Adler Laure
Adler Laure
Γεννήθηκε το 1950. Ιστορικός, κοινωνιολόγος, συγγραφέας, δημοσιογράφος. Μετά από μία εξαιρετική καριέρα στο χώρο των εκδόσεων, στην τηλεόραση, ως παρουσιάστρια της εκπομπής "Le cercle de minuit", ως συγγραφέας, αλλά και ως σύμβουλος του Φρανσουά Μιττεράν σε θέματα πολιτισμού, ανέλαβε τον Ιανουάριο του 1999 τη διεύθυνση του ραδιοφωνικού σταθμού France-Culture. Έχει σκηνοθετήσει ιστορικά ντοκιμαντέρ και έχει γράψει βιβλία με ανάλογο θέμα. Παράλληλα, έχει γράψει βιβλία που έχουν ως επίκεντρο τη γυναίκα, όπως "A l’ aube du feminisme", "Secrets d’ alcove", "L’ amour a l’ arsenic", "La vie quotidienne dans les maisons closes", "Les femmes politiques" κ.ά., το ντοκουμέντο πάνω στην εμπειρία της οδύνης "Until tonight", εμπνευσμένο από το θάνατο του γιου της, και τη βραβευμένη βιογραφία της Μarguerite Duras.
Marguerite Duras: Ζωή σαν μυθιστόρημα
Adler Laure
Ηλέκτρα (2004)
Ποιά είναι η Μarguerite Duras; Ποια είναι η πραγματικότητα γύρω από την ζωή της; Η Λωρ Αντλέρ επιχειρεί ένα ιδιαίτερα τολμηρό εγχείρημα: σε ένα ξεχωριστό βιβλίο, πολλαπλών επιπέδων, καταγράφει τη ζωή και τη δράση της διάσημης μυθιστοριογράφου η οποία έκανε την ίδια τη ζωή της μυθιστόρημα! Η Αντλέρ δεν διακηρύσσει στο βιβλίο της ότι λέει την αλήθεια απλά και μόνο γιατί μιλάει για ένα πρόσωπο που δεν αποκάλυψε ποτέ ποια ακριβώς ήταν η αλήθεια του, προτιμώντας να διατηρεί ένα πέπλο μυστηρίου στη ζωή του. Γι' αυτό άλλωστε στο βιβλίο της Αντλέρ η ζωή της Duras μπλέκεται με τα ίδ...
Απόψε
Adler Laure
Διήγηση (2002)
Να ζούμε μετά... Γιατί υπάρχει συνέχεια μετά το τέλος... Να ζούμε μετά, με τη δύναμη της αγάπης του· που παρέμενε άθικτη, πέρα απ' το χρόνο· που μας κάνει να θέλουμε να μιλάμε, ακόμα κι αν δεν υπάρχουν λέξεις -καθένας έχει τη δική του εμπειρία- ικανές να εκφράσουν το χωρισμό, την απουσία, την έλλειψη που μας ξεσκίζει. Να ζούμε μετά, μέσα στο διάστημα που άφησε ο θάνατος, αυτός που δεν ξεχνάει ποτέ, ποτέ δεν σας αφήνει πια σε ησυχία, που βιάστηκε να σας ψιθυρίσει στο αυτί, με τον τρόπο του, ένα Απόψε, που αντηχεί σαν απειλή. Να ζούμε μετά, όταν το πέπλο της ανησυχίας σκιά...