Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Πέρα απ' τον άγριο παραλογισμό της συμβίωσής μας ίσως αποκομίσαμε κάτι, όπως ακριβώς οι θεριστές τον παλιό καιρό που έβγαιναν στα θερισμένα χωράφια και μάζευαν ό,τι είχε απομείνει απ' τη σοδειά για να φτιάξουν ένα καρβέλι ψωμί. Όταν κι οι δυο μας θα έχουμε πια πεθάνει, ίσως κάτι να ξεχωρίσει μέσα απ' το χάος, ένα τελευταίο ίχνος αγάπης, όπως η βέρα στο ραφάκι. Κι ίσως τα παιδιά των παιδιών μας να κοιτάζουν τις φωτογραφίες μας και να καμαρώνουν για μας απλώς και μόνο επειδή ζήσαμε σε τούτη τη γη και θα 'πρεπε να μας τιμήσουν τουλάχιστον γι' αυτό. Και κάπου εκεί ίσως υπάρχει...

Ξαπλωμένη στο κρεβάτι, μια Γυναίκα κάτισχνη και άρρωστη, μητέρα οκτώ παιδιών και σύζυγος ενός άπιστου άνδρα αντικρίζει τον επικείμενο θάνατό της. Μέσα στη θολούρα της μορφίνης αναπολεί τους φόβους, τις λύπες, τις χαρές και τα πάθη της σύντομης ζωής της, μιας ζωής που δεν έζησε στο έπακρο. Γεμάτο σαρκαστικό, πικρό χιούμορ, "Η γυναίκα και το σκιάχτρο" είναι ένας σπαρακτικός θρήνος γραμμένος από μία από τις σημαντικότερες δραματουργούς της Ιρλανδίας.

Κάποια μέρα, στο μέλλον, άντρες και γυναίκες θα ξεσηκωθούν, θα κατακτήσουν τη βουνοκορφή, θα σμίξουν ρωμαλέοι, δυνατοί και ελεύθεροι, έτοιμοι να δεχτούν, να μοιραστούν και να απολαύσουν τις χρυσαφένιες αχτίδες του έρωτα. Ποια ιδέα, ποια φαντασία, ποια φαντασίωση, ποια ποιητική ιδιοφυΐα μπορεί να προβλέψει, έστω κατά προσέγγιση, τις προοπτικές μιας τέτοιας δύναμης στη ζωή των ανδρών και των γυναικών; Αν ο κόσμος πρόκειται κάποτε να γεννήσει την αληθινή συντροφικότητα και μοναδικότητα, όχι ο γάμος, αλλά η αγάπη θα είναι ο γεννήτορας.

Η Γκίλμαν με αυτό το μικρό, ευφάνταστο κείμενο σε μορφή ημερολογίου ασκεί σφοδρή πολιτική και κοινωνική κριτική στην αμερικανική φαλλοκρατική κοινωνία του τέλους του 19ου αιώνα. Αναδεικνύει με τόλμη και έντονη ανθρωπιστική συνείδηση, θέματα όπως η καταπίεση των γυναικών, η υποβάθμιση της θηλυκής ταυτότητας, το κοινωνικό στίγμα της ψύχωσης, ο αποκλεισμός της γυναίκας από τη γνώση και την πνευματική εξέλιξη. "Η κίτρινη ταπετσαρία" (1892) είναι ένα φεμινιστικό μανιφέστο ενάντια στη σεξουαλική, κοινωνικο-οικονομική και ανθρώπινη υποτέλεια των γυναικών, στην επικρατούσα ανδρο...

"Οι ψυχές μου (ήρωες)" γράφει ο Στρίντμπεργκ στον πρόλογο της Δεσποινίς Τζούλια, "είναι ένα συνονθύλευμα από παλιούς και σύγχρονους πολιτισμούς, αποσπάσματα από βιβλία και εφημερίδες, απομεινάρια της ανθρωπότητας, κομμάτια ύφασμα από φανταχτερά ρούχα που σχίστηκαν και έγιναν κουρέλια, μπαλωμένα όλα μαζί όπως η ανθρώπινη ψυχή".

Η "Οικότροφος" είναι ένα σατιρικό μυθιστόρημα που πρωτοδημοσιεύτηκε στην Αγγλία το 1895. Αφηγείται τις περιπέτειες των Μάμφορντς, μιας ανερχόμενης μεσοαστικής οικογένειας των προαστίων του Λονδίνου, οι οποίοι δέχονται να φιλοξενήσουν σπίτι τους μία νεαρή "οικότροφο" προκειμένου να συμπληρώσουν το εισόδημά τους. Το κωμικό στοιχείο του έργου πηγάζει από τις αλληλεπιδράσεις των σχέσεων ανάμεσα στους Μάμφορντς, με τον σνομπισμό και την επιτηδευμένη φινέτσα τους και την καλοπροαίρετη αλλά ελαφρόμυαλη φιλοξενούμενη Λουίζ, την μητέρα της, τον πατριό της και τον "επίδοξο" μνηστήρα...

Κατά γενική ομολογία, το παγκόσμιο σύστημα σήμερα βρίσκεται σε κρίση, εμφανή σε όλα τα κοινωνικά πεδία. Ο κορυφαίος Αμερικανός κοινωνιολόγος Immanuel Wallerstein επισημαίνει τα οράματα και τις διαψεύσεις του φιλελευθερισμού, αλλά και του σοσιαλισμού, έτσι όπως αποτυπώθηκαν στη δράση των κινημάτων του 19ου και του 20ου αιώνα. Επιχειρεί μια νηφάλια αποτίμηση της παρούσας κατάστασης με όρους "ουτοπιστικής". Αξιολογεί σοβαρά τις ιστορικές επιλογές που ανοίγονται για τον 21ο αιώνα και ερευνά τη δυνατότητα μιας μελλοντικής ορθολογικής διαχείρισής τους σε ανθρώπινα μέτρα. Τα...

Ήταν ένα μαγευτικό απόγευμα του Μαρτίου, με τον ήλιο να εμφανίζεται κατά διαστήματα, και μια στρατιά από γκριζόμαυρα σύννεφα κρυμμένα πίσω από τους φαιόχρωμους λόφους. Για μια ώρα περίπου ο Γουάιαντ χασομερούσε στο ξενοδοχείο, παρατηρώντας τις σκιές να τρέχουν πέρα στο γυμνό τοπίο και τις βροντές να πυκνώνουν προς τη δύση. Έπειτα αποφάσισε να τραβήξει για το "Σπίτι τον νεκρού χεριού". Ο χάρτης στον τουριστικό του οδηγό έδειχνε πως η οδός Πάπα Ιουλίου ήταν ένας από τους δρόμους που ξεκινούσε από την Πλατεία, οπότε τράβηξε προς τα εκεί κάνοντας διαρκούς στάσεις για να πλουτίσ...