μελέτη και συλλογή πρωτότυπων κειμένων, το αληθινό μεγαλείο του Λένιν μπορεί να ιδωθεί καλύτερα τα δύο τελευταία χρόνια του πολιτικού βίου του. Η Ρωσία είχε ξεπεράσει μια ξένη εισβολή, ένα εμπάργκο και έναν τρομακτικό εμφύλιο πόλεμο, καθώς και εσωτερικές εξεγέρσεις όπως στην Κρονστάνδη το 1921. Αλλά το νέο κράτος ήταν εξαντλημένο, απομονωμένο και αποπροσανατολισμένο μπροστά στην παγκόσμια επανάσταση που έμοιαζε...

Oι συγγραφείς του ανά χείρας συλλογικού τόμου εξετάζουν τις πιθανές ιδέες που έχει να προσφέρει η ψυχανάλυση στα ερωτήματα της επιστήμης. Πιο συγκεκριμένα, επιλέξαμε να επικεντρωθούμε σε ένα ψυχαναλυτικό ρεύμα σκέψης που έτυχε εχθρικής υποδοχής από το επιστημονικό κατεστημένο: τη λακανική ψυχανάλυση. Αυτό με τη σειρά του προτρέπει σε μια διττή παρέμβαση. Πρώτον, θέτει το ερώτημα της σχέσης επιστήμης και ψυχανάλυσης και κατά δεύτερον, προβάλλει το ενδεχόμενο της αναγκαίας αναδιαμόρφωσης της ίδιας της επιστήμης, ώστε να προσιδιάζει στα συγκεκριμένα προβλήματα που απορρέουν απ...

Το 1917 συμβολίζει μια κορύφωση της νεωτερικότητας, και ειδικότερα του μοντερνισμού, αλλά ταυτόχρονα κι ένα ευδιάκριτο όριό τους. Συνοψίζει μια μακρά επαναστατική διαδικασία, από το 1905 έως περίπου το 1930, τόσο στο πεδίο της πολιτικής όσο και σε αυτό της τέχνης, διαδικασία που δεν είχε "αίσια έκβαση", σύμφωνα τουλάχιστον με την κινούσα αντίληψή της, αλλά κατέληξε, από τη μια, στην ακύρωση/διάψευση του πρωτοφανούς πειράματος λυσιτελούς κοινωνικού μετασχηματισμού, και, από την άλλη, στην ακύρωση/διάψευση των επαναστατικών προταγμάτων των καλλιτεχνικών κινημάτων. [...]...